Χθες βράδυ πάντως, η Αθήνα ήταν πανέμορφη. Και με πολύ κόσμο. Στη Φωκίωνος Νέγρη βρέθηκα (το... ρεμάλι) καταρχάς, σε μία γεμάτη Φωκίωνος που έβλεπε ποδόσφαιρο. Στις 4 Αυγούστου η πόλη (μας) παρακολουθούσε τον ΠΑΟΚ. Σε ένα μικρό συνοικιακό καφέ να αποπνέει μία ελαφρά αίσθηση μιζέριας. Δίπλα μου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων με τον κύριο προς την τηλεόραση και την (άρρωστη) κυρία με πλάτη προς αυτήν. Και πίσω μας, στα καγκελάκια, όρθιοι οι μετανάστες να αγωνιούν μαζί μας για την έκβαση του αγώνα.

Οι καφετέριες γεμάτες. Ποιος είπε αλήθεια ότι η Αθήνα τον Αύγουστο δεν έχει ζωή;

Λίγο αργότερα, στη Μαβίλη, επικρατούσε πανικός. Ο καλώς εννοούμενος πανικός. Τα μπαρ έσφυζαν από ζωή, η πλατεία είχε πολύ κόσμο. Ποιο νησί; Η πλατεία Μαβίλη. Τίποτε δεν συγκρίνεται με ένα χαρούμενο, πολύχρωμο και γεμάτο με κόσμο μέρος.




Στο αυτοκίνητο, πριν και μετά, άκουγα τον Μάνο Τσιλιμίδη στον Real FM και τον Κωνσταντίνο Λαβίθη στον Σκάι 100,3 να συζητούν με τους ακροατές τους. Σε διαφορετικό μήκος κύματος βέβαια. Πιο hot ο πρώτος, πιο αποστασιοποιημένος ο δεύτερος. Αμφότεροι όμως με το προσωπικό τους στυλ. Το νυχτερινό μας παρεάκι.

Η Αθήνα είναι ωραία τις νύχτες. Τώρα, πρωί-πρωί είναι μία άλλη πόλη. Ακούω ΝΕΤ 105,8 και λέει για 37 βαθμούς κελσίου. Σήμερα δε, ο εισαγγελέας θα αγορεύσει στη δίκη του Κορκονέα. Για να δούμε. Καλημέρα σας. Σας φιλώ. 

* Θα ακούσω Κωνσταντίνο Τζούμα στον Εν Λευκώ 87,7. Προς το παρόν διαβάζω το βιβλίο του. Έχω άρνηση σήμερα. Δεν θέλω εφημερίδες, δεν ανοίγω internet (για αρκετή ώρα εννοώ). Διαβάζω τον Πανωλεθρίαμβο του Τζούμα και ελπίζω σε όσα μας αφορούν να είναι σκέτος... θρίαμβος. Ή, έστω, στο περίπου...