Ακολουθήστε μας στο Google news
Σκέψεις και λόγοι όπως του Δημήτρη Ρέππα, του Φώτη Κουβέλη και άλλων, οι οποίοι προσπαθούν, τούτη την ώρα, να δείξουν ότι υπάρχει και διαφορετικό πολιτικό ήθος, πέφτουν στο κενό, γιατί ο Έλληνας πολίτης καταλογίζει σε όλους τους πολιτικούς μερίδιο ευθύνης. Μερίδιο ευθύνης φέρουν και όσοι πολιτικοί αντιλήφτηκαν τα σκάνδαλα, τα ανέχθηκαν, σιώπησαν, δεν ερεύνησαν για στοιχεία, αλλά, ακόμα κι αν ήξεραν γι αυτά, πήραν θέση κοντά στη περίοδο παραγραφής των αδικημάτων. Το ήθος, η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια, δεν είναι στοιχεία χαρακτήρων τα οποία αποκτώνται μόνο στις κρίσιμες, για τους ανθρώπους, περιόδους. Ή τα ’χεις ή, δεν τα ’χεις.
Επιτέλους, ας μας πει κάποιος, ποιο το νόημα των ηθικοπλαστικών διαλόγων που ακούμε, τελευταίως, εν μέσω ουρλιαχτών, από βουλευτές, υπουργούς και, έμμισθους στην εξουσία, δημοσιογράφους; Δεν καταλαβαίνουν ότι, η συχνή χρήση λέξεων και φράσεων όπως: «αίσθημα ευθύνης, ειλικρίνειας και θάρρους», «όλα στο φώς», «διαφάνεια», «σοβαρότητα», «εντιμότητα», με αυξητική τη τάση χρήσης τους στα λογύδρια των πολιτικών, εντείνουν την καχυποψία μας;
Για τη γενίκευση της αρνητικής εικόνας των πολιτικών δεν φταίμε ως πολίτες. Την ευθύνη αυτή, φέρουν αποκλειστικά οι πολιτικοί και οι έμμισθοι τους στα Μ.Μ.Ε. Εμείς, ευθυνόμαστε επειδή βρίσκουμε θεάρεστη την κατινολογία στα πατζούρια κάποιων δελτίων ειδήσεων. Ευθυνόμαστε επειδή, ως εργαζόμενοι, παρακολουθούμε δελτία ειδήσεων στα οποία παρελαύνουν συνδικαλιστές επιχειρηματιών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Αλήθεια, γνωρίζετε ότι στους εκδοτικούς ομίλους δεν υπάρχουν επανδρωμένα τμήματα με εξειδικευμένους δημοσιογράφους γύρω από τα εργασιακά ζητήματα; Αν διαβάζετε εφημερίδες και παρακολουθείτε δελτία ειδήσεων, προφανώς το έχετε καταλάβει. Άρα, παρακολουθείτε και διαβάζετε ότι δεν σας αφορά;
Στην εποχή του Πάγκαλου που δεν φορούν, πια, φούστες.
Φταίμε. Φταίμε. Φταίμε!.. Φταίμε, επειδή επανεκλέγουμε πολιτικά πρόσωπα μετά τα ολισθήματα τους. Φταίμε, επειδή επανεκλέγουμε πολιτικά πρόσωπα τα οποία θεσμοθετούν κοινωνικά αδικήματα. Φταίμε, γιατί στις δύσκολες τούτες ώρες, τρέχουμε ως υποστηριχτές κομματικών συνεδρίων. Ποιος νοήμων συμπολίτης μας θα πήγανε σε πολιτικό συνέδριο να χειροκροτήσει κατενθουσιασμένος πολιτικά πρόσωπα μετά απ’ όσα συνέβησαν στους Έλληνες πολίτες; Κι όμως, το είδαμε κι αυτό… Τι μένει; Μένει να καταλήξουμε σε αυτό που είπε προχθές ο Υπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, Ανδρέας Λοβέρδος, σε μια στιγμή αφοπλισμού τής επιχειρηματολογίας του: «Είμαστε ατελή όντα…». Το χειρότερο για κάποια ατελή όντα είναι, ότι, ζουν σε μια χώρα που παρουσιάζει πενία πολιτικών. Διαφορετικά, αν δεν ήμασταν ατελή όντα, δεν θα ανεχόμασταν τα όσα ξεστομίζει με κυνικότητα, ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Βέβαια, στη περίπτωση αυτού του ατελούς όντως, προστίθεται και η κυνική γονιδιακή κληρονομικότητα η οποία συναντά τις ρίζες της σε μια εποχή που ο παππούς δικτάτωρ Πάγκαλος επέβαλε τις μακριές φούστες. Κι όπως είναι φυσικό, ένα ατελές όν, πάντα ξεχνά κάποιους σταθμούς της ζωής του οι οποίοι δεν συνάδουν με τις ιδεολογικές βάσεις ενός οικογενειακού προγόνου, καθέτου συγγενείας. Ένας σταθμός ζωής που ξέχασε, ο εγγονός Πάγκαλος, είναι ότι, το πολιτικό βάπτισμα του, πραγματοποιήθηκε στους κόλπους της αριστεράς το 1960, στην ΕΔΑ, ανεξαρτήτως αν, τότε, δεν εκλέχτηκε. Αν θεωρούσε εαυτό αριστερό, θα παρέμενε και θα μαχόταν γι αυτήν.
«Όλοι θα κριθούμε από τους ιστορικούς του μέλλοντος» όπως είπε κάποιος. Να θυμίσω ότι, όλοι, θα κριθείτε στις επόμενες εκλογές. Εκτός, αν μεσολαβήσουν γεγονότα ανατροπής των μέτρων που πήρατε και που πρόκειται να πάρετε, επειδή δεν έχετε την λαϊκή συναίνεση. Έτσι και αλλιώς, η πολιτική ιστορία του τόπου δεν φημίζεται για έργα μεγαλόπνοου σχεδιασμού. Όλες οι αποφάσεις λήγουν κάθε τετραετία. Γιατί να πιστέψουμε ότι θα αποδώσει το μεγαλόπνοο σχέδιο του Ασφαλιστικού; Ποιός νοιάζεται για το τι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος μας, αφού η ιστορία δεν θεωρείται, ως επιστήμη, αντικειμενική;
Μέσα σ’ όλα αυτά, έχεις και την ΕΣΗΕΑ, να υποχρεώνει την ενημέρωση σε 24ωρη απεργία, σήμερα Πέμπτη. Όμως, μη το ξεχνάμε; Είμαστε ατελή όντα.
Ο Έλληνας πολίτης καταλογίζει σε όλους τους πολιτικούς μερίδιο ευθύνης
08 Ιουλίου 2010Με την πολιτική εξουσία μας ν’ απέχει από την πραγματικότητα και να μη αντιλαμβάνεται την κατάσταση των πολιτών της, θα ’λεγε κανείς ότι διανύουμε περιόδους της Μαρίας Αντουανέτα και της Αικατερίνης της Μεγάλης. Μια πολιτική εξουσία η οποία, τσιμπώντας το παντεσπάνι της, απορημένη παρατηρεί τις σφυγμομετρήσεις με τα υψηλά ποσοστά αποστροφής που έχει ο κόσμος για αυτήν. Οι πολιτικοί, ζώντας μακριά από την ελληνική πραγματικότητα, συνεχίζουν να αναλώνονται σε οτιδήποτε καταρρακώνει το κύρος της χώρας και την ψυχολογία των πολιτών της, επειδή η μικροπολιτική σκοπιμότητα τους, η εγωπάθεια τους, ο ατομικισμός και η βουλιμία για πλούτο, τους οδηγεί, τώρα, στην απρέπεια και στην κτηνωδία. Βέβαια, ακόμα δεν έχουμε δει πράξεις κανιβαλισμού στα τηλεοπτικά «παράθυρα» και στα έδρανα της βουλής. Να θεωρήσουμε ότι είναι κάτι το οποίο αναμένεται;Σκέψεις και λόγοι όπως του Δημήτρη Ρέππα, του Φώτη Κουβέλη και άλλων, οι οποίοι προσπαθούν, τούτη την ώρα, να δείξουν ότι υπάρχει και διαφορετικό πολιτικό ήθος, πέφτουν στο κενό, γιατί ο Έλληνας πολίτης καταλογίζει σε όλους τους πολιτικούς μερίδιο ευθύνης. Μερίδιο ευθύνης φέρουν και όσοι πολιτικοί αντιλήφτηκαν τα σκάνδαλα, τα ανέχθηκαν, σιώπησαν, δεν ερεύνησαν για στοιχεία, αλλά, ακόμα κι αν ήξεραν γι αυτά, πήραν θέση κοντά στη περίοδο παραγραφής των αδικημάτων. Το ήθος, η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια, δεν είναι στοιχεία χαρακτήρων τα οποία αποκτώνται μόνο στις κρίσιμες, για τους ανθρώπους, περιόδους. Ή τα ’χεις ή, δεν τα ’χεις. Επιτέλους, ας μας πει κάποιος, ποιο το νόημα των ηθικοπλαστικών διαλόγων που ακούμε, τελευταίως, εν μέσω ουρλιαχτών, από βουλευτές, υπουργούς και, έμμισθους στην εξουσία, δημοσιογράφους; Δεν καταλαβαίνουν ότι, η συχνή χρήση λέξεων και φράσεων όπως: «αίσθημα ευθύνης, ειλικρίνειας και θάρρους», «όλα στο φώς», «διαφάνεια», «σοβαρότητα», «εντιμότητα», με αυξητική τη τάση χρήσης τους στα λογύδρια των πολιτικών, εντείνουν την καχυποψία μας;
Για τη γενίκευση της αρνητικής εικόνας των πολιτικών δεν φταίμε ως πολίτες. Την ευθύνη αυτή, φέρουν αποκλειστικά οι πολιτικοί και οι έμμισθοι τους στα Μ.Μ.Ε. Εμείς, ευθυνόμαστε επειδή βρίσκουμε θεάρεστη την κατινολογία στα πατζούρια κάποιων δελτίων ειδήσεων. Ευθυνόμαστε επειδή, ως εργαζόμενοι, παρακολουθούμε δελτία ειδήσεων στα οποία παρελαύνουν συνδικαλιστές επιχειρηματιών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Αλήθεια, γνωρίζετε ότι στους εκδοτικούς ομίλους δεν υπάρχουν επανδρωμένα τμήματα με εξειδικευμένους δημοσιογράφους γύρω από τα εργασιακά ζητήματα; Αν διαβάζετε εφημερίδες και παρακολουθείτε δελτία ειδήσεων, προφανώς το έχετε καταλάβει. Άρα, παρακολουθείτε και διαβάζετε ότι δεν σας αφορά;Στην εποχή του Πάγκαλου που δεν φορούν, πια, φούστες.
Φταίμε. Φταίμε. Φταίμε!.. Φταίμε, επειδή επανεκλέγουμε πολιτικά πρόσωπα μετά τα ολισθήματα τους. Φταίμε, επειδή επανεκλέγουμε πολιτικά πρόσωπα τα οποία θεσμοθετούν κοινωνικά αδικήματα. Φταίμε, γιατί στις δύσκολες τούτες ώρες, τρέχουμε ως υποστηριχτές κομματικών συνεδρίων. Ποιος νοήμων συμπολίτης μας θα πήγανε σε πολιτικό συνέδριο να χειροκροτήσει κατενθουσιασμένος πολιτικά πρόσωπα μετά απ’ όσα συνέβησαν στους Έλληνες πολίτες; Κι όμως, το είδαμε κι αυτό… Τι μένει; Μένει να καταλήξουμε σε αυτό που είπε προχθές ο Υπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, Ανδρέας Λοβέρδος, σε μια στιγμή αφοπλισμού τής επιχειρηματολογίας του: «Είμαστε ατελή όντα…». Το χειρότερο για κάποια ατελή όντα είναι, ότι, ζουν σε μια χώρα που παρουσιάζει πενία πολιτικών. Διαφορετικά, αν δεν ήμασταν ατελή όντα, δεν θα ανεχόμασταν τα όσα ξεστομίζει με κυνικότητα, ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Βέβαια, στη περίπτωση αυτού του ατελούς όντως, προστίθεται και η κυνική γονιδιακή κληρονομικότητα η οποία συναντά τις ρίζες της σε μια εποχή που ο παππούς δικτάτωρ Πάγκαλος επέβαλε τις μακριές φούστες. Κι όπως είναι φυσικό, ένα ατελές όν, πάντα ξεχνά κάποιους σταθμούς της ζωής του οι οποίοι δεν συνάδουν με τις ιδεολογικές βάσεις ενός οικογενειακού προγόνου, καθέτου συγγενείας. Ένας σταθμός ζωής που ξέχασε, ο εγγονός Πάγκαλος, είναι ότι, το πολιτικό βάπτισμα του, πραγματοποιήθηκε στους κόλπους της αριστεράς το 1960, στην ΕΔΑ, ανεξαρτήτως αν, τότε, δεν εκλέχτηκε. Αν θεωρούσε εαυτό αριστερό, θα παρέμενε και θα μαχόταν γι αυτήν.
«Όλοι θα κριθούμε από τους ιστορικούς του μέλλοντος» όπως είπε κάποιος. Να θυμίσω ότι, όλοι, θα κριθείτε στις επόμενες εκλογές. Εκτός, αν μεσολαβήσουν γεγονότα ανατροπής των μέτρων που πήρατε και που πρόκειται να πάρετε, επειδή δεν έχετε την λαϊκή συναίνεση. Έτσι και αλλιώς, η πολιτική ιστορία του τόπου δεν φημίζεται για έργα μεγαλόπνοου σχεδιασμού. Όλες οι αποφάσεις λήγουν κάθε τετραετία. Γιατί να πιστέψουμε ότι θα αποδώσει το μεγαλόπνοο σχέδιο του Ασφαλιστικού; Ποιός νοιάζεται για το τι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος μας, αφού η ιστορία δεν θεωρείται, ως επιστήμη, αντικειμενική;Μέσα σ’ όλα αυτά, έχεις και την ΕΣΗΕΑ, να υποχρεώνει την ενημέρωση σε 24ωρη απεργία, σήμερα Πέμπτη. Όμως, μη το ξεχνάμε; Είμαστε ατελή όντα.
