Ακολουθήστε μας στο Google news
Γράφω «ξανά», αφού τους Tiger Lillies τους είχα δει πρώτη φορά - πάλι στο Θέατρο Badminton - εκείνη την Τρίτη (και) 13 Ιανουαρίου του 2009. Μετά την επιτυχία της ελληνικής παραγωγής, η παράσταση έκανε ένα εκτεταμένο tour στα σημαντικότερα φεστιβάλ και σε διακεκριμένες αίθουσες, σε όλη την Ευρώπη. Κι αν θέλετε να τους δείτε στην Αθήνα έχετε ευκαιρία μόνο για απόψε, Πέμπτη 30 Ιουνίου, αφού όπως μου δήλωσε ο κύριος Αδάμ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου δεν θα δοθεί καμία παράταση στις εμφανίσεις τους.
«Φιλαργυρία, φιλαργυρία! Τα λεφτά είναι η μόνη ευτυχία!
Πουλάει και τα παιδιά του, τους φίλους του πουλάει
πολύ σύντομα ο τσιφούτης για την κόλαση πετάει
Από την τόση απληστία στη φόδρα του παλτού του λεφτά καβατζώνει
Για τα φράγκα τα πάντα κάνει, πουλιέται, κλέβει και σκοτώνει
Η λύση είναι μία: Λοβοτομή...»
Λίγα λόγια για το (freak) έργο
Το κόνσεπτ της παράστασης που είναι το σίκουελ του Tiger Lillies Circus προέκυψε από τα αντίστοιχα θεάματα που έλαβαν χώρα στα μισά του 19ου αιώνα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τότε δεν έπαιζε διαδίκτυο, οπότε το «δια ζώσης» ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να δεις τα «παράξενα» του κόσμου: Να δεις νάνους χωρίς τη Χιονάτη, σιαμαία αδέλφια, άτομα με κάθε είδους δυσμορφίες και δυσπλασίες, ανθρώπινα όντα που σόκαραν τους θεατές. Οι γύρω στα 40 χρόνια της ζωής τους, θα θυμούνται στα μικράτα τους αντίστοιχες παραστάσεις κι εδώ στην Ελλάδα, σε πανηγύρια που μπορούσες να δεις «το κορίτσι-λάστιχο, τη γυναίκα με το μούσι, τον άνθρωπο με τα δύο κεφάλια, περάστε κόσμε, το τσίρκο στην πόλη σας».
Με άλλα λόγια, οι Tiger Lillies μας βάζουν με τις μουσικές και τα σκηνικά τους σε έναν κόσμο που έχει σκιές, που είναι εκκεντρικός, μυστήριος, ανεξερεύνητος, αφού τα κοινωνικά ταμπού έχουν μετατρέψει τη διαφορετικότητα σε περιθώριο. Όσο κι αν κλείνεις τα μάτια αυτός ο κόσμος υπάρχει δίπλα σου, αν στήσεις αυτί θα ακούσεις τις ανάσες του. Κάποιοι, που είχαν την τύχη να γεννηθούν... κανονικοί άνθρωποι, μπορούν εύκολα να χαρακτηρίσουν τους διαφορετικούς, ως φρικιά. Αλήθεια, πόσο νάνος ή πόσο γίγαντας πρέπει να είσαι για να μπορέσεις να κατανοήσεις τον κόσμο γύρω σου, πόσα χέρια πρέπει να έχεις για να κρατήσεις κάποιον που σε χρειάζεται; Πόσες καρδιές είναι αρκετές για να κρατήσουν το βάρος του πεπρωμένου μιας υπέρβαρης γυναίκας;
Αν ανοίξεις καλά τα μάτια σου, αυτές τις απαντήσεις μπορεί και να τις λάβεις συστημένες από τo show των Lillies.
Αντί (freak) επιλόγου
Η παράσταση έχει τελειώσει, είναι πια μεσάνυχτα, μπαίνω στο αυτοκίνητο, το δελτίο ειδήσεων αναφέρεται στα μετάλλια που κέρδισε η ελληνική αποστολή στα Special Olympics, απίστευτη συγκυρία το να εκτυλίσσεται αυτή η διοργάνωση και να έχουν show και οι Tiger. Ανάβω τσιγάρο, το φανάρι στην έξοδο της Μεσογείων, στη Σχολή Χωροφυλακής, είναι κόκκινο, και ίσως μια μέρα να ανάψουμε και να δώσουμε όλοι εμείς πράσινο φως στους ανθρώπους που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, να τους δεχτούμε χωρίς να θεωρούμε ότι δεν είναι κανονικοί σαν εμάς, ίσως πάψουμε να τους έχουμε για «το τσίρκο στην πόλη μας» ή μόνιμους πρωταγωνιστές σε ένα διαρκές freak show. Γιατί «τίποτα δεν είναι πιο φυσιολογικό, από το να είσαι διαφορετικός»
«Και αφού η καρδιά σου εξ ολοκλήρου θα χει αλωθεί - όσο νορμάλ κι αν είσαι - η αθωότητά σου θα χαθεί. Θα παραορφωθείς κι εσύ όπως όλοι, αυτό το freakshow είναι το καλύτερο στην πόλη»
Στο Μπάντμιντον
30 Ιουνίου 2011Το βράδυ της Τετάρτης 29 Ιουνίου 2011 και έπειτα από μια ραδιοφωνική εκπομπή πολύωρη - φουλ στις πολιτικές εξελίξεις, με πολλά καπνογόνα και κουκουλοφόρους που δρουν ανάμεσά μας - πήγα στο Badminton για να ζήσω, ξανά, ιστορίες για παράξενα όντα που ζουν ανάμεσά σας και, ίσως, μέσα μας, δίχως να το ξέρουμε.Γράφω «ξανά», αφού τους Tiger Lillies τους είχα δει πρώτη φορά - πάλι στο Θέατρο Badminton - εκείνη την Τρίτη (και) 13 Ιανουαρίου του 2009. Μετά την επιτυχία της ελληνικής παραγωγής, η παράσταση έκανε ένα εκτεταμένο tour στα σημαντικότερα φεστιβάλ και σε διακεκριμένες αίθουσες, σε όλη την Ευρώπη. Κι αν θέλετε να τους δείτε στην Αθήνα έχετε ευκαιρία μόνο για απόψε, Πέμπτη 30 Ιουνίου, αφού όπως μου δήλωσε ο κύριος Αδάμ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου δεν θα δοθεί καμία παράταση στις εμφανίσεις τους.
«Φιλαργυρία, φιλαργυρία! Τα λεφτά είναι η μόνη ευτυχία!
Πουλάει και τα παιδιά του, τους φίλους του πουλάει
πολύ σύντομα ο τσιφούτης για την κόλαση πετάει
Από την τόση απληστία στη φόδρα του παλτού του λεφτά καβατζώνει
Για τα φράγκα τα πάντα κάνει, πουλιέται, κλέβει και σκοτώνει
Η λύση είναι μία: Λοβοτομή...»
Λίγα λόγια για το (freak) έργο
Το κόνσεπτ της παράστασης που είναι το σίκουελ του Tiger Lillies Circus προέκυψε από τα αντίστοιχα θεάματα που έλαβαν χώρα στα μισά του 19ου αιώνα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τότε δεν έπαιζε διαδίκτυο, οπότε το «δια ζώσης» ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να δεις τα «παράξενα» του κόσμου: Να δεις νάνους χωρίς τη Χιονάτη, σιαμαία αδέλφια, άτομα με κάθε είδους δυσμορφίες και δυσπλασίες, ανθρώπινα όντα που σόκαραν τους θεατές. Οι γύρω στα 40 χρόνια της ζωής τους, θα θυμούνται στα μικράτα τους αντίστοιχες παραστάσεις κι εδώ στην Ελλάδα, σε πανηγύρια που μπορούσες να δεις «το κορίτσι-λάστιχο, τη γυναίκα με το μούσι, τον άνθρωπο με τα δύο κεφάλια, περάστε κόσμε, το τσίρκο στην πόλη σας». Με άλλα λόγια, οι Tiger Lillies μας βάζουν με τις μουσικές και τα σκηνικά τους σε έναν κόσμο που έχει σκιές, που είναι εκκεντρικός, μυστήριος, ανεξερεύνητος, αφού τα κοινωνικά ταμπού έχουν μετατρέψει τη διαφορετικότητα σε περιθώριο. Όσο κι αν κλείνεις τα μάτια αυτός ο κόσμος υπάρχει δίπλα σου, αν στήσεις αυτί θα ακούσεις τις ανάσες του. Κάποιοι, που είχαν την τύχη να γεννηθούν... κανονικοί άνθρωποι, μπορούν εύκολα να χαρακτηρίσουν τους διαφορετικούς, ως φρικιά. Αλήθεια, πόσο νάνος ή πόσο γίγαντας πρέπει να είσαι για να μπορέσεις να κατανοήσεις τον κόσμο γύρω σου, πόσα χέρια πρέπει να έχεις για να κρατήσεις κάποιον που σε χρειάζεται; Πόσες καρδιές είναι αρκετές για να κρατήσουν το βάρος του πεπρωμένου μιας υπέρβαρης γυναίκας;
Αν ανοίξεις καλά τα μάτια σου, αυτές τις απαντήσεις μπορεί και να τις λάβεις συστημένες από τo show των Lillies.
Αντί (freak) επιλόγου
Η παράσταση έχει τελειώσει, είναι πια μεσάνυχτα, μπαίνω στο αυτοκίνητο, το δελτίο ειδήσεων αναφέρεται στα μετάλλια που κέρδισε η ελληνική αποστολή στα Special Olympics, απίστευτη συγκυρία το να εκτυλίσσεται αυτή η διοργάνωση και να έχουν show και οι Tiger. Ανάβω τσιγάρο, το φανάρι στην έξοδο της Μεσογείων, στη Σχολή Χωροφυλακής, είναι κόκκινο, και ίσως μια μέρα να ανάψουμε και να δώσουμε όλοι εμείς πράσινο φως στους ανθρώπους που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, να τους δεχτούμε χωρίς να θεωρούμε ότι δεν είναι κανονικοί σαν εμάς, ίσως πάψουμε να τους έχουμε για «το τσίρκο στην πόλη μας» ή μόνιμους πρωταγωνιστές σε ένα διαρκές freak show. Γιατί «τίποτα δεν είναι πιο φυσιολογικό, από το να είσαι διαφορετικός»
«Και αφού η καρδιά σου εξ ολοκλήρου θα χει αλωθεί - όσο νορμάλ κι αν είσαι - η αθωότητά σου θα χαθεί. Θα παραορφωθείς κι εσύ όπως όλοι, αυτό το freakshow είναι το καλύτερο στην πόλη»
