Ακολουθήστε μας στο Google news
Όλα όσα είδαμε δύο μέρες στο Θέατρο Βράχων...
12 Ιουνίου 2010update
Δ.Κ
Χθες πάντως, Σάββατο βράδυ, την παράσταση την έκλεψε ο Shantel. Με εκείνο το βαλκανικό beat του που, συγνώμη κιόλας, θυμίζει τα δικά μας λαϊκο-δημοτικά τραγούδια. Ένα Disco Partizani που τους έκανε όλους, μέχρι και τον τελευταίο θεατή πάνω-πάνω στις εξέδρες, να χορεύουν. Είναι και ο ίδιος όμως καλός perfomer. Έως και (περίπου) stage diving έκανε προς το τέλος, όταν και βρέθηκε να τραγουδάει ανάμεσα στον κόσμο. Θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν μου αρέσει καθόλου η μουσική του. Και, περισσότερο, κοίταζα απορημένος τον κόσμο και το πάθος του. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την ικανότητά του να ξεσηκώνει τα πλήθη. Εξαιρετικός, με ενέργεια, με τα χάλκινα στην πρώτη γραμμή. Μία συναυλία, πραγματικά, για να περάσεις πολύ καλά.
Υ.Γ Για τα υπόλοιπα ονόματα της χθεσινής βραδιάς δεν έχω να πω και πολλά.Σημειώνω μόνο πως χθες μάζεψε περισσότερο κόσμο στο Θέατρο Βράχων, περίπου τρεις χιλιάδες και κατά γενική ομολογία... καλύτερο κόσμο. Τι σημαίνει αυτό; Είναι μεγάλη κουβέντα για να την αναλύσουμε τώρα...
____________________________________________________________________
Toυ Άκη Έβενη
“Να φύγετε.... να πάτε αλλού!...”
Ένα από τα πιο παράξενα της συμπεριφοράς των ανθρώπων είναι ότι, κάποιοι ενοχλούνται όταν οι συνάνθρωποι τους διασκεδάζουν κι αυτοί τυγχάνει να είναι εκτός. Ακόμα κι αν μένουν σε λεωφόρο και κάτω από το παραθύρι τους μαρσάρουν φορτηγά, δίτροχα και ότι άλλο μηχανοκίνητο κυκλοφορεί κι ενοχλεί, θα πάρουν τηλέφωνο στην αστυνομία για να δηλώσουν ότι ενοχλούνται από τον ήχο μιας συναυλίας που γίνεται εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα από το σπίτι τους ή, επειδή τραγουδά μεγαλοφώνως η παρέα του γείτονα τους. Πρόκειται για τον γνωστό προβληματικό σπασίκλα τύπο, ο οποίος εγκαθίσταται ως μόνιμος κάτοικος, δίπλα, επάνω και κάτω, από τις πηγές θορύβων, αλλά και δίπλα σε ανθρώπους προκειμένου να καλύψει την ανασφάλεια του, δίχως, ωστόσο, να έχει φροντίσει για την αστικοποίησή του και να μάθει κάποιους από τους άγραφους κοινωνικούς κανόνες που την διέπουν, ώστε να μοιράζεται τη χαρά των άλλων, έστω κι αν αυτός βρίσκεται αμέτοχος και σε απόσταση. Τόσοι άνθρωποι που διασκεδάζουν, δεν μπορεί να είναι μαλάκες κι εσύ να ενοχλείσαι από ένα τέτοιο γεγονός; Μάλλον, κάτι άλλο σου συμβαίνει... Θα μου πείτε: “ο καθείς, με το ψυχογράφημα του...”
Το θέμα είναι ότι, ο γείτονας του Θεάτρου Βράχων, μάς την “έσπασε” την ώρα που ο ηχολήπτης των Specials κατάφερε -με αρκετή καθυστέρηση- την ισορροπία των μουσικών καναλιών της κονσόλας του και το συγκρότημα άρχιζε να “γκαζώνει” τη διάθεση μας! Τι περιμέναμε;... Να φθάσει η στιγμή του Ghost Town, την οποία προσωπικά, περίμενα εικοσιεννιά χρόνια από την ημέρα που το παρουσίασα για πρώτη φορά στη χώρα μας (1981), από το “Studio 344” του Β΄ Προγράμματος και έως χθες δεν έτυχε να τους δω στη σκηνή. Πέρα από αυτό, είναι και η συγκυρία τέτοια, για εμάς, επειδή το Ghost Town συνδέεται με την περίοδο που τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας μάστιζαν το πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτή η στιγμή, τελικώς, δεν ήρθε. 12:30, άναψαν τα φώτα και ο γείτονας του Άνω Βύρωνα μέσω της αστυνομίας, μας είπε: “Να φύγετε... να πάτε αλλού!...”
__________________________________________________________________
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Το «Kosmos Festival» χθες το βράδυ είχε απ΄ όλα (και συνεχίζεται). Και, όχι πολύ αλλά αρκετό κόσμο (περίπου δύο χιλιάδες) και περίεργης υφής κόσμο και το κλασικό, πατροπαράδοτο… «ντου» και, κυρίως, καλή μουσική. Ειδικά από τους Specials. Σας μεταφέρω τώρα, πρωί-πρωί, κάποιες πρώτες εντυπώσεις.
1. Τους Staff Benda Bilili δεν τους πρόλαβα, βγήκαν πολύ νωρίς, έμαθα όμως πως παρουσίαζαν και μουσικό ενδιαφέρον - πέραν του οπτικού (παραπληγικοί, να παίζουν μουσική, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο θέαμα).
2. Ο χώρος είχε διαμορφωθεί ειδικά για το Kosmos Festival με περίπτερα, μαγαζιά, καντίνες με έθνικ φαγητά κ.ο.κ. Ωραία ήταν, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν σου έδινε την αίσθηση του φεστιβάλ.
3. Οι Dub Inc ξεσήκωσαν το κοινό αλλά εμένα, προσωπικά, μου φάνηκαν λες και βρισκόμουν σε κανένα πανηγύρι στη Θήβα. Μπύρα, λαδόκολα και τον τραγουδιστή τους να φωνάζει από μικροφώνου, ή Athina ή retsina, δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
4. Το στούντιο του «Kosmos 93,6» παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου δεν κατάφερα να το ανακαλύψω. Κάπου ήταν, αλλά που; Πάντως ο σταθμός είναι σε διαρκή αναμετάδοση του φεστιβάλ. Και σήμερα. Από τις 4 το απόγευμα και μετά. Μπράβο. Όπως πρέπει να κάνει ένας Ρ/Σ που σέβεται το κοινό του. Όπως, σε τελική ανάλυση, συμβαίνει και στο εξωτερικό. Ελπίζω στη δεύτερη προσπάθειά μου, απόψε, να σταθώ πιο τυχερός (και ικανός;) και να τους βρω…
5. Οι Specials βγήκαν γύρω στις 11 και 20. Δυναμικοί, κεφάτοι, ξεσήκωσαν το κοινό.
6. Δεν τα υπολόγισαν καλά στα ωράριά τους οι διοργανωτές και, έτσι, οι Specials έπαιξαν μία, περίπου, ώρα. Μέχρι τις 12 και μισή. Εκείνη την ώρα έπρεπε υποχρεωτικά να ρίξουν αυλαία – νόμος για το Θέατρο Βράχων, υπάρχουν και οι γείτονες στον Άνω Βύρωνα που ενοχλούνται από τη μουσική και δεν μπορούν να δουν με την ησυχία τους το Greek Idol στην τηλεόραση. Ούτε encore, ούτε τίποτε. Και έμεινε απογοητευμένο και το κοινό και, πιθανότατα, το γκρουπ.
7. Κάποια μπουκάλια έφυγαν προς τη σκηνή μόλις άνοιξαν τα φώτα. Aναμενόμενο. (Αναμενόμενο;). Σαν ερωτική συνεύρεση που δεν ολοκληρώθηκε έμοιαζε…
8. Όχι, το Ghost Town δεν πρόλαβαν να το παίξουν. Απίστευτο; Και όμως…
9. Σήμερα τι έχει το πρόγραμμα; Ojos de Brujo, Shantel, Amparo Sanchez και The Smokey Bandits. Πλούσιο. Και με πολύ περισσότερο κόσμο απ’ όσο ξέρω. Προβλέπεται κοσμοσυρροή στους Βράχους. Είναι αυτοί οι καταλανοί που συνεπαίρνουν τα πλήθη από τη Λειβαδιά (συγνώμη, τη Θήβα είπαμε).
10. Το «ντου» συμβαίνει και σε άλλες χώρες ή αποτελεί, 100% ελληνική εφεύρεση. Να το ξέρουμε αν είναι, να… καυχιόμαστε.
Όλα όσα είδαμε δύο μέρες στο Θέατρο Βράχων...
update
12 Ιουνίου 2010updateΔ.Κ
Χθες πάντως, Σάββατο βράδυ, την παράσταση την έκλεψε ο Shantel. Με εκείνο το βαλκανικό beat του που, συγνώμη κιόλας, θυμίζει τα δικά μας λαϊκο-δημοτικά τραγούδια. Ένα Disco Partizani που τους έκανε όλους, μέχρι και τον τελευταίο θεατή πάνω-πάνω στις εξέδρες, να χορεύουν. Είναι και ο ίδιος όμως καλός perfomer. Έως και (περίπου) stage diving έκανε προς το τέλος, όταν και βρέθηκε να τραγουδάει ανάμεσα στον κόσμο. Θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν μου αρέσει καθόλου η μουσική του. Και, περισσότερο, κοίταζα απορημένος τον κόσμο και το πάθος του. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την ικανότητά του να ξεσηκώνει τα πλήθη. Εξαιρετικός, με ενέργεια, με τα χάλκινα στην πρώτη γραμμή. Μία συναυλία, πραγματικά, για να περάσεις πολύ καλά. Υ.Γ Για τα υπόλοιπα ονόματα της χθεσινής βραδιάς δεν έχω να πω και πολλά.Σημειώνω μόνο πως χθες μάζεψε περισσότερο κόσμο στο Θέατρο Βράχων, περίπου τρεις χιλιάδες και κατά γενική ομολογία... καλύτερο κόσμο. Τι σημαίνει αυτό; Είναι μεγάλη κουβέντα για να την αναλύσουμε τώρα...
____________________________________________________________________
Toυ Άκη Έβενη
“Να φύγετε.... να πάτε αλλού!...”
Ένα από τα πιο παράξενα της συμπεριφοράς των ανθρώπων είναι ότι, κάποιοι ενοχλούνται όταν οι συνάνθρωποι τους διασκεδάζουν κι αυτοί τυγχάνει να είναι εκτός. Ακόμα κι αν μένουν σε λεωφόρο και κάτω από το παραθύρι τους μαρσάρουν φορτηγά, δίτροχα και ότι άλλο μηχανοκίνητο κυκλοφορεί κι ενοχλεί, θα πάρουν τηλέφωνο στην αστυνομία για να δηλώσουν ότι ενοχλούνται από τον ήχο μιας συναυλίας που γίνεται εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα από το σπίτι τους ή, επειδή τραγουδά μεγαλοφώνως η παρέα του γείτονα τους. Πρόκειται για τον γνωστό προβληματικό σπασίκλα τύπο, ο οποίος εγκαθίσταται ως μόνιμος κάτοικος, δίπλα, επάνω και κάτω, από τις πηγές θορύβων, αλλά και δίπλα σε ανθρώπους προκειμένου να καλύψει την ανασφάλεια του, δίχως, ωστόσο, να έχει φροντίσει για την αστικοποίησή του και να μάθει κάποιους από τους άγραφους κοινωνικούς κανόνες που την διέπουν, ώστε να μοιράζεται τη χαρά των άλλων, έστω κι αν αυτός βρίσκεται αμέτοχος και σε απόσταση. Τόσοι άνθρωποι που διασκεδάζουν, δεν μπορεί να είναι μαλάκες κι εσύ να ενοχλείσαι από ένα τέτοιο γεγονός; Μάλλον, κάτι άλλο σου συμβαίνει... Θα μου πείτε: “ο καθείς, με το ψυχογράφημα του...” Το θέμα είναι ότι, ο γείτονας του Θεάτρου Βράχων, μάς την “έσπασε” την ώρα που ο ηχολήπτης των Specials κατάφερε -με αρκετή καθυστέρηση- την ισορροπία των μουσικών καναλιών της κονσόλας του και το συγκρότημα άρχιζε να “γκαζώνει” τη διάθεση μας! Τι περιμέναμε;... Να φθάσει η στιγμή του Ghost Town, την οποία προσωπικά, περίμενα εικοσιεννιά χρόνια από την ημέρα που το παρουσίασα για πρώτη φορά στη χώρα μας (1981), από το “Studio 344” του Β΄ Προγράμματος και έως χθες δεν έτυχε να τους δω στη σκηνή. Πέρα από αυτό, είναι και η συγκυρία τέτοια, για εμάς, επειδή το Ghost Town συνδέεται με την περίοδο που τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας μάστιζαν το πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτή η στιγμή, τελικώς, δεν ήρθε. 12:30, άναψαν τα φώτα και ο γείτονας του Άνω Βύρωνα μέσω της αστυνομίας, μας είπε: “Να φύγετε... να πάτε αλλού!...”
__________________________________________________________________
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Το «Kosmos Festival» χθες το βράδυ είχε απ΄ όλα (και συνεχίζεται). Και, όχι πολύ αλλά αρκετό κόσμο (περίπου δύο χιλιάδες) και περίεργης υφής κόσμο και το κλασικό, πατροπαράδοτο… «ντου» και, κυρίως, καλή μουσική. Ειδικά από τους Specials. Σας μεταφέρω τώρα, πρωί-πρωί, κάποιες πρώτες εντυπώσεις.
1. Τους Staff Benda Bilili δεν τους πρόλαβα, βγήκαν πολύ νωρίς, έμαθα όμως πως παρουσίαζαν και μουσικό ενδιαφέρον - πέραν του οπτικού (παραπληγικοί, να παίζουν μουσική, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο θέαμα).
2. Ο χώρος είχε διαμορφωθεί ειδικά για το Kosmos Festival με περίπτερα, μαγαζιά, καντίνες με έθνικ φαγητά κ.ο.κ. Ωραία ήταν, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν σου έδινε την αίσθηση του φεστιβάλ.
3. Οι Dub Inc ξεσήκωσαν το κοινό αλλά εμένα, προσωπικά, μου φάνηκαν λες και βρισκόμουν σε κανένα πανηγύρι στη Θήβα. Μπύρα, λαδόκολα και τον τραγουδιστή τους να φωνάζει από μικροφώνου, ή Athina ή retsina, δεν είμαι και τόσο σίγουρος. 4. Το στούντιο του «Kosmos 93,6» παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου δεν κατάφερα να το ανακαλύψω. Κάπου ήταν, αλλά που; Πάντως ο σταθμός είναι σε διαρκή αναμετάδοση του φεστιβάλ. Και σήμερα. Από τις 4 το απόγευμα και μετά. Μπράβο. Όπως πρέπει να κάνει ένας Ρ/Σ που σέβεται το κοινό του. Όπως, σε τελική ανάλυση, συμβαίνει και στο εξωτερικό. Ελπίζω στη δεύτερη προσπάθειά μου, απόψε, να σταθώ πιο τυχερός (και ικανός;) και να τους βρω…
5. Οι Specials βγήκαν γύρω στις 11 και 20. Δυναμικοί, κεφάτοι, ξεσήκωσαν το κοινό.
6. Δεν τα υπολόγισαν καλά στα ωράριά τους οι διοργανωτές και, έτσι, οι Specials έπαιξαν μία, περίπου, ώρα. Μέχρι τις 12 και μισή. Εκείνη την ώρα έπρεπε υποχρεωτικά να ρίξουν αυλαία – νόμος για το Θέατρο Βράχων, υπάρχουν και οι γείτονες στον Άνω Βύρωνα που ενοχλούνται από τη μουσική και δεν μπορούν να δουν με την ησυχία τους το Greek Idol στην τηλεόραση. Ούτε encore, ούτε τίποτε. Και έμεινε απογοητευμένο και το κοινό και, πιθανότατα, το γκρουπ.
7. Κάποια μπουκάλια έφυγαν προς τη σκηνή μόλις άνοιξαν τα φώτα. Aναμενόμενο. (Αναμενόμενο;). Σαν ερωτική συνεύρεση που δεν ολοκληρώθηκε έμοιαζε…
8. Όχι, το Ghost Town δεν πρόλαβαν να το παίξουν. Απίστευτο; Και όμως…9. Σήμερα τι έχει το πρόγραμμα; Ojos de Brujo, Shantel, Amparo Sanchez και The Smokey Bandits. Πλούσιο. Και με πολύ περισσότερο κόσμο απ’ όσο ξέρω. Προβλέπεται κοσμοσυρροή στους Βράχους. Είναι αυτοί οι καταλανοί που συνεπαίρνουν τα πλήθη από τη Λειβαδιά (συγνώμη, τη Θήβα είπαμε).
10. Το «ντου» συμβαίνει και σε άλλες χώρες ή αποτελεί, 100% ελληνική εφεύρεση. Να το ξέρουμε αν είναι, να… καυχιόμαστε.
