Ακολουθήστε μας στο Google news
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ προχθές στο βρετανικό Τύπο για την απόφαση του Ρόμπερτ Ρόμπινσον να πει το οριστικό «αντίο» στην εκπομπή Brains of Britain, την οποία παρουσίαζε από το 4ο πρόγραμμα ραδιοφωνίας του BBC για περισσότερο από 3 δεκαετίες, με κυρίευσε η μελαγχολική σκέψη ότι κάποτε το μαγικό αυτό μέσον ήταν πραγματικά συντροφιά του ανθρώπου (τον πληροφορούσε, τον διαπαιδαγωγούσε, τον ψυχαγωγούσε), και όχι απλώς «υπόκρουση», όπως έγινε πια σήμερα.
Το Brains of Britain ήταν ένα παιχνίδι γενικών εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Ο Ρόμπινσον, χωρίς το πανίσχυρο όπλο της εικόνας, αλλά μόνο με το κοφτερό του μυαλό, το αξεπέραστο χιούμορ του, τις έξυπνες και πνευματώδεις ατάκες του, κατάφερνε αυτό το παιχνίδι να το μετατρέψει σε σόου. Εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές είχαν ραδιοφωνικό ραντεβού μαζί του κάθε εβδομάδα και απολάμβαναν κάθε στιγμή του παιχνιδιού. Το ραδιόφωνο, με την αξεπέραστη δύναμη του λόγου και του ήχου, έδωσε σε μια εκπομπή τη «γοητεία και λάμψη» μιας ολοζώντανης εικόνας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, χρόνο με το χρόνο, λιγοστεύουν οι σπουδαίοι οικοδεσπότες τέτοιων εκπομπών. Οχι μόνο στην Αγγλία, αλλά και στα δικά μας μέρη, όπου απολαμβάναμε κάποτε ώς και θεατρικές παραστάσεις από το ραδιόφωνο, ωσάν να ήμασταν εκεί και να τις βλέπαμε. Εκπομπές για το βιβλίο. Εκπομπές συναρπαστικού διαλόγου. Εκπομπές που αναδείκνυαν καινούργιες μουσικές και νέους δημιουργούς. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, γιατί σίγουρα θα ξεχάσω πολλά από αυτά και θα είναι άδικο. Το Brains of Britain φιλοξενούσε κάθε χρόνο 48 παίκτες. Αυτοί έδιναν σκληρό αγώνα για να κερδίσουν το έπαθλο, που ήταν ένας ασημένιος δίσκος -τίποτ' άλλο. Στο τέλος δε, δινόταν η ευκαιρία και σε ακροατές να παίξουν εναντίον του Brains of Britain. Και, εάν τον νικούσε, κέρδιζε ένα κουπόνι να πάει σε βιβλιοπωλείο της αρεσκείας του και να διαλέξει όποιο βιβλίο ήθελε. Η εκπομπή, ευτυχώς, συνεχίζεται. Και στο τιμόνι της θα είναι πλέον ο Ράσελ Ντέιβις που, αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό, αντικαθιστούσε τον Ρόμπινσον, του οποίου η υγεία έχει κλονιστεί. Το BBC είναι από εκείνους τους κρατικούς οργανισμούς που έχουν εκσυγχρονιστεί, αλλά χωρίς να ξεπουλήσουν και την παράδοσή τους. Από εκείνους που δύσκολα θα βρεθεί απλός φορολογούμενος πολίτης της Βρετανίας που να παραπονεθεί ότι τα λεφτά που πληρώνει για το BBC δεν πιάνουν τόπο.
Στην Αγγλία...
10 Αυγούστου 2010Αναδημοσιεύω, σήμερα Tρίτη, μετά από ένα τόσο ζεστό Σαββατοκύριακο(δεύτερο) χωρίς ειδήσεις, ένα ωραίο κείμενο του Χρήστου Μιχαηλίδη (δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία την προηγούμενη εβδομάδα) για την εκπομπή Brains of Britain στο 4ο πρόγραμμα ραδιοφωνίας του BBC:ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ προχθές στο βρετανικό Τύπο για την απόφαση του Ρόμπερτ Ρόμπινσον να πει το οριστικό «αντίο» στην εκπομπή Brains of Britain, την οποία παρουσίαζε από το 4ο πρόγραμμα ραδιοφωνίας του BBC για περισσότερο από 3 δεκαετίες, με κυρίευσε η μελαγχολική σκέψη ότι κάποτε το μαγικό αυτό μέσον ήταν πραγματικά συντροφιά του ανθρώπου (τον πληροφορούσε, τον διαπαιδαγωγούσε, τον ψυχαγωγούσε), και όχι απλώς «υπόκρουση», όπως έγινε πια σήμερα. Το Brains of Britain ήταν ένα παιχνίδι γενικών εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Ο Ρόμπινσον, χωρίς το πανίσχυρο όπλο της εικόνας, αλλά μόνο με το κοφτερό του μυαλό, το αξεπέραστο χιούμορ του, τις έξυπνες και πνευματώδεις ατάκες του, κατάφερνε αυτό το παιχνίδι να το μετατρέψει σε σόου. Εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές είχαν ραδιοφωνικό ραντεβού μαζί του κάθε εβδομάδα και απολάμβαναν κάθε στιγμή του παιχνιδιού. Το ραδιόφωνο, με την αξεπέραστη δύναμη του λόγου και του ήχου, έδωσε σε μια εκπομπή τη «γοητεία και λάμψη» μιας ολοζώντανης εικόνας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, χρόνο με το χρόνο, λιγοστεύουν οι σπουδαίοι οικοδεσπότες τέτοιων εκπομπών. Οχι μόνο στην Αγγλία, αλλά και στα δικά μας μέρη, όπου απολαμβάναμε κάποτε ώς και θεατρικές παραστάσεις από το ραδιόφωνο, ωσάν να ήμασταν εκεί και να τις βλέπαμε. Εκπομπές για το βιβλίο. Εκπομπές συναρπαστικού διαλόγου. Εκπομπές που αναδείκνυαν καινούργιες μουσικές και νέους δημιουργούς. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, γιατί σίγουρα θα ξεχάσω πολλά από αυτά και θα είναι άδικο. Το Brains of Britain φιλοξενούσε κάθε χρόνο 48 παίκτες. Αυτοί έδιναν σκληρό αγώνα για να κερδίσουν το έπαθλο, που ήταν ένας ασημένιος δίσκος -τίποτ' άλλο. Στο τέλος δε, δινόταν η ευκαιρία και σε ακροατές να παίξουν εναντίον του Brains of Britain. Και, εάν τον νικούσε, κέρδιζε ένα κουπόνι να πάει σε βιβλιοπωλείο της αρεσκείας του και να διαλέξει όποιο βιβλίο ήθελε. Η εκπομπή, ευτυχώς, συνεχίζεται. Και στο τιμόνι της θα είναι πλέον ο Ράσελ Ντέιβις που, αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό, αντικαθιστούσε τον Ρόμπινσον, του οποίου η υγεία έχει κλονιστεί. Το BBC είναι από εκείνους τους κρατικούς οργανισμούς που έχουν εκσυγχρονιστεί, αλλά χωρίς να ξεπουλήσουν και την παράδοσή τους. Από εκείνους που δύσκολα θα βρεθεί απλός φορολογούμενος πολίτης της Βρετανίας που να παραπονεθεί ότι τα λεφτά που πληρώνει για το BBC δεν πιάνουν τόπο. 
