Ο Βασίλης Λέκκας στο Μουσικό Προαύλιο του Badminton
20 Ιουλίου 2011Ο Βασίλης Λέκκας από αύριο και για τρία βράδια (21, 22 και 23/7) θα βρίσκεται στο Μουσικό Προαύλιο του Badminton παρουσιάζοντας ένα αφιέρωμα στην κινηματογραφική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Οι εμφανίσεις αυτές εντάσσονται στη σειρά «Στο πανί και στο γυαλί» και αποτέλεσαν αφορμή για μία συζήτηση με τον εξαιρετικό ερμηνευτή.
Πως σας φαίνεται το concept του Badminton στο προαύλιο; Τι είναι αυτό που σας έπεισε να εμφανιστείτε σε αυτή τη σειρά συναυλιών;
Προφανώς το ρεπερτόριο του Θεοδωράκη. Είναι κάτι που με τιμά να το τραγουδήσω. Αλλά και ο συνδυασμός μιας σειράς αφιερωμάτων στους συνθέτες που έχουν γράψει μουσική για τον κινηματογράφο και για την τηλεόραση και του γεγονότος ότι με τους περισσότερους έχω συνεργαστεί. Τώρα λοιπόν γίνεται αναφορά μόνο στο κινηματογραφικό τους έργο, το οποίο είναι επίσης σπουδαίο, και όπου υπάρχει σπουδαίο τραγούδι πρέπει να είμαστε παρόντες.
Επομένως σε αυτές τις εμφανίσεις θα ακούσουμε τα κινηματογραφικά του Θεοδωράκη;
Τα κινηματογραφικά του Θεοδωράκη και βέβαια, μιας και έχω την τιμή να συνεργάζομαι μαζί του, θα παίξω και τρία τραγούδια από το δίσκο που κάναμε μαζί το 1996 με τίτλο «Ασίκικο Πουλάκι». Αυτό είναι ένα παράλληλο στοιχείο που αναδεικνύει τη συνεργασία μας. Θα παίξουμε τραγούδια από ταινίες που ο κόσμος λίγο ή πολύ τις ξέρει. Θα πούμε τραγούδια όπως το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», το «Δρόμοι παλιοί», το «Αν θυμηθείς το όνειρό μου» που είναι και ο τίτλος της παράστασης. Επίσης θα παιχτούν ορχηστρικά θέματα από την ορχήστρα «Καρέ καρέ» που συνοδεύει την παράσταση αυτή υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Μαργιολά.
Εκτός από αυτές τις συγκεκριμένες εμφανίσεις, που αλλού θα σας δούμε/ακούσουμε αυτό το καλοκαίρι;
Έχουμε διάφορες εμφανίσεις. Στις 26/7 θα είμαι στο Βυζαντινό μουσείο, στις 29/7 θα ανέβω στα Ανώγεια στην Κρήτη, στις 4/8 θα ανέβω προς την Πύλο, θα πάω αργότερα στα Τρίκαλα, στις 19/8 θα παίξουμε στη Νεμέα και στις 30/8 θα πάω στα Χανιά και θα συμπράξω εκεί με ένα μουσικό σύνολο, το οποίο αποτελείται από Χανιώτες μουσικούς. Κάνουν ένα αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι και με έχουν καλέσει. Αρχές Σεπτεμβρίου θα πάω στην Κύπρο. Στις 21/9 θα ανέβω στο Φεστιβάλ Ζύθος στη Θεσσαλονίκη και θα συμμετέχω και στο αφιέρωμα που θα γίνει αργότερα στο Μίμη Πλέσσα και πάλι στο Badminton. Σε αυτό θα τραγουδήσουν πολλοί τραγουδιστές και θα είναι η πρώτη μου συνεργασία μαζί του, εκτός από μία τηλεοπτική που είχαμε πριν από μερικά χρόνια.
Να σας κάνω μια διαφορετική ερώτηση. Έχετε κάνει μαθήματα φωνητικής; Τραγουδάτε χρησιμοποιώντας το διάφραγμα;
Στην ουσία δεν έχω κάνει τίποτα για να τραγουδήσω με τον τρόπο που τραγουδάω. Βρήκα τον τρόπου που τραγουδάω στην πορεία και περισσότερο μέσα από συζητήσεις και διεργασίες που γίνονται, είτε μέσα στο studio, είτε συζητώντας με ανθρώπους που με καθοδήγησαν στο τραγούδι. Συγκεκριμένα μαθήματα φωνητικής δεν έχω κάνει ποτέ, εκτός από μια μικρή συναναστροφή με τον Σπύρο το Σακκά πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν 19-20 χρονών. Γιατί το ρωτάς αυτό;
Το ρωτάω γιατί, μολονότι δεν είναι μια ερώτηση γενικού ενδιαφέροντος, ίσως να ενδιαφέρει ένα μέρος του κοινού και γιατί πολλοί από τους τραγουδιστές θεωρούν σημαντικά τα μαθήματα φωνητικής.
Συμφωνώ.
Επίσης ρωτάω, γιατί, έχοντας ακούσει δικά σας live, έχω διαπιστώσει ότι έχετε, πέραν των ερμηνευτικών αρετών, μεγάλη έκταση στη φωνή σας.
Αυτό έγινε από δική μου τόλμη, να βρω νότες, είτε ψηλά, είτε χαμηλά και βάζοντας τον εαυτό μου σε κίνδυνο να εκτεθώ στη σκηνή. Όλες τις νότες τις έχω κατακτήσει στη σκηνή. Δεν έχω κάνει δουλειά στο σπίτι μου. Η σκηνή μού δίνει πάρα πολύ μεγάλο ερέθισμα. Το πιο σπουδαίο μάλιστα που έχει προκύψει από αυτό είναι ότι δε φοβάμαι να εκτεθώ πλέον. Έχω βρει τον τρόπο που θα «πάω» σε μια νότα όταν τη θέλω. Καμιά φορά εκείνο που με επηρεάζει είναι η διάθεσή μου, το πώς αισθάνομαι εσωτερικά. Το τραγούδι όμως είναι εκείνο που έρχεται να με ευλογήσει και να με καθησυχάσει. Είναι αυτό το δέσιμο ζωής που υπάρχει με τη μουσική και εκεί λέμε ότι είμαστε τυχεροί που μπορούμε να το κάνουμε, να ανέβουμε πάνω στη σκηνή, να παίξουμε. Κυρίως να παίξουμε. Οπότε, όσες φορές έχω τολμήσει να «βρω» νότες, είτε ψηλά, είτε χαμηλά, είναι γιατί πλέον είναι θέμα εγκεφαλικό. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να το αποκτήσω τουλάχιστον με μια τρέχουσα τεχνική, με την έννοια του λαϊκού τραγουδιστή. Από τη στιγμή που το ρεπερτόριο αυτό που τραγουδάω είναι διευρυμένο μεν, αλλά δεν έχει το ύφος της όπερας, περισσότερο η κουβέντα και η σκηνή με έχουν βοηθήσει. Η σκηνή που ανεβαίνεις επάνω και λες ότι δεν θα είμαι ένας απλός διεκπεραιωτής, αλλά κάτι παραπάνω. Γιατί, επαναλαμβάνω αυτό που σου είπα και πριν, ανεβαίνω στη σκηνή και λέω ευχαριστώ που μπορώ και το κάνω. Και στον εαυτό μου και στον κόσμο που έρχεται να το δει. Βγάζω όλη μου την αλήθεια. Μπορεί να κατηγορηθείς για αυτό, ότι είσαι υπερβολικός. Τι να κάνουμε όμως; Αυτά τα πράγματα για να τα κατακτήσεις καλύτερα να είσαι κακός, παρά μέτριος ή αδιάφορος.
Έχοντας ζήσει και την παλαιότερη εποχή της δισκογραφίας, πως βλέπετε να διαμορφώνεται το τοπίο στην εγχώρια μουσική παραγωγή; Θα αλλάξει ο τρόπος δημιουργίας και διάδοσης της μουσικής;
Καταρχήν η έννοια της δισκογραφίας μετατοπίζεται. Έχει χάσει τη μαγεία της. Δεν υπάρχει πια η αναμονή του κόσμου για να βγει ένας καινούργιος δίσκος, τουλάχιστον εδώ, στα ελληνικά πλαίσια και σε πολύ μεγάλο βαθμό και στο εξωτερικό. Το παλαιό μοντέλο της δισκογραφίας που συνοδεύεται από εξώφυλλα, συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις κλπ έχει ξεπεραστεί πια. Οι νέοι άνθρωποι παράγουν μόνοι τους τις δουλειές τους, τις επικοινωνούν μέσω του ίντερνετ, έχουν το κοινό τους, το βρίσκουν σε παγκόσμια κλίμακα και από εκεί και πέρα τραβούν το δρόμο τους. Πιστεύω ότι γεννήθηκε μια καινούργια διάσταση από την οποία λείπει σαφώς η μαγεία μιας προηγούμενης κατάστασης και για αυτό με τη δισκογραφία τελευταία δεν έχω ιδιαίτερη ενασχόληση. Δε με ενδιαφέρει σώνει και καλά να βρω καινούργιο υλικό να το τραγουδήσω. Και οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν πέσει πλέον σε ανυποληψία. Δε μπορούν να στηρίξουν ένα ρεπερτόριο. Για αυτό, όταν υπάρχει ένα καινούργιο τραγούδι που μου αρέσει και μου δίνεται η ευκαιρία να το πω, το λέω στις ζωντανές εμφανίσεις. 
Αυτό δεν θυμίζει λίγο παλαιότερες καταστάσεις; Πολύ παλιές όμως. Εποχές προ δισκογραφίας, προ καταγραφής και αποθήκευσης της μουσικής.
Σωστό.
Γιατί είναι σίγουρο ότι και τότε οι άνθρωποι ακούγανε και παίζανε μουσική. Η μουσική προϋπήρχε της καταγραφής της μέσω της δισκογραφίας.
Μπράβο ναι. Τώρα λοιπόν σε αυτή την περίπτωση, επειδή έχω τη δυνατότητα να τα παίζω, είτε μόνα τους, είτε μαζί με παλαιότερα τραγούδια που έχω κάνει, τα χορταίνω εκεί. Αν υπήρχε και η συντροφιά της παλαιότερης δισκογραφικής κατάστασης, θα ήταν ακόμα καλύτερα, αλλά δυστυχώς αυτό εκλείπει. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα το αντιμετωπίσουμε αυτό, αλλά σου λέω ότι περισσότερο με ενδιαφέρουν οι ζωντανές εμφανίσεις και πολύ λιγότερο η δισκογραφία πλέον.
Βρίσκετε καινούργια τραγούδια που να σας αρέσουν; Είτε αυτά είναι τραγούδια που σας προτείνουν να ερμηνεύσετε οι δημιουργοί τους, είτε τραγούδια άλλων.
Ναι. Έχω πάρα πολύ καλή εικόνα για τη γενιά μου και για τους νεότερους, όπου βλέπω ότι η πρόθεσή τους και η αγωγή τους είναι πάρα πολύ τίμια. Η πρόθεσή τους να τραγουδήσουν και να απευθυνθούν στον κόσμο και να κάνουνε πολύ καλή μουσική είναι πολύ τίμια. Εγώ θέλω να σου αναφέρω και ονόματα.
Αμέ. Με πολλή χαρά. Φαντάζομαι θα θέλουν κι εκείνοι να ξέρουν.
Αυτή η καταπληκτική νέα κοπέλα, η Μόνικα, είναι πραγματικά ένα διαμάντι. Η περίπτωση του Γιάννη Χαρούλη άσχετα από το ότι εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα ο ήχος της φωνής του και αυτή η ταύτιση που του έχουν κάνει κατά πολύ με τον Ξυλούρη λόγω και της καταγωγής του. Από εκεί και πέρα όμως βλέπω τις δυνατότητές του, βλέπω ότι γράφει και τραγούδια, παρουσιάζει τραγούδια άλλων και τα παρουσιάζει με ιδιαίτερο τρόπο, έχοντας ωραία καλλιτεχνική στάση. Νέος και καθαρός. Η γενιά μου και οι λίγο προηγούμενοι έχει να επιδείξει σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως η Ρεμπούτσικα, ο Καλαντζόπουλος, ο Ανδρέου, ο Παπαδημητρίου. Είναι ο Γιώργος ο Καζαντζής από τη Θεσσαλονίκη και έχει δώσει πολύ μεγάλα τραγούδια, μεγάλες επιτυχίες. Ο Μάλαμας, ο Ιωαννίδης, ο Αγγελάκας, όλα αυτά τα παιδιά. Είναι τεράστιο κομμάτι πολιτισμού. Ο Πανούσης. Ελπίζω να μην ξεχνάω κάποιον. Το λέω γιατί η γενιά αυτή έχει κάνει τομή στον πολιτισμό, μετά από τη δύναμη, την ορμή και την απόλυτη κυριαρχία των μεγάλων κλασικών συνθετών μας στις περασμένες δεκαετίες. Είναι ένα νέο κύμα τραγουδιστών και τραγουδοποιών κυρίως, το οποίο στέκεται ισάξια απέναντι στα προηγούμενα. Παίρνει τη σκυτάλη και την πηγαίνει παραπέρα. Αυτά τα παιδιά λοιπόν αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο.
Μια τελευταία ερώτηση. Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μια συγκεκριμένη στάση στις μέρες μας. Βγαίνει μπροστά. Πόσο επίκαιρος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και το ρεπερτόριό του σήμερα, στις δύσκολες εποχές που ζούμε;
Είναι η μοναδικότητά του επίκαιρη. Αν αναζητήσουμε όλοι μας μια τέτοια συμπεριφορά δυστυχώς δεν θα τη βρούμε στους εαυτούς μας, δεν θα τη βρούμε στη μάζα και πάντοτε θα αναζητάμε ένα πρόσωπο με ηγετική φυσιογνωμία, που όμως το έχουμε δίπλα μας. Ο Θεοδωράκης λοιπόν είναι πάντοτε δίπλα μας και πάνω από όλους μας σε μία εποχή που, σκέφτομαι ότι εάν κάποια στιγμή δεν είναι μαζί μας, δεν θα έχουμε αυτό ακριβώς το πρόσωπο που ζητάμε για να μας κρατήσει σε αυτή την περίοδο με αυτά τα γεγονότα. Ζούμε τις στιγμές που ζούμε στην Ελλάδα με μία ηγεσία που έχει δεχτεί δέκα εκατομμύρια μούντζες και κανένας δεν τολμάει να κάνει κάτι παραπάνω. Ο Θεοδωράκης έβαλε μπροστά την ιστορία του, κάνοντας αυτό που έκανε πάντοτε. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά, στα 85 του, ότι ήτανε πάντοτε παρών και λάτρεψε ιδιαίτερα αυτό τον τόπο. Και τον λάτρεψε ιδιαίτερα γιατί τον περιγράφει και στη μουσική του. Πρέπει να πούμε ότι όλοι εμείς οι τραγουδιστές που ευτυχήσαμε να είμαστε δίπλα του σκιρτήσαμε βαθιά ελληνικά, βάλλαμε στο στόμα μας μεγάλους Έλληνες ποιητές και με τον τρόπο αυτόν αφουγκραστήκαμε και κατανοήσαμε καλύτερα την περίπτωση του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι ο παγκόσμιος Μίκης Θεοδωράκης και η στάση του πρέπει να είναι παράδειγμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την υφήλιο.
Γενική είσοδος: 20
Φοιτητικό: 15
(Δεν περιλαμβάνεται ποτό, ούτε είναι και υποχρεωτικό)
Ώρα έναρξης 21:30
