Ακολουθήστε μας στο Google news
Προσπέρασα δίχως στάση τις ποδοσφαιρικές εκπομπές της ανυπόφορης φλυαρίας και κοντοστάθηκα στο Μέγκα, όταν είδα το φίλο Αλέξη Σταμάτη σε κοντινό πλάνο. Ο συγγραφέας μιλούσε στην κάμερα με το ανεπαίσθητα θριαμβευτικό μειδίαμα του ανθρώπου που βρήκε τρόπο να κολυμπήσει ανάμεσα στους σκοπέλους και πέρασε το ποτάμι απέναντι. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν τραβηγμένα, το βλέμμα του κάπως σκοτεινό.
"Εκρυβα τη βότκα μου στο φιαλίδιο των φακών επαφής", έλεγε. Το τηλεκοντρόλ γλίστρησε από τα δάχτυλά μου. Ο Αλέξης μιλούσε για την περιπέτειά του με τον αλκοολισμό. Και μοίραζε γροθιές στα στομάχια των ανυποψίαστων τηλεθεατών. Δεν είχα ιδέα.
Λίγα λεπτά αργότερα, ανέβηκε στο ρινγκ η καλή ηθοποιός Πηνελόπη Σταυροπούλου. "Αλκοολική σε ανάρρωση" και η ίδια. Για πολλά χρόνια, κοίταζε τον κόσμο από τον πάτο του μπουκαλιού ή, σωστότερα, των μπουκαλιών. Ανοιξε την πόρτα του σκοτεινού της υπογείου και υπολόγισε ότι, επί χρόνια, έπινε τρία μπουκάλια κρασί, ένα μπουκάλι ούζο και ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα. Την ημέρα! Την κλόνισε η μητέρα της, όταν της είπε ότι ζει μέσα στο κουφάρι μίας πρώην όμορφης κοπέλας. Και το μωρό της, όταν αρνήθηκε το φιλί της: "Μαμά, μυρίζεις πολύ άσχημα". Η Πηνελόπη παραδέχθηκε ότι κάποτε οδήγησε μεθυσμένη από το Λεωνίδιο ως την Αθήνα, μεταφέροντας με το αυτοκίνητο τα παιδιά της.
Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει στην οικογένειά του αλκοολικό συγγενή ή φίλο;
"Να του κλείσει όλες τις πόρτες", είπε κάποιος άλλος. "Οση οδύνη κι αν αισθάνεται όταν το κάνει".
Δεν μου έχει συμβεί και ελπίζω να μη μου συμβεί ποτέ. Αλλά ποιόν κοροϊδεύω; Ποιος είναι αναμάρτητος; Ολοι έχουμε τους εθισμούς μας: στη νικοτίνη, στο αλκοόλ, στο σεξ, στην εργασιομανία. Οσο κι αν βαυκαλιζόμαστε ότι τους στρέφουμε ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό, ζημιώνουμε εξίσου τους δικούς μας ανθρώπους που μας αγαπάνε.
Αλλά αντί να διαβάζετε το δικό μου αμήχανο κήρυγμα, αναζητήστε την προχθεσινή εκπομπή ("Πρωταγωνιστές") του Σταύρου Θεοδωράκη και παρακολουθήστε την εξομολόγηση των αλκοολικών συνανθρώπων μας. Κάποιοι από αυτούς είναι "επώνυμοι", άλλοι όχι. Κλητήρες, αλλά και δήμαρχοι, σαν το Γιάννη Μπουτάρη. Οπως όλες οι αδυσώπητες, φονικές ασθένειες, ο εθισμός δεν κάνει διακρίσεις. Ανοίγει το στόμα και απλώς καταβροχθίζει.
Οπως όλες οι αδυσώπητες, φονικές ασθένειες, ο εθισμός δεν κάνει διακρίσεις.
11 Ιανουαρίου 2011 Η ταινία της Κυριακής είχε μόλις ολοκληρωθεί, ο αγαπητός μου Ρόμπερτ Ντάουνι είχε αρθρώσει τις τελευταίες του λέξεις με αγγλική προφορά ως "Σέρλοκ Χολμς" και η βραδιά γύρισε σε ζάπινγκ. Στην κανονική τηλεόραση αυτή τη φορά.Προσπέρασα δίχως στάση τις ποδοσφαιρικές εκπομπές της ανυπόφορης φλυαρίας και κοντοστάθηκα στο Μέγκα, όταν είδα το φίλο Αλέξη Σταμάτη σε κοντινό πλάνο. Ο συγγραφέας μιλούσε στην κάμερα με το ανεπαίσθητα θριαμβευτικό μειδίαμα του ανθρώπου που βρήκε τρόπο να κολυμπήσει ανάμεσα στους σκοπέλους και πέρασε το ποτάμι απέναντι. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν τραβηγμένα, το βλέμμα του κάπως σκοτεινό.
"Εκρυβα τη βότκα μου στο φιαλίδιο των φακών επαφής", έλεγε. Το τηλεκοντρόλ γλίστρησε από τα δάχτυλά μου. Ο Αλέξης μιλούσε για την περιπέτειά του με τον αλκοολισμό. Και μοίραζε γροθιές στα στομάχια των ανυποψίαστων τηλεθεατών. Δεν είχα ιδέα.Λίγα λεπτά αργότερα, ανέβηκε στο ρινγκ η καλή ηθοποιός Πηνελόπη Σταυροπούλου. "Αλκοολική σε ανάρρωση" και η ίδια. Για πολλά χρόνια, κοίταζε τον κόσμο από τον πάτο του μπουκαλιού ή, σωστότερα, των μπουκαλιών. Ανοιξε την πόρτα του σκοτεινού της υπογείου και υπολόγισε ότι, επί χρόνια, έπινε τρία μπουκάλια κρασί, ένα μπουκάλι ούζο και ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα. Την ημέρα! Την κλόνισε η μητέρα της, όταν της είπε ότι ζει μέσα στο κουφάρι μίας πρώην όμορφης κοπέλας. Και το μωρό της, όταν αρνήθηκε το φιλί της: "Μαμά, μυρίζεις πολύ άσχημα". Η Πηνελόπη παραδέχθηκε ότι κάποτε οδήγησε μεθυσμένη από το Λεωνίδιο ως την Αθήνα, μεταφέροντας με το αυτοκίνητο τα παιδιά της.
Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει στην οικογένειά του αλκοολικό συγγενή ή φίλο;
"Να του κλείσει όλες τις πόρτες", είπε κάποιος άλλος. "Οση οδύνη κι αν αισθάνεται όταν το κάνει".
Δεν μου έχει συμβεί και ελπίζω να μη μου συμβεί ποτέ. Αλλά ποιόν κοροϊδεύω; Ποιος είναι αναμάρτητος; Ολοι έχουμε τους εθισμούς μας: στη νικοτίνη, στο αλκοόλ, στο σεξ, στην εργασιομανία. Οσο κι αν βαυκαλιζόμαστε ότι τους στρέφουμε ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό, ζημιώνουμε εξίσου τους δικούς μας ανθρώπους που μας αγαπάνε.
Αλλά αντί να διαβάζετε το δικό μου αμήχανο κήρυγμα, αναζητήστε την προχθεσινή εκπομπή ("Πρωταγωνιστές") του Σταύρου Θεοδωράκη και παρακολουθήστε την εξομολόγηση των αλκοολικών συνανθρώπων μας. Κάποιοι από αυτούς είναι "επώνυμοι", άλλοι όχι. Κλητήρες, αλλά και δήμαρχοι, σαν το Γιάννη Μπουτάρη. Οπως όλες οι αδυσώπητες, φονικές ασθένειες, ο εθισμός δεν κάνει διακρίσεις. Ανοίγει το στόμα και απλώς καταβροχθίζει.
