Ακολουθήστε μας στο Google news
Η Anna Marie Wooldridge, η οποία γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1930 στο Σικάγο, ήταν το δέκατο παιδί από τα δώδεκα παιδιά της οικογένειας και μεγάλωσε σε αγροτική περιοχή του Michigan. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σε αναζήτηση μιας αφετηρίας για καριέρα στο τραγούδι, αναλαμβάνει την διεύθυνση ενός νυχτερινού κέντρου διασκέδασης στη Χονολουλού, το οποίο για δύο χρόνια αποτέλεσε πόλο έλξης πολλών διασημοτήτων. Εκεί γνωρίστηκε με την Billie Holiday και τον Louis Armstrong. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Los Angeles, όπου συνάντησε τον τραγουδοποιό Bob Russell (Sidney Keith Russell).
Το 1962, παντρεύτηκε τον πρωτοπόρο μουσικό της Jazz, Max Roach. Ο γάμος τους κατέληξε σε διαζύγιο, δέκα χρόνια μετά. Έκτοτε δεν ξαναπαντρεύτηκε. Την περίοδο του διαζυγίου, η Abbey, αγόρασε ένα διαμέρισμα πάνω από ένα γκαράζ στο Los Angeles και αποσύρθηκε για ένα χρονικό διάστημα από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η σταδιοδρομία της Lincoln περιελάμβανε και πολιτική δραστηριότητα, στις Η.Π.Α, για την προάσπιση των δικαιωμάτων των Μαύρων.
Για πολλές δεκαετίες η ζωή της Abbey Lincoln ήταν ένας διαρκής μετασχηματισμός της ερμηνευτικής ικανότητας της στην μουσική σκηνή και στην σκηνική παρουσία της στον κινηματογράφο. Ανέπτυξε μέσα έκφρασης και επικοινωνίας με έντονα προσωπικά στοιχεία τα οποία χρησιμοποιούσε αναλόγως των επαγγελματικών απαιτήσεων. Ως ηθοποιός πήρε μέρος σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Το 1964 συμπρωταγωνίστησε με τον Ivan Dixon στην ταινία «Nothing but a Man» και στη συνέχεια έλαβε μέρος σε μια ιστορία υπό τον τίτλο «Deep South» στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το 1968 ενσαρκώνει τον χαρακτήρα του τίτλου, στη ρομαντική κωμωδία «For Love of Ivy», δίπλα στον ηθοποιό Sidney Poitier, στην οποία έπαιξε το ρόλο υπηρέτριας η οποία εργαζόταν στο σπίτι μιας οικογένειας λευκών.
Εργάσθηκε στην τηλεόραση -ως φιλοξενούμενη - με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις δύο δεκαετίες των '60 και '70.
Το 1972, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης της στην Αφρική, η Lincoln, έλαβε δύο τιμητικές ονομασίες από πολιτικούς εκπροσώπους: Moseka, στο Ζαΐρ, και Aminata, στη Γουινέα.
Εκείνη την περίοδο άρχισε να εξετάζει την κλήση της για την συγγραφή παραμυθιών. Τελικώς, επικεντρώθηκε στο γράψιμο στίχων.
Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1980, η Abbey Lincoln προσελκύει την προσοχή του Jean-Philippe Allard, ενός παραγωγού και στελέχους της PolyGram Γαλλίας.
To 1990 ικανοποιείται η επιθυμία της για συνεργασία με την εταιρεία Verve Music Group και κυκλοφορεί το "The World Is Falling Down" το οποίο σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία με διθυραμβικά σχόλια από μουσικοκριτικούς.
Ακολούθησαν οκτώ άλμπουμ σε παρόμοιο πνεύμα, με την υπογραφή του παραγωγού Jean-Philippe Allard και την συστράτευση κορυφαίων μουσικών της τζαζ, όπως τον τενόρο σαξοφωνίστα Stan Getz και τον βιμπραφωνίστα Bobby Hutcherson. Ως τραγουδίστρια, ήταν μοναδική λόγω της ικανότητάς της να αποδίδει με ξεχωριστό τρόπο τη συναισθηματική διάσταση των στίχων. Όσοι δεν καταλάβαιναν τις ερμηνευτικές λεπτομέρειες της, την παρομοιάζανε συχνά με την Billie Holiday. Με την μόνη διαφορά, ότι, η φωνή της Abbey ήταν βαθύτερη, πιο ογκώδης, με πιο σκοτεινό ήχο. Επίσης, ο τρόπος απόδοσης των στίχων γινόταν με ερμηνευτική διατύπωση πιο δηλωτική.
Ανάλογο καλλιτεχνικό ανάστημα απόκτησε κι ως στιχουργός κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών με στίχους, πλούσιους σε αλληγορία και φιλοσοφικό προβληματισμό, των οποίων η ουσία συναντάται και στο "Abbey Sings Abbey".
Όταν το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε το Μάιο του 2007 από την Verve, η Lincoln, είχε ανακάμψει από την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Στo διαμέρισμα της, το οποίο περιβάλλεται από έργα ζωγραφικής και σχέδια τα οποία αντανακλούν τη ζωή της, συγκέντρωσε ένα βράδυ μερικούς φίλους προκειμένου να απαγγείλει μερικούς στίχους από τα τραγούδια της. Μετά την απαγγελία, τους τραγούδησε το "The World Is Falling Down", ένα από τα πιο εξέχοντα τραγούδια της. Λίγο πριν κλείσει η βραδιά, στρέφεται στη παρέα της και με μάτια που άστραφταν από υπερηφάνεια, λέει: «Νομίζω ότι η ζωή μου άξιζε τον κόπο».
Το 2003, το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες ανακήρυξε την Abbey Lincoln «Master of Jazz» που είναι και η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να λάβει ένας καλλιτέχνης της jazz στις ΗΠΑ.
Λίγο πριν τον θάνατο της Abbey Lincoln, η τραγουδίστρια Cassandra Wilson, δήλωσε, για αυτήν, στον αρθρογράφο John Liland του Newsweek: «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι μέσα από το χώρο της αφρικανικής-αμερικανικής μουσικής οι οποίοι με την εμπειρία τους ενεργούν ως Griots, φορείς του πολιτισμού. Μας βοηθούν να συνεχίσουμε την παράδοση με τη μετάδοση των γνώσεων τους και κυρίως στην κατανόηση της μουσικής κληρονομιάς μας».
Οι «New York Times» περιέγραψαν το στυλ της Lincoln ως: «συνδυασμό αποτελέσματος τολμηρής παρουσίασης και εκφραστικής λιτότητας».
Δισκογραφία:
1956: Abbey Lincoln's Affair – A Story of a Girl in Love (Liberty) with Benny Carter Orchestra, Marty Paich Orchestra, Jack Montrose
1957: That's Him (Riverside) with Paul Chambers, Wynton Kelly, Max Roach, Wynton Kelly, Sonny Rollins, Kenny Dorham
1958: It's Magic (Riverside) with Curtis Fuller, Benny Golson, Sahib Shihab
1959: Abbey Is Blue (Riverside) with Kenny Dorham, Wynton Kelly, Les Spann, Sam Jones, Philly Joe Jones
1960: We Insist! – Freedom Now (with Max Roach)
1961: Straight Ahead (Candid Records) with Coleman Hawkins, Eric Dolphy, Booker Little, Mal Waldron, Max Roach[9]
1973: People in Me (Polygram) with Kunimitsu Inaba, James Mtume, Al Foster, Hiromasa Suzuki, Dave Liebman
1980: Painted Lady (Blue Marg)
1980: Golden Lady (Inner City Records)
1983: Talking to the Sun (Enja Records)
1987: Abbey Sings Billie, Vol. 1 & 2 (Enja)
1990: The World Is Falling Down (Verve)
1991: You Gotta Pay the Band (Verve) with Stan Getz, Hank Jones, Charlie Haden, Mark Johnson, Maxine Roach
1992: Devil's Got Your Tongue (Verve)
1992: When There is Love (with Hank Jones) (Verve)
1993: Music is the Magic (Live at Sweet Basil's New York) (Itm) Rodney Kendrick, Michael Bowie, Yoron Israel
1994: A Turtle's Dream (Verve) with Roy Hargrove, Kenny Barron, Pat Metheny
1995: Painted Lady (with Archie Shepp)
1996: Who Used to Dance (Verve) with Graham Haynes, Steve Coleman, Oliver Lake
1998: Wholly Earth (Verve) with Nicholas Payton, Bobby Hutcherson
2000: Over the Years (Verve)
2003: It's Me (Verve)
2007: Abbey Sings Abbey (Verve)
2010: Through The Years (Verve)
Περισσότερα για την Abbey Lincoln:
http://www.villagevoice.com/2007-06-12/music/dear-abbey/
http://www.vervemusicgroup.com/abbeylincoln/bio/
Έφυγε η αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια της τζαζ Abbey Lincoln
23 Αυγούστου 2010Το περασμένο Σάββατο της 14ης Αυγούστου έφυγε για το μακρύ ταξίδι στη χώρα των αγγέλων, η αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ και ηθοποιός Abbey Lincoln. Ήταν 80 ετών και ο θάνατός της ανακοινώθηκε από τον αδελφό της, David Wooldridge.Η Anna Marie Wooldridge, η οποία γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1930 στο Σικάγο, ήταν το δέκατο παιδί από τα δώδεκα παιδιά της οικογένειας και μεγάλωσε σε αγροτική περιοχή του Michigan. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σε αναζήτηση μιας αφετηρίας για καριέρα στο τραγούδι, αναλαμβάνει την διεύθυνση ενός νυχτερινού κέντρου διασκέδασης στη Χονολουλού, το οποίο για δύο χρόνια αποτέλεσε πόλο έλξης πολλών διασημοτήτων. Εκεί γνωρίστηκε με την Billie Holiday και τον Louis Armstrong. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Los Angeles, όπου συνάντησε τον τραγουδοποιό Bob Russell (Sidney Keith Russell).
Το 1962, παντρεύτηκε τον πρωτοπόρο μουσικό της Jazz, Max Roach. Ο γάμος τους κατέληξε σε διαζύγιο, δέκα χρόνια μετά. Έκτοτε δεν ξαναπαντρεύτηκε. Την περίοδο του διαζυγίου, η Abbey, αγόρασε ένα διαμέρισμα πάνω από ένα γκαράζ στο Los Angeles και αποσύρθηκε για ένα χρονικό διάστημα από τα φώτα της δημοσιότητας. Η σταδιοδρομία της Lincoln περιελάμβανε και πολιτική δραστηριότητα, στις Η.Π.Α, για την προάσπιση των δικαιωμάτων των Μαύρων.
Για πολλές δεκαετίες η ζωή της Abbey Lincoln ήταν ένας διαρκής μετασχηματισμός της ερμηνευτικής ικανότητας της στην μουσική σκηνή και στην σκηνική παρουσία της στον κινηματογράφο. Ανέπτυξε μέσα έκφρασης και επικοινωνίας με έντονα προσωπικά στοιχεία τα οποία χρησιμοποιούσε αναλόγως των επαγγελματικών απαιτήσεων. Ως ηθοποιός πήρε μέρος σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Το 1964 συμπρωταγωνίστησε με τον Ivan Dixon στην ταινία «Nothing but a Man» και στη συνέχεια έλαβε μέρος σε μια ιστορία υπό τον τίτλο «Deep South» στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το 1968 ενσαρκώνει τον χαρακτήρα του τίτλου, στη ρομαντική κωμωδία «For Love of Ivy», δίπλα στον ηθοποιό Sidney Poitier, στην οποία έπαιξε το ρόλο υπηρέτριας η οποία εργαζόταν στο σπίτι μιας οικογένειας λευκών.
Εργάσθηκε στην τηλεόραση -ως φιλοξενούμενη - με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις δύο δεκαετίες των '60 και '70.
Το 1972, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης της στην Αφρική, η Lincoln, έλαβε δύο τιμητικές ονομασίες από πολιτικούς εκπροσώπους: Moseka, στο Ζαΐρ, και Aminata, στη Γουινέα. Εκείνη την περίοδο άρχισε να εξετάζει την κλήση της για την συγγραφή παραμυθιών. Τελικώς, επικεντρώθηκε στο γράψιμο στίχων.
Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1980, η Abbey Lincoln προσελκύει την προσοχή του Jean-Philippe Allard, ενός παραγωγού και στελέχους της PolyGram Γαλλίας.
To 1990 ικανοποιείται η επιθυμία της για συνεργασία με την εταιρεία Verve Music Group και κυκλοφορεί το "The World Is Falling Down" το οποίο σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία με διθυραμβικά σχόλια από μουσικοκριτικούς.
Ακολούθησαν οκτώ άλμπουμ σε παρόμοιο πνεύμα, με την υπογραφή του παραγωγού Jean-Philippe Allard και την συστράτευση κορυφαίων μουσικών της τζαζ, όπως τον τενόρο σαξοφωνίστα Stan Getz και τον βιμπραφωνίστα Bobby Hutcherson. Ως τραγουδίστρια, ήταν μοναδική λόγω της ικανότητάς της να αποδίδει με ξεχωριστό τρόπο τη συναισθηματική διάσταση των στίχων. Όσοι δεν καταλάβαιναν τις ερμηνευτικές λεπτομέρειες της, την παρομοιάζανε συχνά με την Billie Holiday. Με την μόνη διαφορά, ότι, η φωνή της Abbey ήταν βαθύτερη, πιο ογκώδης, με πιο σκοτεινό ήχο. Επίσης, ο τρόπος απόδοσης των στίχων γινόταν με ερμηνευτική διατύπωση πιο δηλωτική.
Ανάλογο καλλιτεχνικό ανάστημα απόκτησε κι ως στιχουργός κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών με στίχους, πλούσιους σε αλληγορία και φιλοσοφικό προβληματισμό, των οποίων η ουσία συναντάται και στο "Abbey Sings Abbey".
Όταν το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε το Μάιο του 2007 από την Verve, η Lincoln, είχε ανακάμψει από την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Στo διαμέρισμα της, το οποίο περιβάλλεται από έργα ζωγραφικής και σχέδια τα οποία αντανακλούν τη ζωή της, συγκέντρωσε ένα βράδυ μερικούς φίλους προκειμένου να απαγγείλει μερικούς στίχους από τα τραγούδια της. Μετά την απαγγελία, τους τραγούδησε το "The World Is Falling Down", ένα από τα πιο εξέχοντα τραγούδια της. Λίγο πριν κλείσει η βραδιά, στρέφεται στη παρέα της και με μάτια που άστραφταν από υπερηφάνεια, λέει: «Νομίζω ότι η ζωή μου άξιζε τον κόπο».
Το 2003, το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες ανακήρυξε την Abbey Lincoln «Master of Jazz» που είναι και η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να λάβει ένας καλλιτέχνης της jazz στις ΗΠΑ.Λίγο πριν τον θάνατο της Abbey Lincoln, η τραγουδίστρια Cassandra Wilson, δήλωσε, για αυτήν, στον αρθρογράφο John Liland του Newsweek: «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι μέσα από το χώρο της αφρικανικής-αμερικανικής μουσικής οι οποίοι με την εμπειρία τους ενεργούν ως Griots, φορείς του πολιτισμού. Μας βοηθούν να συνεχίσουμε την παράδοση με τη μετάδοση των γνώσεων τους και κυρίως στην κατανόηση της μουσικής κληρονομιάς μας».
Οι «New York Times» περιέγραψαν το στυλ της Lincoln ως: «συνδυασμό αποτελέσματος τολμηρής παρουσίασης και εκφραστικής λιτότητας».
Δισκογραφία:
1956: Abbey Lincoln's Affair – A Story of a Girl in Love (Liberty) with Benny Carter Orchestra, Marty Paich Orchestra, Jack Montrose
1957: That's Him (Riverside) with Paul Chambers, Wynton Kelly, Max Roach, Wynton Kelly, Sonny Rollins, Kenny Dorham
1958: It's Magic (Riverside) with Curtis Fuller, Benny Golson, Sahib Shihab
1959: Abbey Is Blue (Riverside) with Kenny Dorham, Wynton Kelly, Les Spann, Sam Jones, Philly Joe Jones
1960: We Insist! – Freedom Now (with Max Roach)
1961: Straight Ahead (Candid Records) with Coleman Hawkins, Eric Dolphy, Booker Little, Mal Waldron, Max Roach[9]
1973: People in Me (Polygram) with Kunimitsu Inaba, James Mtume, Al Foster, Hiromasa Suzuki, Dave Liebman
1980: Painted Lady (Blue Marg)
1980: Golden Lady (Inner City Records)
1983: Talking to the Sun (Enja Records)
1987: Abbey Sings Billie, Vol. 1 & 2 (Enja)
1990: The World Is Falling Down (Verve)
1991: You Gotta Pay the Band (Verve) with Stan Getz, Hank Jones, Charlie Haden, Mark Johnson, Maxine Roach
1992: Devil's Got Your Tongue (Verve)
1992: When There is Love (with Hank Jones) (Verve)
1993: Music is the Magic (Live at Sweet Basil's New York) (Itm) Rodney Kendrick, Michael Bowie, Yoron Israel
1994: A Turtle's Dream (Verve) with Roy Hargrove, Kenny Barron, Pat Metheny
1995: Painted Lady (with Archie Shepp)
1996: Who Used to Dance (Verve) with Graham Haynes, Steve Coleman, Oliver Lake
1998: Wholly Earth (Verve) with Nicholas Payton, Bobby Hutcherson
2000: Over the Years (Verve)
2003: It's Me (Verve)
2007: Abbey Sings Abbey (Verve)
2010: Through The Years (Verve)
Περισσότερα για την Abbey Lincoln:
http://www.villagevoice.com/2007-06-12/music/dear-abbey/
http://www.vervemusicgroup.com/abbeylincoln/bio/
