Ακολουθήστε μας στο Google news
Το κοινό αποτελείτο από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Ήταν εντυπωσιακό. Έβλεπες μικρά παιδάκια (με αποκορύφωμα έναν πιτσιρικά γύρω στα 10 που καθόταν πίσω μου και ήξερε τους στίχους όλων των τραγουδιών του Κηλαηδόνη) μέχρι ηλικιωμένους ανθρώπους. Και είχε και ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτό το κοινό. Ήταν ήσυχο. Προσηλωμένο στη μουσική. Την ίδια στιγμή, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγουδούσε, με τη χαρακτηριστική φωνή του, όλα εκείνα τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει. Ο ιδιαίτερος αυτός συνθέτης και τραγουδοποιός, έχοντας διανύσει μια ξεχωριστή πορεία όλα αυτά τα χρόνια (μην ξεχνάμε ότι είναι «ένας φτωχός και μόνος καουμπόη»), έχει φαίνεται εντυπωθεί στο DNA αυτής της χώρας. Αναλογιστείτε πόσα τραγούδια του γνωρίζετε και το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει.
Δεν ήμουν χθες το βράδυ στο Ο.Α.Κ.Α. Υποθέτω ότι όσοι βρέθηκαν εκεί, θα πέρασαν πολύ όμορφα. Είμαι όμως βέβαιος ότι έκανα τη σωστή επιλογή. Ήμουν κι εγώ ένας από τους 800 του Λουκιανού.
Στο Φεστιβάλ Ρεματιάς
14 Ιουλίου 2011Την ίδια στιγμή που στο κατάμεστο Ο.Α.Κ.Α. εμφανιζόντουσαν οι ΠΥΞ ΛΑΞ, σε ένα κοντινό θεατράκι, αυτό της Ρεματιάς στο Χαλάνδρι κατάμεστο κι αυτό ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έδινε συναυλία. Παρέα του και ο Δώρος Δημοσθένους, ένας προικισμένος ερμηνευτής που με μαγεύει όποτε τον ακούω ζωντανά. Η συναυλία στη Ρεματιά ήταν το ακριβώς αντίθετο από εκείνη του Ο.Α.Κ.Α. Τέσσερις μουσικοί, λιγοστά φώτα, χαμηλή ένταση και ένα μεγάλο φεγγάρι (δύο μέρες πριν την πανσέληνο) να προβάλει πάνω από τη σκηνή. Το μεγαλείο της απλότητας. Δεν χρειάζεται πολλά ο άνθρωπος προκειμένου να βιώσει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Και εχθές σε αυτό το μοτίβο κινήθηκε η βραδιά: μια ωραία συναυλία, στη ρεματιά μέσα στη φύση, με καλή παρέα, αγαπημένα τραγούδια και παγωμένη μπύρα.Το κοινό αποτελείτο από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Ήταν εντυπωσιακό. Έβλεπες μικρά παιδάκια (με αποκορύφωμα έναν πιτσιρικά γύρω στα 10 που καθόταν πίσω μου και ήξερε τους στίχους όλων των τραγουδιών του Κηλαηδόνη) μέχρι ηλικιωμένους ανθρώπους. Και είχε και ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτό το κοινό. Ήταν ήσυχο. Προσηλωμένο στη μουσική. Την ίδια στιγμή, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγουδούσε, με τη χαρακτηριστική φωνή του, όλα εκείνα τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει. Ο ιδιαίτερος αυτός συνθέτης και τραγουδοποιός, έχοντας διανύσει μια ξεχωριστή πορεία όλα αυτά τα χρόνια (μην ξεχνάμε ότι είναι «ένας φτωχός και μόνος καουμπόη»), έχει φαίνεται εντυπωθεί στο DNA αυτής της χώρας. Αναλογιστείτε πόσα τραγούδια του γνωρίζετε και το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει. Δεν ήμουν χθες το βράδυ στο Ο.Α.Κ.Α. Υποθέτω ότι όσοι βρέθηκαν εκεί, θα πέρασαν πολύ όμορφα. Είμαι όμως βέβαιος ότι έκανα τη σωστή επιλογή. Ήμουν κι εγώ ένας από τους 800 του Λουκιανού.
