Ακολουθήστε μας στο Google news
Απαντήσεις στα σχόλια:
DA: Ως φορέας, η Ε.Ρ.Τ. έχει πολύ συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο δραστηριοτήτων το οποίο αφορά την παραγωγή και μετάδοση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Αυτός είναι ο σκοπός της. Το πλούσιο και βαρύ ιστορικό της στην παραγωγή προγράμματος, δεν επιτρέπει την αμφισβήτηση μας. Το ότι, κατά καιρούς, διάφορα δημοσιεύματα, προσπαθούν να απαξιώσουν τον οργανισμό και τους εργαζόμενους της, με βρίσκει κόντρα αντίθετο. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι παράγουν έργο. Η απαξίωση πρέπει να επικεντρώνεται στις εκάστοτε διοικήσεις οι οποίες κλείνουν οικονομικά έτη με αρνητικούς ισολογισμούς και οι οποίες στο τέλος της θητείας τους συσσωρεύουν μεγάλα κόστη ζημιάς στον οργανισμό. Είμαι της άποψης ότι κάθε νέο διοικητικό σχήμα των δημοσίων οργανισμών, πρέπει να κρίνεται ετησίως από τα πεπραγμένα του. Κι αν το αποτέλεσμα κριθεί αρνητικό, να λύονται οι συμβάσεις των στελεχών εκείνων που το προκάλεσαν. Με κάποιο τρόπο πρέπει να τεθεί τέρμα στη διοικητική αυθαιρεσία των δημοσίων οργανισμών. Όμως, το κεφάλαιο αυτό το οποίο αφορά την Ε.Ρ.Τ. είναι ξεχωριστό και θα το θίξουμε προσεχώς .
Radio 4 ever: Δεν ανέφερα για ζημιογόνα ραδιόφωνα. Ανέφερα τις ζημιογόνες αιτίες, τις οποίες συνειδητά επέλεξαν, εδώ και πολλά χρόνια, οι υπεύθυνοι προγραμμάτων των ραδιοσταθμών των Δήμων, με την παρότρυνση -φυσικά- των Δημοτικών «Αρχόντων». Νομίζω, ότι οι ραδιοσταθμοί προπαγάνδας είναι για λίγους και φανατισμένους -ίσως και για κανέναν. Εξαρτάται, φυσικά, το είδος που προπαγανδίζεις. Πάντως, για να επανέλθουμε στο θέμα, ο μέσος πολίτης δεν επιθυμεί να επιχορηγεί την λειτουργία τους εφ’ όσον δεν εξυπηρετούνται οι τοπικές ανάγκες. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβουμε, κάποτε, ότι άλλο πράγμα είναι τα Κοινοτικά ραδιόφωνα (τα οποία δεν υπάρχουν στη χώρα μας) κι άλλο οι ραδιοσταθμοί δημάρχων και συν αυτώ. Επίσης, κάποιες συχνότητες θα μπορούσαν να παραχωρηθούν στις σχολές Μ.Μ.Ε, των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ίσως, εκεί, να μπορούσε να δημιουργηθεί ένα είδος κολεγιακών ραδιοσταθμών και να πραγματοποιηθούν εναλλακτικές προτάσεις ραδιοφωνικών προγραμμάτων, κάτι που το θωρώ πιο πιθανό.
Κάθε φορά που μας αγγίζει μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων, προσπαθώ να αναδιφήσω τα βαθιά χωμένα θετικά χαρακτηριστικά τα οποία -κατά διαβολική σύμπτωση;- πάντα συναντώ κάτω από μια φαινομενική, κατ’ εμέ, δυσαρέσκεια. Είμαι, εκ φύσεως, αισιόδοξος ακόμα και τώρα, που η άνευ προηγουμένου καταχνιά, πλάκωσε και έσκιασε τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Μια εικόνα η οποία για άλλους θεωρείται απερίγραπτη, αλλά, εύκολα περιγράφεται, όπως: Το πώς και, το γιατί;
Αυτό που σήμερα παρατηρούμε, γνωρίζαμε ότι θα συμβεί από τις αρχές της δεκαετίας των 90΄ς και, τότε, δεν παίζαμε τους προφήτες. Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η διαφημιστική πίτα δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να θρέψει τα στόματα όλων των εργαζομένων ενός δυσανάλογα υψηλού αριθμού ραδιοτηλεοπτικών δικτύων σε μια χώρα με πληθυσμό έντεκα εκατομμυρίων. Εν τούτοις, το σκηνικό παιζόταν, από όλους τους εμπλεκόμενους, άμεσα ή έμμεσα, σε όλη τη πολιτειακή βαθμίδα και στην βαθμίδα της διαφημιστικής αγοράς. Έβλεπες δημοτικές επιχειρήσεις να δαπανούν τεράστια ποσά για επάνδρωση των ραδιοσταθμών τους και να προσλαμβάνουν πλήθος δημοσιογραφικού κόσμου με σκοπό να αναλάβει την προβολή των Δημοτικών «Αρχόντων» στις εφημερίδες που δούλευε κι οπουδήποτε αλλού ήταν επαγγελματικά δικτυωμένος. Κι αν τύχαινε να είσαι από εκείνους τους δημοσιογράφους ο οποίος έγραφε εναντίον της εκλεγμένης δημοτικής παράταξης, πάλι σε προσλαμβάνανε προκειμένου να «αγκύλωνες» τα τρία δάκτυλα που οδηγούν την κονδυλοφόρα γραφή κι εκείνα που την πληκτρολογούν, ώστε να χαθεί έτσι η «φωνή» σου. Δεν χρειαζότανε να γράψεις ή να μιλήσεις υπέρ… Το «βούλωνες» κι έτσι εκτελούσες έργο επ’ αμοιβή.
Όμως, με ποιανού τα χρήματα γινόταν (όχι, ότι δεν γίνεται ακόμα) τέτοιο χοντρό παιχνίδι;
Μέχρι να δούμε τι θα «μαγειρευτεί» στο σχέδιο Καλλικράτης για τις δημοτικές ραδιοφωνίες, ας καταλάβουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι κι αυτοί του νέου Διοικητικού Χάρτη, ότι, οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν δημοτικά τέλη για την τακτική αποκομιδή των απορριμμάτων ώστε να μη ζέχνουν από τη βρώμα οι περιοχές τους κι ότι δεν επιθυμούν, μέρος των χρημάτων αυτών, να πηγαίνει για την λειτουργία ενός προπαγανδιστικού μέσου το οποίο ουδέποτε -ούτε στο ελάχιστο- εξυπηρέτησε τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας τους. Σε μια πάγια και διαρκή καθημερινή τοπική ανάγκη, όπως η αποκομιδή απορριμμάτων, δεν προσλαμβάνεις εποχιακό προσωπικό. Ας είμαστε σοβαροί.
Κρίνοντας, λοιπόν, από την διάθεση των πολιτών κι από τα ποσοστά που έχουν οι δημοτικοί ραδιοσταθμοί στις μετρήσεις των ακροαματικοτήτων, αλλά, και από τα διαφημιστικά έσοδα τα οποία, αν υπάρχουν, δεν καλύπτουν τις ετήσιες δαπάνες λειτουργίας τους, εξάγουμε το συμπέρασμα ότι δεν αιτιολογείται η ύπαρξη μιας τέτοιας μορφής ραδιοσταθμών. Τι θα γίνει, όμως, με τους εργαζόμενους; Όταν η πολιτεία προβαίνει σε σχεδιασμό τέτοιας διοικητικής έκτασης, δουλειά της είναι να φροντίσει για την απορρόφηση τους από άλλες υπηρεσίες.
Όσον αφορά τις ραδιοσυχνότητες; Αυτές, μαζί με τις συχνότητες των 19 περιφερειακών ραδιοσταθμών της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Ε.Ρ.Τ, μπορούν κάλλιστα να μετατραπούν σε αναμεταδότες ενός κεντρικού προγράμματος εθνικής εμβέλειας το οποίο θα εξυπηρετεί τις ανάγκες ενημέρωσης των οικονομικών μεταναστών. Κι αν το δούμε πιο ωφελιμιστικά -κοιτώντας τα νούμερα- και παρατηρήσουμε ότι ο αριθμός μεταναστών στη χώρα μας, ξεπερνά σε πληθυσμό το ενάμιση εκατομμύριο, τότε μιλάμε για μια εξαιρετική δυναμική την οποία πρέπει να κοιτάξει και να αναπτύξει η διαφημιστική αγορά. Λύσεις πάντα υπάρχουν, ώστε να μη μπαίνουν οι εργαζόμενοι κι ο κόσμος της αγοράς σε περιπέτειες.
Κάθε φορά που μας αγγίζει μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων...
26 Αυγούστου 2010updateΑπαντήσεις στα σχόλια:
DA: Ως φορέας, η Ε.Ρ.Τ. έχει πολύ συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο δραστηριοτήτων το οποίο αφορά την παραγωγή και μετάδοση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Αυτός είναι ο σκοπός της. Το πλούσιο και βαρύ ιστορικό της στην παραγωγή προγράμματος, δεν επιτρέπει την αμφισβήτηση μας. Το ότι, κατά καιρούς, διάφορα δημοσιεύματα, προσπαθούν να απαξιώσουν τον οργανισμό και τους εργαζόμενους της, με βρίσκει κόντρα αντίθετο. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι παράγουν έργο. Η απαξίωση πρέπει να επικεντρώνεται στις εκάστοτε διοικήσεις οι οποίες κλείνουν οικονομικά έτη με αρνητικούς ισολογισμούς και οι οποίες στο τέλος της θητείας τους συσσωρεύουν μεγάλα κόστη ζημιάς στον οργανισμό. Είμαι της άποψης ότι κάθε νέο διοικητικό σχήμα των δημοσίων οργανισμών, πρέπει να κρίνεται ετησίως από τα πεπραγμένα του. Κι αν το αποτέλεσμα κριθεί αρνητικό, να λύονται οι συμβάσεις των στελεχών εκείνων που το προκάλεσαν. Με κάποιο τρόπο πρέπει να τεθεί τέρμα στη διοικητική αυθαιρεσία των δημοσίων οργανισμών. Όμως, το κεφάλαιο αυτό το οποίο αφορά την Ε.Ρ.Τ. είναι ξεχωριστό και θα το θίξουμε προσεχώς .
Radio 4 ever: Δεν ανέφερα για ζημιογόνα ραδιόφωνα. Ανέφερα τις ζημιογόνες αιτίες, τις οποίες συνειδητά επέλεξαν, εδώ και πολλά χρόνια, οι υπεύθυνοι προγραμμάτων των ραδιοσταθμών των Δήμων, με την παρότρυνση -φυσικά- των Δημοτικών «Αρχόντων». Νομίζω, ότι οι ραδιοσταθμοί προπαγάνδας είναι για λίγους και φανατισμένους -ίσως και για κανέναν. Εξαρτάται, φυσικά, το είδος που προπαγανδίζεις. Πάντως, για να επανέλθουμε στο θέμα, ο μέσος πολίτης δεν επιθυμεί να επιχορηγεί την λειτουργία τους εφ’ όσον δεν εξυπηρετούνται οι τοπικές ανάγκες. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβουμε, κάποτε, ότι άλλο πράγμα είναι τα Κοινοτικά ραδιόφωνα (τα οποία δεν υπάρχουν στη χώρα μας) κι άλλο οι ραδιοσταθμοί δημάρχων και συν αυτώ. Επίσης, κάποιες συχνότητες θα μπορούσαν να παραχωρηθούν στις σχολές Μ.Μ.Ε, των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ίσως, εκεί, να μπορούσε να δημιουργηθεί ένα είδος κολεγιακών ραδιοσταθμών και να πραγματοποιηθούν εναλλακτικές προτάσεις ραδιοφωνικών προγραμμάτων, κάτι που το θωρώ πιο πιθανό.
Κάθε φορά που μας αγγίζει μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων, προσπαθώ να αναδιφήσω τα βαθιά χωμένα θετικά χαρακτηριστικά τα οποία -κατά διαβολική σύμπτωση;- πάντα συναντώ κάτω από μια φαινομενική, κατ’ εμέ, δυσαρέσκεια. Είμαι, εκ φύσεως, αισιόδοξος ακόμα και τώρα, που η άνευ προηγουμένου καταχνιά, πλάκωσε και έσκιασε τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Μια εικόνα η οποία για άλλους θεωρείται απερίγραπτη, αλλά, εύκολα περιγράφεται, όπως: Το πώς και, το γιατί;
Αυτό που σήμερα παρατηρούμε, γνωρίζαμε ότι θα συμβεί από τις αρχές της δεκαετίας των 90΄ς και, τότε, δεν παίζαμε τους προφήτες. Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι η διαφημιστική πίτα δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να θρέψει τα στόματα όλων των εργαζομένων ενός δυσανάλογα υψηλού αριθμού ραδιοτηλεοπτικών δικτύων σε μια χώρα με πληθυσμό έντεκα εκατομμυρίων. Εν τούτοις, το σκηνικό παιζόταν, από όλους τους εμπλεκόμενους, άμεσα ή έμμεσα, σε όλη τη πολιτειακή βαθμίδα και στην βαθμίδα της διαφημιστικής αγοράς. Έβλεπες δημοτικές επιχειρήσεις να δαπανούν τεράστια ποσά για επάνδρωση των ραδιοσταθμών τους και να προσλαμβάνουν πλήθος δημοσιογραφικού κόσμου με σκοπό να αναλάβει την προβολή των Δημοτικών «Αρχόντων» στις εφημερίδες που δούλευε κι οπουδήποτε αλλού ήταν επαγγελματικά δικτυωμένος. Κι αν τύχαινε να είσαι από εκείνους τους δημοσιογράφους ο οποίος έγραφε εναντίον της εκλεγμένης δημοτικής παράταξης, πάλι σε προσλαμβάνανε προκειμένου να «αγκύλωνες» τα τρία δάκτυλα που οδηγούν την κονδυλοφόρα γραφή κι εκείνα που την πληκτρολογούν, ώστε να χαθεί έτσι η «φωνή» σου. Δεν χρειαζότανε να γράψεις ή να μιλήσεις υπέρ… Το «βούλωνες» κι έτσι εκτελούσες έργο επ’ αμοιβή. Όμως, με ποιανού τα χρήματα γινόταν (όχι, ότι δεν γίνεται ακόμα) τέτοιο χοντρό παιχνίδι; Μέχρι να δούμε τι θα «μαγειρευτεί» στο σχέδιο Καλλικράτης για τις δημοτικές ραδιοφωνίες, ας καταλάβουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι κι αυτοί του νέου Διοικητικού Χάρτη, ότι, οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν δημοτικά τέλη για την τακτική αποκομιδή των απορριμμάτων ώστε να μη ζέχνουν από τη βρώμα οι περιοχές τους κι ότι δεν επιθυμούν, μέρος των χρημάτων αυτών, να πηγαίνει για την λειτουργία ενός προπαγανδιστικού μέσου το οποίο ουδέποτε -ούτε στο ελάχιστο- εξυπηρέτησε τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας τους. Σε μια πάγια και διαρκή καθημερινή τοπική ανάγκη, όπως η αποκομιδή απορριμμάτων, δεν προσλαμβάνεις εποχιακό προσωπικό. Ας είμαστε σοβαροί.
Κρίνοντας, λοιπόν, από την διάθεση των πολιτών κι από τα ποσοστά που έχουν οι δημοτικοί ραδιοσταθμοί στις μετρήσεις των ακροαματικοτήτων, αλλά, και από τα διαφημιστικά έσοδα τα οποία, αν υπάρχουν, δεν καλύπτουν τις ετήσιες δαπάνες λειτουργίας τους, εξάγουμε το συμπέρασμα ότι δεν αιτιολογείται η ύπαρξη μιας τέτοιας μορφής ραδιοσταθμών. Τι θα γίνει, όμως, με τους εργαζόμενους; Όταν η πολιτεία προβαίνει σε σχεδιασμό τέτοιας διοικητικής έκτασης, δουλειά της είναι να φροντίσει για την απορρόφηση τους από άλλες υπηρεσίες.
Όσον αφορά τις ραδιοσυχνότητες; Αυτές, μαζί με τις συχνότητες των 19 περιφερειακών ραδιοσταθμών της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Ε.Ρ.Τ, μπορούν κάλλιστα να μετατραπούν σε αναμεταδότες ενός κεντρικού προγράμματος εθνικής εμβέλειας το οποίο θα εξυπηρετεί τις ανάγκες ενημέρωσης των οικονομικών μεταναστών. Κι αν το δούμε πιο ωφελιμιστικά -κοιτώντας τα νούμερα- και παρατηρήσουμε ότι ο αριθμός μεταναστών στη χώρα μας, ξεπερνά σε πληθυσμό το ενάμιση εκατομμύριο, τότε μιλάμε για μια εξαιρετική δυναμική την οποία πρέπει να κοιτάξει και να αναπτύξει η διαφημιστική αγορά. Λύσεις πάντα υπάρχουν, ώστε να μη μπαίνουν οι εργαζόμενοι κι ο κόσμος της αγοράς σε περιπέτειες.___________________________
Όπως καταλάβατε, οι «Καλοκαιρινές (AIR)Πτώσεις» -μέρος Ι, ασχολήθηκαν με τις βασικές ζημιογόνες αιτίες των δημοτικών ραδιοφώνων και δεν τελείωσαν εδώ. Στο επόμενο μέρος ΙΙ, θα αναφερθούμε αντιστοίχως στην κατάσταση την οποία έχουν περιέλθει τα ιδιωτικά μουσικά ραδιόφωνα μας.
Εννοείται ότι για την αποκατάσταση της «ακουστικής υγείας μας», αφήνουμε ανοιχτό το χώρο των σχολίων ή, αν θέλετε, στείλτε τις απόψεις σας εδώ: [email protected]
Εννοείται ότι για την αποκατάσταση της «ακουστικής υγείας μας», αφήνουμε ανοιχτό το χώρο των σχολίων ή, αν θέλετε, στείλτε τις απόψεις σας εδώ: [email protected]
