Ακολουθήστε μας στο Google news
Αλλωστε, οι Radiohead είναι το κατ' εξοχήν συγκρότημα που αρνείται να στριμωχτεί στη φόρμα "μ'αρέσει/δεν μ'αρέσει". Σύμφωνοι, δεν πρόκειται να ενθουσιάσει πολλούς το The King Of Limbs. Είναι όμως σαν να βλέπεις έναν αγώνα της Ντριμ-Τιμ και να αποστρέφεις το βλέμμα: "Δεν με ενθουσίασαν τα παλιόπαιδα. Πάλι στους 130 πόντους έμειναν".
Οι εντυπώσεις από έναν δίσκο αποτελούν φυσικά συνάρτηση των προσδοκιών. Σταθερός παρονομαστής είναι το ειδικό βάρος του καλλιτέχνη. Το Suburbs των Arcade Fire αρέσει σε όποιον έφτασε τώρα στο μαγαζί, αλλά όχι τόσο σε όσους γνώριζαν τι εστί Arcade Fire και περίμεναν άλλο ένα πρωτοποριακό αριστούργημα επιπέδου Neon Bible ή Funeral. Οι τελευταίοι δίσκοι των U2 είναι συμπαθητικοί αν ξεχάσεις ποιο συγκρότημα τους έβγαλε, αλλά μόνο βαρήκοος θα τους τοποθετούσε στο ίδιο ράφι με το Achtung Baby ή το Zooropa ή το Joshua Tree. Ο γλυκόπικρος τελευταίος Springsteen χειροκροτήθηκε απ'όλους, αλλά όχι τόσο από το κοινό του Bruce. Για τους Muse, τους Kings Of Leon ή τους Killers καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου.
Αν μη τι άλλο, οι Radiohead συνεχίζουν στη μοναχική τους πορεία κοντά στα σύννεφα δίχως να κάνουν εκπτώσεις. Οχι, δεν λέει πολλά καινούρια πράγματα το The King Of Limbs. Δεν πρόκειται να φέρει στους Radiohead στρατιές νέων οπαδών. Οποιος προσπαθεί να βρει το πρώτο πάτημα για να σκαρφαλώσει στο σύννεφό τους, ας ξεκινήσει από το ασύγκριτο Ok Computer πριν προχωρήσει σε απαιτητικές διαδρομές. Στ δική του περίπτωση, αρκεί και ένα άκουσμα για να πείσει τον αρχάριο.
Το The King Of Limbs μοιάζει να χτίστηκε γύρω από τα απομεινάρια του -υπέροχου αλλά παράξενα παγερού- In Rainbows, διανθισμένα με 1-2 ολόφρεσκα κομψοτεχνήματα όπως το συναρπαστικό Lotus Flower ή το Bloom ή το Codex. Το μονοπάτι στο οποίο κινείται είναι δύσβατο, αλλά το λείαναν εδώ και χρόνια οι ίδιοι με το Kid A, το Amnesiac, το Hail To The Thief, το In Rainbows, ακόμα και το προσωπικό Eraser του Τομ Γιόρκ.
Θυμίζει λίγο σφηνάκι ο καινούριος δίσκος, έτσι όπως εξαντλείται σε 35 λεπτά. Σφηνάκι τεκίλας με σόδα, ας πούμε. Και ακούγεται σαν να τον έγραψε ο Γιόρκ στον ύπνο του. Αλλά πόσοι μπορούν να γράψουν έστω στον ξύπνιο τους μουσική που στέκει αταλάντευτα και αδιαπραγμάτευτα στις επάλξεις; Για μια φορά, ας μείνει στους 115 πόντους αυτή η Ομάδα-Όνειρο.
To καινούργιο άλμπουμ των Radiohead...
01 Μαρτίου 2011Ο πρώτος που με ρώτησε αν μου άρεσε ο καινούριος δίσκος των Radiohead έλαβε απάντηση βιαστική και ως εκ τούτου άκυρη: "Δεν λέει και πολλά καινούρια πράγματα". Ο δεύτερος εισέπραξε ακόμα πιο άκαιρο χρησμό: "Οχι, δεν μου άρεσε καθόλου". Επειτα θυμήθηκα το χρυσό κανόνα: ποτέ δεν εκφέρουμε άποψη για ένα έργο τέχνης μετά από την πρώτη ματιά. Ειδικά αν πρόκειται για δίσκο των Radiohead.Αλλωστε, οι Radiohead είναι το κατ' εξοχήν συγκρότημα που αρνείται να στριμωχτεί στη φόρμα "μ'αρέσει/δεν μ'αρέσει". Σύμφωνοι, δεν πρόκειται να ενθουσιάσει πολλούς το The King Of Limbs. Είναι όμως σαν να βλέπεις έναν αγώνα της Ντριμ-Τιμ και να αποστρέφεις το βλέμμα: "Δεν με ενθουσίασαν τα παλιόπαιδα. Πάλι στους 130 πόντους έμειναν".
Οι εντυπώσεις από έναν δίσκο αποτελούν φυσικά συνάρτηση των προσδοκιών. Σταθερός παρονομαστής είναι το ειδικό βάρος του καλλιτέχνη. Το Suburbs των Arcade Fire αρέσει σε όποιον έφτασε τώρα στο μαγαζί, αλλά όχι τόσο σε όσους γνώριζαν τι εστί Arcade Fire και περίμεναν άλλο ένα πρωτοποριακό αριστούργημα επιπέδου Neon Bible ή Funeral. Οι τελευταίοι δίσκοι των U2 είναι συμπαθητικοί αν ξεχάσεις ποιο συγκρότημα τους έβγαλε, αλλά μόνο βαρήκοος θα τους τοποθετούσε στο ίδιο ράφι με το Achtung Baby ή το Zooropa ή το Joshua Tree. Ο γλυκόπικρος τελευταίος Springsteen χειροκροτήθηκε απ'όλους, αλλά όχι τόσο από το κοινό του Bruce. Για τους Muse, τους Kings Of Leon ή τους Killers καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου. Αν μη τι άλλο, οι Radiohead συνεχίζουν στη μοναχική τους πορεία κοντά στα σύννεφα δίχως να κάνουν εκπτώσεις. Οχι, δεν λέει πολλά καινούρια πράγματα το The King Of Limbs. Δεν πρόκειται να φέρει στους Radiohead στρατιές νέων οπαδών. Οποιος προσπαθεί να βρει το πρώτο πάτημα για να σκαρφαλώσει στο σύννεφό τους, ας ξεκινήσει από το ασύγκριτο Ok Computer πριν προχωρήσει σε απαιτητικές διαδρομές. Στ δική του περίπτωση, αρκεί και ένα άκουσμα για να πείσει τον αρχάριο.
Το The King Of Limbs μοιάζει να χτίστηκε γύρω από τα απομεινάρια του -υπέροχου αλλά παράξενα παγερού- In Rainbows, διανθισμένα με 1-2 ολόφρεσκα κομψοτεχνήματα όπως το συναρπαστικό Lotus Flower ή το Bloom ή το Codex. Το μονοπάτι στο οποίο κινείται είναι δύσβατο, αλλά το λείαναν εδώ και χρόνια οι ίδιοι με το Kid A, το Amnesiac, το Hail To The Thief, το In Rainbows, ακόμα και το προσωπικό Eraser του Τομ Γιόρκ.Θυμίζει λίγο σφηνάκι ο καινούριος δίσκος, έτσι όπως εξαντλείται σε 35 λεπτά. Σφηνάκι τεκίλας με σόδα, ας πούμε. Και ακούγεται σαν να τον έγραψε ο Γιόρκ στον ύπνο του. Αλλά πόσοι μπορούν να γράψουν έστω στον ξύπνιο τους μουσική που στέκει αταλάντευτα και αδιαπραγμάτευτα στις επάλξεις; Για μια φορά, ας μείνει στους 115 πόντους αυτή η Ομάδα-Όνειρο.
