Ακολουθήστε μας στο Google news
O δεκάλογος των βραβείων του Mad
1. Ο Σάκης Ρουβάς είναι ο μοναδικός ποπ-σταρ του ελληνικού τραγουδιού - και ακολουθεί ο Χατζηγιάννης. Έπρεπε να δείτε πως έκαναν τα κοριτσάκια μόλις έβλεπαν τον Sakis. Τρέλα. Όλοι οι άλλοι είναι του σωρού...
2. Τι ατάλαντο πράγμα είναι αυτός ο (Κώστας; Γιώργος; Νίκος;) Μαρτάκης... Απίστευτο. Έμεινα ενεός με την τόσο, μεγάλη, έλλειψη ταλέντου. Όσο και να τον σπρώχνουν, δεν νομίζω πως θα μπορέσει να πάει ούτε ένα μέτρο πέραν των τηλεοπτικών πρωινάδικων, στις πίστες των οποίων τραγουδούν με playback (η φωτό του Μαρτάκη είναι από το site του Mad).
3. Η παραγωγή, όπως συνήθως συμβαίνει στα Βραβεία του Mad, ήταν εντυπωσιακή. Άψογη. Και ο ήχος, εννοείται, τέλειος. Απορώ γιατί δεν έχουμε τα ίδια ηχητικά αποτελέσματα και στις ροκ συναυλίες; Προφανώς ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Την Παρασκευή στον ίδιο χώρο παίζει ο Billy Idol με τους Stranglers. Ελπίζω ο ήχος να είναι το ίδιο καλός...
4. Πρέπει να είχε παραπάνω από 10 χιλιάδες κόσμο. Εκτός από τις κλασικές κερκίδες του γηπέδου, είχε και επιπρόσθετες, λυόμενες, στο πάνω-πάνω μέρος. Τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί δύο εβδομάδες πριν. Αποτελούν θεσμό πλέον τα βραβεία του Mad.
5. Μπαίνοντας μέσα έβλεπες στημένες τις κάμερες, στη σειρά. Είχε και κόκκινο χαλί. Στάθηκα λίγο να δω τα εγχώρια (τρόπον τινά) σελέμπριτι. Τη Νατάσα Θεοδωρίδου, καμμένη από τον ήλιο. Και τον Σταμάτη Γαρδέλη να μην του δίνει κανένας σημασία. Τζάμπα πήγε τόσος ιδρώτας και χορός στην τηλεόραση; Είδα και κάποιους ακόμα. Σπρώχνονταν, μπροστά τους, κάμερες και δημοσιογράφοι. Δυστυχώς, δεν τους αναγνώρισα. Ντρεπόμουν να ρωτήσω τους διπλανούς μου ποιοι είναι, μην με περάσουν και για άσχετο...
6. Όλοι οι... καλλιτέχνες τραγουδούσαν playback. Το κοινό α) δεν πρέπει να το κατάλαβε και β) δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται γι' αυτό. Του αρκούσε που έβλεπε τον Σάκη Ρουβά στη θέση των Vip's.
7. Τα vip's της εγχώριας show biz είναι για γέλια (και για κλάματα). Κάτι τηλεοπτικά πρόσωπα που ζουν την εφήμερη τηλεοπτική δόξα τους, κάτι ξεπεσμένοι τηλεοπτικοί μαϊντανοί και διάφοροι με ακριβά αυτοκίνητα και λευκά μπουκάμισα που κατέφθαναν με τη (μεγάλου μεγέθους) πρόσκληση ανά χείρας. Επικράτησε και συνωστισμός στις περιορισμένες άλλωστε θέσεις των vip's. Έτσι, μερικοί κακόμοιροι, βρέθηκαν σε κάποιες απομακρυσμένες γωνίες όπου και κανένας δεν τους έδινε σημασία. Τζάμπα η πόζα, τζάμπα τα φορέματα. Ελπίζω τουλάχιστον να χώρεσαν σε κανένα πλάνο...
8. Δεν ξέρω τι βαρύτητα έχουν τα βραβεία ως βραβεία, σας ενημερώνω πως το βραβείο ροκ καλλιτέχνη απονεμήθηκε στον... Μύρωνα Στρατή.
9. Στο αυτοκίνητο μετά άκουγα τη ζωντανή αναμετάδοση των βραβείων από το Mad 106,2 - όπως πρέπει να κάνει ένα σωστό ραδιόφωνο στις περιπτώσεις αυτές. Όπως έκανε και το Kosmos 93,6 προ ημερών με το δικό του φεστιβάλ...
10. Δεν έχω να πω κάτι άλλο...
Μόλις ένα τέταρτο έκανα να φτάσω μετά στο Gagarin. Μπήκα ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσε ο Brendan Perry και, ομολογώ, η φωνή του μου φάνηκε βάλσαμο. Ήταν τόσο ξαφνική η αλλαγή περιβάλλοντος (όχι μόνο μουσικού) που, θέλοντας και μη, έμπαινες στο trip της σύγκρισης. Η απόκοσμη χροιά (της φωνής του Perry), μου έφερε στο νου εκείνες τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε με τους Dead Can Dance - βγάζουν και δίσκο όπως διάβασα, κάπου. Μάζεψε αρκετό κόσμο το Gagarin. Πρέπει να είχε γύρω στους επτακόσιους φανατικούς των 90's, οι μόνοι άλλωστε που συνεχίζουν να πηγαίνουν σε συναυλίες.
Για την Ana Moura χθές στο Μπάντμιντον, θα σας πω τώρα. Από τα ελληνικά ποπ του Χατζηγιάννη, στην avant garde του Brendan Perry και, κατευθείαν, στα fados της Ana Moura. Aντέχεται; Μια χαρά αντέχεται, όρεξη να έχεις...
Πήγα χθες το βράδυ. Στον καινούργιο χώρο του Badminton, το Προαύλιο, δίπλα ακριβώς στο κυρίως κτίριο. Δεν είναι ο χώρος που θα σε γοητεύσει -ως εικόνα- παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ιδιοκτητών του. Θυμίζει λίγο θερινό κινηματογράφο και, κρίνοντας από το χθεσινό πολύ ζεστό βράδυ, έχει δροσιά. Η Ana Moura πάντως είναι εξαιρετική - μέχρι και το Σάββατο θα παίζει, προλαβαίνετε να τη δείτε. Αισθησιακή, πανέμορφη, ιδανικό άκουσμα για μία ρομαντική, θερινή, βραδιά. Fados τραγουδάει, έκανε και μία διασκευή σε Rolling Stones, γενικώς αξίζει... Δεν μάζεψε πολύ κόσμο χθες, έπαιζε και η Βραζιλία.
Πως ταιριάζουν αυτά τα δύο μεταξύ τους, μου λέτε;
15 Ιουνίου 2010
Λέω, θα περάσω ένα δίωρο από τα βραβεία του MAD στο κλειστό του Τάε Κβον Ντο και μετά, γύρω στις 11, θα ανηφορίσω προς Gagarin μεριά ώστε να έρθω στα ίσα μου ακούγοντας τον Brendan Perry (των Dead Can Dance).
O δεκάλογος των βραβείων του Mad
1. Ο Σάκης Ρουβάς είναι ο μοναδικός ποπ-σταρ του ελληνικού τραγουδιού - και ακολουθεί ο Χατζηγιάννης. Έπρεπε να δείτε πως έκαναν τα κοριτσάκια μόλις έβλεπαν τον Sakis. Τρέλα. Όλοι οι άλλοι είναι του σωρού...2. Τι ατάλαντο πράγμα είναι αυτός ο (Κώστας; Γιώργος; Νίκος;) Μαρτάκης... Απίστευτο. Έμεινα ενεός με την τόσο, μεγάλη, έλλειψη ταλέντου. Όσο και να τον σπρώχνουν, δεν νομίζω πως θα μπορέσει να πάει ούτε ένα μέτρο πέραν των τηλεοπτικών πρωινάδικων, στις πίστες των οποίων τραγουδούν με playback (η φωτό του Μαρτάκη είναι από το site του Mad).
3. Η παραγωγή, όπως συνήθως συμβαίνει στα Βραβεία του Mad, ήταν εντυπωσιακή. Άψογη. Και ο ήχος, εννοείται, τέλειος. Απορώ γιατί δεν έχουμε τα ίδια ηχητικά αποτελέσματα και στις ροκ συναυλίες; Προφανώς ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Την Παρασκευή στον ίδιο χώρο παίζει ο Billy Idol με τους Stranglers. Ελπίζω ο ήχος να είναι το ίδιο καλός...
4. Πρέπει να είχε παραπάνω από 10 χιλιάδες κόσμο. Εκτός από τις κλασικές κερκίδες του γηπέδου, είχε και επιπρόσθετες, λυόμενες, στο πάνω-πάνω μέρος. Τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί δύο εβδομάδες πριν. Αποτελούν θεσμό πλέον τα βραβεία του Mad.
5. Μπαίνοντας μέσα έβλεπες στημένες τις κάμερες, στη σειρά. Είχε και κόκκινο χαλί. Στάθηκα λίγο να δω τα εγχώρια (τρόπον τινά) σελέμπριτι. Τη Νατάσα Θεοδωρίδου, καμμένη από τον ήλιο. Και τον Σταμάτη Γαρδέλη να μην του δίνει κανένας σημασία. Τζάμπα πήγε τόσος ιδρώτας και χορός στην τηλεόραση; Είδα και κάποιους ακόμα. Σπρώχνονταν, μπροστά τους, κάμερες και δημοσιογράφοι. Δυστυχώς, δεν τους αναγνώρισα. Ντρεπόμουν να ρωτήσω τους διπλανούς μου ποιοι είναι, μην με περάσουν και για άσχετο...
6. Όλοι οι... καλλιτέχνες τραγουδούσαν playback. Το κοινό α) δεν πρέπει να το κατάλαβε και β) δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται γι' αυτό. Του αρκούσε που έβλεπε τον Σάκη Ρουβά στη θέση των Vip's.7. Τα vip's της εγχώριας show biz είναι για γέλια (και για κλάματα). Κάτι τηλεοπτικά πρόσωπα που ζουν την εφήμερη τηλεοπτική δόξα τους, κάτι ξεπεσμένοι τηλεοπτικοί μαϊντανοί και διάφοροι με ακριβά αυτοκίνητα και λευκά μπουκάμισα που κατέφθαναν με τη (μεγάλου μεγέθους) πρόσκληση ανά χείρας. Επικράτησε και συνωστισμός στις περιορισμένες άλλωστε θέσεις των vip's. Έτσι, μερικοί κακόμοιροι, βρέθηκαν σε κάποιες απομακρυσμένες γωνίες όπου και κανένας δεν τους έδινε σημασία. Τζάμπα η πόζα, τζάμπα τα φορέματα. Ελπίζω τουλάχιστον να χώρεσαν σε κανένα πλάνο...
8. Δεν ξέρω τι βαρύτητα έχουν τα βραβεία ως βραβεία, σας ενημερώνω πως το βραβείο ροκ καλλιτέχνη απονεμήθηκε στον... Μύρωνα Στρατή.
9. Στο αυτοκίνητο μετά άκουγα τη ζωντανή αναμετάδοση των βραβείων από το Mad 106,2 - όπως πρέπει να κάνει ένα σωστό ραδιόφωνο στις περιπτώσεις αυτές. Όπως έκανε και το Kosmos 93,6 προ ημερών με το δικό του φεστιβάλ...
10. Δεν έχω να πω κάτι άλλο...
Μόλις ένα τέταρτο έκανα να φτάσω μετά στο Gagarin. Μπήκα ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσε ο Brendan Perry και, ομολογώ, η φωνή του μου φάνηκε βάλσαμο. Ήταν τόσο ξαφνική η αλλαγή περιβάλλοντος (όχι μόνο μουσικού) που, θέλοντας και μη, έμπαινες στο trip της σύγκρισης. Η απόκοσμη χροιά (της φωνής του Perry), μου έφερε στο νου εκείνες τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε με τους Dead Can Dance - βγάζουν και δίσκο όπως διάβασα, κάπου. Μάζεψε αρκετό κόσμο το Gagarin. Πρέπει να είχε γύρω στους επτακόσιους φανατικούς των 90's, οι μόνοι άλλωστε που συνεχίζουν να πηγαίνουν σε συναυλίες. Για την Ana Moura χθές στο Μπάντμιντον, θα σας πω τώρα. Από τα ελληνικά ποπ του Χατζηγιάννη, στην avant garde του Brendan Perry και, κατευθείαν, στα fados της Ana Moura. Aντέχεται; Μια χαρά αντέχεται, όρεξη να έχεις...Πήγα χθες το βράδυ. Στον καινούργιο χώρο του Badminton, το Προαύλιο, δίπλα ακριβώς στο κυρίως κτίριο. Δεν είναι ο χώρος που θα σε γοητεύσει -ως εικόνα- παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ιδιοκτητών του. Θυμίζει λίγο θερινό κινηματογράφο και, κρίνοντας από το χθεσινό πολύ ζεστό βράδυ, έχει δροσιά. Η Ana Moura πάντως είναι εξαιρετική - μέχρι και το Σάββατο θα παίζει, προλαβαίνετε να τη δείτε. Αισθησιακή, πανέμορφη, ιδανικό άκουσμα για μία ρομαντική, θερινή, βραδιά. Fados τραγουδάει, έκανε και μία διασκευή σε Rolling Stones, γενικώς αξίζει... Δεν μάζεψε πολύ κόσμο χθες, έπαιζε και η Βραζιλία.
