Ακολουθήστε μας στο Google news
20. LCD Soundsystem: This Is Happening
Αν και στο παρελθόν ακουγότανε πιο απρόβλεπτος στις συνθέσεις του ο James Murphy, ο ιθύνων νους του γκρουπ (που αποτελεί στην ουσία όχημα του ενός), δεν παύει να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αμερικάνους παραγωγούς. Electro διάθεση αλλά σε πιο στρωτά πλαίσια, με περισσότερα φυσιολογικά τραγούδια. Δεν είναι κακό δισκάκι, περίμενα πολύ περισσότερα όμως.
19. THE NATIONAL: High Violet
Τραγούδια που ξεκινούν από μία terrible love και φτάνουν σε έναν κόσμο όπου afraid of everyone. Μουσικές για σκοτεινούς μάλλον τύπους που αναζητούν τους νέους τους ήρωες επί σκηνής. Είναι και αυτή η μπάσα φωνή που γοητεύει ουκ ολίγους. Σε αμιγώς dark μονοπάτια βαδίζει ο κόσμος όλος. Υπάρχουν πάντως και πιο αισιόδοξες στιγμές, φάσεις. Bloodbuzz Ohio.
18) VAMPIRE WEEKEND: Contra
Στην αρχή της χρονιάς κυκλοφόρησε, πρέπει να ήταν το πρώτο άλμπουμ του 2010 που αγοράσαμε, και κρατάει ακόμα η δυναμική του. Το Contra είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και ηχεί χαρούμενο, περισσότερο αισιόδοξο. Στο στυλ του μοιάζει σαν χειροποίητο, πιο "καθαρό". Και όπως λένε σε κάποιο στίχο τους: "Never pick sides, never choose between two, but I just wanted you, I just wanted you."
17) ΕΜΙΝΕΜ: Recovery
Δεν είναι μόνο ένα καλό άλμπουμ, είναι και μία επιστροφή που δεν την ανέμενες. Έλεγες πως ο Eminem ήταν σχεδόν τελειωμένος, περίμενες απλώς αναμασήματα. Και όμως, γυρίζει με ένα cd που θυμίζει τον παλιό καλό του εαυτό. Να μην μιλήσουμε και για το single του με τη Rihanna, το Love The Way Yoy Lie που ακούγεται παντού και κατά κόρον...
16) LAURA MARLING: I Speak Because I Can
Devil's spoke λέει στην αρχή η Laura αλλά μόνο έτσι δεν μοιάζει, το αντίθετο θα έλεγα. Ιστορίες σε μελωδικό τόνο, μία φωνή ακριβώς στο στόχο και η μουσική παράδοση της Αμερικής βρίσκεται ξαφνικά συμπυκωμένη ως ήχος σε μία χούφτα τραγούδια.
15) ZOLA JESUS: Stridulum II
Eίναι μόνο 21 ετών η πιτσιρίκα που ακούει στο (καλλιτεχνικό) όνομα Zola Jesus. Θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να γίνει Souxsie, σίγουρα, ωστόσο καθώς φαίνεται βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Και στο attitude, και στα φωνητικά...
14) JANELLE MONAE: Τhe Archandroid
Soul και hip hop, σε πιο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα. Στα live της διαβάζω πως εμφανίζεται περισσότερο δυναμική, αντιθέτως στο cd ακούγεται αρκούντως ρομαντική. Παλιομοδίτικες ενορχηστρώσεις και τραγούδια που, όπως διαβάζουμε στα credits, είναι όλα inspired by. Από τη Fantasia και τη Mary Poppins έως το Exodus.
13) CROCODILES: Sleep Forever
Αμιγώς... βρετανικός ήχος με φαζαριστές κιθάρες και διπλά φωνητικά από ένα ντουέτο το οποίο, όμως, έλκει την καταγωγή του από το Σαν Ντιέγκο. Από τα εξαιρετικά άλμπουμ του είδους (το δεύτερό τους είναι), αν γυρίζαμε είκοσι χρόνια πίσω, περίπου, θα πέφταμε πάνω στους Ride και αν γυρίζαμε σαράντα, στους Jesus And The Mary Chain. Αναζητήστε τους...
12) FOALS: Total Life Forever
Μερικές φορές, μερικά πράγματα σε πιάνουν απροετοίμαστο. Δεν το περιμένεις. Δεν πίστευα πως οι Foals έχουν μέσα τους τέτοιο υλικό, ακατέργαστο εν πολλοίς. Ένα καλό συγκρότημα ήταν (είναι) και μέχρι εκεί. Με το Total Life Forever όμως προχωρούν ένα βήμα πιο πέρα. Ακούστε -ειδικά- το Spanish Sahara.
11) ΤΗΕ ΒLACK KEYS: Brothers
Aυτά είναι τα μπλουζ του σήμερα. Ένα ντουέτο αμερικανών (φωνητικά, κιθάρα και ντραμς) το οποίο θεωρείται από τα αγαπημένα των κριτικών. Δεν είναι άσχημοι, το αντίθετο θα έλεγα, έχω την αίσθηση όμως ότι ο Τζον Σπένσερ τα έχει παίξει αυτά από πιο πριν
10) ROBERT PLANT: Band Of Joy
Little angel dance τραγουδάει ο Robert Plant και οι επιλογές των κομματιών που διασκευάζει αποδεικνύουν το μεγαλείο ενός βετεράνου καλλιτέχνη που τα τελευταία χρόνια διάγει περίοδο καλλιτεχνικής νιότης. Τι επιλέγεις να τραγουδήσεις και, φυσικά, πως το λες. Να γιατί οι Led Zeppelin ήταν ένα από τα σημαντικότερα γκρουπ στην ιστορία της μουσικής.
.
9) GRINDERMAN: 2
Η παλιοπαρέα του Nick Cave κάνει πάλι το θαύμα της. Και παίζει αγνό και ατόφιο rock and roll. Μπορεί να μην διαθέτει τον λυρισμό των (τελευταίων) προσωπικών δουλειών του Cave, αλλά στις δύσκολες εποχές που ζούμε το συναίσθημα ίσως και να μην αποτελεί το ζητούμενο. Ή, μήπως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και κάνω λάθος;
8) ΤΗΕ CHEMICAL BROTHERS: Further
Σίγουρα δεν διαθέτει πια το συνθετικό οίστρο του παρελθόντος το chemical ντουέτο των Ed Simons και Tom Rowland. Και δεν θεωρούνται ακόμα ως οι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής σκηνής. Ωστόσο συνεχίζουν να κυκλοφορούν αξιοπρεπή άλμπουμ, το στιλ τους παραμένει ξεχωριστό και ο ήχος τους είναι ο μοναδικός Chemical Brothers ήχος.
7) THE DILLINGER ESCAPE PLAN: Option Paralysis
H γοητεία του θορύβου από ένα πρωτοποριακό συγκρότημα που γράφει πολύπλοκα τραγούδια. Τόσο πολύπλοκα, που αν τα αναλύσεις, μπορείς να ανακαλύψεις (μέσα τους) δέκα τραγούδια στη συσκευασία του ενός. Αυτό πιθανόν να μπερδεύει κάποιους, εννοείται.
6) CARIBOU: Swim
Από τους πρωτομάστορες της electronica το τελευταίο διάστημα, τα τελευταία χρόνια δηλαδή. Καναδός την καταγωγή, ακροβατεί αριστοτεχνικά ξεκίνησε με τους Manitoba- ανάμεσα στον alternative και τον ηλεκτρονικό ήχο. Και δημιουργεί έτσι ένα χαρμάνι που πλησιάζει πολύ στο προσωπικό μου γούστο. Είναι μερικά πράγματα που θα θέλαμε να ακούμε πιο συχνά.
5) JOHN GRANT: Queen Of Denmark
Επειδή το down tempo μερικές φορές κρύβει πιο μεγάλη ένταση και από τις πιο θορυβώδεις συνθέσεις, επειδή οι ήρεμοι και cool χαρακτήρες δεν σημαίνει πως είναι και μαλθακοί, επειδή η δύναμη της σιωπής είναι πολύ μεγάλη, για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους και πολλούς άλλους παρόμοιους, το Queen Of Denmark είναι ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.
4) BOY: Κουστουμάκι
Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για ένα άλμπουμ ισάξιο εκείνων που έβγαλαν ονόματα όπως οι Στέρεο Νόβα, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά και Last Drive. Ζει στο σφυγμό της πόλης, πιάνει τα θέματα που μας απασχολούν, περιστρέφεται γύρω από τη ζωή μας. Και με ελληνικό στίχο. Όταν έχεις πράγματα να πεις, όπως ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, καλό είναι τα λες στη γλώσσα σου.
3) ARCADE FIRE: The Suburbs
Δεν είναι ο καλύτερός τους δίσκος, είναι όμως ο δίσκος που τους πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Η φιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το όνομά τους (αν είναι καλοί ή όχι κτλ) περιορίζεται στα ομφαλοσκοπικά σύνορα της χώρας μας. Ευτυχώς. Εκεί, στο εξωτερικό, απλώς τους απολαμβάνουν. Εδώ, απλώς μηρυκάζουν ήχους και απόψεις.
2) KANYE WEST: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Θα μπορούσε να είναι και το άλμπουμ της χρονιάς, να ήταν αυτό στο Νο 1. Όχι πως έχουν βέβαια και ιδιαίτερη σημασία τα νούμερα. Ο Kanye West για μία ακόμα φορά ανανεώνει ένα είδος μουσικής που, μπορεί, να είναι και νεκρό πλέον. Respect, ο άνθρωπος κάνει μαγικά.
1) ΤΗΕSE NEW PURITANS: Hidden
Τους είδαμε live πριν από μερικές ημέρες και καταλάβαμε πως τα αξίζουν τα... λεφτά τους. Πάντα στις συναυλίες κατανοείς αν αξίζει (ή όχι) ένα όνομα. Αυτοί οι εγγλέζοι λοιπόν δείχνουν να διαθέτουν καλό και ακατέργαστο υλικό μέσα τους. Δίσκος της χρονιάς όχι μόνο γιατί είναι πολύ καλός, αλλά και γιατί προσφέρει έναν φρέσκο και διαφορετικό ήχο. Το χρειάζεται η μουσική σήμερα...
Σε αντίστροφη μέτρηση...
20 Δεκεμβρίου 2010Κάθε μέρα στο e-tetRadio, από τη 1η μέχρι και τις 20 Δεκεμβρίου, παρουσιάζουμε τα 20 καλύτερα άλμπουμ για το 2010. Σε αντίστροφη μέτρηση, ξεκινώντας από το Νο 20 και φτάνοντας μέχρι το Νο 1. Stay tuned και ταυτόχρονα αγοράστε τα δισκάκια που θα σας παρουσιάζουμε. Πιστέψτε μας, αξίζουν.20. LCD Soundsystem: This Is HappeningΑν και στο παρελθόν ακουγότανε πιο απρόβλεπτος στις συνθέσεις του ο James Murphy, ο ιθύνων νους του γκρουπ (που αποτελεί στην ουσία όχημα του ενός), δεν παύει να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αμερικάνους παραγωγούς. Electro διάθεση αλλά σε πιο στρωτά πλαίσια, με περισσότερα φυσιολογικά τραγούδια. Δεν είναι κακό δισκάκι, περίμενα πολύ περισσότερα όμως.
19. THE NATIONAL: High VioletΤραγούδια που ξεκινούν από μία terrible love και φτάνουν σε έναν κόσμο όπου afraid of everyone. Μουσικές για σκοτεινούς μάλλον τύπους που αναζητούν τους νέους τους ήρωες επί σκηνής. Είναι και αυτή η μπάσα φωνή που γοητεύει ουκ ολίγους. Σε αμιγώς dark μονοπάτια βαδίζει ο κόσμος όλος. Υπάρχουν πάντως και πιο αισιόδοξες στιγμές, φάσεις. Bloodbuzz Ohio.
18) VAMPIRE WEEKEND: ContraΣτην αρχή της χρονιάς κυκλοφόρησε, πρέπει να ήταν το πρώτο άλμπουμ του 2010 που αγοράσαμε, και κρατάει ακόμα η δυναμική του. Το Contra είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και ηχεί χαρούμενο, περισσότερο αισιόδοξο. Στο στυλ του μοιάζει σαν χειροποίητο, πιο "καθαρό". Και όπως λένε σε κάποιο στίχο τους: "Never pick sides, never choose between two, but I just wanted you, I just wanted you."
17) ΕΜΙΝΕΜ: RecoveryΔεν είναι μόνο ένα καλό άλμπουμ, είναι και μία επιστροφή που δεν την ανέμενες. Έλεγες πως ο Eminem ήταν σχεδόν τελειωμένος, περίμενες απλώς αναμασήματα. Και όμως, γυρίζει με ένα cd που θυμίζει τον παλιό καλό του εαυτό. Να μην μιλήσουμε και για το single του με τη Rihanna, το Love The Way Yoy Lie που ακούγεται παντού και κατά κόρον...
16) LAURA MARLING: I Speak Because I Can
Devil's spoke λέει στην αρχή η Laura αλλά μόνο έτσι δεν μοιάζει, το αντίθετο θα έλεγα. Ιστορίες σε μελωδικό τόνο, μία φωνή ακριβώς στο στόχο και η μουσική παράδοση της Αμερικής βρίσκεται ξαφνικά συμπυκωμένη ως ήχος σε μία χούφτα τραγούδια.
15) ZOLA JESUS: Stridulum IIEίναι μόνο 21 ετών η πιτσιρίκα που ακούει στο (καλλιτεχνικό) όνομα Zola Jesus. Θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να γίνει Souxsie, σίγουρα, ωστόσο καθώς φαίνεται βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Και στο attitude, και στα φωνητικά...
14) JANELLE MONAE: Τhe Archandroid
Soul και hip hop, σε πιο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα. Στα live της διαβάζω πως εμφανίζεται περισσότερο δυναμική, αντιθέτως στο cd ακούγεται αρκούντως ρομαντική. Παλιομοδίτικες ενορχηστρώσεις και τραγούδια που, όπως διαβάζουμε στα credits, είναι όλα inspired by. Από τη Fantasia και τη Mary Poppins έως το Exodus.
13) CROCODILES: Sleep ForeverΑμιγώς... βρετανικός ήχος με φαζαριστές κιθάρες και διπλά φωνητικά από ένα ντουέτο το οποίο, όμως, έλκει την καταγωγή του από το Σαν Ντιέγκο. Από τα εξαιρετικά άλμπουμ του είδους (το δεύτερό τους είναι), αν γυρίζαμε είκοσι χρόνια πίσω, περίπου, θα πέφταμε πάνω στους Ride και αν γυρίζαμε σαράντα, στους Jesus And The Mary Chain. Αναζητήστε τους...
12) FOALS: Total Life ForeverΜερικές φορές, μερικά πράγματα σε πιάνουν απροετοίμαστο. Δεν το περιμένεις. Δεν πίστευα πως οι Foals έχουν μέσα τους τέτοιο υλικό, ακατέργαστο εν πολλοίς. Ένα καλό συγκρότημα ήταν (είναι) και μέχρι εκεί. Με το Total Life Forever όμως προχωρούν ένα βήμα πιο πέρα. Ακούστε -ειδικά- το Spanish Sahara.
11) ΤΗΕ ΒLACK KEYS: Brothers
Aυτά είναι τα μπλουζ του σήμερα. Ένα ντουέτο αμερικανών (φωνητικά, κιθάρα και ντραμς) το οποίο θεωρείται από τα αγαπημένα των κριτικών. Δεν είναι άσχημοι, το αντίθετο θα έλεγα, έχω την αίσθηση όμως ότι ο Τζον Σπένσερ τα έχει παίξει αυτά από πιο πριν
10) ROBERT PLANT: Band Of Joy
Little angel dance τραγουδάει ο Robert Plant και οι επιλογές των κομματιών που διασκευάζει αποδεικνύουν το μεγαλείο ενός βετεράνου καλλιτέχνη που τα τελευταία χρόνια διάγει περίοδο καλλιτεχνικής νιότης. Τι επιλέγεις να τραγουδήσεις και, φυσικά, πως το λες. Να γιατί οι Led Zeppelin ήταν ένα από τα σημαντικότερα γκρουπ στην ιστορία της μουσικής.
.
9) GRINDERMAN: 2
Η παλιοπαρέα του Nick Cave κάνει πάλι το θαύμα της. Και παίζει αγνό και ατόφιο rock and roll. Μπορεί να μην διαθέτει τον λυρισμό των (τελευταίων) προσωπικών δουλειών του Cave, αλλά στις δύσκολες εποχές που ζούμε το συναίσθημα ίσως και να μην αποτελεί το ζητούμενο. Ή, μήπως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και κάνω λάθος;
8) ΤΗΕ CHEMICAL BROTHERS: Further
Σίγουρα δεν διαθέτει πια το συνθετικό οίστρο του παρελθόντος το chemical ντουέτο των Ed Simons και Tom Rowland. Και δεν θεωρούνται ακόμα ως οι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής σκηνής. Ωστόσο συνεχίζουν να κυκλοφορούν αξιοπρεπή άλμπουμ, το στιλ τους παραμένει ξεχωριστό και ο ήχος τους είναι ο μοναδικός Chemical Brothers ήχος.
7) THE DILLINGER ESCAPE PLAN: Option Paralysis
H γοητεία του θορύβου από ένα πρωτοποριακό συγκρότημα που γράφει πολύπλοκα τραγούδια. Τόσο πολύπλοκα, που αν τα αναλύσεις, μπορείς να ανακαλύψεις (μέσα τους) δέκα τραγούδια στη συσκευασία του ενός. Αυτό πιθανόν να μπερδεύει κάποιους, εννοείται.
6) CARIBOU: SwimΑπό τους πρωτομάστορες της electronica το τελευταίο διάστημα, τα τελευταία χρόνια δηλαδή. Καναδός την καταγωγή, ακροβατεί αριστοτεχνικά ξεκίνησε με τους Manitoba- ανάμεσα στον alternative και τον ηλεκτρονικό ήχο. Και δημιουργεί έτσι ένα χαρμάνι που πλησιάζει πολύ στο προσωπικό μου γούστο. Είναι μερικά πράγματα που θα θέλαμε να ακούμε πιο συχνά.
5) JOHN GRANT: Queen Of DenmarkΕπειδή το down tempo μερικές φορές κρύβει πιο μεγάλη ένταση και από τις πιο θορυβώδεις συνθέσεις, επειδή οι ήρεμοι και cool χαρακτήρες δεν σημαίνει πως είναι και μαλθακοί, επειδή η δύναμη της σιωπής είναι πολύ μεγάλη, για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους και πολλούς άλλους παρόμοιους, το Queen Of Denmark είναι ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.
4) BOY: ΚουστουμάκιΤηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για ένα άλμπουμ ισάξιο εκείνων που έβγαλαν ονόματα όπως οι Στέρεο Νόβα, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά και Last Drive. Ζει στο σφυγμό της πόλης, πιάνει τα θέματα που μας απασχολούν, περιστρέφεται γύρω από τη ζωή μας. Και με ελληνικό στίχο. Όταν έχεις πράγματα να πεις, όπως ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, καλό είναι τα λες στη γλώσσα σου.
3) ARCADE FIRE: The Suburbs
Δεν είναι ο καλύτερός τους δίσκος, είναι όμως ο δίσκος που τους πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Η φιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το όνομά τους (αν είναι καλοί ή όχι κτλ) περιορίζεται στα ομφαλοσκοπικά σύνορα της χώρας μας. Ευτυχώς. Εκεί, στο εξωτερικό, απλώς τους απολαμβάνουν. Εδώ, απλώς μηρυκάζουν ήχους και απόψεις.
2) KANYE WEST: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Θα μπορούσε να είναι και το άλμπουμ της χρονιάς, να ήταν αυτό στο Νο 1. Όχι πως έχουν βέβαια και ιδιαίτερη σημασία τα νούμερα. Ο Kanye West για μία ακόμα φορά ανανεώνει ένα είδος μουσικής που, μπορεί, να είναι και νεκρό πλέον. Respect, ο άνθρωπος κάνει μαγικά.
1) ΤΗΕSE NEW PURITANS: HiddenΤους είδαμε live πριν από μερικές ημέρες και καταλάβαμε πως τα αξίζουν τα... λεφτά τους. Πάντα στις συναυλίες κατανοείς αν αξίζει (ή όχι) ένα όνομα. Αυτοί οι εγγλέζοι λοιπόν δείχνουν να διαθέτουν καλό και ακατέργαστο υλικό μέσα τους. Δίσκος της χρονιάς όχι μόνο γιατί είναι πολύ καλός, αλλά και γιατί προσφέρει έναν φρέσκο και διαφορετικό ήχο. Το χρειάζεται η μουσική σήμερα...
