Ακολουθήστε μας στο Google news
Το άνοιξαν ο Πέτρος και η Εύα πριν από 9 χρόνια, όταν αποφάσισαν να κάνουν πράξη αυτό που πολλοί από εμάς ονειρεύονται αλλά ελάχιστοι τολμούν. Εγκατέλειψαν το κλεινόν άστυ και μετακόμισαν στο σπίτι των παππούδων, στο εγκαταλελειμμένο χωριό Ποταμιά ψηλά στο Χελμό. Ζουν εκεί χειμώνα-καλοκαίρι μόνοι οι δυό τους, με μοναδική παρέα το Ζήκο, τον υπέροχο φουντωτό γάτο που τους κρατάει συντροφιά, μέτοικος και αυτός από την δρα. Ο δρόμος που οδηγεί στην Ποταμιά είναι βατός μόνο με ανθεκτικό τζιπ.
Το ζευγάρι άνοιξε το καφέ-μπαρ τους περίπου ως καταφύγιο από την καθημερινότητα κι από την κακογουστιά. Μπορεί να είναι απομονωμένο στην επαρχία και να απευθύνεται αποκλειστικά στους εκδρομείς του Σαββατοκύριακου, αλλά δεν παίζει λαϊκά ούτε ελληνικά και ξένα χιτάκια. Πρόκειται για ένα ξύλινο ναό της τζαζ και του μπλούζ! Οι μουσικές επιλογές είναι αδιαπραγμάτευτες και σε όποιον αρέσουν. Τα έσοδα αρκούν ίσα ίσα για το προς το ζην. "Αλλά το κέρδος που αποκομίζουμε είναι διαφορετικού τύπου", λέει η Εύα. Εξω, ο ατίθασος Ζήκος κυνηγάει ποντικάκια του αγρού και νυφίτσες.
Δύο ή τρεις φορές κάθε χειμώνα, το ζευγάρι διοργανώνει βραδιές με ζωντανή μουσική, πάντοτε στις αποχρώσεις της τζαζ. Ναι, στη Ζαρούχλα, όπου το φυσικό τοπίο είναι μαγευτικό, οι ξενώνες κομψοί, το κοινό εκλεκτικό και οι ταβέρνες φιλόξενες, αλλά απέναντι από το καφέ υπάρχει μαντρί με πρόβατα.
Κάποτε μπήκε στο μισοάδειο μαγαζί μία μεγάλη -και κακομαθημένη στο σκυλάδικο- παρέα από εκδρομείς της γύρω περιοχής. Μετά από λίγα λεπτά υπομονής, κήρυξε την επανάστασή της: "Βάλε ρε φίλε κανένα ελληνικό να ακούσουμε, μας έπρηξες με τα ξένα". Μολονότι αντιστάθηκε σθεναρά, ο Πέτρος αναδιπλώθηκε και επιστράτευσε ένα ξεχασμένο cd της Αλεξίου. Τι τό'θέλε; Αντί η γκρίνια των θαμώνων να κοπάσει, πολλαπλασιάστηκε: "Σου ζητήσαμε ελληνικά κι εσύ μας έβαλες κλασσική μουσική"!
Παίρνουμε συχνά το δρόμο για τη Ζαρούχλα μόνο και μόνο επειδή μας περιμένει εκεί το εκλεκτικό μπαράκι του Πέτρου, της Εύας και του Ζήκου. Εξοπλισμένο με καλό εμφιαλωμένο κόκκινο κρασί που φέρνει ένας πελάτης από τη Νεμέα, ζεστά ποτά, αχνιστό καφέ και σπιτικά γλυκά. Και ψαγμένη τζαζ, σπάνιες ηχογραφήσεις στολισμένες με τις αντίστοιχες αφίσες. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με άλλους χειμωνιάτικους προορισμούς του διημέρου. Ποιος χρειάζεται την Αράχωβα και τους τζιπάτους της;
To μπαράκι ονομάζεται "Στο Ρέμα" και βρίσκεται (δίπλα) στο ρέμα.
29 Μαρτίου 2011To μπαράκι ονομάζεται "Στο Ρέμα" και βρίσκεται (δίπλα) στο ρέμα. Στη Ζαρούχλα, της ορεινής Αχαϊας δεν έχει ούτε σχολείο ούτε καφενείο ούτε παντοπωλείο. Αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλο στέκι σαν αυτό στα χειμερινά θέρετρα της Ελλάδας.Το άνοιξαν ο Πέτρος και η Εύα πριν από 9 χρόνια, όταν αποφάσισαν να κάνουν πράξη αυτό που πολλοί από εμάς ονειρεύονται αλλά ελάχιστοι τολμούν. Εγκατέλειψαν το κλεινόν άστυ και μετακόμισαν στο σπίτι των παππούδων, στο εγκαταλελειμμένο χωριό Ποταμιά ψηλά στο Χελμό. Ζουν εκεί χειμώνα-καλοκαίρι μόνοι οι δυό τους, με μοναδική παρέα το Ζήκο, τον υπέροχο φουντωτό γάτο που τους κρατάει συντροφιά, μέτοικος και αυτός από την δρα. Ο δρόμος που οδηγεί στην Ποταμιά είναι βατός μόνο με ανθεκτικό τζιπ.Το ζευγάρι άνοιξε το καφέ-μπαρ τους περίπου ως καταφύγιο από την καθημερινότητα κι από την κακογουστιά. Μπορεί να είναι απομονωμένο στην επαρχία και να απευθύνεται αποκλειστικά στους εκδρομείς του Σαββατοκύριακου, αλλά δεν παίζει λαϊκά ούτε ελληνικά και ξένα χιτάκια. Πρόκειται για ένα ξύλινο ναό της τζαζ και του μπλούζ! Οι μουσικές επιλογές είναι αδιαπραγμάτευτες και σε όποιον αρέσουν. Τα έσοδα αρκούν ίσα ίσα για το προς το ζην. "Αλλά το κέρδος που αποκομίζουμε είναι διαφορετικού τύπου", λέει η Εύα. Εξω, ο ατίθασος Ζήκος κυνηγάει ποντικάκια του αγρού και νυφίτσες.
Δύο ή τρεις φορές κάθε χειμώνα, το ζευγάρι διοργανώνει βραδιές με ζωντανή μουσική, πάντοτε στις αποχρώσεις της τζαζ. Ναι, στη Ζαρούχλα, όπου το φυσικό τοπίο είναι μαγευτικό, οι ξενώνες κομψοί, το κοινό εκλεκτικό και οι ταβέρνες φιλόξενες, αλλά απέναντι από το καφέ υπάρχει μαντρί με πρόβατα.
Κάποτε μπήκε στο μισοάδειο μαγαζί μία μεγάλη -και κακομαθημένη στο σκυλάδικο- παρέα από εκδρομείς της γύρω περιοχής. Μετά από λίγα λεπτά υπομονής, κήρυξε την επανάστασή της: "Βάλε ρε φίλε κανένα ελληνικό να ακούσουμε, μας έπρηξες με τα ξένα". Μολονότι αντιστάθηκε σθεναρά, ο Πέτρος αναδιπλώθηκε και επιστράτευσε ένα ξεχασμένο cd της Αλεξίου. Τι τό'θέλε; Αντί η γκρίνια των θαμώνων να κοπάσει, πολλαπλασιάστηκε: "Σου ζητήσαμε ελληνικά κι εσύ μας έβαλες κλασσική μουσική"!Παίρνουμε συχνά το δρόμο για τη Ζαρούχλα μόνο και μόνο επειδή μας περιμένει εκεί το εκλεκτικό μπαράκι του Πέτρου, της Εύας και του Ζήκου. Εξοπλισμένο με καλό εμφιαλωμένο κόκκινο κρασί που φέρνει ένας πελάτης από τη Νεμέα, ζεστά ποτά, αχνιστό καφέ και σπιτικά γλυκά. Και ψαγμένη τζαζ, σπάνιες ηχογραφήσεις στολισμένες με τις αντίστοιχες αφίσες. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με άλλους χειμωνιάτικους προορισμούς του διημέρου. Ποιος χρειάζεται την Αράχωβα και τους τζιπάτους της;
