Το σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στο Mega.
04 Νοεμβρίου 2022
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
1. Όπως και να έχει, τα σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη δημιουργούν πάντοτε μεγάλο θόρυβο, μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλο σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης. Μια ματιά στα social media το αποδεικνύει και όχι μόνο επειδή trend-αρει το hashtag αλλά γενικότερα με τη συζήτηση που γίνεται.
2. Οι συνθήκες στο Maestro είναι κινηματογραφικές, είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από απλή τηλεόραση. Η διαφορά γίνεται φανερή. Οπως φαίνεται και η διαφορά στο επίπεδο παραγωγής.
3. Γενικώς μου αρέσουν οι δουλειές του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Αυτή τη φορά στέκομαι κάπως από απόσταση ίσως γιατί βλέπω ότι επαναλαμβάνεται και δεν μας λέει τίποτε το καινούριο. Και σαν να θέλει να τα χωρέσει όλα μαζί σε μία σειρά. Και αστυνομική και αισθηματική και κοινωνική και δραματική και κομεντί και όλα. Και πιάνει και όλα τα θέματα της εποχής, ενδοοικογενειακή βία, έγκλημα, φόνος, gay γιος, απαγορευμένες σχέσεις, διαφορές ηλικίας...
4. Αν και μεταφράζεται μία σκηνοθετική αμηχανία στο παίξιμο των ηθοποιών, μερικά από τα σκηνοθετικά ευρήματα (έστω και αν είναι εμπνευσμένα από ξένα σίριαλ) δείχνουνι εξαιρετικά. Το διαφορετικό πρόσωπο αφήγησης π.χ.
5. Η σειρά είναι φουλ στα κλισέ, σεναριακά και σκηνοθετικά. Και υπάρχουν και πολλές γκροτέσκο σκηνές αλλά αυτές είναι χαριτωμένες. Και είναι φανερό πως μπαίνουν επίτηδες.
6. Την ίδια ώρα βέβαια αυτά τα κλισέ, θεωρούνται από άλλους πρωτοποριακά. Όπως το outing που κάνει ο gay γιος της οικογένειας: «Δεν είναι επιλογή μου! Μπορώ να πάω με γυναίκα, να ερωτευτώ δεν μπορώ!». Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να θεωρείται ακόμα πρωτοποριακό, έστω και για την ελληνική τηλεόραση; Σε μετέπειτα σκηνή πάντως ο Παπακαλιάτης απέφυγε να στήσει σκηνή με φιλί μεταξύ ανδρών, περιορίστηκε σε μία αγκαλιά.
7. Εχει και κάποια σεναριακά άλματα. Λίγο δύσκολο ένας μεγάλος γιος σε μία οικογένεια να βλέπει τον πατέρα του να δέρνει τη μητέρα του και όχι μόνο να μην αντιδρά αλλά να κάθεται να τις «τρώει» και αυτός. Μερικές φορές το το σενάριο μοιάζει σαν να είναι φτιαγμένο έτσι μόνο και μόνο γιατί πρέπει να ειπωθεί κάτι. Αλλά και αυτό με τα εκατομμύρια ευρώ κάτω από το πάτωμα; Εκεί που βγάζουν και βάζουν τις τάβλες;
8. Η Χάρις Αλεξίου είναι καταπληκτική. Και στο Maestro και παντού.
9. Ξέρουν να το «πουλούν» το προϊόν πάρα πολύ καλά, πολύ σύγχρονα. Το podcast (μετά από κάθε επεισόδιο) είναι ευφυής ιδέα.
10. Το καθοριστικό ερώτημα είναι το εξής: θα βλέπαμε όλα τα επεισόδια σερί σε ένα Σαββατοκύριακο όπως κάνουμε με πολλά σίριαλ στο Netflix και αλλού ή θα μας κούραζε; Εγώ τείνω σαφώς προς το δεύτερο.
Ανεξαρτήτως όλων των παραπάνω πάντως, έστω και αν το Maestro το βρίσκω από τις πιο μέτριες δουλειές του, θεωρώ τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη ως τον καλύτερο στην ελληνική τηλεόραση τα (πολλά) τελευταία χρόνια. Κορυφαίος.
Έχει πάντως ενδιαφέρον, ο τρόπος που εξελίσσονται τα σενάρια του Παπακαλιάτη μέσα στα χρόνια:
— Cardigan (@Crusher44173286) November 4, 2022
σε σειρά των 00s πηδάει μια γκόμενα που τον ερωτεύεται τρελά, στα 2010s πηδάει μια γκόμενα που τον ερωτεύεται τρελά, στα 2020s πηδάει μια γκόμενα που τον ερωτεύεται τρελά... #Maestro pic.twitter.com/ykYSarauMX
