Ακολουθήστε μας στο Google news
Tο Δεύτερο Πρόγραμμα είναι μια σταθερή αξία στην μπάντα. Ποιες άλλες σταθερές αξίες έχει σήμερα το ραδιόφωνο, γενικότερα;
Πολύ φοβάμαι ότι η πιο σταθερή αξία του ραδιοφώνου σήμερα είναι... η τηλεόραση! Τα προβεβλημένα ραδιοφωνικά πρόσωπα είναι τα τηλεοπτικά, όποιο νέο ραδιόφωνο γεννιέται στηρίζεται σε τηλεοπτικούς αστέρες ή προσπαθεί να εξαργυρώσει την αναγνωρισιμότητα της εικόνας. Σκέψου τα ραδιόφωνα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 5-7 χρόνια και θα καταλάβεις τι εννοώ. Και φυσικά, το ραδιόφωνο βλέπει και πάρα πολλή τηλεόραση καθώς “μιλάει” πολύ για αυτή, με αποτέλεσμα να αυτοκαταργείται. Για να απαντήσω όμως, επί της ουσίας, σε αυτό που με ρωτάς: “σταθερές” στα ερτζιανά είναι εκτός από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7, το Τρίτο Πρόγραμμα (που για αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να βρει τον τρόπο να ανοίξει σε μεγαλύτερο κοινό), ο Μελωδία, η ΕΡΑ Σπορ (στον τομέα της) και ο ΣΚΑΙ (καθώς, όταν πάει ακριβώς γυρνάς εκεί για τις ειδήσεις, που παραμένουν σταθερά πιο καλαίσθητες και ποιοτικές από τις εκπομπές του).
Εκτός από ραδιοφωνικούς σταθμούς, η μπάντα διαθέτει και μεμονωμένες σταθερές, που είναι, μάλλον προσωπικές για τον καθένα. Μια φωνή, ένα σήμα εκπομπής, τα peeps της Δημόσιας Ραδιοφωνίας, το σήμα του Τσοπανάκου, η classic φωνή της Εφης Μεταλληνού, το σήμα της εκπομπής “μικρόφωνο στα γήπεδα”, ακόμα και η μελιστάλαχτη βραδινή ζώνη του Galaxy.
Ποιοι είναι σήμερα οι ραδιοφωνικοί σου ήρωες;
Δεν είχα ποτέ κανενός είδους ήρωες.
Παρακολουθώ με προσοχή ό,τι περισσότερο μπορώ και τα φιλτράρω μέσα από την επαγγελματική διαστροφή, ώστε είτε να τα ακολουθήσω είτε να τα αποφύγω. Δυστυχώς, μόνο ένας παραγωγός με κάνει να μην ακούω το ραδιόφωνο σαν επαγγελματίας αλλά να γουστάρω και αυτός είναι ο Θανάσης Βούτσινος. Sui Generis περίπτωση, που με συνεπαίρνει είναι και ο Γιάννης Ξανθούλης, ενώ προσέχω πολύ τη Στέλλα Βλαχογιάννη, γιατί δεν κάνει ραδιόφωνο, αλλά ποίηση! Αλλιώς προτιμώ να παίζω cd με μουσικές που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να παίξω ποτέ στις εκπομπές που κάνω ή να ακούσω από κάποιον άλλο με τη σειρά που μου αρέσουν.
Έπειτα από τόσα χρόνια ραδιοφωνικών εκπομπών τι έχει αλλάξει στον τρόπο που βγαίνεις στον αέρα;
Αυτό το σκεφτόμουν πολύ πρόσφατα και αναρωτιόμουν αν είναι καλό.
Στην αρχή πρόσεχα αυτό που θα έλεγα να είναι στρογγυλεμένο, να μην υπάρχει περίπτωση να θίγει κάποιον ή κάποια, να μη δυσαρεστεί και να είναι αρεστό και ευχάριστο. Τότε ήμουν 20 κάτι ετών. Σήμερα, 13 χρόνια μετά, αυτό είναι το μόνο που έχει αλλάξει εντελώς. Ίσως να μη φταίει μόνο το πέρασμα των χρόνων, (μαμά γερνάω) αλλά το ότι βρίσκομαι στη Δημόσια Ραδιοφωνία αρκετά χρόνια και νιώθω ότι υπάρχει ένας κώδικας επικοινωνίας με το κοινό, ότι “καταλαβαινόμαστε”. Ως εκ τούτου εκφράζω με απόλυτη ευθύτητα αυτό που σκέφτομαι, με ένα, όμως, γνήσιο και όχι προσποιητό σεβασμό για την οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη. Είμαι γενικά πιο τολμηρή και θαρρετή, ίσως γιατί και η αντίδραση του ακροατηρίου με περιβάλλει με εμπιστοσύνη. Επίσης, δεν παίρνω καθόλου προσωπικά, πόσω μάλλον σαν αμφισβήτηση, την έκφραση αντίρρησης από τους ανθρώπους που μπαίνουν στον κόπο να με ακούνε κάθε πρωί. Και έχω καταστρατηγήσει έναν κανόνα: τη χρήση του πρώτου ενικού προσώπου. Παλιότερα θεωρούσα ότι ο παραγωγός/δημοσιογράφος καλό είναι να αποφεύγει το πρώτο ενικό πρόσωπο. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι, καλό είναι να το παίρνεις όλο πάνω σου, εκτίθεσαι που εκτίθεσαι...
Αν κάποιος σε ανάγκαζε να επιλέξεις μεταξύ ραδιοφώνου και συγγραφής κειμένων, τι θα απαντούσες;
Καλή ερώτηση! Γιατρέ μου, νομίζω ότι δεν είμαι καλά! Ο γιατρός μου έχει γράψει μια συνταγή: δις (ώρες) ημερησίως, κάθε πρωί στις 8, τη δόση των 103,7 mg. Daily fix δεν το λέει φέτος το Mega; Κάτι τέτοιο.
Αν λοιπόν, με αναγκάσει κανείς (με μαστιγώματα, βασανιστήρια, βουρδουλιές ή σιδέρωμα ρούχων) τότε θα χρειαστεί να επιλέξω το ραδιόφωνο.
Α! Και επειδή ο άνθρωπος τα θέλει όλα: μου έχουν πει “τι ωραία που τα λες”, μου έχουν πει “τι ωραία πένα!”, αλλά η ικανοποίηση που νιώθω όταν μια ωραία φωνή διαβάζει κάτι που έχω γράψει, δε συγκρίνεται. Ακόμα θυμάμαι και γελάω με κάτι αθλητικά (!!!!!) μονόλεπτα που έγραφα και διάβαζε η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, όταν ήμασταν στο Σταθμό (σημερινό Δίεση).
Η πρωινή εκπομπή στους 103,7
02 Αυγούστου 2010Γεννήθηκε εν Αθήναις και μετοίκησε - χωρίς να τη ρωτήσει κανείς - στην «εξωτική» και παλιρροϊκή Χαλκίδα. Η ροή των υδάτων επηρέασε τον ψυχισμό της, μία πάνω-μία κάτω δηλαδή και αντί ψυχαναλυτικού ντιβανιού επέλεξε το μικρόφωνο, ήδη από τα δεκαέξι της με εκπομπή κλασσικής μουσικής στο τοπικό Ράδιο Ένα. Στο δίλημμα ένδοξη κολυμβήτρια ή άνεργη επιστήμονας επέλεξε το δεύτερο. Σπούδασε στο Τμήμα ΜΜΕ του Παντείου Πανεπιστημίου και αγγλικά, γαλλικά και πιάνο για να τιμήσει τας παραδόσεις. Τα τελευταία επτά χρόνια πέρασε από το ραδιόφωνο Σταθμός, τον Πόλις και κατέληξε στη ΝΕΤ 105,8 και στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 103,7. Παράλληλα με το ραδιόφωνο γράφει σε περιοδικά, ενώ παραμένει πιστή surfer του κυβερνοχώρου. Εγώ τη γνώρισα στον κυβερνοχώρο, όταν την είχα διευθύντρια σύνταξης στο e-one.gr. Πρόκειται για έναν αξιολάτρευτο και αξιοθαύμαστο άνθρωπο, με γνώσεις και ευγένεια, που σε καθηλώνουν. Αυτή η αλήθεια της βγαίνει αβίαστα και στο μικρόφωνο…Tο Δεύτερο Πρόγραμμα είναι μια σταθερή αξία στην μπάντα. Ποιες άλλες σταθερές αξίες έχει σήμερα το ραδιόφωνο, γενικότερα;
Πολύ φοβάμαι ότι η πιο σταθερή αξία του ραδιοφώνου σήμερα είναι... η τηλεόραση! Τα προβεβλημένα ραδιοφωνικά πρόσωπα είναι τα τηλεοπτικά, όποιο νέο ραδιόφωνο γεννιέται στηρίζεται σε τηλεοπτικούς αστέρες ή προσπαθεί να εξαργυρώσει την αναγνωρισιμότητα της εικόνας. Σκέψου τα ραδιόφωνα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 5-7 χρόνια και θα καταλάβεις τι εννοώ. Και φυσικά, το ραδιόφωνο βλέπει και πάρα πολλή τηλεόραση καθώς “μιλάει” πολύ για αυτή, με αποτέλεσμα να αυτοκαταργείται. Για να απαντήσω όμως, επί της ουσίας, σε αυτό που με ρωτάς: “σταθερές” στα ερτζιανά είναι εκτός από το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7, το Τρίτο Πρόγραμμα (που για αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να βρει τον τρόπο να ανοίξει σε μεγαλύτερο κοινό), ο Μελωδία, η ΕΡΑ Σπορ (στον τομέα της) και ο ΣΚΑΙ (καθώς, όταν πάει ακριβώς γυρνάς εκεί για τις ειδήσεις, που παραμένουν σταθερά πιο καλαίσθητες και ποιοτικές από τις εκπομπές του).
Εκτός από ραδιοφωνικούς σταθμούς, η μπάντα διαθέτει και μεμονωμένες σταθερές, που είναι, μάλλον προσωπικές για τον καθένα. Μια φωνή, ένα σήμα εκπομπής, τα peeps της Δημόσιας Ραδιοφωνίας, το σήμα του Τσοπανάκου, η classic φωνή της Εφης Μεταλληνού, το σήμα της εκπομπής “μικρόφωνο στα γήπεδα”, ακόμα και η μελιστάλαχτη βραδινή ζώνη του Galaxy.
Ποιοι είναι σήμερα οι ραδιοφωνικοί σου ήρωες;Δεν είχα ποτέ κανενός είδους ήρωες.
Παρακολουθώ με προσοχή ό,τι περισσότερο μπορώ και τα φιλτράρω μέσα από την επαγγελματική διαστροφή, ώστε είτε να τα ακολουθήσω είτε να τα αποφύγω. Δυστυχώς, μόνο ένας παραγωγός με κάνει να μην ακούω το ραδιόφωνο σαν επαγγελματίας αλλά να γουστάρω και αυτός είναι ο Θανάσης Βούτσινος. Sui Generis περίπτωση, που με συνεπαίρνει είναι και ο Γιάννης Ξανθούλης, ενώ προσέχω πολύ τη Στέλλα Βλαχογιάννη, γιατί δεν κάνει ραδιόφωνο, αλλά ποίηση! Αλλιώς προτιμώ να παίζω cd με μουσικές που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να παίξω ποτέ στις εκπομπές που κάνω ή να ακούσω από κάποιον άλλο με τη σειρά που μου αρέσουν.
Έπειτα από τόσα χρόνια ραδιοφωνικών εκπομπών τι έχει αλλάξει στον τρόπο που βγαίνεις στον αέρα;
Αυτό το σκεφτόμουν πολύ πρόσφατα και αναρωτιόμουν αν είναι καλό.
Στην αρχή πρόσεχα αυτό που θα έλεγα να είναι στρογγυλεμένο, να μην υπάρχει περίπτωση να θίγει κάποιον ή κάποια, να μη δυσαρεστεί και να είναι αρεστό και ευχάριστο. Τότε ήμουν 20 κάτι ετών. Σήμερα, 13 χρόνια μετά, αυτό είναι το μόνο που έχει αλλάξει εντελώς. Ίσως να μη φταίει μόνο το πέρασμα των χρόνων, (μαμά γερνάω) αλλά το ότι βρίσκομαι στη Δημόσια Ραδιοφωνία αρκετά χρόνια και νιώθω ότι υπάρχει ένας κώδικας επικοινωνίας με το κοινό, ότι “καταλαβαινόμαστε”. Ως εκ τούτου εκφράζω με απόλυτη ευθύτητα αυτό που σκέφτομαι, με ένα, όμως, γνήσιο και όχι προσποιητό σεβασμό για την οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη. Είμαι γενικά πιο τολμηρή και θαρρετή, ίσως γιατί και η αντίδραση του ακροατηρίου με περιβάλλει με εμπιστοσύνη. Επίσης, δεν παίρνω καθόλου προσωπικά, πόσω μάλλον σαν αμφισβήτηση, την έκφραση αντίρρησης από τους ανθρώπους που μπαίνουν στον κόπο να με ακούνε κάθε πρωί. Και έχω καταστρατηγήσει έναν κανόνα: τη χρήση του πρώτου ενικού προσώπου. Παλιότερα θεωρούσα ότι ο παραγωγός/δημοσιογράφος καλό είναι να αποφεύγει το πρώτο ενικό πρόσωπο. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι, καλό είναι να το παίρνεις όλο πάνω σου, εκτίθεσαι που εκτίθεσαι...
Αν κάποιος σε ανάγκαζε να επιλέξεις μεταξύ ραδιοφώνου και συγγραφής κειμένων, τι θα απαντούσες;
Καλή ερώτηση! Γιατρέ μου, νομίζω ότι δεν είμαι καλά! Ο γιατρός μου έχει γράψει μια συνταγή: δις (ώρες) ημερησίως, κάθε πρωί στις 8, τη δόση των 103,7 mg. Daily fix δεν το λέει φέτος το Mega; Κάτι τέτοιο.
Αν λοιπόν, με αναγκάσει κανείς (με μαστιγώματα, βασανιστήρια, βουρδουλιές ή σιδέρωμα ρούχων) τότε θα χρειαστεί να επιλέξω το ραδιόφωνο.
Α! Και επειδή ο άνθρωπος τα θέλει όλα: μου έχουν πει “τι ωραία που τα λες”, μου έχουν πει “τι ωραία πένα!”, αλλά η ικανοποίηση που νιώθω όταν μια ωραία φωνή διαβάζει κάτι που έχω γράψει, δε συγκρίνεται. Ακόμα θυμάμαι και γελάω με κάτι αθλητικά (!!!!!) μονόλεπτα που έγραφα και διάβαζε η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, όταν ήμασταν στο Σταθμό (σημερινό Δίεση).
Την ακούτε καθημερινά, στις 08.00 το πρωί
