Ακολουθήστε μας στο Google news
Δεν τη διαλέγει η αφεντιά μου τη μουσική, αλλά ο διπλανός. Εγώ απλώς σιγοντάρω και αποκρούω τις επιθέσεις όσων θεωρούν αυτά τα τραγούδια "θόρυβο". Ευτυχώς, είναι λίγοι οι αντιρρησίες. Και ανεκτικοί.
Ο διπλανός μου έχει τον Τζακ Ουάιτ εικόνισμα. "Τζακούλη" τον αποκαλεί. Δεν ακούει μόνο White Stripes, αλλά και Raconteurs και -κατά δεύτερο λόγο- Dead Weather. Ξέρει τους στίχους και τραγουδάει μαζί του, μέχρι να εισπράξει στα μούτρα πατσαβούρα.
Δεν έχει άδικο. Πόσοι καλλιτέχνες μπορούν να καυχηθούν ότι έγραψαν σημαντικές σελίδες της μουσικής ιστορίας του 21ου αιώνα; Ο Thom Yorke, o Win Butler, ο Matt Bellamy, o Alex Turner, o Damon Albarn, o Jack White. Ο διπλανός μου τους έχει και τους έξι εικόνισμα. Η Polly Harvey περιμένει στη λίστα αναμονής.
Η είδηση για τη διάλυση των White Stripes θα είχε προκαλέσει τριήμερο πένθος στο γραφείο, αν δεν ήταν αναμενόμενη. Ο "Τζακούλης", άλλωστε, παραμένει όρθιος στις επάλξεις, ασυγκράτητος, πολυσχιδής, ηφαιστειώδης, πληθωρικός, ανοικονόμητος.
Οταν μας έκανε την τιμή να παίξει στην Αθήνα, βρήκε το όνομά μας γραμμένο στο απουσιολόγιο: ο διπλανός του διπλανού έλειπε σε ταξίδι για δουλειές. Το ίδιο και ο διπλανός. Κάτι φίλοι προτίμησαν την Patti Smith, που έπαιζε το ίδιο βράδυ στο Λυκαβηττό. Εμείς δεν είμαστε των 70's.
"Πρέπει να επανορθώσουμε", συμφωνήσαμε όταν επιστρέψαμε από τις ρημαδιασμένες τις δουλειές. "Σε πρώτη ευκαιρία". Η πρώτη ευκαιρία έπεσε στην αγκάλη μας τρία χρόνια αργότερα: "Ρε συ Γιώργο, παίζουν οι Raconteurs στο Τορίνο, με σαπόρτ τους Vampire Weekend. "Λες; "
"Λέω", απάντησε ο υιός Συρίγος. Δεν είχε γίνει ακόμα οικογενειάρχης, σύζυγος και πατήρ.
Πήγαμε. Πτήση για Μιλάνο, ξενοδοχείο δίπλα στο "Μαλπένσα", νοικιασμένο αυτοκίνητο, φίφτυ-φίφτυ η οδήγηση προς και από Τορίνο: εγώ στον πηγαιμό, ο διπλανός στο γυρισμό (για να μη μου χαλάσει τη μπυροποσία).
Είδαμε και ακούσαμε τον "Τζακούλη" από απόσταση 7-8 μέτρων, αφού το πάρκο Spazio 211 όπου έγινε η συναυλία γέμισε αργά. Οσο οι Ιταλοί έκαναν την απογευματινή τους passeggiata, οι Ελληνες επισκέπτες έπιαναν θέση μπροστά στη σκηνή. Η παράσταση ήταν απολαυστική, γεμάτη ηλεκτρισμό και μαγνητισμό, με διπλή κορύφωση το Blue Veins και το Carolina Drama στο φινάλε.
Επιστρέψαμε την επόμενη μέρα, λίγο ταλαιπωρημένοι, αλλά στολισμένοι με πονηρό χαμόγελο στα χείλη και συνωμοτική λάμψη στα μάτια. Ποιός ξέρει αν θα ξαναδούμε τον Jack White σε συναυλία μετά τα παρατράγουδα του "Μπιτς Βόλεϊ" ;
Με παρτενέρ τη Meg, πάντως, αποκλείεται. Οι White Stripes ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους και σκόρπισαν στους δύο ανέμους. Hμών των αθλητικών, μας άφησαν για σουβενίρ το σκοπό του Seven Nations Army, που συνοδεύει τα γηπεδικά συνθήματα σε όλη την Ευρώπη.
Στο γραφείο, ακούγονται μέχρι και σήμερα. Τα cd τους, όμως, πέρασαν στο ίδιο ράφι με εκείνα των Led Zep: ρετρό. Συγγενείς είναι άλλωστε, θα τα βρουν μεταξύ τους.
Το story μίας συναυλίας στην Ιταλία...
08 Φεβρουαρίου 2011O ανυποψίαστος επισκέπτης στο αθλητικό τμήμα της Ελευθεροτυπίας, όπου έχω το γραφείο μου, κινδυνεύει να βρεθεί προ εκπλήξεων. Εάν μπει στην αίθουσα την ώρα του μερακλώματος, θα ακούσει White Stripes ή Arctic Monkeys ή το πολύ πολύ Led Zeppelin.Δεν τη διαλέγει η αφεντιά μου τη μουσική, αλλά ο διπλανός. Εγώ απλώς σιγοντάρω και αποκρούω τις επιθέσεις όσων θεωρούν αυτά τα τραγούδια "θόρυβο". Ευτυχώς, είναι λίγοι οι αντιρρησίες. Και ανεκτικοί.
Ο διπλανός μου έχει τον Τζακ Ουάιτ εικόνισμα. "Τζακούλη" τον αποκαλεί. Δεν ακούει μόνο White Stripes, αλλά και Raconteurs και -κατά δεύτερο λόγο- Dead Weather. Ξέρει τους στίχους και τραγουδάει μαζί του, μέχρι να εισπράξει στα μούτρα πατσαβούρα.
Δεν έχει άδικο. Πόσοι καλλιτέχνες μπορούν να καυχηθούν ότι έγραψαν σημαντικές σελίδες της μουσικής ιστορίας του 21ου αιώνα; Ο Thom Yorke, o Win Butler, ο Matt Bellamy, o Alex Turner, o Damon Albarn, o Jack White. Ο διπλανός μου τους έχει και τους έξι εικόνισμα. Η Polly Harvey περιμένει στη λίστα αναμονής.
Η είδηση για τη διάλυση των White Stripes θα είχε προκαλέσει τριήμερο πένθος στο γραφείο, αν δεν ήταν αναμενόμενη. Ο "Τζακούλης", άλλωστε, παραμένει όρθιος στις επάλξεις, ασυγκράτητος, πολυσχιδής, ηφαιστειώδης, πληθωρικός, ανοικονόμητος.Οταν μας έκανε την τιμή να παίξει στην Αθήνα, βρήκε το όνομά μας γραμμένο στο απουσιολόγιο: ο διπλανός του διπλανού έλειπε σε ταξίδι για δουλειές. Το ίδιο και ο διπλανός. Κάτι φίλοι προτίμησαν την Patti Smith, που έπαιζε το ίδιο βράδυ στο Λυκαβηττό. Εμείς δεν είμαστε των 70's.
"Πρέπει να επανορθώσουμε", συμφωνήσαμε όταν επιστρέψαμε από τις ρημαδιασμένες τις δουλειές. "Σε πρώτη ευκαιρία". Η πρώτη ευκαιρία έπεσε στην αγκάλη μας τρία χρόνια αργότερα: "Ρε συ Γιώργο, παίζουν οι Raconteurs στο Τορίνο, με σαπόρτ τους Vampire Weekend. "Λες; "
"Λέω", απάντησε ο υιός Συρίγος. Δεν είχε γίνει ακόμα οικογενειάρχης, σύζυγος και πατήρ.Πήγαμε. Πτήση για Μιλάνο, ξενοδοχείο δίπλα στο "Μαλπένσα", νοικιασμένο αυτοκίνητο, φίφτυ-φίφτυ η οδήγηση προς και από Τορίνο: εγώ στον πηγαιμό, ο διπλανός στο γυρισμό (για να μη μου χαλάσει τη μπυροποσία).
Είδαμε και ακούσαμε τον "Τζακούλη" από απόσταση 7-8 μέτρων, αφού το πάρκο Spazio 211 όπου έγινε η συναυλία γέμισε αργά. Οσο οι Ιταλοί έκαναν την απογευματινή τους passeggiata, οι Ελληνες επισκέπτες έπιαναν θέση μπροστά στη σκηνή. Η παράσταση ήταν απολαυστική, γεμάτη ηλεκτρισμό και μαγνητισμό, με διπλή κορύφωση το Blue Veins και το Carolina Drama στο φινάλε.
Επιστρέψαμε την επόμενη μέρα, λίγο ταλαιπωρημένοι, αλλά στολισμένοι με πονηρό χαμόγελο στα χείλη και συνωμοτική λάμψη στα μάτια. Ποιός ξέρει αν θα ξαναδούμε τον Jack White σε συναυλία μετά τα παρατράγουδα του "Μπιτς Βόλεϊ" ;Με παρτενέρ τη Meg, πάντως, αποκλείεται. Οι White Stripes ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους και σκόρπισαν στους δύο ανέμους. Hμών των αθλητικών, μας άφησαν για σουβενίρ το σκοπό του Seven Nations Army, που συνοδεύει τα γηπεδικά συνθήματα σε όλη την Ευρώπη.
Στο γραφείο, ακούγονται μέχρι και σήμερα. Τα cd τους, όμως, πέρασαν στο ίδιο ράφι με εκείνα των Led Zep: ρετρό. Συγγενείς είναι άλλωστε, θα τα βρουν μεταξύ τους.
