Άποψη
17 Σεπτεμβρίου 2025
Σημείωμα με αφορμή ανακοίνωση των εκπροσώπων εργαζομένων της ΕΡΤ για την κατάργηση του «Πρώτου Προγράμματος του Ραδιοφώνου της ΕΡΤ»
Του Γιάννη Μητσόπουλου
(Συνταξιούχος Δημοσιογράφος της ΕΡΤ)
Ξεκινώντας με βασικό επιχείρημα ότι η «ΕΡΤ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός», έχει χάσει τη μισή δυναμική από τη δυνατότητά του να πείσει, ο συντάκτης του σημειώματος αυτού, από επικεφαλής των εργαζόμενων. Διότι με αυτή τη λογική κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για τίποτα, που δεν είναι δικό του. Και ο κατηγορούμενος του ΟΣΕ στα Τέμπη δηλαδή, μπορεί να πει «ο σιδηρόδρομος δεν είναι δικός μου και γι’ αυτό δεν έκανα τίποτα»; Όχι δεν θα πείσει. Όπως επίσης ότι δεν είναι απαραίτητο για κάθε απόφαση να χρειάζεται...«διάλογος». Ο διάλογος είναι θεμιτός, αλλά ο καπετάνιος δεν κάνει διάλογο με το πλήρωμα, ειδικά όταν το καράβι πάει στα βράχια. Είναι εκεί και αποφασίζει αυτός μόνος υπεύθυνος και φυσικά θα κριθεί μετά.
Ο συντάκτης αυτού του σημειώματος υπογράφοντας δε ως «εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ», πρέπει να γνωρίζει ότι βεβαίως και η γνώμη τους έχει σημασία. Αλλά defacto είναι υποκειμενική, διότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και κάποιος αντιλαμβάνεται πως ο ίδιος μάλλον εννοεί, πως πρέπει να συμφωνούν οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ, όπως έχουν απαιτήσει παλαιότερα, για κάθε απόφαση της διοίκησης. Όμως δεν διοικούνται οι επιχειρηματικοί οργανισμοί με αυτό τον τρόπο, όταν προτάσσονται τα συμφέροντα των εργαζομένων, ειδικά όταν δεν συνάδουν με το παραγόμενο έργο ή αποτέλεσμα.
Ποια είναι τα δυνατά επιχειρήματα του σημειώματος;
1.-Η ιστορικότητα του προγράμματος του σταθμού και η κατάργηση του, πριν χαθούν και οι ιστορικοί του ακροατές
2.- Η απώλεια εμπιστοσύνης των ακροατών-πολιτών. Διότι εκεί είναι το θεμέλιο αυτού που λέμε Δημόσιος οργανισμός. Αν τώρα μετά την αλλαγή υπάρξει κύμα αντιδράσεων από ακροατές, είναι σοβαρό θέμα. Αν όμως δεν υπάρξουν αντιδράσεις η είναι αμελητέες, τότε λυπάμαι, χάσαμε.
3.- Δυνατό σημείο αποτελεί η τεκμηρίωση από στοιχεία επιστημονικών μελετών. Που υπονοούν ότι οι διοικούντες αφ' ενός μεν τις αγνόησαν, αφ' ετέρου δεν έχουν να επιδείξουν κάποια δική τους μελέτη βάση της οποίας πήραν την απόφαση.
4.- Η πρακτική των άλλων Ευρωπαϊκών Κρατικών σταθμών και αυτό δυνατό σημείο. Και
5.- Δυνατό σημείο, το οποίο αγνόησε εντελώς ο συγγραφέας του άρθρου, είναι η πολιτική σκοπιμότητα και το όφελος που προκύπτει τόσο για τους άμεσα διοικούντες του προγράμματος (που ξαφνικά έχουν στα χέρια τους μέσο πολιτικής επιρροής-άρα μπαίνουν στο πολιτικό μέρος της ΕΡΤ), όσο και για τους εκάστοτε κυβερνώντες που αποκτούν άλλο ένα χειραγωγούμενο μέσο ενημέρωσης, που θα χρησιμοποιήσουν και αυτοί για τον εαυτό τους.
Από τα σοβαρά αριθμημένα παραπάνω επιχειρήματα το πρώτο, η ιστορικότητα του προγράμματος, είναι αμφιλεγόμενο ως προς τον τρόπο διαχείρισής του. Διότι π.χ. «πρώτο πρόγραμμα» για έναν σημερινό νέο ράπερ, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Φυσικά και θα πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανή την ατμομηχανή, αλλά λυπάμαι στην σημερινή εποχή των ευρωπαϊκών τραίνων των 300χλμ, έχει μουσειακή αξία. Άρα, αν πρέπει να διατηρηθεί κάτι, μόνο για λόγους παράδοσης, να βρεθεί ο τρόπος (χορηγίες π.χ.) να περάσει σε αυτή την κατηγορία ενδιαφέροντος. Έτσι και μόνο ο χαρακτηρισμός «ιστορικό πρόγραμμα» το θέτει στο περιθώριο. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα πρέπει να έχει τη θέση του στο ERTecho.
Θα συμπλήρωνα στο πέμπτο δυνατό σημείο, που αγνοήθηκε από τους συγγραφείς αυτού του συμπαθούς σημειώματος, ότι η αντίστοιχη τηλεοπτική φόρμα και ιδέα του ERTnews είναι αποτυχημένη. Γιατί λοιπόν να είναι η ραδιοφωνική πετυχημένη;
_______________
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα
O Γιάννης Μητσόπουλος εργάστηκε από τη μεταπολίτευση και μετά για πολλά χρόνια ως τηλεοπτικός δημοσιογράφος των ειδήσεων της ΕΡΤ. Ξεχώρισε νωρίς με αναφορές και κριτικές του τύπου, για την ευστοχία, την πρωτοτυπία και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ρεπορτάζ που παρουσίαζε, αλλά και των πρωτοποριακών για την εποχή του ιδεών που έφερε στη δημιουργία ερευνών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Φρέντυ Γερμανού και η πορεία του επιβραβεύτηκε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, για σπουδές Broadcast Journalism στο New York University, ενώ παράλληλα εργάστηκε και ως ανταποκριτής στα Ηνωμένα Έθνη για την ΕΡΤ. Η ουδετερότητά και η αντικειμενικότητά του συχνά αποτέλεσαν εμπόδια στην καριέρα του κατά την διαχρονική πολιτική επιρροή των διαφόρων κυβερνήσεων που ασκείτο στην ΕΡΤ. Έτσι, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει την τηλεοπτική δημοσιογραφία, συνεργάστηκε με την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», το περιοδικό «Επίκαιρα», το «Ένα» ενώ υπήρξε και Διευθυντής ομογενειακής εφημερίδας στη Νέα Υόρκη.