Ακολουθήστε μας στο Google news
Το χολερικό ήθος πολλών (δυσάρεστα πολλών) απ΄ τα σχόλια που αναρτήθηκαν με άφησε έκπληκτο για τον τρόπο που πολλοί πολιτεύονται στον καθημερινό τους πολιτισμό.
Αν έτσι ακούγονται από τους ακροατές ορισμένοι ραδιοσταθμοί, εις μάτην το παλεύουν οι έρμοι.
Ο κ. Οδυσσέας Ιωάννου απεμακρύνθη απ΄ τον «Μελωδία» διότι δεν δέχτηκε να στέρξει στις απολύσεις (που ακολούθησαν) καθώς και στην αλλαγή της φυσιογνωμίας του σταθμού. Ο Οδυσσέας δεν είναι αναμάρτητος –όπως ουδείς μας άλλωστε- το πάλεψε, για όσο κι όπως μπόρεσε. Στην κομμούνα του μέλλοντός μας θα ήταν ένοχος για πολλά, στην ελεύθερη αγορά του σήμερα έγινε με τη σειρά του ένα ακόμα θύμα της. Όπως έχει γίνει και η αφεντιά μου στο παρελθόν και θα ξαναγίνει στο μέλλον – οι πιο χολερικοί από σας μην ανησυχείτε, κάνω ότι μπορώ για αυτό.
Δήλωσα, αναφερόμενος στον Οδυσσέα, ότι είναι φίλος μου. Για μία στήλη που έχει συχνά υπερασπιστεί αντιπάλους κι εχθρούς όταν είχαν, κατά τη γνώμη μου δίκιο, δεν χρειάζεται άλλη έξωθεν καλύτερη μαρτυρία για να κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι το σωστό.
Το θέμα ήταν και είναι τα ραδιόφωνα που ένα-ένα σβήνουν κι όχι οι οπαδικές αστειότητες για έντεχνους-άτεχνους, «καλά να πάθει» κι όσα τέτοια αήθη για τα ήθη ανθρώπων που ακούνε μουσική, περίσσεψαν.
Λυπάμαι ιδιαιτέρως.
Ίσως να ζω στον κόσμο μου. Αλλά είμαι ευτυχής που ο κόσμος αυτός δεν περιέχει τόσα πολλά υποπαράγωγα του κυρίαρχου σκυλάδικου πολιτισμού που ξέρουν περισσότερο να γαβγίζουν παρά να αισθάνονται.
Έχω γράψει αρκετά κείμενα στο e-tetRadio. Κάποιες φορές, λίγοι, άλλα διαβάζουν άλλα καταλαβαίνουν, κι άλλοι, λίγο περισσότεροι, με έχουν κράξει. Κατανοητό κι αποδεκτό. Ούτε σε όλα μπορούμε να συμφωνούμε, ούτε τα ίδια μας συγκινούν όλους το ίδιο. Μικρό το κακό. Άλλωστε υπάρχουν και οι ενθαρρυντικές κουβέντες, ή οι κριτικές που σε βάζουν σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Συνεπώς θα συνεχίσω να γράφω με όλα τα ρίσκα για το καλό και το κακό που συνεπάγεται η επικοινωνία.
Αλλά όχι χωρίς να σημειώσω πως πίστευα ότι το ήθος των σκύλων (εναντίον όσων εκτίθενται δίνοντάς τους ευγενικά τον χώρο για να τον κοπρίσουν εν τέλει) είναι πιο διευρυμένο απ΄ όσο μπορεί να αντέξει κανείς αν δεν πάσχει από μιθριδατισμό.
Και για όποιον πονηρό θα κάνει πάλι ότι δεν κατάλαβε το ξαναλέω. Το πρόβλημα δεν είναι η αντίθετη άποψη, ούτε το ενδεχόμενο δίκιο της, αλλά η μικροψυχία που τη σκοτώνει. Κι αυτήν και το δίκιο της…
Ο Στάθης επανέρχεται δυναμικά...
02 Σεπτεμβρίου 2010Όταν πριν από λίγες ημέρες η ταπεινότης μου έγραφε στη στήλη «ναυτίλος» της Ελευθεροτυπίας (που αναδημοσίευσε το e-tetRadio - εδώ) για την απομάκρυνση του κ. Οδυσσέα Ιωάννου από τον «Μελωδία 99,2», ομολογώ ότι ήμουν ανύποπτος για το γεγονός ότι υπάρχουν ακροατές που ακούνε τραγούδια και δηλητηριάζονται. Το χολερικό ήθος πολλών (δυσάρεστα πολλών) απ΄ τα σχόλια που αναρτήθηκαν με άφησε έκπληκτο για τον τρόπο που πολλοί πολιτεύονται στον καθημερινό τους πολιτισμό.Αν έτσι ακούγονται από τους ακροατές ορισμένοι ραδιοσταθμοί, εις μάτην το παλεύουν οι έρμοι.
Ο κ. Οδυσσέας Ιωάννου απεμακρύνθη απ΄ τον «Μελωδία» διότι δεν δέχτηκε να στέρξει στις απολύσεις (που ακολούθησαν) καθώς και στην αλλαγή της φυσιογνωμίας του σταθμού. Ο Οδυσσέας δεν είναι αναμάρτητος –όπως ουδείς μας άλλωστε- το πάλεψε, για όσο κι όπως μπόρεσε. Στην κομμούνα του μέλλοντός μας θα ήταν ένοχος για πολλά, στην ελεύθερη αγορά του σήμερα έγινε με τη σειρά του ένα ακόμα θύμα της. Όπως έχει γίνει και η αφεντιά μου στο παρελθόν και θα ξαναγίνει στο μέλλον – οι πιο χολερικοί από σας μην ανησυχείτε, κάνω ότι μπορώ για αυτό.
Δήλωσα, αναφερόμενος στον Οδυσσέα, ότι είναι φίλος μου. Για μία στήλη που έχει συχνά υπερασπιστεί αντιπάλους κι εχθρούς όταν είχαν, κατά τη γνώμη μου δίκιο, δεν χρειάζεται άλλη έξωθεν καλύτερη μαρτυρία για να κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι το σωστό.
Το θέμα ήταν και είναι τα ραδιόφωνα που ένα-ένα σβήνουν κι όχι οι οπαδικές αστειότητες για έντεχνους-άτεχνους, «καλά να πάθει» κι όσα τέτοια αήθη για τα ήθη ανθρώπων που ακούνε μουσική, περίσσεψαν.Λυπάμαι ιδιαιτέρως.
Ίσως να ζω στον κόσμο μου. Αλλά είμαι ευτυχής που ο κόσμος αυτός δεν περιέχει τόσα πολλά υποπαράγωγα του κυρίαρχου σκυλάδικου πολιτισμού που ξέρουν περισσότερο να γαβγίζουν παρά να αισθάνονται.
Έχω γράψει αρκετά κείμενα στο e-tetRadio. Κάποιες φορές, λίγοι, άλλα διαβάζουν άλλα καταλαβαίνουν, κι άλλοι, λίγο περισσότεροι, με έχουν κράξει. Κατανοητό κι αποδεκτό. Ούτε σε όλα μπορούμε να συμφωνούμε, ούτε τα ίδια μας συγκινούν όλους το ίδιο. Μικρό το κακό. Άλλωστε υπάρχουν και οι ενθαρρυντικές κουβέντες, ή οι κριτικές που σε βάζουν σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Συνεπώς θα συνεχίσω να γράφω με όλα τα ρίσκα για το καλό και το κακό που συνεπάγεται η επικοινωνία.
Αλλά όχι χωρίς να σημειώσω πως πίστευα ότι το ήθος των σκύλων (εναντίον όσων εκτίθενται δίνοντάς τους ευγενικά τον χώρο για να τον κοπρίσουν εν τέλει) είναι πιο διευρυμένο απ΄ όσο μπορεί να αντέξει κανείς αν δεν πάσχει από μιθριδατισμό.Και για όποιον πονηρό θα κάνει πάλι ότι δεν κατάλαβε το ξαναλέω. Το πρόβλημα δεν είναι η αντίθετη άποψη, ούτε το ενδεχόμενο δίκιο της, αλλά η μικροψυχία που τη σκοτώνει. Κι αυτήν και το δίκιο της…
