Ακολουθήστε μας στο Google news
Ήταν καλό το Radio Gold 103,3 που είχε μέχρι πριν από δύο-τρία χρόνια. Έπαιζε καλή μουσική, θυμάμαι, ο σταθμός. Είχε βέβαια κι εκείνες τις εκνευριστικές -για τον ακροατή- εικοσάλεπτες διαφημίσεις των συλλογών του που σε διέλυαν. Ο τηλεοπτικός Μαστοράκης ωστόσο δεν μου άρεσε διόλου. Αλλά δεν είμαι και φαν της τηλεόρασης (το αντίθετο θα έλεγα), οπότε δεν... μετράει η γνώμη μου.
Μίλησα με τον Νίκο Μαστοράκη σε μία συζήτηση εφ' όλης της ύλης. Σήμερα θα διαβάσετε το πρώτο μέρος της συνέντευξης και, αύριο, το δεύτερο. Είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο που έχει κατηγορηθεί για πολλά. Δικαίως και αδίκως. Και ναι, δεν έχω πρόβλημα να το πω, η αισθητική του είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να κάνουμε μία ειλικρινή -πιστεύω- και ενδιαφέρουσα συζήτηση...
-Ραδιόφωνο ή τηλεόραση; Και γιατί;
Και τα δυο, σε λογικές δόσεις. Η πολλή τηλεόραση σε κάνει αμετροεπή, το ραδιόφωνο μόνο σε παγιδεύει στη δική του πλαστή πραγματικότητα. Αν όμως έπρεπε να επιλέξω οπωσδήποτε ένα από τα δυο, χωρίς βιοποριστικούς λόγους, σίγουρα το ραδιόφωνο.
-Τι δεν θα έκανες ποτέ στο ραδιόφωνο ενώ θα δεν θα είχες δίλημμα να κάνεις στην τηλεόραση;
Επειδή η εποχή που το ραδιόφωνο κουβαλούσε στην πλάτη του τηλεοπτικές ιδέες (παιχνίδια, κουίζ, διαγωνισμούς, κυνήγια θησαυρού, συνεντεύξεις με σταρ) πέρασε, τίποτα τηλεοπτικό δεν μεταφυτεύεται πια στο ραδιόφωνο. Αντίθετα, η ανάγκη της TV να κάνει φτηνό πρόγραμμα, έχει μετατρέψει ένα πολύ μεγάλο μέρος της τηλεοπτικής παραγωγής σε στοιχειωδώς εικονογραφημένο ραδιόφωνο. Στις περισσότερες συζητήσεις, talk shows, παραθυρόπληκτα δελτία ειδήσεων κλπ., αν κλείσεις την εικόνα και αφήσεις τον ήχο μόνο, όχι μόνο δεν χάνεις τίποτα αλλά κερδίζεις κιόλας.
-Γιατί είναι ελάχιστοι εκείνοι (οι επαγγελματίες εννοώ) που παραμένουν
πιστοί στο ραδιόφωνο; Γιατί οι περισσότεροι μόλις βρίσκουν τηλεοπτική
ευκαιρία ρίχνουν μαύρη πέτρα στα ερτζιανά;
Γιατί δεν υπάρχουν πια εραστές του μέσου, όπως ο Πετρίδης, ο Παπαστεφάνου, ο Κογκαλίδης και μερικοί άλλοι aficionados. Οι σημερινοί επίδοξοι τηλεαστέρες (ούτε ο Θεός δεν μπορεί να τους κάνει!) βρίσκουν το ραδιόφωνο σαν σκαλί ανόδου προς την κάμερα. Δεν έχουν πάθος παρά μόνο αμετροεπή φιλοδοξία που συνήθως όλο και κάποιο κανάλι θα αξιοποιήσει.
-Έχει αλλάξει πάντως ο τρόπος που ακούγανε ραδιόφωνο τότε, στα 60s και στα 70s σε σχέση με το σήμερα;
Όχι απλώς έχει αλλάξει, έχει μεταλλαχτεί η επανεφευρεθεί. Τότε το ραδιόφωνο δεν το ακούγαμε μόνο, το κοιτάζαμε κιόλας, ήταν υποκατάστατο της τηλεόρασης που δεν είχαμε. Τότε τα παιδιά ξενυχτούσαν με το τραζιστοράκι κάτω από το πάπλωμα (για τον φόβο των γονιών) για ν ακούσουν μια ημίωρη εκπομπή. Τώρα ο υπερπληθυσμός ραδιοφώνων έχει πια καταργήσει τη μαγεία του μέσου και μαζί έχει καταργήσει και την ανάπτυξη της φαντασίας που κάποτε έπαιρνε το φυτίλι του ήχου και έφτιαχνε υπέροχες εικόνες.
-Θα μας φτιάξεις ένα Top 10 ραδιοφωνικών παραγωγών, ελλήνων και ξένων, παλιών ή καινούργιων, όλων των εποχών...
Δεν θα μπορέσω, λόγω καθαρής και δεδηλωμένης άγνοιας των σύγχρονων «παραγωγών» ανά τον κόσμο. Είναι τόσοι πολλοί που είναι αδύνατον πια να ξεχωρίσεις φωνές, κι αν έπρεπε να τους βαθμολογήσω με βάση τον λόγο και τα ελληνικά τους, πάμπολλοι θα έπρεπε να έρθουν τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα τους. Αν η τηλεόραση ανοητολογεί μια φορά, το ραδιόφωνο ανοητολογεί δέκα.
-Έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες στη μουσική ή στο ραδιόφωνο και δεν θα επαναλάμβανες πια;
Ο,τι έκανα στο ραδιόφωνο ήταν καλό (μπορεί όχι άγιο, αλλά καλό) για την εποχή του, μερικές ηχογραφήσεις των 60s ακούγονται με ενδιαφέρον και σήμερα αλλά, όχι, δεν θα επαναλάμβανα κανένα. Το ίδιο και στη μουσική (σαν παραγωγός και στιχουργός) επειδή και αυτό το κομμάτι της ζωής μου ήταν απόλυτα συγχρονισμένο με το timing και την αισθητική της εποχής. Μπορει το Love without Love των Φορμιγξ να ακούγεται και από νέα παιδιά σήμερα αλλά ούτε εγώ, ούτε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου θα ξαναγράφαμε εκείνα που έγιναν επιτυχίες τον καιρό εκείνο. Απόδειξη είναι πως πιο σύγχρονες στιχουργικές ενασχολήσεις μου (όπως μερικά τραγούδια που έγραψα με τον Χανς Ζιμμερ) ήταν 180 μοίρες διαφορετικά.
-Υπάρχουν υπερτιμημένοι άνθρωποι στην Ελλάδα στη μουσική και το ραδιόφωνο;
Και πάλι θα δηλώσω αποχή λόγω άγνοιας. Το ελληνικό μουσικό το ξέρω μόνο σε χοντρικές λεπτομέρειες και το αν χάθηκαν η υπερτιμηθήκαν ραδιοφωνικά ταλέντα; Ιστορικά είμαι σκράπας. Πάντως στατιστικά είμαι σίγουρος ότι οι υπερτιμημένοι είναι πολλαπλάσιοι των αδικημένων.
-Είχες το Radio Gold 103,3. Σε αυτό μετέδιδες 20λεπτες διαφημίσεις, εντελώς εκνευριστικές για τον ακροατή...
....που όμως ήταν η σπονδυλική στήλη του εισοδήματος, που έφερναν τα μετρητά για να πληρώνονται στην ώρα τους οι συνεργάτες, που τάιζαν δεκάδες οικογένειες, που δεν άφησαν ούτε ευρώ χρέος. Όταν η συχνότητα πουλήθηκε στον «Πήγασο» για να γίνει αργότερα «Sentra 103,3», οι οικονομικοί και νομικοί που έκαναν τους ελέγχους έμειναν κατάπληκτοι από την παντελή έλλειψη δανείων, χρέους, οφειλών.
Μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης...
21 Ιουνίου 2011Ο Νίκος Μαστοράκης ξεκίνησε ξανά εκπομπές στο ραδιόφωνο. Τον ακούμε κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Love Radio 97,5 από τις 10 έως τη 1 το βράδυ. Σας το έχω πει και άλλες φορές. Μου αρέσει σε γενικές γραμμές ο radio-Μαστοράκης. Στα ραδιοφωνικά και τα μουσικά του, πέραν κάποιων ενστάσεων που διαθέτω, θεωρώ πως είναι καλός. Διαθέτει βέβαια μία τάση παρελθοντολαγνείας στις μουσικές του επιλογές, αλλά οκ, το θεωρώ φυσιολογικό λόγω της μακράς του ενασχόλησης με το είδος. Στα 50's και τα 60's μεγάλωσε, με αυτούς τους ήχους και τις μουσικές γαλουχήθηκε. Και ίσως να δικαιολογείται και ο όποιος στόμφος.Ήταν καλό το Radio Gold 103,3 που είχε μέχρι πριν από δύο-τρία χρόνια. Έπαιζε καλή μουσική, θυμάμαι, ο σταθμός. Είχε βέβαια κι εκείνες τις εκνευριστικές -για τον ακροατή- εικοσάλεπτες διαφημίσεις των συλλογών του που σε διέλυαν. Ο τηλεοπτικός Μαστοράκης ωστόσο δεν μου άρεσε διόλου. Αλλά δεν είμαι και φαν της τηλεόρασης (το αντίθετο θα έλεγα), οπότε δεν... μετράει η γνώμη μου.
Μίλησα με τον Νίκο Μαστοράκη σε μία συζήτηση εφ' όλης της ύλης. Σήμερα θα διαβάσετε το πρώτο μέρος της συνέντευξης και, αύριο, το δεύτερο. Είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο που έχει κατηγορηθεί για πολλά. Δικαίως και αδίκως. Και ναι, δεν έχω πρόβλημα να το πω, η αισθητική του είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να κάνουμε μία ειλικρινή -πιστεύω- και ενδιαφέρουσα συζήτηση...
-Ραδιόφωνο ή τηλεόραση; Και γιατί;
Και τα δυο, σε λογικές δόσεις. Η πολλή τηλεόραση σε κάνει αμετροεπή, το ραδιόφωνο μόνο σε παγιδεύει στη δική του πλαστή πραγματικότητα. Αν όμως έπρεπε να επιλέξω οπωσδήποτε ένα από τα δυο, χωρίς βιοποριστικούς λόγους, σίγουρα το ραδιόφωνο.
-Τι δεν θα έκανες ποτέ στο ραδιόφωνο ενώ θα δεν θα είχες δίλημμα να κάνεις στην τηλεόραση;
Επειδή η εποχή που το ραδιόφωνο κουβαλούσε στην πλάτη του τηλεοπτικές ιδέες (παιχνίδια, κουίζ, διαγωνισμούς, κυνήγια θησαυρού, συνεντεύξεις με σταρ) πέρασε, τίποτα τηλεοπτικό δεν μεταφυτεύεται πια στο ραδιόφωνο. Αντίθετα, η ανάγκη της TV να κάνει φτηνό πρόγραμμα, έχει μετατρέψει ένα πολύ μεγάλο μέρος της τηλεοπτικής παραγωγής σε στοιχειωδώς εικονογραφημένο ραδιόφωνο. Στις περισσότερες συζητήσεις, talk shows, παραθυρόπληκτα δελτία ειδήσεων κλπ., αν κλείσεις την εικόνα και αφήσεις τον ήχο μόνο, όχι μόνο δεν χάνεις τίποτα αλλά κερδίζεις κιόλας.
-Γιατί είναι ελάχιστοι εκείνοι (οι επαγγελματίες εννοώ) που παραμένουν
πιστοί στο ραδιόφωνο; Γιατί οι περισσότεροι μόλις βρίσκουν τηλεοπτική
ευκαιρία ρίχνουν μαύρη πέτρα στα ερτζιανά;Γιατί δεν υπάρχουν πια εραστές του μέσου, όπως ο Πετρίδης, ο Παπαστεφάνου, ο Κογκαλίδης και μερικοί άλλοι aficionados. Οι σημερινοί επίδοξοι τηλεαστέρες (ούτε ο Θεός δεν μπορεί να τους κάνει!) βρίσκουν το ραδιόφωνο σαν σκαλί ανόδου προς την κάμερα. Δεν έχουν πάθος παρά μόνο αμετροεπή φιλοδοξία που συνήθως όλο και κάποιο κανάλι θα αξιοποιήσει.
-Έχει αλλάξει πάντως ο τρόπος που ακούγανε ραδιόφωνο τότε, στα 60s και στα 70s σε σχέση με το σήμερα;
Όχι απλώς έχει αλλάξει, έχει μεταλλαχτεί η επανεφευρεθεί. Τότε το ραδιόφωνο δεν το ακούγαμε μόνο, το κοιτάζαμε κιόλας, ήταν υποκατάστατο της τηλεόρασης που δεν είχαμε. Τότε τα παιδιά ξενυχτούσαν με το τραζιστοράκι κάτω από το πάπλωμα (για τον φόβο των γονιών) για ν ακούσουν μια ημίωρη εκπομπή. Τώρα ο υπερπληθυσμός ραδιοφώνων έχει πια καταργήσει τη μαγεία του μέσου και μαζί έχει καταργήσει και την ανάπτυξη της φαντασίας που κάποτε έπαιρνε το φυτίλι του ήχου και έφτιαχνε υπέροχες εικόνες.
-Θα μας φτιάξεις ένα Top 10 ραδιοφωνικών παραγωγών, ελλήνων και ξένων, παλιών ή καινούργιων, όλων των εποχών...
Δεν θα μπορέσω, λόγω καθαρής και δεδηλωμένης άγνοιας των σύγχρονων «παραγωγών» ανά τον κόσμο. Είναι τόσοι πολλοί που είναι αδύνατον πια να ξεχωρίσεις φωνές, κι αν έπρεπε να τους βαθμολογήσω με βάση τον λόγο και τα ελληνικά τους, πάμπολλοι θα έπρεπε να έρθουν τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα τους. Αν η τηλεόραση ανοητολογεί μια φορά, το ραδιόφωνο ανοητολογεί δέκα.
-Έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες στη μουσική ή στο ραδιόφωνο και δεν θα επαναλάμβανες πια;Ο,τι έκανα στο ραδιόφωνο ήταν καλό (μπορεί όχι άγιο, αλλά καλό) για την εποχή του, μερικές ηχογραφήσεις των 60s ακούγονται με ενδιαφέρον και σήμερα αλλά, όχι, δεν θα επαναλάμβανα κανένα. Το ίδιο και στη μουσική (σαν παραγωγός και στιχουργός) επειδή και αυτό το κομμάτι της ζωής μου ήταν απόλυτα συγχρονισμένο με το timing και την αισθητική της εποχής. Μπορει το Love without Love των Φορμιγξ να ακούγεται και από νέα παιδιά σήμερα αλλά ούτε εγώ, ούτε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου θα ξαναγράφαμε εκείνα που έγιναν επιτυχίες τον καιρό εκείνο. Απόδειξη είναι πως πιο σύγχρονες στιχουργικές ενασχολήσεις μου (όπως μερικά τραγούδια που έγραψα με τον Χανς Ζιμμερ) ήταν 180 μοίρες διαφορετικά.
-Υπάρχουν υπερτιμημένοι άνθρωποι στην Ελλάδα στη μουσική και το ραδιόφωνο;
Και πάλι θα δηλώσω αποχή λόγω άγνοιας. Το ελληνικό μουσικό το ξέρω μόνο σε χοντρικές λεπτομέρειες και το αν χάθηκαν η υπερτιμηθήκαν ραδιοφωνικά ταλέντα; Ιστορικά είμαι σκράπας. Πάντως στατιστικά είμαι σίγουρος ότι οι υπερτιμημένοι είναι πολλαπλάσιοι των αδικημένων.
-Είχες το Radio Gold 103,3. Σε αυτό μετέδιδες 20λεπτες διαφημίσεις, εντελώς εκνευριστικές για τον ακροατή...
....που όμως ήταν η σπονδυλική στήλη του εισοδήματος, που έφερναν τα μετρητά για να πληρώνονται στην ώρα τους οι συνεργάτες, που τάιζαν δεκάδες οικογένειες, που δεν άφησαν ούτε ευρώ χρέος. Όταν η συχνότητα πουλήθηκε στον «Πήγασο» για να γίνει αργότερα «Sentra 103,3», οι οικονομικοί και νομικοί που έκαναν τους ελέγχους έμειναν κατάπληκτοι από την παντελή έλλειψη δανείων, χρέους, οφειλών.
