Ακολουθήστε μας στο Google news
Αν όμως ηττηθούν, θα χάσουμε λίαν συντόμως τα αυγά, τα καλάθια, τα πασχάλια και –μέσα στην αναμπουμπούλα- τους U2.
Εσείς θα τους παρακολουθήσετε από κοντά την Παρασκευή στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Εμείς οι ξενιτεμένοι πανηγυρίσαμε όταν μάθαμε ότι η συναυλία τους στην Κωνσταντινούπολη συμπίπτει με τη δεύτερη φάση του Μουντομπάσκετ: Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου. Θα είμαστε στην Πόλη, θα είμαστε και στη συναυλία.
Εκτός αν χάσει απόψε η Εθνική από τους Τούρκους.
Σε αυτή την περίπτωση, θα τερματίσει –μάλλον- δεύτερη στον Όμιλό της, οπότε, βάσει προγράμματος, θα κληθεί να παίξει τον πρώτο νοκ-άουτ αγώνα της (μάλλον με Λιθουανία) το βράδυ της Δευτέρας, την ίδια ώρα που οι U2 θα δίνουν την παράστασή τους στο Ολυμπιακό Στάδιο της Κωνσταντινούπολης. Λίγα χιλιόμετρα παραπέρα.
Φυσικά, θα πάμε στο μπάσκετ. Πέρα από τον αδιαπραγμάτευτο έρωτα με την "επίσημη αγαπημένη", θα με καλεί εκεί το καθήκον. Ωστόσο, έχουμε αγοράσει και 8 εισιτήρια για τη συναυλία, αρένα, έναντι 40 ευρώ έκαστον παρακαλώ. Αν δεν μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, θα τα πουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας. Οποιος ενδιαφέρεται, παρακαλείται να το δηλώσει εγκαίρως.
Όχι ότι θα βάλουμε το σκύλο μας να κλάψει, εάν τελικά χάσουμε τους U2. Κατά την ταπεινή γνώμη μου, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι τους είναι ανάξιοι σχολιασμού, απερίγραπτα κακοί για ένα συγκρότημα αυτού του βεληνεκούς. Όταν εγκατέλειψαν τον πειραματισμό και την πρωτοπορία κι έστρεψαν την προσοχή τους στο μπανάλ εμπορικό ροκ των σταδίων έχασαν τη δική μου ψήφο. Υποθέτω ότι ούτε αυτοί θα βάλουν το σκύλο τους να κλαίει.
Ημουν από τους λίγους που θεώρησαν το Pop θαυμάσιο, αλλά έκτοτε μου προκαλούν χασμουρητά. Αλλά οι συναυλίες τους είναι κάτι ξεχωριστό. Θα πάω (αν πάω) για να χαζέψω το θέαμα, για να υποκλιθώ στο συγκρότημα που έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια των τελευταίων τριών δεκαετιών, για να τους ευχαριστήσω για τις ώρες απόλαυσης που μου χάρισαν πριν γίνουν δεύτεροι Coldplay, για να έχω να λέω ότι τους είδα και αυτούς.
Θα κρατάω ελληνική σημαία και θα φοράω ένα μπλουζάκι που κάποια μου έφερε από ξένη συναυλία του Πωλ Μακάρτνεϊ. Ούτε Beatles κάθισα ποτέ ν’ακούσω, αλλά στον «Μάκκα» θα πήγαινα και κολυμπώντας. Ενεκα φόρου τιμής. Ετσι και στους U2.
Αν ήταν στο χέρι μου να σχηματίσω το setlist της συναυλίας, θα διάλεγα τα παρακάτω τραγούδια – από τα οποία υποψιάζομαι ότι θα ακουστούν στην Αθήνα και στην Πόλη μόνο 4-5, στην καλύτερη (για μένα) περίπτωση:
Acrobat / All I Want Is You / Angel Of Harlem / Bullet The Blue Sky / Discotheque / Heartland / If You Wear That Velvet Dress / In A Little While / Love Is Blindness / Mofo / Moment Of Surrender / Mysterious Ways / New Year’s Day / Numb / One / Party Girl / Running To Stand Still / The Saints Are Coming / Silver And Gold / So Cruel / Stay (Faraway, So Close) / Sweetest Thing / Until The End Of The World / Ultra Violet (Light My Way) / The Wanderer / Where The Streets Have No Name / Zooropa
O αποψινός αγώνας της Εθνικής μπάσκετ με την Τουρκία είναι ιδιαίτερα κρίσιμος.
31 Αυγούστου 2010O αποψινός αγώνας της Εθνικής μπάσκετ με την Τουρκία είναι ιδιαίτερα κρίσιμος. Εάν τα παλιόπαιδα με τα μπλε κερδίσουν, πάμε όλοι μαζί (τους) για μεγάλα πράγματα, ίσως ακόμα και για τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.Αν όμως ηττηθούν, θα χάσουμε λίαν συντόμως τα αυγά, τα καλάθια, τα πασχάλια και –μέσα στην αναμπουμπούλα- τους U2.
Εσείς θα τους παρακολουθήσετε από κοντά την Παρασκευή στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Εμείς οι ξενιτεμένοι πανηγυρίσαμε όταν μάθαμε ότι η συναυλία τους στην Κωνσταντινούπολη συμπίπτει με τη δεύτερη φάση του Μουντομπάσκετ: Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου. Θα είμαστε στην Πόλη, θα είμαστε και στη συναυλία.
Εκτός αν χάσει απόψε η Εθνική από τους Τούρκους.
Σε αυτή την περίπτωση, θα τερματίσει –μάλλον- δεύτερη στον Όμιλό της, οπότε, βάσει προγράμματος, θα κληθεί να παίξει τον πρώτο νοκ-άουτ αγώνα της (μάλλον με Λιθουανία) το βράδυ της Δευτέρας, την ίδια ώρα που οι U2 θα δίνουν την παράστασή τους στο Ολυμπιακό Στάδιο της Κωνσταντινούπολης. Λίγα χιλιόμετρα παραπέρα.
Φυσικά, θα πάμε στο μπάσκετ. Πέρα από τον αδιαπραγμάτευτο έρωτα με την "επίσημη αγαπημένη", θα με καλεί εκεί το καθήκον. Ωστόσο, έχουμε αγοράσει και 8 εισιτήρια για τη συναυλία, αρένα, έναντι 40 ευρώ έκαστον παρακαλώ. Αν δεν μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, θα τα πουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας. Οποιος ενδιαφέρεται, παρακαλείται να το δηλώσει εγκαίρως.Όχι ότι θα βάλουμε το σκύλο μας να κλάψει, εάν τελικά χάσουμε τους U2. Κατά την ταπεινή γνώμη μου, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι τους είναι ανάξιοι σχολιασμού, απερίγραπτα κακοί για ένα συγκρότημα αυτού του βεληνεκούς. Όταν εγκατέλειψαν τον πειραματισμό και την πρωτοπορία κι έστρεψαν την προσοχή τους στο μπανάλ εμπορικό ροκ των σταδίων έχασαν τη δική μου ψήφο. Υποθέτω ότι ούτε αυτοί θα βάλουν το σκύλο τους να κλαίει.
Ημουν από τους λίγους που θεώρησαν το Pop θαυμάσιο, αλλά έκτοτε μου προκαλούν χασμουρητά. Αλλά οι συναυλίες τους είναι κάτι ξεχωριστό. Θα πάω (αν πάω) για να χαζέψω το θέαμα, για να υποκλιθώ στο συγκρότημα που έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια των τελευταίων τριών δεκαετιών, για να τους ευχαριστήσω για τις ώρες απόλαυσης που μου χάρισαν πριν γίνουν δεύτεροι Coldplay, για να έχω να λέω ότι τους είδα και αυτούς.Θα κρατάω ελληνική σημαία και θα φοράω ένα μπλουζάκι που κάποια μου έφερε από ξένη συναυλία του Πωλ Μακάρτνεϊ. Ούτε Beatles κάθισα ποτέ ν’ακούσω, αλλά στον «Μάκκα» θα πήγαινα και κολυμπώντας. Ενεκα φόρου τιμής. Ετσι και στους U2.
Αν ήταν στο χέρι μου να σχηματίσω το setlist της συναυλίας, θα διάλεγα τα παρακάτω τραγούδια – από τα οποία υποψιάζομαι ότι θα ακουστούν στην Αθήνα και στην Πόλη μόνο 4-5, στην καλύτερη (για μένα) περίπτωση:
Acrobat / All I Want Is You / Angel Of Harlem / Bullet The Blue Sky / Discotheque / Heartland / If You Wear That Velvet Dress / In A Little While / Love Is Blindness / Mofo / Moment Of Surrender / Mysterious Ways / New Year’s Day / Numb / One / Party Girl / Running To Stand Still / The Saints Are Coming / Silver And Gold / So Cruel / Stay (Faraway, So Close) / Sweetest Thing / Until The End Of The World / Ultra Violet (Light My Way) / The Wanderer / Where The Streets Have No Name / Zooropa
