Ακολουθήστε μας στο Google news
Υπήρξε συνάντηση και με τον Αλέξη Τσίπρα χθες το μεσημέρι. Τα νέα δεν είναι παρήγορα όσον αφορά τις πληρωμές αλλά κάποιοι χάρηκαν που δεσμεύτηκε πως δεν θα υπάρξουν απώλειες δεδουλευμένων, που δεν θα κλείσει ο σταθμός και δεν θα υπάρξουν περικοπές στο προσωπικό.
Κυκλοφόρησε και το παρακάτω κείμενο. Το υπογράφουν τρεις εργαζόμενοι στον 105.5 Στο Κόκκινο, οι Γιάννης Ανδρουλιδάκης, Νίκος Μπιτσιμέας και Σπύρος Παπακώστας.
Το τελευταίο διάστημα στον ραδιοφωνικό σταθμό «105.5 στο Κόκκινο» (ιδιοκτησίας του Συνασπισμού), έχουν παρατηρηθεί επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις στη μισθοδοσία.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές στους εργαζόμενους οφείλονταν δύο μισθοί και το επίδομα άδειας, με την εργοδοσία να δεσμεύεται για άμεση κάλυψη του ενός μήνα και του επιδόματος.
Το ζήτημα διαχειρίζεται η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στον σταθμό, η οποία συνεδριάζει τακτικά και στην οποία ακούγονται οι απόψεις των εργαζομένων για τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.
Το ζήτημα αυτό ωστόσο, έγινε προσπάθεια να ενταχθεί στην εσωκομματική διαπάλη του εργοδότη (Συνασπισμού), με «έκπτωτους πατερούλησες» τύπου Αλαβάνου και τους ακόλουθούς τους να μην έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων, προκειμένου να σπρωχτούν καλύτερα στη μάχη που δίνουν για την καρέκλα.
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν κυκλοφορήσει δύο αισχρά κείμενα, το πρώτο ανυπόγραφο και το δεύτερο με την υπογραφή του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ (και άλλοτε του 105.5) Μ. Διονέλη -γνωστού για τα «ρεπορτάζ» του σύμφωνα με τα οποία οι αναρχικές συλλογικότητες διακινούσαν ναρκωτικά στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων- στα οποία (ευθέως και ΚΥΠατζίδικα στο πρώτο, εμμέσως και δια της τεθλασμένης στο δεύτερο) κατηγορούνται οι εργαζόμενοι ότι φταίνε για το ότι είναι απλήρωτοι, επειδή είναι «τσιπρικοί».
Στο ανώνυμο κείμενο μάλιστα, αραδιάζονται δημόσια καμιά 30αριά ονόματα εργαζομένων με αναφορές στην οικογενειακή τους κατάσταση, τις προσωπικές τους φιλίες και τα σημεία στα οποία πίνουν ποτό.
Είναι προφανές ότι κάποιοι αδυνατούν να ξεπεράσουν το σοκ από την διάλυση της KGB με την οποία μεγάλωσαν και συνεχίζουν να επιζητούν την πολιτική τους κυριαρχία με ΚΥΠατζίδικες μεθόδους. Ετσι κι αλλιώς, ελάχιστες αυταπάτες έχουμε για το ήθος ανθρώπων που έζησαν μια ζωή στους μηχανισμούς του ΚΚΕ και σε διευθυντικές, βουλευτικές και προεδρικές θέσεις και ακόμα λιγότερες για τους αυλοκόλακές τους.
Οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο ωστόσο, οφείλουμε να διευκρινήσουμε κάτι για να μην μείνει καμία παρεξήγηση: Οι πολιτικές και κοινωνικές μας θέσεις είναι δημόσιες και γνωστές και δεν σχετίζονται υπό οποαδήποτε έννοια με καμμία εσωκομματική διαπάλη στον Συνασπισμό ή άλλου. Εργαζόμενοι στον 105.5 ως συντάκτες ή τεχνικοί, δρούμε εδώ και χρόνια σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αυτούς της αναρχίας και του επαναστατικού συνδικαλισμού. Δεν είμαστε ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Αλαβάνο, ούτε με τον Σπιρτούλη ούτε με τον Παπαστρούμφ. Στο εξής, οποιασδήποτε ρουφιάνος του οποιουδήποτε «Μετώπου», επιχειρήσει ανώνυμα ή επώνυμα να μας εμπλέξει σε διαδικασίες στις οποίες δεν συμμετέχουμε -ή κάνει το ίδιο με συντρόφους και συναδέλφους μας- θα βρεθεί αντιμέτωπος με την συλλογική μας δύναμη.
Και το κείμενο του Μάριου Διονέλλη όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Αριστεράς "Δρόμος".
Με αφορμή το τέλος της «ραδιοφωνικής» σαιζόν, λίγο πριν τα μπάνια του λαού, ας δώσω μερικές εξηγήσεις σε όσους επί χρόνια συνομιλούσαμε από το Κόκκινο 105,5. Σε αυτούς χρωστάω μια πιο ρεαλιστική εξήγηση από το εύκολο: «Αποχώρησε επειδή βρήκε αλλού δουλειά». Πάμε λοιπόν: Μετά την διατύπωση της θέσης ότι τα θέματά μας πρέπει να γίνουν πιο αιχμηρά και πιο κινηματικά και ότι πρέπει στο σταθμό να μιλά ο απλός κόσμος της Αριστεράς και όχι συνέχεια τα στελέχη, καταγράφηκα μάλλον ως «υπέρ του δέοντος Συριζαίος». Αργότερα, ήρθαν οι απειλές, όταν μίλησα για το «μάγκωμα» στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο. (Ήταν αλήθεια όμως, όσοι ήταν εκεί το ξέρουν).
Ένα μήνα μετά απομακρύνθηκα από την πρωινή ζώνη, την οποία ανέλαβε ο ίδιος ο διευθυντής Γιώργος Ανανδρανιστάκης για να μην υπάρχουν ανένταχτες παρεκκλίσεις... Τους μήνες που ακολούθησαν ζήτησα επανειλημμένα να κάνω ρεπορτάζ για το αν και πώς υλοποιούνται οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. «Όχι» ήταν η μόνιμη απάντηση. Τον Φεβρουάριο διάλεξα για προσωπικούς λόγους να μετακομίσω εκτός Αθηνών. Ζήτησα να στέλνω ηχογραφημένα ένθετα ρεπορτάζ με τις ιστορίες ανθρώπων που χαρακτήρισαν για 4 χρόνια την εκπομπή «Πίσω Σελίδες» και να συνεχίσω την ανανέωση του site του σταθμού, για την οποία ήδη εργαζόμουν και εκ του μακρόθεν. Βέβαια, πρότεινα μείωση του μισθού μου ζητώντας μόνο την παραμονή μου στο μισθολόγιο για να συνεχίσω να έχω ασφάλιση. Ο διευθυντής μου συμφώνησε και έτσι προχώρησα στην απόφασή μου.
Ο συνάδελφος, σύντροφος και συνδικαλιστής Δημήτρης Στούμπος, ως διευθύνων σύμβουλος, έκρινε πως η παραμονή μου «έβαζε σε κίνδυνο την επιβίωση του σταθμού».
Ο διευθυντής Ανανδρανιστάκης δήλωσε «ανήμπορος» να κάνει κάτι. Ο διευθυντής προγράμματος Βαγγέλης Βέκιος παρέμεινε για ακόμα μια φορά σιωπηλός.
Κι έτσι συμβιβάστηκε το διευθυντικό σύμπαν με τη θεωρία ότι το Κόκκινο κινδυνεύει από τα δικά μου ένσημα των 350 ευρώ. Προς στιγμήν ανησύχησα κι εγώ μήπως έβαζα σε κίνδυνο τα δικά τους διχίλιαρα...
Έστειλα γράμμα στο Δ.Σ. εξηγώντας πως δεν ζητώ αργομισθία (όπως αρκετές που ευδοκίμησαν στο Κόκκινο) αλλά μέρος της δουλειάς που ήδη έκανα και που ξέρω πως μπορούσα να συνεχίσω. Δεν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει κανείς...
Μέσα σε μία εβδομάδα ο κ. Ανανδρανιστάκης είχε δώσει εντολή να με διαγράψουν από το μισθολόγιο. Ακόμα περιμένω τηλέφωνό του αν μπορεί να περιμένει ένα μήνα μέχρι να εξεταστεί το θέμα μου στο Δ.Σ...
Σήμερα δουλεύω αλλού. Ανασφάλιστος. Εκείνοι λένε πως έφυγα μόνος μου. Όσοι άκουγαν την εκπομπή και το Κόκκινο ας σχηματίσουν τη δική τους γνώμη. Ο σταθμός μού χρωστάει ακόμα τα αναδρομικά, τα δώρα και τα επιδόματα που δικαιούμαι.
Καλό καλοκαίρι.
Προβλήματα, οικονομικής φύσεως.
09 Ιουλίου 2010Προβλήματα, οικονομικής φύσεως. Οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν δύο μήνες. Η προηγούμενη συνέλευση είχε αποφασίσει κινητοποιήσεις απ' όλους, αν δεν είχαν πληρωθεί μέχρι τη Δευτέρα που μας πέρασε. Ωστόσο δεν μαζεύτηκαν, δεν έκαναν κάποια γενική συνέλευση ώστε να αποφασίουν.Υπήρξε συνάντηση και με τον Αλέξη Τσίπρα χθες το μεσημέρι. Τα νέα δεν είναι παρήγορα όσον αφορά τις πληρωμές αλλά κάποιοι χάρηκαν που δεσμεύτηκε πως δεν θα υπάρξουν απώλειες δεδουλευμένων, που δεν θα κλείσει ο σταθμός και δεν θα υπάρξουν περικοπές στο προσωπικό. Κυκλοφόρησε και το παρακάτω κείμενο. Το υπογράφουν τρεις εργαζόμενοι στον 105.5 Στο Κόκκινο, οι Γιάννης Ανδρουλιδάκης, Νίκος Μπιτσιμέας και Σπύρος Παπακώστας.
Το τελευταίο διάστημα στον ραδιοφωνικό σταθμό «105.5 στο Κόκκινο» (ιδιοκτησίας του Συνασπισμού), έχουν παρατηρηθεί επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις στη μισθοδοσία.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές στους εργαζόμενους οφείλονταν δύο μισθοί και το επίδομα άδειας, με την εργοδοσία να δεσμεύεται για άμεση κάλυψη του ενός μήνα και του επιδόματος.
Το ζήτημα διαχειρίζεται η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στον σταθμό, η οποία συνεδριάζει τακτικά και στην οποία ακούγονται οι απόψεις των εργαζομένων για τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.
Το ζήτημα αυτό ωστόσο, έγινε προσπάθεια να ενταχθεί στην εσωκομματική διαπάλη του εργοδότη (Συνασπισμού), με «έκπτωτους πατερούλησες» τύπου Αλαβάνου και τους ακόλουθούς τους να μην έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων, προκειμένου να σπρωχτούν καλύτερα στη μάχη που δίνουν για την καρέκλα.
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν κυκλοφορήσει δύο αισχρά κείμενα, το πρώτο ανυπόγραφο και το δεύτερο με την υπογραφή του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ (και άλλοτε του 105.5) Μ. Διονέλη -γνωστού για τα «ρεπορτάζ» του σύμφωνα με τα οποία οι αναρχικές συλλογικότητες διακινούσαν ναρκωτικά στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων- στα οποία (ευθέως και ΚΥΠατζίδικα στο πρώτο, εμμέσως και δια της τεθλασμένης στο δεύτερο) κατηγορούνται οι εργαζόμενοι ότι φταίνε για το ότι είναι απλήρωτοι, επειδή είναι «τσιπρικοί».
Στο ανώνυμο κείμενο μάλιστα, αραδιάζονται δημόσια καμιά 30αριά ονόματα εργαζομένων με αναφορές στην οικογενειακή τους κατάσταση, τις προσωπικές τους φιλίες και τα σημεία στα οποία πίνουν ποτό.
Είναι προφανές ότι κάποιοι αδυνατούν να ξεπεράσουν το σοκ από την διάλυση της KGB με την οποία μεγάλωσαν και συνεχίζουν να επιζητούν την πολιτική τους κυριαρχία με ΚΥΠατζίδικες μεθόδους. Ετσι κι αλλιώς, ελάχιστες αυταπάτες έχουμε για το ήθος ανθρώπων που έζησαν μια ζωή στους μηχανισμούς του ΚΚΕ και σε διευθυντικές, βουλευτικές και προεδρικές θέσεις και ακόμα λιγότερες για τους αυλοκόλακές τους.
Οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο ωστόσο, οφείλουμε να διευκρινήσουμε κάτι για να μην μείνει καμία παρεξήγηση: Οι πολιτικές και κοινωνικές μας θέσεις είναι δημόσιες και γνωστές και δεν σχετίζονται υπό οποαδήποτε έννοια με καμμία εσωκομματική διαπάλη στον Συνασπισμό ή άλλου. Εργαζόμενοι στον 105.5 ως συντάκτες ή τεχνικοί, δρούμε εδώ και χρόνια σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αυτούς της αναρχίας και του επαναστατικού συνδικαλισμού. Δεν είμαστε ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Αλαβάνο, ούτε με τον Σπιρτούλη ούτε με τον Παπαστρούμφ. Στο εξής, οποιασδήποτε ρουφιάνος του οποιουδήποτε «Μετώπου», επιχειρήσει ανώνυμα ή επώνυμα να μας εμπλέξει σε διαδικασίες στις οποίες δεν συμμετέχουμε -ή κάνει το ίδιο με συντρόφους και συναδέλφους μας- θα βρεθεί αντιμέτωπος με την συλλογική μας δύναμη.
Και το κείμενο του Μάριου Διονέλλη όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Αριστεράς "Δρόμος".
Με αφορμή το τέλος της «ραδιοφωνικής» σαιζόν, λίγο πριν τα μπάνια του λαού, ας δώσω μερικές εξηγήσεις σε όσους επί χρόνια συνομιλούσαμε από το Κόκκινο 105,5. Σε αυτούς χρωστάω μια πιο ρεαλιστική εξήγηση από το εύκολο: «Αποχώρησε επειδή βρήκε αλλού δουλειά». Πάμε λοιπόν: Μετά την διατύπωση της θέσης ότι τα θέματά μας πρέπει να γίνουν πιο αιχμηρά και πιο κινηματικά και ότι πρέπει στο σταθμό να μιλά ο απλός κόσμος της Αριστεράς και όχι συνέχεια τα στελέχη, καταγράφηκα μάλλον ως «υπέρ του δέοντος Συριζαίος». Αργότερα, ήρθαν οι απειλές, όταν μίλησα για το «μάγκωμα» στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο. (Ήταν αλήθεια όμως, όσοι ήταν εκεί το ξέρουν).
Ένα μήνα μετά απομακρύνθηκα από την πρωινή ζώνη, την οποία ανέλαβε ο ίδιος ο διευθυντής Γιώργος Ανανδρανιστάκης για να μην υπάρχουν ανένταχτες παρεκκλίσεις... Τους μήνες που ακολούθησαν ζήτησα επανειλημμένα να κάνω ρεπορτάζ για το αν και πώς υλοποιούνται οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. «Όχι» ήταν η μόνιμη απάντηση. Τον Φεβρουάριο διάλεξα για προσωπικούς λόγους να μετακομίσω εκτός Αθηνών. Ζήτησα να στέλνω ηχογραφημένα ένθετα ρεπορτάζ με τις ιστορίες ανθρώπων που χαρακτήρισαν για 4 χρόνια την εκπομπή «Πίσω Σελίδες» και να συνεχίσω την ανανέωση του site του σταθμού, για την οποία ήδη εργαζόμουν και εκ του μακρόθεν. Βέβαια, πρότεινα μείωση του μισθού μου ζητώντας μόνο την παραμονή μου στο μισθολόγιο για να συνεχίσω να έχω ασφάλιση. Ο διευθυντής μου συμφώνησε και έτσι προχώρησα στην απόφασή μου.
Ο συνάδελφος, σύντροφος και συνδικαλιστής Δημήτρης Στούμπος, ως διευθύνων σύμβουλος, έκρινε πως η παραμονή μου «έβαζε σε κίνδυνο την επιβίωση του σταθμού».
Ο διευθυντής Ανανδρανιστάκης δήλωσε «ανήμπορος» να κάνει κάτι. Ο διευθυντής προγράμματος Βαγγέλης Βέκιος παρέμεινε για ακόμα μια φορά σιωπηλός.
Κι έτσι συμβιβάστηκε το διευθυντικό σύμπαν με τη θεωρία ότι το Κόκκινο κινδυνεύει από τα δικά μου ένσημα των 350 ευρώ. Προς στιγμήν ανησύχησα κι εγώ μήπως έβαζα σε κίνδυνο τα δικά τους διχίλιαρα...
Έστειλα γράμμα στο Δ.Σ. εξηγώντας πως δεν ζητώ αργομισθία (όπως αρκετές που ευδοκίμησαν στο Κόκκινο) αλλά μέρος της δουλειάς που ήδη έκανα και που ξέρω πως μπορούσα να συνεχίσω. Δεν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει κανείς...
Μέσα σε μία εβδομάδα ο κ. Ανανδρανιστάκης είχε δώσει εντολή να με διαγράψουν από το μισθολόγιο. Ακόμα περιμένω τηλέφωνό του αν μπορεί να περιμένει ένα μήνα μέχρι να εξεταστεί το θέμα μου στο Δ.Σ...
Σήμερα δουλεύω αλλού. Ανασφάλιστος. Εκείνοι λένε πως έφυγα μόνος μου. Όσοι άκουγαν την εκπομπή και το Κόκκινο ας σχηματίσουν τη δική τους γνώμη. Ο σταθμός μού χρωστάει ακόμα τα αναδρομικά, τα δώρα και τα επιδόματα που δικαιούμαι.
Καλό καλοκαίρι.
