Ακολουθήστε μας στο Google news
Σήμερα, τώρα δηλαδή και πριν ρίξετε μία ματιά στο airplay του Ιανουαρίου (από τα στοιχεία του Media Inspector), διαβάστε τα παρακάτω ενδιαφέροντα που είπε στο Νταβός ο καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ (αναδημοσίευση από τη στήλη του Ρούσσου Βρανά στα ΝΕΑ). Χωρίς όμως να κάνετε ανόητους παραλληρισμούς:
Στην κρίση της δεκαετίας του 1980, ο Τσαουσέσκου επέμεινε πεισματικά να αποπληρώσει μέσα σε λίγα χρόνια τα 9 δισ. δολάρια που χρωστούσε η φτωχή χώρα του σε ξένες τράπεζες.
Έτσι οι Ρουμάνοι αναγκάστηκαν να ζήσουν παγερούς χειμώνες χωρίς θέρμανση και τα εργοστάσια να χαμηλώσουν τις μηχανές τους λόγω έλλειψης ηλεκτρικού. Ελάχιστοι σύγχρονοι ηγέτες θα είχαν συμφωνήσει με τις προτεραιότητες του Τσαουσέσκου. Οι πράξεις του ρουμάνου δικτάτορα προκαλούν ιδιαίτερη απορία, αφού θα μπορούσε να είχε αναδιαπραγματευτεί το χρέος, όπως κατάφεραν τότε να κάνουν οι περισσότερες άλλες αναπτυσσόμενες χώρες".
Ο Τσαουσέσκου όμως ήθελε να παραμείνει αρεστός στους δυτικούς προστάτες του. Η καθημερινή ζωή των Ρουμάνων έγινε ένας αδιάκοπος αγώνας για επιβίωση, με δελτίο στα τρόφιμα και συνεχείς διακοπές στο ηλεκτρικό, το γκάζι και τη θέρμανση. Το βιοτικό επίπεδο κατέρρευσε μαζί με την ποσότητα και την ποιότητα των τροφίμων και άλλων βασικών ειδών. Ο λαός υπέμενε, πιστεύοντας ότι έκανε βραχυπρόθεσμες θυσίες για το γενικό καλό. Οι άνθρωποι σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές στα μαγαζιά για λίγο ψωμί, ενώ ο Τσαουσέσκου εμφανιζόταν στην κρατική τηλεόραση να μπαίνει σε καταστήματα με άφθονα τρόφιμα, να ανακοινώνει σοδειές ρεκόρ ή να επισκέπτεται μεγάλες εκθέσεις τροφίμων που στην πραγματικότητα ήταν φτιαγμένα από πλαστικό. Το καλοκαίρι του 1989, η Ρουμανία αποπλήρωσε ολόκληρο το χρέος της. Από δημόσιο έλλειμμα 5,3 τοις εκατό το 1980, τώρα είχε πλεόνασμα 6,5 τοις εκατό. Ομως, ο λαός της λιμοκτονούσε. Τον χειμώνα βγήκε στους δρόμους και ανέτρεψε τον δικτάτορα.
Με τους ξένους ο Τσαουσέσκου τα πήγαινε μια χαρά. Είχαν γεμίσει παράσημα και διακρίσεις τον καλύτερο πελάτη τους: η Γαλλία με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, η Ελισάβετ της Αγγλίας με το χρίσμα του επίτιμου Ιππότη, η Μαργκρέτε της Δανίας με το παράσημο της τάξης του Ελέφαντα. Ακόμη και η αγράμματη σύζυγός του κανονίστηκε να "εκλεγεί" μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών. Ομως, με το τραγικό του τέλος, ο Τσαουσέσκου παραδόθηκε στην Ιστορία σαν ένας ηγέτης που πρόδωσε τον λαό του για να μείνει πιστός στους ξένους.
Πως και γιατί;
02 Φεβρουαρίου 2011Δεν θα αναφερθώ σήμερα στη ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια και πόσο καλή είναι το τελευταίο διάστημα - το αφήνω για αύριο. Και για τον Ρέππα, τον Λομβέρδο και τους άλλους που εκτελούν αποστολές, αύριο θα τα πούμε. Για το κυβερνητικό φερέφωνο ωστόσο που λέγεται MEGA δεν χρειάζεται να πούμε το παραμικρό, ντροπή μόνο...Σήμερα, τώρα δηλαδή και πριν ρίξετε μία ματιά στο airplay του Ιανουαρίου (από τα στοιχεία του Media Inspector), διαβάστε τα παρακάτω ενδιαφέροντα που είπε στο Νταβός ο καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ (αναδημοσίευση από τη στήλη του Ρούσσου Βρανά στα ΝΕΑ). Χωρίς όμως να κάνετε ανόητους παραλληρισμούς:
Στην κρίση της δεκαετίας του 1980, ο Τσαουσέσκου επέμεινε πεισματικά να αποπληρώσει μέσα σε λίγα χρόνια τα 9 δισ. δολάρια που χρωστούσε η φτωχή χώρα του σε ξένες τράπεζες. Έτσι οι Ρουμάνοι αναγκάστηκαν να ζήσουν παγερούς χειμώνες χωρίς θέρμανση και τα εργοστάσια να χαμηλώσουν τις μηχανές τους λόγω έλλειψης ηλεκτρικού. Ελάχιστοι σύγχρονοι ηγέτες θα είχαν συμφωνήσει με τις προτεραιότητες του Τσαουσέσκου. Οι πράξεις του ρουμάνου δικτάτορα προκαλούν ιδιαίτερη απορία, αφού θα μπορούσε να είχε αναδιαπραγματευτεί το χρέος, όπως κατάφεραν τότε να κάνουν οι περισσότερες άλλες αναπτυσσόμενες χώρες".
Ο Τσαουσέσκου όμως ήθελε να παραμείνει αρεστός στους δυτικούς προστάτες του. Η καθημερινή ζωή των Ρουμάνων έγινε ένας αδιάκοπος αγώνας για επιβίωση, με δελτίο στα τρόφιμα και συνεχείς διακοπές στο ηλεκτρικό, το γκάζι και τη θέρμανση. Το βιοτικό επίπεδο κατέρρευσε μαζί με την ποσότητα και την ποιότητα των τροφίμων και άλλων βασικών ειδών. Ο λαός υπέμενε, πιστεύοντας ότι έκανε βραχυπρόθεσμες θυσίες για το γενικό καλό. Οι άνθρωποι σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές στα μαγαζιά για λίγο ψωμί, ενώ ο Τσαουσέσκου εμφανιζόταν στην κρατική τηλεόραση να μπαίνει σε καταστήματα με άφθονα τρόφιμα, να ανακοινώνει σοδειές ρεκόρ ή να επισκέπτεται μεγάλες εκθέσεις τροφίμων που στην πραγματικότητα ήταν φτιαγμένα από πλαστικό. Το καλοκαίρι του 1989, η Ρουμανία αποπλήρωσε ολόκληρο το χρέος της. Από δημόσιο έλλειμμα 5,3 τοις εκατό το 1980, τώρα είχε πλεόνασμα 6,5 τοις εκατό. Ομως, ο λαός της λιμοκτονούσε. Τον χειμώνα βγήκε στους δρόμους και ανέτρεψε τον δικτάτορα. Με τους ξένους ο Τσαουσέσκου τα πήγαινε μια χαρά. Είχαν γεμίσει παράσημα και διακρίσεις τον καλύτερο πελάτη τους: η Γαλλία με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, η Ελισάβετ της Αγγλίας με το χρίσμα του επίτιμου Ιππότη, η Μαργκρέτε της Δανίας με το παράσημο της τάξης του Ελέφαντα. Ακόμη και η αγράμματη σύζυγός του κανονίστηκε να "εκλεγεί" μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών. Ομως, με το τραγικό του τέλος, ο Τσαουσέσκου παραδόθηκε στην Ιστορία σαν ένας ηγέτης που πρόδωσε τον λαό του για να μείνει πιστός στους ξένους. 
