Ακολουθήστε μας στο Google news
Οταν μεταμφιέζει τη μπάντα του σε Bad Seeds, ο Νικ Κέιβ φιλτράρει τα τραγούδια του -με το δικό του, αμίμητο φίλτρο- μέσα από το πρίσμα της θρησκείας. Καλά κάνει. Ο ίδιος, άλλωστε, είναι κάποιου είδους θεότητα. Φαίνεται όμως ότι ο ζερζεβούλης τον παραπλάνησε και τον έκανε να πιστέψει ότι έχει -ο Νικ- εξουσία στους κοινούς θνητούς, του απάνω Κόσμου. Στην πραγματικότητα, ο Νικ Κέιβ είναι θεότητα του Αδη.
Καθισμένος στο σκοτεινό του θρόνο, ο Νικόλας τραγουδάει με τους Grinderman τα μπλούζ του κολαστηρίου. Ιδια μπάντα, άλλη μεταμφίαση. Μίστερ Τζέκυλ και ντόκτορ Τζέκυλ. Οποιος τον αποκαλέσει δόκτωρα Χάιντ αναλαμβάνει και τις συνέπειες.
Το διεστραμμένο βιολί του Ουόρεν Ελις θυμίζει κάποια μισότρελη μαινάδα με μακριά γένια - δηλαδή τον ίδιο τον Ουόρεν Ελις. H ωμή κιθάρα του Κέιβ βγάζει τον ήχο που κάνουν οι πλάκες της γης όταν συγκρούονται μεταξύ τους. Οι στίχοι είναι Bad Seeds αλλά με μια έξτρα δόση από ανόθευτη βενζίνη. Αν ξεκινούσαν σήμερα οι Birthday Party, κάπως έτσι θα ακούγονταν. Ο Κέιβ έκλεισε τις προάλλες τα 53 και μπήκε στα 24.
Εχει, όμως, στη φαρέτρα του τα βέλη και το δηλητήριο μιας ολόκληρης ζωής. Ακούστε τον να ουρλιάζει σαν σεληνιασμένος λύκος την ώρα που σας υποδέχεται με το εναρκτήριο Mickey Mouse and the Goodby Man και τρέξτε να κρυφτείτε.
Στον πρώτο δίσκο των Grinderman, "καθαρτική και απελευθερωτική εμπειρία" σύμφωνα με τον σαλταρισμένο Ελις, η ανυποψίαστη μουσική σκηνή άκουσε τον εσωστρεφή θρήσκο τροβαδούρο του God Ιs In the House να βυθίζεται στο αδυσώπητο No Pussy Blues.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Κέιβ υιοθετεί το ρόλο του Γητευτή των Σκουληκιών στο Worm Tamer και πασχίζει απεγνωσμένα να συγκρατήσει την ηφαιστειακή λάβα του Evil. Στο κάπως "λάιτ" σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου Palaces of Montezuma προσφέρει στο αντικείμενο του πόθου του, πολύτιμο δώρο, "τη ραχοκοκκαλιά του JFK τυλιγμένη στο νεγκλιζέ της Μέριλυν Μονρόε".
Αν δεν υπήρχε Νικ Κέιβ, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Και να του δώσουμε τα κλειδιά της κόλασης.
Ο λευκός καπνός που βγαίνει από την καμινάδα σημαίνει ότι ...έχουμε πάπα, έχουμε νικητή: "Habemus Nickum".
13 Οκτωβρίου 2010Ο λευκός καπνός που βγαίνει από την καμινάδα σημαίνει ότι ...έχουμε πάπα, έχουμε νικητή: "Habemus Nickum". Σε ό,τι αφορά αυτή την πτωχή, πλην τίμια στήλη, δίσκος της χρονιάς για το σωτήριον έτος 2010 είναι το Grinderman - 2.Οταν μεταμφιέζει τη μπάντα του σε Bad Seeds, ο Νικ Κέιβ φιλτράρει τα τραγούδια του -με το δικό του, αμίμητο φίλτρο- μέσα από το πρίσμα της θρησκείας. Καλά κάνει. Ο ίδιος, άλλωστε, είναι κάποιου είδους θεότητα. Φαίνεται όμως ότι ο ζερζεβούλης τον παραπλάνησε και τον έκανε να πιστέψει ότι έχει -ο Νικ- εξουσία στους κοινούς θνητούς, του απάνω Κόσμου. Στην πραγματικότητα, ο Νικ Κέιβ είναι θεότητα του Αδη.
Καθισμένος στο σκοτεινό του θρόνο, ο Νικόλας τραγουδάει με τους Grinderman τα μπλούζ του κολαστηρίου. Ιδια μπάντα, άλλη μεταμφίαση. Μίστερ Τζέκυλ και ντόκτορ Τζέκυλ. Οποιος τον αποκαλέσει δόκτωρα Χάιντ αναλαμβάνει και τις συνέπειες.
Το διεστραμμένο βιολί του Ουόρεν Ελις θυμίζει κάποια μισότρελη μαινάδα με μακριά γένια - δηλαδή τον ίδιο τον Ουόρεν Ελις. H ωμή κιθάρα του Κέιβ βγάζει τον ήχο που κάνουν οι πλάκες της γης όταν συγκρούονται μεταξύ τους. Οι στίχοι είναι Bad Seeds αλλά με μια έξτρα δόση από ανόθευτη βενζίνη. Αν ξεκινούσαν σήμερα οι Birthday Party, κάπως έτσι θα ακούγονταν. Ο Κέιβ έκλεισε τις προάλλες τα 53 και μπήκε στα 24.
Εχει, όμως, στη φαρέτρα του τα βέλη και το δηλητήριο μιας ολόκληρης ζωής. Ακούστε τον να ουρλιάζει σαν σεληνιασμένος λύκος την ώρα που σας υποδέχεται με το εναρκτήριο Mickey Mouse and the Goodby Man και τρέξτε να κρυφτείτε.
Στον πρώτο δίσκο των Grinderman, "καθαρτική και απελευθερωτική εμπειρία" σύμφωνα με τον σαλταρισμένο Ελις, η ανυποψίαστη μουσική σκηνή άκουσε τον εσωστρεφή θρήσκο τροβαδούρο του God Ιs In the House να βυθίζεται στο αδυσώπητο No Pussy Blues.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Κέιβ υιοθετεί το ρόλο του Γητευτή των Σκουληκιών στο Worm Tamer και πασχίζει απεγνωσμένα να συγκρατήσει την ηφαιστειακή λάβα του Evil. Στο κάπως "λάιτ" σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου Palaces of Montezuma προσφέρει στο αντικείμενο του πόθου του, πολύτιμο δώρο, "τη ραχοκοκκαλιά του JFK τυλιγμένη στο νεγκλιζέ της Μέριλυν Μονρόε".
Αν δεν υπήρχε Νικ Κέιβ, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Και να του δώσουμε τα κλειδιά της κόλασης.
