Ακολουθήστε μας στο Google news
Η μία όψη του νομίσματος, αυτή που προσπάθησα να εξηγήσω στο ρεπορτάζ που έγραψα για το Billboard Greece, έχει να κάνει με την επιλογή των συγκροτημάτων. Με προφανή εξαίρεση τους Pulp, το line-up ήταν υπερβολικά "εγκεφαλικό" και εστέτ, ιδανικό για να φτιάξεις ένα cd με τα highlights και να το ακούς στο αυτοκίνητο, αλλά ...λιγότερο ιδανικό για καλοκαιρινό φεστιβάλ. Ηθελα περισσότερο ιδρώτα, περισσότερη αδρεναλίνη, περισσότερο rock'n'roll. Κάτι σε Arctic Monkeys, ας πούμε.
Το φετινό Benicassim, κοντά στη Βαλένθια, όπου η συμμορία του Αλεξ Τέρνερ θα συγχρωτιστεί με Arcade Fire, Kasabian, Julian Casablancas, Klaxons, Prodigy, Portishead και πολλούς άλλους παρομοίου φυράματος, στις 15-18 Ιουλίου, είναι μάλλον το ελκυστικότερο φεστιβάλ της σεζόν για τα γούστα μου. Αλλά εκεί έχει υποχρεωτικό κάμπινγκ, Εγγλέζους μεθύστακες και τουαλέτες που ζέχνουν. Οπότε ...όχι.
Αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Το Primavera είναι ένα φεστιβάλ πόλης, στημένο δίπλα στη θάλασσα, θαυμάσια οργανωμένο στο βαθμό που επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες το αργόστροφο μυαλό των Ισπανών, ευκολόπιοτο για όποιον θέλει να το συνδυάσει με βόλτες στις ράμπλας, μεσημεριανές τάπας και μεταμεσονύκτιες μετακινήσεις. Από το Primavera, φεύγεις με το μετρό. Από το Benicassim, με φορείο.
Και από το Terra Vibe, όπως όπως. Για να μη ξεχνιόμαστε.
Θα ήθελα όμως να δω πώς θα αντιδρούσαν οι καλομαθημένοι Έλληνες "φανς" σε ένα φεστιβάλ όπως αυτό της Βαρκελώνης. Ο "ποδαρόδρομος", για τον οποίο διαμαρτύρονται οι πάντες (και ο σκύλος τους) στη Μαλακάσα πολλαπλασιάζεται αδυσώπητα στο Primavera, διότι απλούστατα η απόσταση από τη μία σκηνή στην άλλη είναι μεγάλη.
Χρειάστηκαν 30 λεπτά για να περπατήσουμε από τον James Blake στους National και άλλα 20 για να επιστρέψουμε στην κεντρική σκηνή και να πιάσουμε θέση για τους Pulp. Και αυτά ήταν τα μίνιμουμ δρομολόγια. Οι ήρωες της παρέας θα πρέπει να έκαναν 5-10 χιλιόμετρα την ημέρα. Με τα πόδια, όχι με αυτοκίνητο.
Βεβαίως, το Rockwave είναι εμποροπανήγυρις μπροστά στο Primavera των 200 συγκροτημάτων και των 7, αν δεν έχασα το μέτρημα, σκηνών. Αλλά
είναι μία κάποια λύσις για τους στερημένους Αθηναίους και προσφέρει και τη δροσιά του δάσους, ως ανάσα απέναντι στο τσιμέντο. Φέτος, έχει και φτηνά εισιτήρια.
Οπότε, ας χαρούμε αυτό που έχουμε και ας περιορίσουμε λίγο τη γκρίνια μας. Δεν γίνεται φεστιβάλ χωρίς "ταλαιπωρία". Όποιος θέλει να ακούσει μουσική με πόδια ξεκούραστα, δεν έχει παρά να καθίσει στο σπίτι του και να επιστρατεύσει το iPod.
Δυόμισυ εβδομάδες μετά το φεστιβάλ Primavera
14 Ιουνίου 2011Δυόμισυ εβδομάδες μετά το φεστιβάλ Primavera, προσπαθώ ακόμα να αποφασίσω αν άξιζε τα έξοδα του ταξιδιού στη Βαρκελώνη και τον κόπο των ατελείωτων πήγαινε-έλα από σκηνή σε σκηνή και από συναυλία σε συναυλία.Η μία όψη του νομίσματος, αυτή που προσπάθησα να εξηγήσω στο ρεπορτάζ που έγραψα για το Billboard Greece, έχει να κάνει με την επιλογή των συγκροτημάτων. Με προφανή εξαίρεση τους Pulp, το line-up ήταν υπερβολικά "εγκεφαλικό" και εστέτ, ιδανικό για να φτιάξεις ένα cd με τα highlights και να το ακούς στο αυτοκίνητο, αλλά ...λιγότερο ιδανικό για καλοκαιρινό φεστιβάλ. Ηθελα περισσότερο ιδρώτα, περισσότερη αδρεναλίνη, περισσότερο rock'n'roll. Κάτι σε Arctic Monkeys, ας πούμε.
Το φετινό Benicassim, κοντά στη Βαλένθια, όπου η συμμορία του Αλεξ Τέρνερ θα συγχρωτιστεί με Arcade Fire, Kasabian, Julian Casablancas, Klaxons, Prodigy, Portishead και πολλούς άλλους παρομοίου φυράματος, στις 15-18 Ιουλίου, είναι μάλλον το ελκυστικότερο φεστιβάλ της σεζόν για τα γούστα μου. Αλλά εκεί έχει υποχρεωτικό κάμπινγκ, Εγγλέζους μεθύστακες και τουαλέτες που ζέχνουν. Οπότε ...όχι.Αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Το Primavera είναι ένα φεστιβάλ πόλης, στημένο δίπλα στη θάλασσα, θαυμάσια οργανωμένο στο βαθμό που επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες το αργόστροφο μυαλό των Ισπανών, ευκολόπιοτο για όποιον θέλει να το συνδυάσει με βόλτες στις ράμπλας, μεσημεριανές τάπας και μεταμεσονύκτιες μετακινήσεις. Από το Primavera, φεύγεις με το μετρό. Από το Benicassim, με φορείο.
Και από το Terra Vibe, όπως όπως. Για να μη ξεχνιόμαστε.Θα ήθελα όμως να δω πώς θα αντιδρούσαν οι καλομαθημένοι Έλληνες "φανς" σε ένα φεστιβάλ όπως αυτό της Βαρκελώνης. Ο "ποδαρόδρομος", για τον οποίο διαμαρτύρονται οι πάντες (και ο σκύλος τους) στη Μαλακάσα πολλαπλασιάζεται αδυσώπητα στο Primavera, διότι απλούστατα η απόσταση από τη μία σκηνή στην άλλη είναι μεγάλη.
Χρειάστηκαν 30 λεπτά για να περπατήσουμε από τον James Blake στους National και άλλα 20 για να επιστρέψουμε στην κεντρική σκηνή και να πιάσουμε θέση για τους Pulp. Και αυτά ήταν τα μίνιμουμ δρομολόγια. Οι ήρωες της παρέας θα πρέπει να έκαναν 5-10 χιλιόμετρα την ημέρα. Με τα πόδια, όχι με αυτοκίνητο.
Βεβαίως, το Rockwave είναι εμποροπανήγυρις μπροστά στο Primavera των 200 συγκροτημάτων και των 7, αν δεν έχασα το μέτρημα, σκηνών. Αλλάείναι μία κάποια λύσις για τους στερημένους Αθηναίους και προσφέρει και τη δροσιά του δάσους, ως ανάσα απέναντι στο τσιμέντο. Φέτος, έχει και φτηνά εισιτήρια.
Οπότε, ας χαρούμε αυτό που έχουμε και ας περιορίσουμε λίγο τη γκρίνια μας. Δεν γίνεται φεστιβάλ χωρίς "ταλαιπωρία". Όποιος θέλει να ακούσει μουσική με πόδια ξεκούραστα, δεν έχει παρά να καθίσει στο σπίτι του και να επιστρατεύσει το iPod.
