Ακολουθήστε μας στο Google news
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
1. Το ερώτημα απαντήθηκε, τι λέτε; Θέαμα ή μουσική;
2. Το e-tetRadio έδωσε σύσσωμο το παρών στο ΟΑΚΑ χθες (μόνο ο Καραμπεάζης έλειπε, συναντηθήκαμε αμέσως μετά και με χλεύαζε που πήγα στο live). Θα σημειώνουμε εδώ εντυπώσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας επομένως.
3. Τους U2 τους σώζουν τα τραγούδια. Ή, μάλλον, οι U2 έχουν πολλά, καλά, τραγούδια.
4. Δύο ώρες και πέντε λεπτά έπαιξαν, στο στάδιο μαζεύτηκε περίπου 70 χιλιάδες κόσμος, ο ήχος ήταν πολύ καλός, το κοινό θα μπορούσε να είναι καλύτερο έχω την αίσθηση.
5. Τραγούδι της βραδιάς, νομίζω, το I still haven't Found what i'm looking for.
6. Καλοί και οι Snow Patrol, ούτως ή άλλως από τα ενδιαφέροντα συγκροτήματα.
7. Αφού η Didi Music το έπαιζε όλο αυτό το διάστημα... βαρύ πεπόνι, βγήκε χθες, και μοίραζε προσκλήσεις. Το μόνο που δεν χαιρόμαστε (λέμε τώρα) είναι η έλλειψη επαγγελματισμού κάποιων εγχώριων εταιριών διοργάνωσης συναυλιών. Αλλά και τι έγινε... Η διοργάνωση ωστόσο, σε γενικές γραμμές, ήταν καλή.
8. Το κιτς του Alexander The Great, εκεί που ο Bono άρχισε να παρομοιάζει τα μέλη του γκρουπ με πρόσωπα της ελληνικής ιστορίας (ή μυθολογίας) ήταν απερίγραπτο...
9. Μία τάση διεκπεραιωτισμού που διέκρινα αποτελούσε δική μου εντύπωση;
10. Ο Νίκος Παπαδογιάννης θα τους δει τη Δευτέρα το βράδυ στην Πόλη. Θα μας μεταφέρει εντυπώσεις, εννοείται, έχω περιέργεια όμως να μας πει πως (θα) είναι το κοινό εκεί. Το... υπανάπτυκτο τούρκικο κοινό. Γιατί το δικό μας, sorry, αλλά μου φάνηκε κάπως... ψόφιο.
Του
ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ
Ομολογώ ότι δεν είμαι κανένας τεράστιος οπαδός των U2 και πριν από την συναυλία δεν ήξερα τι να περιμένω, μιας και δεν τους είχα ξαναδεί στο παρελθόν.
Με την είσοδο στον συναυλιακό χώρο έπαθα πλάκα με την σκηνή και το πώς αυτή ήταν φτιαγμένη. Τέτοιο φαντασμαγορικό σκηνικό δεν είχα ξαναδεί στο παρελθόν. Το καλό ήταν ότι όπου και αν καθόσουν έβλεπες άνετα το σχήμα και οι οθόνες στο πάνω μέρος της σκηνής βοηθούσαν επίσης στο να μην χάνεις τίποτα με όσα διαδραματιζόντουσαν πάνω και γύρω από αυτήν.
Οι Snow Patrol έπαιξαν περίπου στα 40 λεπτά τον Avin Geffen δεν τον πρόλαβα δυστυχώς) και ήταν πολύ καλοί με μια μεγάλη μερίδα του κόσμου να συμμετέχει ενεργά στα κομμάτια τους. Ο ύμνος Run που αποτελεί προσωπικό αγαπημένο κομμάτι ακούστηκε βεβαίως και γενικότερα η μπάντα έδωσε μια πολύ καλή εμφάνιση, καλό είναι να τους δούμε κάποτε σε ένα δικό τους show.
Στις 09:45 ακριβώς κάνουν την είσοδο τους οι U2 σε κλίμα αποθέωσης στο κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο. Για δύο ώρες και πέντε λεπτά μας κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον με τα φαντασμαγορικά σκηνικά, τα ακτιβιστικά μυνήματα αλλά κυρίως με τα τραγούδια τους και τον τρόπο που τα ερμήνευσαν. Τα Beautiful day, Magnificent, Vertigo, Elevation ήταν μια χαρά και ηλεκτρισμένα αλλά ο χαμός έγινε στα I still haven’t found what I’m looking for, Pride (in the name of love), Sunday bloody Sunday, One, Where the streets have no name και στο τέλος με το With or without you.
Ευχαριστήθηκα επίσης τα I will follow και Mysterious ways και πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέλη της μπάντα ήταν όλοι άψογοι στον ρόλο τους. Ο Bono εξαιρετικός τόσο φωνητικά όσο και σε σκηνική παρουσία, κατάφερνε με τις κινήσεις του και την παρουσία του να συμπαρασύρει μαζί του τις χιλιάδες του κόσμου και αυτό είναι ένα μοναδικό χάρισμα που δεν συναντάς εύκολα πια σε rock τραγουδιστές.
Η βραδιά ήταν άψογη σε όλους τους τομείς και σε σχέση με άλλα show τέτοιου βεληνεκούς (π.χ Madonna) η τεράστια διαφορά είναι ότι οι U2 έχουν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.
H μουσική είναι που μετράει και εν τέλει οι U2 μας την πρόσφεραν χθες μαζί με ένα φαντασμαγορικό περιτύλιγμα που δεν νομίζω ότι άφησε κανέναν παραπονούμενο.
Μπορεί το setlist για κάποιους να είχε αρκετά κενά αλλά για μια μπάντα με τόσους δίσκους και τόσα τραγούδια κάτι τέτοιο είναι απολύτως φυσιολογικό.
Ήταν μια φανταστική βραδιά με ένα από τα τελευταία rock σχήματα που απολαμβάνουν καθολική αποδοχή.
Με τους φίλους μου προσπαθούσαμε να σκεφθούμε κάποιο άλλο rock όνομα που θα μπορούσε να μαζέψει τόσο κόσμο στην Ελλάδα, και δεν βρίσκαμε. Τυχαίο, δεν νομίζω!
Του
ΣΠΥΡΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Όταν τους είχα δει 13 χρόνια πριν στη (Ξε)Σαλόνικα, μου είχαν φανεί μαγικοί.
13 χρόνια νεότερος, έτσι κι αλλιώς, ήταν περισσότερο μαγικά όλα. Στα μάτια μου, τουλάχιστον.
Χτες το βράδυ οι U2 μπορεί να μην ήταν τόσο μαγικοί όσο τότε, μπορεί να ήταν περισσότερο... επαγγελματίες – φουλ οπτικά και ηχητικά εφέ – μπορεί να έκαναν φτηνό λαϊκισμό με τους Αλέξανδρους και τις αφραγκιές μας, αλλά ανάμεσα στα πολύ εμπορικά κομμάτια τους, έπεσαν κι αυτά που κάποτε μας έκαναν να ονειρευόμαστε. Και μας κάνουν ακόμα.
Ναι, τελικά, ήταν μια μαγική συναυλία. Για όλα αυτά που θυμηθήκαμε. Για όλα αυτά που κάποτε αφήσαμε στην άκρη. Για το όνειρο ότι μεγαλώνοντας θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Η συναυλία έχει τελειώσει, ανάβω τσιγάρο και ψιλοφυλάγομαι για να μη με συλλάβει κανείς, τραγουδάω μόνος μου. I still haven’t found, what I’m looking for…
Eντυπώσεις
04 Σεπτεμβρίου 2010ΤουΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
1. Το ερώτημα απαντήθηκε, τι λέτε; Θέαμα ή μουσική;
2. Το e-tetRadio έδωσε σύσσωμο το παρών στο ΟΑΚΑ χθες (μόνο ο Καραμπεάζης έλειπε, συναντηθήκαμε αμέσως μετά και με χλεύαζε που πήγα στο live). Θα σημειώνουμε εδώ εντυπώσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας επομένως.
3. Τους U2 τους σώζουν τα τραγούδια. Ή, μάλλον, οι U2 έχουν πολλά, καλά, τραγούδια.
4. Δύο ώρες και πέντε λεπτά έπαιξαν, στο στάδιο μαζεύτηκε περίπου 70 χιλιάδες κόσμος, ο ήχος ήταν πολύ καλός, το κοινό θα μπορούσε να είναι καλύτερο έχω την αίσθηση. 5. Τραγούδι της βραδιάς, νομίζω, το I still haven't Found what i'm looking for.
6. Καλοί και οι Snow Patrol, ούτως ή άλλως από τα ενδιαφέροντα συγκροτήματα.
7. Αφού η Didi Music το έπαιζε όλο αυτό το διάστημα... βαρύ πεπόνι, βγήκε χθες, και μοίραζε προσκλήσεις. Το μόνο που δεν χαιρόμαστε (λέμε τώρα) είναι η έλλειψη επαγγελματισμού κάποιων εγχώριων εταιριών διοργάνωσης συναυλιών. Αλλά και τι έγινε... Η διοργάνωση ωστόσο, σε γενικές γραμμές, ήταν καλή.
8. Το κιτς του Alexander The Great, εκεί που ο Bono άρχισε να παρομοιάζει τα μέλη του γκρουπ με πρόσωπα της ελληνικής ιστορίας (ή μυθολογίας) ήταν απερίγραπτο...
9. Μία τάση διεκπεραιωτισμού που διέκρινα αποτελούσε δική μου εντύπωση;
10. Ο Νίκος Παπαδογιάννης θα τους δει τη Δευτέρα το βράδυ στην Πόλη. Θα μας μεταφέρει εντυπώσεις, εννοείται, έχω περιέργεια όμως να μας πει πως (θα) είναι το κοινό εκεί. Το... υπανάπτυκτο τούρκικο κοινό. Γιατί το δικό μας, sorry, αλλά μου φάνηκε κάπως... ψόφιο.
ΤουΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ
Ομολογώ ότι δεν είμαι κανένας τεράστιος οπαδός των U2 και πριν από την συναυλία δεν ήξερα τι να περιμένω, μιας και δεν τους είχα ξαναδεί στο παρελθόν.
Με την είσοδο στον συναυλιακό χώρο έπαθα πλάκα με την σκηνή και το πώς αυτή ήταν φτιαγμένη. Τέτοιο φαντασμαγορικό σκηνικό δεν είχα ξαναδεί στο παρελθόν. Το καλό ήταν ότι όπου και αν καθόσουν έβλεπες άνετα το σχήμα και οι οθόνες στο πάνω μέρος της σκηνής βοηθούσαν επίσης στο να μην χάνεις τίποτα με όσα διαδραματιζόντουσαν πάνω και γύρω από αυτήν.
Οι Snow Patrol έπαιξαν περίπου στα 40 λεπτά τον Avin Geffen δεν τον πρόλαβα δυστυχώς) και ήταν πολύ καλοί με μια μεγάλη μερίδα του κόσμου να συμμετέχει ενεργά στα κομμάτια τους. Ο ύμνος Run που αποτελεί προσωπικό αγαπημένο κομμάτι ακούστηκε βεβαίως και γενικότερα η μπάντα έδωσε μια πολύ καλή εμφάνιση, καλό είναι να τους δούμε κάποτε σε ένα δικό τους show.
Στις 09:45 ακριβώς κάνουν την είσοδο τους οι U2 σε κλίμα αποθέωσης στο κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο. Για δύο ώρες και πέντε λεπτά μας κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον με τα φαντασμαγορικά σκηνικά, τα ακτιβιστικά μυνήματα αλλά κυρίως με τα τραγούδια τους και τον τρόπο που τα ερμήνευσαν. Τα Beautiful day, Magnificent, Vertigo, Elevation ήταν μια χαρά και ηλεκτρισμένα αλλά ο χαμός έγινε στα I still haven’t found what I’m looking for, Pride (in the name of love), Sunday bloody Sunday, One, Where the streets have no name και στο τέλος με το With or without you.
Ευχαριστήθηκα επίσης τα I will follow και Mysterious ways και πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέλη της μπάντα ήταν όλοι άψογοι στον ρόλο τους. Ο Bono εξαιρετικός τόσο φωνητικά όσο και σε σκηνική παρουσία, κατάφερνε με τις κινήσεις του και την παρουσία του να συμπαρασύρει μαζί του τις χιλιάδες του κόσμου και αυτό είναι ένα μοναδικό χάρισμα που δεν συναντάς εύκολα πια σε rock τραγουδιστές.
Η βραδιά ήταν άψογη σε όλους τους τομείς και σε σχέση με άλλα show τέτοιου βεληνεκούς (π.χ Madonna) η τεράστια διαφορά είναι ότι οι U2 έχουν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.
H μουσική είναι που μετράει και εν τέλει οι U2 μας την πρόσφεραν χθες μαζί με ένα φαντασμαγορικό περιτύλιγμα που δεν νομίζω ότι άφησε κανέναν παραπονούμενο.
Μπορεί το setlist για κάποιους να είχε αρκετά κενά αλλά για μια μπάντα με τόσους δίσκους και τόσα τραγούδια κάτι τέτοιο είναι απολύτως φυσιολογικό.
Ήταν μια φανταστική βραδιά με ένα από τα τελευταία rock σχήματα που απολαμβάνουν καθολική αποδοχή.
Με τους φίλους μου προσπαθούσαμε να σκεφθούμε κάποιο άλλο rock όνομα που θα μπορούσε να μαζέψει τόσο κόσμο στην Ελλάδα, και δεν βρίσκαμε. Τυχαίο, δεν νομίζω!
ΤουΣΠΥΡΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Όταν τους είχα δει 13 χρόνια πριν στη (Ξε)Σαλόνικα, μου είχαν φανεί μαγικοί.
13 χρόνια νεότερος, έτσι κι αλλιώς, ήταν περισσότερο μαγικά όλα. Στα μάτια μου, τουλάχιστον.
Χτες το βράδυ οι U2 μπορεί να μην ήταν τόσο μαγικοί όσο τότε, μπορεί να ήταν περισσότερο... επαγγελματίες – φουλ οπτικά και ηχητικά εφέ – μπορεί να έκαναν φτηνό λαϊκισμό με τους Αλέξανδρους και τις αφραγκιές μας, αλλά ανάμεσα στα πολύ εμπορικά κομμάτια τους, έπεσαν κι αυτά που κάποτε μας έκαναν να ονειρευόμαστε. Και μας κάνουν ακόμα.
Ναι, τελικά, ήταν μια μαγική συναυλία. Για όλα αυτά που θυμηθήκαμε. Για όλα αυτά που κάποτε αφήσαμε στην άκρη. Για το όνειρο ότι μεγαλώνοντας θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Η συναυλία έχει τελειώσει, ανάβω τσιγάρο και ψιλοφυλάγομαι για να μη με συλλάβει κανείς, τραγουδάω μόνος μου. I still haven’t found, what I’m looking for…
