Ακολουθήστε μας στο Google news
Ήταν 1991, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος «Μόνο μια φορά», ο πρώτος προσωπικός του Κώστα Μακεδόνα, με εννιά λαϊκά τραγούδια του Κραουνάκη: «Ας είναι», «Μόνο μια φορά», «Βγαίνω», «Η Λίζα και η κορνίζα», «Κοσμά και Δαμιανού», «Ζημιά», «Το σκουλαρίκι», «Κάτι Παρασκευές», «Οι δρόμοι της ανατολής». Ο νεαρός, τότε, Μακεδόνας υποστήριξε το συγκεκριμένο υλικό όσο πιο πειστικά γινόταν και, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, ανταποκρίθηκε στον ερμηνευτικό του ρόλο άψογα, ακόμα και σε τραγούδια δύσκολα, τραγούδια που για να τα «πεις» έπρεπε να την έχεις «κάψει τη γούνα» σου. Να θυμίσω πως ο Σταμάτης Κραουνάκης ήταν αυτός που δυο χρόνια πριν, με το «Δεν έχω ιδέα» (1989), είχε ανοίξει την πόρτα της δισκογραφίας στο θεσσαλονικιό ερμηνευτή.

Εννιά χρόνια μετά, ο Κραουνάκης γράφει για τη φωνή του Φάνη Μεζίνη και το αποτέλεσμα καταγράφεται στο δίσκο «Τα μπλουζ τα λαϊκά». Δώδεκα λαϊκά τραγούδια εδώ, με το αίμα να κυλάει δυνατά στις φλέβες τους, απ τα οποία ξεχώρισε και ακούστηκε τότε το «Πανεπιστήμιο». Τα υπόλοιπα του δίσκου: «Κρύωνα», «Τα λαϊκά τα μπλουζ», «Εγκλήματα», «Λιάνα», «Ζεϊμπέκικο στα κύματα», «Μπαλόνια», «Πάντα», «Παγκράτι», «Τράπεζα», «Αστραπή», «Μόναχο».
Για την επιλογή του Φάνη Μεζίνη, ο λόγος στο Σταμάτη Κραουνάκη:
«Φώναξα τον Μαργιολά, τον μπουζουξή μου, και του λέω: Θέλω να μου βρεις έναν μάγκα της ηλικίας μου -δεν σας κρύβω ότι τον σκέφτηκα τον Κώστα (εννοεί τον Μακεδόνα) αλλά μου ήτανε μικρός, ήθελα έναν πιο καμένο, πιο δουλεμένο μάγκα, πιο ψημένο Επιπλέον, ο Φάνης είναι τραγουδιστής που μου άρεσε, κυρίως γιατί διαθέτει κάτι που δεν έχουν πολύ οι άντρες μας: Είναι ερμηνευτής που δίνει προσοχή στη λέξη, τον ενδιαφέρει η λέξη Από την άλλη μεριά, ο Μεζίνης ήταν πιο άκαυτος σαν γεγονός». Ο Μεζίνης αποδείχτηκε ιδανικός ερμηνευτής για τα «Μπλουζ τα λαϊκά», αλλά η συνεργασία του με τον Κραουνάκη δεν είχε συνέχεια. Έκτοτε, οι δυο τους δεν ξαναβρέθηκαν μαζί ούτε στη σκηνή ούτε στη δισκογραφία.
Υπάρχουν και τα «Ισόβια» (2005) με τον Μανώλη Μητσιά, που ξανάσμιξαν δισκογραφικά το Σταμάτη Κραουνάκη με τη Λίνα Νικολακοπούλου, δώδεκα χρόνια μετά των «Ανθρώπων έργα» (1993). Λαϊκά τραγούδια «με τη γλώσσα του ήχου, την καινούργια και με τη γνώση των καλών ναυπηγών», που μπορεί να μην «πέρασαν» μαζικά στον κόσμο, πατάνε, όμως, γερά και με σιγουριά στο ταλέντο των δύο δημιουργών τους. Σίγουρα δεν ήταν η πιο φωτεινή τους στιγμή, ήταν, όμως, μια καλή αφορμή για τον Κραουνάκη να δοκιμάσει ξανά το βήμα του στους δρόμους του λαϊκού τραγουδιού.
Με σημαντικό αρωγό το λόγο της Λίνας Νικολακοπούλου να «σκιαγραφεί ένα σύγχρονο ήρωα που τραγουδά την καθημερινότητα, τον έρωτα, τη σύγκρουσή του με το αιώνιο» και με έγκυρο ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, ο Σταμάτης Κραουνάκης κατέθεσε στα «Ισόβια» μερικά σπουδαία τραγούδια, όπως η «Άλλη αγάπη», «Η βαλίτσα», η «Λάμπα θυέλλης», το «Ποιος αντέχει απόψε μόνος», το «Είχα μια βάρκα».
Το είχε επιχειρήσει και δυο χρόνια πριν στο «Έπεσε έρωτας» (2003), το δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο του με τον Κώστα Μακεδόνα, με την ασφαλή χρονική απόσταση που χώριζε το συγκεκριμένο άλμπουμ από το «Μόνο μια φορά». Το μήνυμα έγραφε: «Πέρασα όνομα και αριθμό στο κινητό/ να δω ποια κλήση η καρδιά θ αναγνωρίσει». Έρωτας μπορεί να έπεσε, αλλά πρόσφορο έδαφος μάλλον δε βρήκε, αφού το υλικό δεν υποστηρίχτηκε όσο θα πρεπε κι όσο του άξιζε. Τα τραγούδια, που γράφτηκαν στη διάρκεια τριών χρόνων -από το καλοκαίρι του 99 μέχρι την άνοιξη του 2003- έχουν την άψη του καιρού τους και τον άμεσο στίχο του Κραουνάκη, ερωτικό κατά βάση με όλες τις αποχρώσεις του αισθήματος παρούσες. Από τη συγκεκριμένη δουλειά κρατάμε, πέρα απ το ομότιτλο, τα τραγούδια «Το τόξο», «Τα πουλιά», το «Δώσε βάση», το «Tango».
Υπάρχει και το «Πάω να πιάσω ουρανό», ένα ζεϊμπέκικο του Κραουνάκη για τη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, που ηχογραφήθηκε το 2004 και που άμα τη εμφανίσει του έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Το βρίσκουμε αρχικά σ ένα cd single της Αρβανιτάκη με «Τρία τραγούδια» και στη συνέχεια στον προσωπικό της δίσκο «Όλα στο φως».
Υπάρχουν κι άλλα κομμάτια στο παζλ των λαϊκών του Σταμάτη Κραουνάκη, που θα τα αναζητήσουμε την ερχόμενη εβδομάδα.
Καινούργιος δίσκος!
09 Ιουνίου 2011Με αφορμή τον καινούργιο δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου «Εδώ είμαστε», με τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, θ ακολουθήσουμε σήμερα τους λαϊκούς δρόμους του συνθέτη και θα θυμηθούμε κάποιες δισκογραφικές του εργασίες, στις οποίες αποτυπώθηκε καθαρά η λαϊκή του γραφή. Επιχειρώντας μια αρχική γενική παρατήρηση, θα λέγαμε ότι το «λαϊκό» πρόσωπο του Κραουνάκη έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν διεκδίκησε ποτέ την ταυτότητα του λαϊκού συνθέτη. Τα τραγούδια του φέρουν το ήθος των παλιών λαϊκών, χωρίς να τους λείπει η δική τους αγωγή, η δική τους δυναμική και η δική τους αλήθεια.

Εννιά χρόνια μετά, ο Κραουνάκης γράφει για τη φωνή του Φάνη Μεζίνη και το αποτέλεσμα καταγράφεται στο δίσκο «Τα μπλουζ τα λαϊκά». Δώδεκα λαϊκά τραγούδια εδώ, με το αίμα να κυλάει δυνατά στις φλέβες τους, απ τα οποία ξεχώρισε και ακούστηκε τότε το «Πανεπιστήμιο». Τα υπόλοιπα του δίσκου: «Κρύωνα», «Τα λαϊκά τα μπλουζ», «Εγκλήματα», «Λιάνα», «Ζεϊμπέκικο στα κύματα», «Μπαλόνια», «Πάντα», «Παγκράτι», «Τράπεζα», «Αστραπή», «Μόναχο».
Για την επιλογή του Φάνη Μεζίνη, ο λόγος στο Σταμάτη Κραουνάκη:
«Φώναξα τον Μαργιολά, τον μπουζουξή μου, και του λέω: Θέλω να μου βρεις έναν μάγκα της ηλικίας μου -δεν σας κρύβω ότι τον σκέφτηκα τον Κώστα (εννοεί τον Μακεδόνα) αλλά μου ήτανε μικρός, ήθελα έναν πιο καμένο, πιο δουλεμένο μάγκα, πιο ψημένο Επιπλέον, ο Φάνης είναι τραγουδιστής που μου άρεσε, κυρίως γιατί διαθέτει κάτι που δεν έχουν πολύ οι άντρες μας: Είναι ερμηνευτής που δίνει προσοχή στη λέξη, τον ενδιαφέρει η λέξη Από την άλλη μεριά, ο Μεζίνης ήταν πιο άκαυτος σαν γεγονός». Ο Μεζίνης αποδείχτηκε ιδανικός ερμηνευτής για τα «Μπλουζ τα λαϊκά», αλλά η συνεργασία του με τον Κραουνάκη δεν είχε συνέχεια. Έκτοτε, οι δυο τους δεν ξαναβρέθηκαν μαζί ούτε στη σκηνή ούτε στη δισκογραφία.



Υπάρχει και το «Πάω να πιάσω ουρανό», ένα ζεϊμπέκικο του Κραουνάκη για τη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, που ηχογραφήθηκε το 2004 και που άμα τη εμφανίσει του έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Το βρίσκουμε αρχικά σ ένα cd single της Αρβανιτάκη με «Τρία τραγούδια» και στη συνέχεια στον προσωπικό της δίσκο «Όλα στο φως».
Υπάρχουν κι άλλα κομμάτια στο παζλ των λαϊκών του Σταμάτη Κραουνάκη, που θα τα αναζητήσουμε την ερχόμενη εβδομάδα.