Ακολουθήστε μας στο Google news
- Επί το πιο κατανοητό: μία είδηση κάπως αυθεντική, δεν έχει ανάγκη από κανένα μέσο, κανένα blog, κανένα κανάλι, καμιά εφημερίδα, για να φτάσει εκεί που πρέπει...
- Κάπως έτσι είχε περιγράψει προ δεκαετιών ο σπουδαίος Ιταλός τραγουδοποιός Fabrizio De Andre την αναχώρηση της περίφημης Bocca Di Rosa, από το μικρό χωριό που είχε πάει για να κομίσει τον έρωτα, αλλά εκδιώχθη από τους αιώνια ανέραστους. Και κυρίως από τις αιώνια ανέραστες.
- Ο στίχος ταιριάζει γάντι σε όσους γυρνάνε από μέσο σε μέσο, αλληλοεξοντώνονται και αλληλοκατηγορούνται, στήνουν κολεγιές και την επόμενη μέρα μισιούνται... Τα συνθήματα των δρόμων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περνάνε στην καθημερινότητα μας. Και ο τρόπος είναι πάντοτε σκληρός. Οι φιμωμένοι δημοσιογράφοι διατείνονται ότι κάτι τέτοια δεν θα τους φιμώσουν. Γελάμε πικρά και πάμε παρακάτω...
- Την εβδομάδα που πέρασε, σε infamous δικηγορικό γραφείο στο κέντρο των Αθηνών, ο ιδιοκτήτης της Inner Ear, Περικλής Πιλαβάς, εξασφάλισε την πολυπόθητη υπογραφή του Φοίβου Δεληβοριά και κάπως έτσι ο επόμενος δίσκος του δημιουργού θα τον βρει labelmate με τον Boy, τους Κόρε Ύδρο και τους Last Drive... τρόπον τινά.
- Δεν ξέρω πως την αντιμετωπίζετε την είδηση, γυρνώντας όμως πίσω δεν βρίσκω αντίστοιχο παράδειγμα γνήσια εναλλακτικής δισκογραφικής εταιρείας να εντάσσει στο δυναμικό της τραγουδοποιό που έρχεται από το λεγόμενο «ελληνικό ποιοτικό τραγούδι». Σκεφτείτε , ας πούμε, πίσω στη δεκαετία του ’90 να υπέγραφε στην Wipe Out ο Ορφέας Περίδης. Ή ακόμη πιο πίσω... ο Βαγγέλης Γερμανός στην Creep Records. Μην κοιτάτε τώρα που τα τείχη έχουν πέσει και το crossover έχει γίνει από απώλεια συνήθεια μας...
- Γνωρίζω ότι είναι ουτοπικό και ότι σε «σκηνές» όπως οι δικοί μας τα συγκροτήματα που ανήκουν σε μία εταιρεία σχεδόν ούτε γνωρίζονται μεταξύ τους. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον ο Δεληβοριάς να συναντήσει τον ήχο του μεθεπόμενου δίσκου του στις delay κιθάρες των Electric Litany ή στους θεατρικούς θορύβους των 2L8. Ο Δεληβοριάς είναι από τις περιπτώσεις των τραγουδοποιών που ενίοτε (και παρά τις κατ’ εμέ «κακές παρέες») δίνουν την υποψία ότι είναι ικανοί να ξεφύγουν από την «τυρανία του τραγουδιού», που μαστίζει την ελληνική μουσική και να πορευτούν στο δρόμο της αναζήτησης του ήχου που θα το ντύσει όχι απαραίτητα με τον ίδιο κάθε επόμενη φορά τρόπο...
- Πάμε άλλού τώρα. Στους πραγματικά ποιοτικούς που έρχονται για να σαρώσουν και πάλι... και ας τους να ... λένε κάτι περίεργους σαν και εμάς.
- Στην Ελλάδα ως γνωστόν τα πάντα έρχονται με μερικά χρόνια καθυστέρηση. Έλα όμως που η μανία των reunion ήρθε μερικά χρόνια πρόωρα... Μια τέτοια είδους πρόωρη στα μούτρα μας εκσπερμάτωση αναμένεται να είναι η λαίλαπα Πυξ Λαξ , που έκλεισε ήδη πρώτο OAKA πίστα για το επόμενο καλοκαίρι. Τι σου είναι και αυτό το ΟΑΚΑ... Στο τέλος θα το αγκαζάρουν και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων για τελετές αποφοίτησης.
- Σκάλιζα κάτι περιοδικά δεκαετίας -και βάλε- επ’ αφορμή διακομιδής του μεγαλύτερου μέρους του αρχείου 504 χλμ προς το νότο. Δώδεκα χρόνια πριν ακριβώς συναντώ τους Πυξ Λαξ στο εξώφυλλο του Ποπ + Ροκ , στο τεύχος του Αυγούστου του 1998, με τον πρωτότυπο τίτλο «οι πρίγκηπες της δυτικής όχθης σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση»... Το Ποπ + Ροκ εκείνης της περιόδου τα τελευταία χρόνια το μυθοποιούμε και το έχουμε αναγάγει σε κάτι το σπουδαίο... Και όμως στο ίδιο τεύχος που ο Μάνος Μπούρας παίρνει μια συγκινητική συνέντευξη από τον ιδιοκτήτη της 4AD Ivo Watts Russell, η οποία όμως δημοσιεύεται στο ελάχιστο μέρος της λόγω «ελλείψεως χώρου», οι Πυξ Λαξ (που εκείνη τη χρονιά...ήταν και πρώτο όνομα στο Rockwave- μην το ξεχνάμε!) έχουν άπλετο χώρο για εκ βαθέων εξομολογήσεις στον Άκη Λαδικό. Ο οποίος τους φέρεται με το γάντι και με ερωτήσεις που σήμερα μοιάζουν σαν να τις διάλεξε το ίδιο το συγκρότημα για τον εαυτό του...
- «Οι Πυξ Λαξ είναι ένα απρόβλεπτο γκρουπ;». Υπήρχε δηλαδή η πιθανότητα να απαντήσουν ότι είναι προβλέψιμοι και ότι βαριούνται και οι ίδιοι μέχρι θανάτου την πάρτη τους;
- «Πόσο βαθιά μπορείτε να πάτε μουσικά; Καθόλου- έπρεπε να πουν- είμαστε τόσο ρηχοί όσο ακουγόμαστε... Αλλά δεν το είπαν...
- Παρακάτω ερωτάται ο Φίλιππος Πλιάτσικας ποιους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς προτιμάει... και το όλο πράγμα αγγίζει τα όρια του υπερβατικού σουρεαλισμού.
- Ίσως και να το άξιζαν οι Πυξ Λαξ το εξώφυλλο στο μεγαλύτερο μουσικό περιοδικό της χώρας, που είχε ως αντικείμενο την ξένη μουσική. Ίσως και να άξιζαν εκείνη τη χρονιά να εμφανιστούν στη Θεσσαλονίκη πριν από τους Nits και το κοινό τους να γιουχάρει ασύστολα τους Ολλανδούς όταν «τόλμησαν» να τους διαδεχτούν επί σκηνής. Ίσως τα πάρε-δώσε τους με τους σκυλάδες να ήταν πράγματι μια προσπάθεια καθολικής προσέγγισης της δύναμης της μουσικής. Ίσως και να μην τους «έσπρωξαν» οι εταιρείες όσο δεν πάει πιο πολύ... Ίσως να βρέθηκε αυτό που μπορούν να κάνουν μετά τον Eric Burdon... Ίσως ο αλήτης ο Bob Dylan να ευθύνεται για αυτή την επανασύνδεση και να τους θέλει ως support μπάντα στα ογδόντα του...
- Ίσως τελικά αυτοί οι άθλιοι προπαγανδιστές που κυκλοφόρησαν το σύνθημα ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ, να ήταν παρακρατικοί που εκ του αντιστρόφου ήθελαν να φέρουν πίσω την αυθεντική δύναμη της ομάδας και να μας απαλλάξουν από τη solo λαίλαπα. Όπως και να είναι οι Πυξ Λαξ έρχονται να δώσουν βεβιασμένα φιλιά ζωής στο έντεχνο, το οποίο από τότε που το θάψαμε, από εδώ το φέρνει- από εκεί το πάει... έχει βαλθεί να μας αποδείξει ότι τα ζόμπι είναι εκείνα που θα πουν την τελευταία λέξη.
- Μην ξεχνάτε ότι σε αυτή τη χώρα οι έντεχνοι είναι το καθεστώς. Συνομιλούν με το κράτος, τους θεσμούς, την εκκλησία και εκπροσωπούν τον «πολιτισμό» τους. Πάμε παραπέρα...
- Τη δημοσίευσε σε περίοπτη θέση ο Δημήτρης Κανελλόπουλος την είδηση περί της κλήσης του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης στους υπεύθυνους των αθλητικών ραδιοφωνικών σταθμών της πόλης, κυρίως λόγω του ευτράπελου αυτής με τον εκπρόσωπο του Ράδιο Άρης. Ο οποίος εδώ που τα λέμε πρέπει να παρουσιάστηκε με εντελώς ότι-να-ναι εμφάνιση για να του έγινε σύσταση να φύγει και να επιστρέψει ευπρεπώς. Οι εισαγγελείς καθημερινά βλέπουν δεκάδες κόσμου... πρεζόνια, τραβέλια, ότι μπορείς να φανταστείς. Δύσκολα τους κάνει εντύπωση κάτι.... Το λέω από προσωπική εμπειρία αυτό (όχι δεν ανήκω στις παραπάνω κατηγορίες). Πρέπει να ήταν πολύ «παραλίας» ο αρειανός πάντως.... Τέλος πάντων...
- Επί της ουσίας βέβαια έχω την εντύπωση ότι δεν μάθαμε τι ακριβώς έγινε και τι είδους συστάσεις δόθηκαν, παρότι θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το μαθαίναμε. Αν η εισαγγελία προσπάθησε να παρέμβει στον τρόπο λειτουργίας των αθλητικών ραδιοσταθμών της πόλης ή αν όντως υπήρχαν στοιχεία και γεγονότα που υπέπεσαν στην αντίληψη της και καθιστούν τη λειτουργία τους επικίνδυνη και βλαπτική.
- Έχω ξαναγράψει ότι τα αθλητικά ραδιόφωνα στη Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι μακράν η πρώτη ραδιοφωνική δύναμη, ανεξάρτητα από το τι λένε οι μετρήσεις. Ο ανταγωνισμός τα τελευταία χρόνια είναι παραπάνω από σκληρός, ενώ ο έντονος οπαδισμός έχει πράγματι κάνει την κατάσταση αρκούντως «ζόρικη» και ενίοτε εκτός ορίων και ελέγχου (ή μάλλον ο έλεγχος τις περισσότερες φορές συνειδητά απουσιάζει).
- Ακρότητες ακούγονται από κάθε μέτωπο οπαδών. Ηρακλειδείς απειλούσαν ότι θα καίνε δάση στις διακοπές τους αν τελικά υποβιβαστεί η ομάδα, ΠΑΟΚτσήδες απειλούν βουλευτές που δεν διαγράφουν τα χρέη και οι Αρειανοί μετά και τη δημιουργία του Ράδιο Άρης περιχαρακώνονται γενικώς ως ανεξάρτητο κράτος. Ψυχραιμία όμως. Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο μιας γενικότερης οπαδικής ψευδαίσθησης και δεν ξέρω τελικά κατά πόσο έχουν το κοινωνικό εκτόπισμα που κάποιοι φοβούνται, θεωρούν ή και ελπίζουν ότι έχουν. Ο οπαδισμός εμπεριέχει την ακρότητα και όταν αυτή είναι εντός ορίων σπάνια αποβαίνει τελικά βλαπτική. Όσοι παθιάζονται με το γήπεδο το ξέρουν αυτό. Τα όρια πάλι όμως και δυσδιάκριτα είναι και κάποιες φορές αόρατα , ειδικά για οπαδούς νεότερων και νεότατων ηλικιών.
- Το γεγονός είναι πάντως ότι ο μέσος Θεσσαλονικιός ακροατής κάθε πρωί προτιμάει να ακούει τα (βαρετά) νέα από την προετοιμασία των ομάδων, από τα νέα του ΔΝΤ, αλλά και από μία μουσική εκπομπή, ένα ενημερωτικό μαγκαζίνο, όπως λέγαμε, κάποτε κ.λ.π. . Τα «ράδιο ΠΑΟΚ-Άρης-Ηρακλής» στη Θεσσαλονίκη όντως έχουν επισκιάσει τα πάντα... και αυτό είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτισμού. Αλλά κάτι μου λέει ότι η ανησυχία της εισαγγελίας δεν αφορούσε τον πολιτισμό και την σταδιακή εξαφάνιση του από την καθημερινότητα των Σαλονικών....
- Και για το τέλος μια τεράστια αποκάλυψη: 50 posts για την Κυπαρισσία (πατρίδα του εκδότη μας) στο troktiko το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μην θεωρηθεί δηλαδή ότι το e-tetradio είναι εκτός κυκλωμάτων....
Ma una notizia un po’ original
21 Ιουλίου 2010«Ma una notizia un po’ originale, non ha bisogno di nessun giornale»- Επί το πιο κατανοητό: μία είδηση κάπως αυθεντική, δεν έχει ανάγκη από κανένα μέσο, κανένα blog, κανένα κανάλι, καμιά εφημερίδα, για να φτάσει εκεί που πρέπει...
- Κάπως έτσι είχε περιγράψει προ δεκαετιών ο σπουδαίος Ιταλός τραγουδοποιός Fabrizio De Andre την αναχώρηση της περίφημης Bocca Di Rosa, από το μικρό χωριό που είχε πάει για να κομίσει τον έρωτα, αλλά εκδιώχθη από τους αιώνια ανέραστους. Και κυρίως από τις αιώνια ανέραστες. - Ο στίχος ταιριάζει γάντι σε όσους γυρνάνε από μέσο σε μέσο, αλληλοεξοντώνονται και αλληλοκατηγορούνται, στήνουν κολεγιές και την επόμενη μέρα μισιούνται... Τα συνθήματα των δρόμων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περνάνε στην καθημερινότητα μας. Και ο τρόπος είναι πάντοτε σκληρός. Οι φιμωμένοι δημοσιογράφοι διατείνονται ότι κάτι τέτοια δεν θα τους φιμώσουν. Γελάμε πικρά και πάμε παρακάτω...
- Την εβδομάδα που πέρασε, σε infamous δικηγορικό γραφείο στο κέντρο των Αθηνών, ο ιδιοκτήτης της Inner Ear, Περικλής Πιλαβάς, εξασφάλισε την πολυπόθητη υπογραφή του Φοίβου Δεληβοριά και κάπως έτσι ο επόμενος δίσκος του δημιουργού θα τον βρει labelmate με τον Boy, τους Κόρε Ύδρο και τους Last Drive... τρόπον τινά. - Δεν ξέρω πως την αντιμετωπίζετε την είδηση, γυρνώντας όμως πίσω δεν βρίσκω αντίστοιχο παράδειγμα γνήσια εναλλακτικής δισκογραφικής εταιρείας να εντάσσει στο δυναμικό της τραγουδοποιό που έρχεται από το λεγόμενο «ελληνικό ποιοτικό τραγούδι». Σκεφτείτε , ας πούμε, πίσω στη δεκαετία του ’90 να υπέγραφε στην Wipe Out ο Ορφέας Περίδης. Ή ακόμη πιο πίσω... ο Βαγγέλης Γερμανός στην Creep Records. Μην κοιτάτε τώρα που τα τείχη έχουν πέσει και το crossover έχει γίνει από απώλεια συνήθεια μας...
- Γνωρίζω ότι είναι ουτοπικό και ότι σε «σκηνές» όπως οι δικοί μας τα συγκροτήματα που ανήκουν σε μία εταιρεία σχεδόν ούτε γνωρίζονται μεταξύ τους. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον ο Δεληβοριάς να συναντήσει τον ήχο του μεθεπόμενου δίσκου του στις delay κιθάρες των Electric Litany ή στους θεατρικούς θορύβους των 2L8. Ο Δεληβοριάς είναι από τις περιπτώσεις των τραγουδοποιών που ενίοτε (και παρά τις κατ’ εμέ «κακές παρέες») δίνουν την υποψία ότι είναι ικανοί να ξεφύγουν από την «τυρανία του τραγουδιού», που μαστίζει την ελληνική μουσική και να πορευτούν στο δρόμο της αναζήτησης του ήχου που θα το ντύσει όχι απαραίτητα με τον ίδιο κάθε επόμενη φορά τρόπο...
- Πάμε άλλού τώρα. Στους πραγματικά ποιοτικούς που έρχονται για να σαρώσουν και πάλι... και ας τους να ... λένε κάτι περίεργους σαν και εμάς.
- Στην Ελλάδα ως γνωστόν τα πάντα έρχονται με μερικά χρόνια καθυστέρηση. Έλα όμως που η μανία των reunion ήρθε μερικά χρόνια πρόωρα... Μια τέτοια είδους πρόωρη στα μούτρα μας εκσπερμάτωση αναμένεται να είναι η λαίλαπα Πυξ Λαξ , που έκλεισε ήδη πρώτο OAKA πίστα για το επόμενο καλοκαίρι. Τι σου είναι και αυτό το ΟΑΚΑ... Στο τέλος θα το αγκαζάρουν και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων για τελετές αποφοίτησης.- Σκάλιζα κάτι περιοδικά δεκαετίας -και βάλε- επ’ αφορμή διακομιδής του μεγαλύτερου μέρους του αρχείου 504 χλμ προς το νότο. Δώδεκα χρόνια πριν ακριβώς συναντώ τους Πυξ Λαξ στο εξώφυλλο του Ποπ + Ροκ , στο τεύχος του Αυγούστου του 1998, με τον πρωτότυπο τίτλο «οι πρίγκηπες της δυτικής όχθης σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση»... Το Ποπ + Ροκ εκείνης της περιόδου τα τελευταία χρόνια το μυθοποιούμε και το έχουμε αναγάγει σε κάτι το σπουδαίο... Και όμως στο ίδιο τεύχος που ο Μάνος Μπούρας παίρνει μια συγκινητική συνέντευξη από τον ιδιοκτήτη της 4AD Ivo Watts Russell, η οποία όμως δημοσιεύεται στο ελάχιστο μέρος της λόγω «ελλείψεως χώρου», οι Πυξ Λαξ (που εκείνη τη χρονιά...ήταν και πρώτο όνομα στο Rockwave- μην το ξεχνάμε!) έχουν άπλετο χώρο για εκ βαθέων εξομολογήσεις στον Άκη Λαδικό. Ο οποίος τους φέρεται με το γάντι και με ερωτήσεις που σήμερα μοιάζουν σαν να τις διάλεξε το ίδιο το συγκρότημα για τον εαυτό του...
- «Οι Πυξ Λαξ είναι ένα απρόβλεπτο γκρουπ;». Υπήρχε δηλαδή η πιθανότητα να απαντήσουν ότι είναι προβλέψιμοι και ότι βαριούνται και οι ίδιοι μέχρι θανάτου την πάρτη τους;
- «Πόσο βαθιά μπορείτε να πάτε μουσικά; Καθόλου- έπρεπε να πουν- είμαστε τόσο ρηχοί όσο ακουγόμαστε... Αλλά δεν το είπαν...
- Παρακάτω ερωτάται ο Φίλιππος Πλιάτσικας ποιους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς προτιμάει... και το όλο πράγμα αγγίζει τα όρια του υπερβατικού σουρεαλισμού.
- Ίσως και να το άξιζαν οι Πυξ Λαξ το εξώφυλλο στο μεγαλύτερο μουσικό περιοδικό της χώρας, που είχε ως αντικείμενο την ξένη μουσική. Ίσως και να άξιζαν εκείνη τη χρονιά να εμφανιστούν στη Θεσσαλονίκη πριν από τους Nits και το κοινό τους να γιουχάρει ασύστολα τους Ολλανδούς όταν «τόλμησαν» να τους διαδεχτούν επί σκηνής. Ίσως τα πάρε-δώσε τους με τους σκυλάδες να ήταν πράγματι μια προσπάθεια καθολικής προσέγγισης της δύναμης της μουσικής. Ίσως και να μην τους «έσπρωξαν» οι εταιρείες όσο δεν πάει πιο πολύ... Ίσως να βρέθηκε αυτό που μπορούν να κάνουν μετά τον Eric Burdon... Ίσως ο αλήτης ο Bob Dylan να ευθύνεται για αυτή την επανασύνδεση και να τους θέλει ως support μπάντα στα ογδόντα του...
- Ίσως τελικά αυτοί οι άθλιοι προπαγανδιστές που κυκλοφόρησαν το σύνθημα ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ, να ήταν παρακρατικοί που εκ του αντιστρόφου ήθελαν να φέρουν πίσω την αυθεντική δύναμη της ομάδας και να μας απαλλάξουν από τη solo λαίλαπα. Όπως και να είναι οι Πυξ Λαξ έρχονται να δώσουν βεβιασμένα φιλιά ζωής στο έντεχνο, το οποίο από τότε που το θάψαμε, από εδώ το φέρνει- από εκεί το πάει... έχει βαλθεί να μας αποδείξει ότι τα ζόμπι είναι εκείνα που θα πουν την τελευταία λέξη.
- Μην ξεχνάτε ότι σε αυτή τη χώρα οι έντεχνοι είναι το καθεστώς. Συνομιλούν με το κράτος, τους θεσμούς, την εκκλησία και εκπροσωπούν τον «πολιτισμό» τους. Πάμε παραπέρα...
- Τη δημοσίευσε σε περίοπτη θέση ο Δημήτρης Κανελλόπουλος την είδηση περί της κλήσης του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης στους υπεύθυνους των αθλητικών ραδιοφωνικών σταθμών της πόλης, κυρίως λόγω του ευτράπελου αυτής με τον εκπρόσωπο του Ράδιο Άρης. Ο οποίος εδώ που τα λέμε πρέπει να παρουσιάστηκε με εντελώς ότι-να-ναι εμφάνιση για να του έγινε σύσταση να φύγει και να επιστρέψει ευπρεπώς. Οι εισαγγελείς καθημερινά βλέπουν δεκάδες κόσμου... πρεζόνια, τραβέλια, ότι μπορείς να φανταστείς. Δύσκολα τους κάνει εντύπωση κάτι.... Το λέω από προσωπική εμπειρία αυτό (όχι δεν ανήκω στις παραπάνω κατηγορίες). Πρέπει να ήταν πολύ «παραλίας» ο αρειανός πάντως.... Τέλος πάντων...- Επί της ουσίας βέβαια έχω την εντύπωση ότι δεν μάθαμε τι ακριβώς έγινε και τι είδους συστάσεις δόθηκαν, παρότι θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το μαθαίναμε. Αν η εισαγγελία προσπάθησε να παρέμβει στον τρόπο λειτουργίας των αθλητικών ραδιοσταθμών της πόλης ή αν όντως υπήρχαν στοιχεία και γεγονότα που υπέπεσαν στην αντίληψη της και καθιστούν τη λειτουργία τους επικίνδυνη και βλαπτική.
- Έχω ξαναγράψει ότι τα αθλητικά ραδιόφωνα στη Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι μακράν η πρώτη ραδιοφωνική δύναμη, ανεξάρτητα από το τι λένε οι μετρήσεις. Ο ανταγωνισμός τα τελευταία χρόνια είναι παραπάνω από σκληρός, ενώ ο έντονος οπαδισμός έχει πράγματι κάνει την κατάσταση αρκούντως «ζόρικη» και ενίοτε εκτός ορίων και ελέγχου (ή μάλλον ο έλεγχος τις περισσότερες φορές συνειδητά απουσιάζει).
- Ακρότητες ακούγονται από κάθε μέτωπο οπαδών. Ηρακλειδείς απειλούσαν ότι θα καίνε δάση στις διακοπές τους αν τελικά υποβιβαστεί η ομάδα, ΠΑΟΚτσήδες απειλούν βουλευτές που δεν διαγράφουν τα χρέη και οι Αρειανοί μετά και τη δημιουργία του Ράδιο Άρης περιχαρακώνονται γενικώς ως ανεξάρτητο κράτος. Ψυχραιμία όμως. Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο μιας γενικότερης οπαδικής ψευδαίσθησης και δεν ξέρω τελικά κατά πόσο έχουν το κοινωνικό εκτόπισμα που κάποιοι φοβούνται, θεωρούν ή και ελπίζουν ότι έχουν. Ο οπαδισμός εμπεριέχει την ακρότητα και όταν αυτή είναι εντός ορίων σπάνια αποβαίνει τελικά βλαπτική. Όσοι παθιάζονται με το γήπεδο το ξέρουν αυτό. Τα όρια πάλι όμως και δυσδιάκριτα είναι και κάποιες φορές αόρατα , ειδικά για οπαδούς νεότερων και νεότατων ηλικιών.
- Το γεγονός είναι πάντως ότι ο μέσος Θεσσαλονικιός ακροατής κάθε πρωί προτιμάει να ακούει τα (βαρετά) νέα από την προετοιμασία των ομάδων, από τα νέα του ΔΝΤ, αλλά και από μία μουσική εκπομπή, ένα ενημερωτικό μαγκαζίνο, όπως λέγαμε, κάποτε κ.λ.π. . Τα «ράδιο ΠΑΟΚ-Άρης-Ηρακλής» στη Θεσσαλονίκη όντως έχουν επισκιάσει τα πάντα... και αυτό είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτισμού. Αλλά κάτι μου λέει ότι η ανησυχία της εισαγγελίας δεν αφορούσε τον πολιτισμό και την σταδιακή εξαφάνιση του από την καθημερινότητα των Σαλονικών....
- Και για το τέλος μια τεράστια αποκάλυψη: 50 posts για την Κυπαρισσία (πατρίδα του εκδότη μας) στο troktiko το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μην θεωρηθεί δηλαδή ότι το e-tetradio είναι εκτός κυκλωμάτων....
