Ακολουθήστε μας στο Google news
«Τώρα που προσέχω καλύτερα τους στίχους των τραγουδιών της, διακρίνω μία τάση προς τον αυτοσαρκασμό αλλά και προειδοιητικές βολές», είπε ο παραγωγός του λονδρέζικου Smooth Radio, μόλις έπαιξε το You Know Im No Good. Τι λέτε, κύριέ μου; Πώς φτάσατε σε τόσο εύστοχο και ευφυές συμπέρασμα; Μήπως είστε απόγονος του Αϊνστάιν;
Ολοι γνώριζαν ότι η Amy βρισκόταν, σχεδόν δεμένη, σένα δρόμο δίχως γυρισμό. Κανένας δεν τη βοήθησε να δραπετεύσει. Ορισμένοι προσπάθησαν αλλά σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Άλλοι αδιαφόρησαν για τη σκιά του θεριστή που απειλούσε αδυσώπητος την 27χρονη κοπέλα. Κάποιοι πάτησαν το γκάζι της αμαξοστοιχίας ακόμα περισσότερο. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι που έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ξυλιασμένο της πτώμα.
Την έκλαψαν και κλαίνε πολλοί μετά το θάνατό της. Δυστυχώς, κανένας δεν την έκλαψε όσο ζούσε. Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια τροχιά και σε κανέναν δεν αξίζει τέτοιος θάνατος. Η μοναδική παρηγοριά είναι ότι έζησε τη σύντομη ζωή της όπως εκείνη ήθελε. Καβάλα στο τρένο της μεγάλης φυγής.
Άφησε πίσω της ισχνή αλλά βαρυσήμαντη κληρονομιά έναν ιστορικό δίσκο (Back To Black), έναν ακόμη αξιόλογο πρωτόλειο (Frank), αλλά και άφθονα εφιαλτικά ενσταντανέ που γέμισαν τις σελίδες των αγγλικών ταμπλόιντ με βλέμματα τρόμου. Γνήσιου ή και προσποιητού. Η Αmy Winehouse της τελευταίας τριετίας ήταν ο νεκροζώντανος εφιάλτης των Βρετανών νοικοκυραίων.
Έτυχε να βρίσκομαι στο Λονδίνο το απόγευμα του θανάτου της Winehouse, δέκα βήματα από το σπίτι όπου άφησε την τελευταία της πνοή (Billboard Greece). Έζησα στο πετσί μου τη θλίψη του Κάμντεν, είδα τις σημαίες των παμπ να κυματίζουν μεσίστιες, αλλά περισσότερο συγκινήθηκα όταν επέστρεψα στην Αθήνα και βρήκα στο YouTube κάποια βίντεο από το 2003 (όπως εδώ), το 2004 (όπως εδώ) και το 2005 (όπως εδώ). Πριν την έκρηξη του Back In Black και τη βουτιά στα σκληρά ναρκωτικά.
Ποιοi ανελέητοι δαίμονες μεταμόρφωσαν αυτό το φρέσκο προσωπάκι στο ανθρώπινο ράκος του 2011; Τυχεροί όσοι βρίσκουν τρόπο να τους ξορκίσουν.
Δέκα μέρες μετά τον ξαφνικό αλλά όχι ακριβώς ξαφνικό- θάνατο της Amy Winehouse
02 Αυγούστου 2011Δέκα μέρες μετά τον ξαφνικό αλλά όχι ακριβώς ξαφνικό- θάνατο της Amy Winehouse, η σπάνια φωνή της εξακολουθεί να στοιχειώνει τις νύχτες της πόλης. Των πόλεων.«Τώρα που προσέχω καλύτερα τους στίχους των τραγουδιών της, διακρίνω μία τάση προς τον αυτοσαρκασμό αλλά και προειδοιητικές βολές», είπε ο παραγωγός του λονδρέζικου Smooth Radio, μόλις έπαιξε το You Know Im No Good. Τι λέτε, κύριέ μου; Πώς φτάσατε σε τόσο εύστοχο και ευφυές συμπέρασμα; Μήπως είστε απόγονος του Αϊνστάιν;
Ολοι γνώριζαν ότι η Amy βρισκόταν, σχεδόν δεμένη, σένα δρόμο δίχως γυρισμό. Κανένας δεν τη βοήθησε να δραπετεύσει. Ορισμένοι προσπάθησαν αλλά σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Άλλοι αδιαφόρησαν για τη σκιά του θεριστή που απειλούσε αδυσώπητος την 27χρονη κοπέλα. Κάποιοι πάτησαν το γκάζι της αμαξοστοιχίας ακόμα περισσότερο. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι που έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ξυλιασμένο της πτώμα.Την έκλαψαν και κλαίνε πολλοί μετά το θάνατό της. Δυστυχώς, κανένας δεν την έκλαψε όσο ζούσε. Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια τροχιά και σε κανέναν δεν αξίζει τέτοιος θάνατος. Η μοναδική παρηγοριά είναι ότι έζησε τη σύντομη ζωή της όπως εκείνη ήθελε. Καβάλα στο τρένο της μεγάλης φυγής.
Άφησε πίσω της ισχνή αλλά βαρυσήμαντη κληρονομιά έναν ιστορικό δίσκο (Back To Black), έναν ακόμη αξιόλογο πρωτόλειο (Frank), αλλά και άφθονα εφιαλτικά ενσταντανέ που γέμισαν τις σελίδες των αγγλικών ταμπλόιντ με βλέμματα τρόμου. Γνήσιου ή και προσποιητού. Η Αmy Winehouse της τελευταίας τριετίας ήταν ο νεκροζώντανος εφιάλτης των Βρετανών νοικοκυραίων.Έτυχε να βρίσκομαι στο Λονδίνο το απόγευμα του θανάτου της Winehouse, δέκα βήματα από το σπίτι όπου άφησε την τελευταία της πνοή (Billboard Greece). Έζησα στο πετσί μου τη θλίψη του Κάμντεν, είδα τις σημαίες των παμπ να κυματίζουν μεσίστιες, αλλά περισσότερο συγκινήθηκα όταν επέστρεψα στην Αθήνα και βρήκα στο YouTube κάποια βίντεο από το 2003 (όπως εδώ), το 2004 (όπως εδώ) και το 2005 (όπως εδώ). Πριν την έκρηξη του Back In Black και τη βουτιά στα σκληρά ναρκωτικά.
Ποιοi ανελέητοι δαίμονες μεταμόρφωσαν αυτό το φρέσκο προσωπάκι στο ανθρώπινο ράκος του 2011; Τυχεροί όσοι βρίσκουν τρόπο να τους ξορκίσουν.
