Ακολουθήστε μας στο Google news
Σημειωτέον, ότι δεν έχω φάει ποτέ στη ζωή μου πατσά. Στη δε λίστα με τα αγαπημένα μου ποτά, το ξυνόγαλα (τουρκιστί αϊράν) είναι πολύ χαμηλά.
Μου λένε, όμως, οι φίλοι μου οι Τούρκοι, ότι αυτά τα δύο είναι τα ιδανικά φάρμακα για να αποτρέψουν ή να ματαιώσουν αυτό που νεοελληνιστί αποκαλείται «χανγκόβερ». Η Κωνσταντινούπολη μου προκαλεί πονοκέφαλο. Μετά από δέκα μέρες, ο πονοκέφαλος έχει ξεπεράσει τα όρια της ημικρανίας.
Νόμιζα ότι θα ήταν αρκετή για να τον διώξει μία επίσκεψη σε οθωμανικό χαμάμ, αλλά υπολόγιζα δίχως τον αστάθμητο παράγοντα. Μες στη σιγαλιά και στη χαλαρότητα των υδρατμών, εμφανίστηκε σαν μελαχρινός σίφουνας μια παρέα από 6-7 θορυβοποιούς Ισπανούς. Οι Ισπανοί είναι η πληγή της οικουμένης.
Τουλάχιστον έχασαν τέσσερις φορές στο μπάσκετ και γέλασε το χειλάκι μας. Εμάς, όμως, μας νίκησαν.
Η Κωνσταντινούπολη έχει 18 εκατομμύρια κατοίκους. Το οικόπεδό της πρέπει να είναι το ωραιότερο του κόσμου. Τα μνημεία της θέλουν μήνες για να τα εξερευνήσει ο επισκέπτης. Τα στέκια της είναι αμέτρητα και καλύπτουν κάθε πιθανό και απίθανο γούστο.
Ωστόσο, το επαναλαμβάνω για όσους δεν το πρόσεξαν, έχει 18 εκατομμύρια κατοίκους. Ισως και περισσότερους, αφού το μέτρημα χάνεται μόλις προστεθούν στην εξίσωση οι παραγκουπόλεις των πέριξ.
Οι υποδομές και οι δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης είναι φτωχές. Οι «ταρίφες» συχνά ψάχνουν τρόπο για να κλέψουν τον επισκέπτη, όπως αυτός που έκρυψε με τρόπο τα δύο 50άρικα που του δώσαμε και ισχυριζόταν (μέχρι να απειληθεί με «πολίς») ότι του χρωστάμε άλλες 100 λίρες.
Η φασαρία στο κέντρο με τα τσιφτετέλια που ακούγονται στη διαπασών είναι ανυπόφορη. Ο συνωστισμός γύρω από τον πεζόδρομο Ιστικλάλ απερίγραπτος. Τα κουσούρια των Τούρκων σχεδόν ίδια με αυτά των Ελλήνων, αλλά υπερτονισμένα. Η αποτυχία του όποιου οικιστικού σχεδίου της πόλης καταφανής. Η ασχήμια ενοχλητική. Η αστυνομοκρατία έκδηλη. Μια πόλη μπακλαβάς, αλλά χωρίς τη γλύκα.
Με άλλα λόγια, η Κωνσταντινούπολη είναι σαν την Αθήνα, αλλά τέσσερις φορές μεγαλύτερη. Φεύγοντας από την Πόλη για να επιστρέψω στη «μικρή» μας πόλη, ελπίζω ότι θα ξεπεράσω σιγά σιγά τον πονοκέφαλο. Από αύριο, θα αρχίσω να τον αναπολώ ξανά. Πόσο καλύτερη είναι δα η Αθήνα των φορτηγατζήδων; Ή μήπως υστερεί σε τσιφτετέλια;
Οι Τούρκοι, τουλάχιστον, ξεφωνίζουν δημόσια τους πολιτικάντηδες (Ερντογάν, Γκιουλ στο γήπεδο) και όσους κάνουν κονσομασιόν στους πολιτικάντηδες (Μπόνο). Εμείς οι λεβέντες νεοέλληνες κάνουμε αντίσταση μέσω Facebook και Twitter.
Φεύγοντας από την Κωνσταντινούπολη μετά από ένα 10ήμερο γεμάτο μετακινήσεις και μπάσκετ...
14 Σεπτεμβρίου 2010Φεύγοντας από την Κωνσταντινούπολη μετά από ένα 10ήμερο γεμάτο μετακινήσεις και μπάσκετ, χρειάζομαι επειγόντως ένα πιάτο πατσά και ένα ποτήρι αϊράν.Σημειωτέον, ότι δεν έχω φάει ποτέ στη ζωή μου πατσά. Στη δε λίστα με τα αγαπημένα μου ποτά, το ξυνόγαλα (τουρκιστί αϊράν) είναι πολύ χαμηλά.
Μου λένε, όμως, οι φίλοι μου οι Τούρκοι, ότι αυτά τα δύο είναι τα ιδανικά φάρμακα για να αποτρέψουν ή να ματαιώσουν αυτό που νεοελληνιστί αποκαλείται «χανγκόβερ». Η Κωνσταντινούπολη μου προκαλεί πονοκέφαλο. Μετά από δέκα μέρες, ο πονοκέφαλος έχει ξεπεράσει τα όρια της ημικρανίας.Νόμιζα ότι θα ήταν αρκετή για να τον διώξει μία επίσκεψη σε οθωμανικό χαμάμ, αλλά υπολόγιζα δίχως τον αστάθμητο παράγοντα. Μες στη σιγαλιά και στη χαλαρότητα των υδρατμών, εμφανίστηκε σαν μελαχρινός σίφουνας μια παρέα από 6-7 θορυβοποιούς Ισπανούς. Οι Ισπανοί είναι η πληγή της οικουμένης.
Τουλάχιστον έχασαν τέσσερις φορές στο μπάσκετ και γέλασε το χειλάκι μας. Εμάς, όμως, μας νίκησαν.
Η Κωνσταντινούπολη έχει 18 εκατομμύρια κατοίκους. Το οικόπεδό της πρέπει να είναι το ωραιότερο του κόσμου. Τα μνημεία της θέλουν μήνες για να τα εξερευνήσει ο επισκέπτης. Τα στέκια της είναι αμέτρητα και καλύπτουν κάθε πιθανό και απίθανο γούστο.Ωστόσο, το επαναλαμβάνω για όσους δεν το πρόσεξαν, έχει 18 εκατομμύρια κατοίκους. Ισως και περισσότερους, αφού το μέτρημα χάνεται μόλις προστεθούν στην εξίσωση οι παραγκουπόλεις των πέριξ.
Οι υποδομές και οι δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης είναι φτωχές. Οι «ταρίφες» συχνά ψάχνουν τρόπο για να κλέψουν τον επισκέπτη, όπως αυτός που έκρυψε με τρόπο τα δύο 50άρικα που του δώσαμε και ισχυριζόταν (μέχρι να απειληθεί με «πολίς») ότι του χρωστάμε άλλες 100 λίρες.
Η φασαρία στο κέντρο με τα τσιφτετέλια που ακούγονται στη διαπασών είναι ανυπόφορη. Ο συνωστισμός γύρω από τον πεζόδρομο Ιστικλάλ απερίγραπτος. Τα κουσούρια των Τούρκων σχεδόν ίδια με αυτά των Ελλήνων, αλλά υπερτονισμένα. Η αποτυχία του όποιου οικιστικού σχεδίου της πόλης καταφανής. Η ασχήμια ενοχλητική. Η αστυνομοκρατία έκδηλη. Μια πόλη μπακλαβάς, αλλά χωρίς τη γλύκα.
Με άλλα λόγια, η Κωνσταντινούπολη είναι σαν την Αθήνα, αλλά τέσσερις φορές μεγαλύτερη. Φεύγοντας από την Πόλη για να επιστρέψω στη «μικρή» μας πόλη, ελπίζω ότι θα ξεπεράσω σιγά σιγά τον πονοκέφαλο. Από αύριο, θα αρχίσω να τον αναπολώ ξανά. Πόσο καλύτερη είναι δα η Αθήνα των φορτηγατζήδων; Ή μήπως υστερεί σε τσιφτετέλια;Οι Τούρκοι, τουλάχιστον, ξεφωνίζουν δημόσια τους πολιτικάντηδες (Ερντογάν, Γκιουλ στο γήπεδο) και όσους κάνουν κονσομασιόν στους πολιτικάντηδες (Μπόνο). Εμείς οι λεβέντες νεοέλληνες κάνουμε αντίσταση μέσω Facebook και Twitter.
