Ακολουθήστε μας στο Google news
Ιούλιο μήνα, θα πάμε στο Λονδίνο για να δούμε στο Alexandra Palace τους Portishead και τους Grinderman, με γαρνιτούρα Swans, Beach House, Liars και μερικούς άλλους. Αυτό ήταν το αδιαπραγμάτευτο ταξίδι, το "άχαστο" στάνταρ του καλοκαιριού. Μπεθ Γκίμπονς και Νικ Κέιβ το ίδιο βράδυ, στην ίδια σκηνή; Εγώ κουμπάρος.
Νωρίτερα, στα τέλη του Μάη, θα μυρίσουμε την άνοιξη της Βαρκελώνης: Primavera, με αφεντικά τους Pulp και υπολοχαγούς τους National, Animal Collective, John Cale, Mercury Rev, Flaming Lips, Belle & Sebastian, Mogwai και (πάλι) Swans.
Δυστυχώς, χωράνε μόνο δύο από τις τέσσερις μέρες του φεστιβάλ στην
ατζέντα μου. Κυριακή απόγευμα πρέπει να είμαι στην εφημερίδα. Μπορεί να
έχει και τελικούς Α1 εκείνες τις μέρες, οπότε... οπότε...
Οπότε θα μείνω στη Βαρκελώνη.
Κι αν κάποια από αυτά τα συγκροτήματα έρθουν το καλοκαίρι στην Ελλάδα;
Ε, τότε θα τα δούμε δύο φορές. Ή θα αρκεστούμε στα φεστιβάλ της αλλοδαπής! Στο εξωτερικό, άλλωστε, δεν καπνίζει κανένας σε κλειστούς χώρους. Τα εισιτήρια των συναυλιών είναι πολύ φτηνότερα. Το ποτό πωλείται σε λογικές τιμές. Ο ήχος είναι συνήθως καλός. Το κοινό πηγαίνει στις συναυλίες για να ακούσει μουσική και όχι για να πει τα νέα του μες στα αυτιά του διπλανού. Ουδείς εκτοξεύει ποδοσφαιρικές χυδαιότητες σαν αυτές της συναυλίας των Prodigy στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ πας στο "Κύτταρο" ή στο "Γκαγκάριν" και προσεύχεσαι να μην έχει σουξέ η συναυλία, ειδάλλως κινδυνεύει η ζωή σου από το συνωστισμό. Πας στο "Τάε Κβον Ντο" και βλαστημάς τη μέρα που εφευρέθηκαν οι τσίγκινες οροφές. Πας στο "Terra Vibe" και κρατάς πυροσβεστήρα μη τυχόν και σου σκάσει η φονική πυρκαγιά.
Χώρια η αισχροκέρδεια, χώρια η τσιγαρίλα, χώρια η ντεκαντάνς. Αλήθεια, τα μάθατε τα νέα; Ερχονται στην Ελλάδα οι Roxette. Ναι, σωστά διαβάσατε, οι Roxette. Και γίνεται και σκοτωμός για τον Bon Jovi.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, το φεστιβάλ που με ιντριγκάρει περισσότερο από κάθε άλλο είναι το Snowpenair. Διεξάγεται τον Απρίλιο στο Kleine Scheidegg της Ελβετίας, στην Berner Oberland, κυριολεκτικά στον ίσκιο της βορεινής ορθοπλαγιάς του μυθικού όρους Άιγκερ. Το φινάλε της χειμερινής σεζόν του σκι εορτάζεται πάνω στο αιώνιο χιόνι, ανάμεσα σε συναρπαστικά βουνά, με μεσημεριανό ροκ, πεντακάθαρο αραιό οξυγόνο, αχνιστά λουκάνικα και άφθονη μπύρα. Κι έπειτα, βουρ στα μπαράκια του Γκρίντελβαλντ και του Μύρρεν για apres-ski και apres-rock ξεσάλωμα.
Αφήστε τα κλειδιά στο τραπεζάκι, μόνο με τρένο ή με χιονοπάπουτσα φτάνει κάποιος εκεί. Το Snowpenair του 2010 το πήρα είδηση πολύ αργά: εισιτήριο για την Amy McDonald δεν υπήρχε διαθέσιμο ούτε για δείγμα. Η μικρή Σκωτσέζα εμφανίστηκε με σκουφάκι και οικολογικό γουναρικό και ζέστανε τους πάγους. Του χρόνου θα παίξει ο James Blunt.
Τζέιμς Μπλαντ; Προτιμώ να πάρω τα βουνά.
Χώρια η αισχροκέρδεια, χώρια η τσιγαρίλα, χώρια η ντεκαντάνς.
07 Δεκεμβρίου 2010Ο συναυλιακός προγραμματισμός προχώρησε, μαζί με την αίτηση για τη χορήγηση του απαραίτητου συναυλιοδάνειου.Ιούλιο μήνα, θα πάμε στο Λονδίνο για να δούμε στο Alexandra Palace τους Portishead και τους Grinderman, με γαρνιτούρα Swans, Beach House, Liars και μερικούς άλλους. Αυτό ήταν το αδιαπραγμάτευτο ταξίδι, το "άχαστο" στάνταρ του καλοκαιριού. Μπεθ Γκίμπονς και Νικ Κέιβ το ίδιο βράδυ, στην ίδια σκηνή; Εγώ κουμπάρος.
Νωρίτερα, στα τέλη του Μάη, θα μυρίσουμε την άνοιξη της Βαρκελώνης: Primavera, με αφεντικά τους Pulp και υπολοχαγούς τους National, Animal Collective, John Cale, Mercury Rev, Flaming Lips, Belle & Sebastian, Mogwai και (πάλι) Swans.
Δυστυχώς, χωράνε μόνο δύο από τις τέσσερις μέρες του φεστιβάλ στην
ατζέντα μου. Κυριακή απόγευμα πρέπει να είμαι στην εφημερίδα. Μπορεί να
έχει και τελικούς Α1 εκείνες τις μέρες, οπότε... οπότε...Οπότε θα μείνω στη Βαρκελώνη.
Κι αν κάποια από αυτά τα συγκροτήματα έρθουν το καλοκαίρι στην Ελλάδα;
Ε, τότε θα τα δούμε δύο φορές. Ή θα αρκεστούμε στα φεστιβάλ της αλλοδαπής! Στο εξωτερικό, άλλωστε, δεν καπνίζει κανένας σε κλειστούς χώρους. Τα εισιτήρια των συναυλιών είναι πολύ φτηνότερα. Το ποτό πωλείται σε λογικές τιμές. Ο ήχος είναι συνήθως καλός. Το κοινό πηγαίνει στις συναυλίες για να ακούσει μουσική και όχι για να πει τα νέα του μες στα αυτιά του διπλανού. Ουδείς εκτοξεύει ποδοσφαιρικές χυδαιότητες σαν αυτές της συναυλίας των Prodigy στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ πας στο "Κύτταρο" ή στο "Γκαγκάριν" και προσεύχεσαι να μην έχει σουξέ η συναυλία, ειδάλλως κινδυνεύει η ζωή σου από το συνωστισμό. Πας στο "Τάε Κβον Ντο" και βλαστημάς τη μέρα που εφευρέθηκαν οι τσίγκινες οροφές. Πας στο "Terra Vibe" και κρατάς πυροσβεστήρα μη τυχόν και σου σκάσει η φονική πυρκαγιά.
Χώρια η αισχροκέρδεια, χώρια η τσιγαρίλα, χώρια η ντεκαντάνς. Αλήθεια, τα μάθατε τα νέα; Ερχονται στην Ελλάδα οι Roxette. Ναι, σωστά διαβάσατε, οι Roxette. Και γίνεται και σκοτωμός για τον Bon Jovi.Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, το φεστιβάλ που με ιντριγκάρει περισσότερο από κάθε άλλο είναι το Snowpenair. Διεξάγεται τον Απρίλιο στο Kleine Scheidegg της Ελβετίας, στην Berner Oberland, κυριολεκτικά στον ίσκιο της βορεινής ορθοπλαγιάς του μυθικού όρους Άιγκερ. Το φινάλε της χειμερινής σεζόν του σκι εορτάζεται πάνω στο αιώνιο χιόνι, ανάμεσα σε συναρπαστικά βουνά, με μεσημεριανό ροκ, πεντακάθαρο αραιό οξυγόνο, αχνιστά λουκάνικα και άφθονη μπύρα. Κι έπειτα, βουρ στα μπαράκια του Γκρίντελβαλντ και του Μύρρεν για apres-ski και apres-rock ξεσάλωμα.
Αφήστε τα κλειδιά στο τραπεζάκι, μόνο με τρένο ή με χιονοπάπουτσα φτάνει κάποιος εκεί. Το Snowpenair του 2010 το πήρα είδηση πολύ αργά: εισιτήριο για την Amy McDonald δεν υπήρχε διαθέσιμο ούτε για δείγμα. Η μικρή Σκωτσέζα εμφανίστηκε με σκουφάκι και οικολογικό γουναρικό και ζέστανε τους πάγους. Του χρόνου θα παίξει ο James Blunt.
Τζέιμς Μπλαντ; Προτιμώ να πάρω τα βουνά.
