Ακολουθήστε μας στο Google news
Mία συνέντευξη σε περιοδικ
05 Αυγούστου 2011Έχω δώσει κάποιες συνεντεύξεις στη ζωή μου, αλλά αυτό που έπαθα τις προάλλες δεν το έχω ξαναπάθει. Αν διαβάσει κανείς τη συνέντευξη που έδωσα σε περιοδικό που είχα χρόνια να διαβάσω και θυμόμουν ως έγκυρο, θα καταλάβει ότι δουλεύω κυρίως στην τηλεόραση (!), ότι κάνω ραδιόφωνο (έχω σταματήσει εδώ και δύο χρόνια), ότι έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές ενώ παράλληλα... πήγαινα σχολείο και _το χειρότερο_ ότι διαπλέκομαι επαγγελματικά μεταξύ στίχου και δημοσιογραφίας (ενώ στην πραγματικότητα εγκατέλειψα τη δημοσιογραφία ως μουσικός συντάκτης όταν άρχισα να εμπλέκομαι σταθερά στο στίχο τηρώντας μία δεοντολογία την οποία _για να πω την αλήθεια_ δεν βλέπω να τηρούν πολλοί γύρω μου). Παράλληλα θα διαβάσει απαντήσεις που έδωσε ένας αγράμματος ή παλαβός (πολλά από όσα λέω έτσι όπως έχουν γραφτεί δεν έχουν καμία γραμματολογική ακολουθία) και θα δει με μεγάλα γράμματα ως motto δήθεν λόγια μου που δεν υπάρχουν καν μέσα στο κείμενο της δημοσιευμένης συνέντευξης! Όπως μου είπε έγκυρος δημοσιογράφος στον οποίο περιέγραψα το γεγονός, «να προσέχεις πού μιλάς, μην μπλέκεις με τα πίτουρα» (μεταξύ μας κάτι άλλο μου είπε, αλλά ας γράψω «πίτουρα» ως πιο κόσμιο).
Έμπλεξα, το πλήρωσα και τέρμα. Αυτό όμως το πάθημά μου ως συνεντευξιαζομένου ήταν πολύ χρήσιμο για μένα ως συνεντευκτή. Με έκανε να κατανοήσω την «άλλη πλευρά». Συχνά πυκνά, όταν παίρνω συνεντεύξεις, έρχονται και μου λένε μετά την κουβέντα μας: «θέλω να δω το κείμενο πριν δημοσιευτεί». Μέχρι τώρα το έπαιρνα πάντα στραβά και μέσα μου _ομολογώ εγωιστικά_ σκεφτόμουν «ποιος είσαι εσύ που δεν μου έχεις εμπιστοσύνη ΕΜΕΝΑ, που έχω πάρει συνέντευξη από τον τάδε, τον άλλο, τον παράλλο» και αράδιαζα βροντερά ονόματα στο μυαλό μου. Η αλήθεια είναι πως έπειτα από αυτό που μου συνέβη, τους δικαιολογώ απόλυτα. Αν έχουν έστω και μία φορά πάθει αυτό που έπαθα, έχουν χίλια δίκια να φοβούνται και να θέλουν να δουν κάθε κείμενο πριν να δημοσιευτεί.
Κρατάω το πάθημα για μάθημα λοιπόν, αλλά και τη φράση «μην μπλέκεις με τα πίτουρα» για μελλοντική χρήση, και πάω για βουτιές στο κύμα και στην άσφαλτο.
* Στον συντάκτη της συνέντευξης - πάθημα που είχα στέλνω αληθινούς χαιρετισμούς και συμπάθεια. Ξέρω ότι δεν φταίει εκείνος για το... τέρας που προέκυψε. Η δουλειά μου με βοήθησε να καταλαβαίνω (για να παραφράσω έναν στίχο της Λίνας).
Mία συνέντευξη σε περιοδικ
05 Αυγούστου 2011Έχω δώσει κάποιες συνεντεύξεις στη ζωή μου, αλλά αυτό που έπαθα τις προάλλες δεν το έχω ξαναπάθει. Αν διαβάσει κανείς τη συνέντευξη που έδωσα σε περιοδικό που είχα χρόνια να διαβάσω και θυμόμουν ως έγκυρο, θα καταλάβει ότι δουλεύω κυρίως στην τηλεόραση (!), ότι κάνω ραδιόφωνο (έχω σταματήσει εδώ και δύο χρόνια), ότι έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές ενώ παράλληλα... πήγαινα σχολείο και _το χειρότερο_ ότι διαπλέκομαι επαγγελματικά μεταξύ στίχου και δημοσιογραφίας (ενώ στην πραγματικότητα εγκατέλειψα τη δημοσιογραφία ως μουσικός συντάκτης όταν άρχισα να εμπλέκομαι σταθερά στο στίχο τηρώντας μία δεοντολογία την οποία _για να πω την αλήθεια_ δεν βλέπω να τηρούν πολλοί γύρω μου). Παράλληλα θα διαβάσει απαντήσεις που έδωσε ένας αγράμματος ή παλαβός (πολλά από όσα λέω έτσι όπως έχουν γραφτεί δεν έχουν καμία γραμματολογική ακολουθία) και θα δει με μεγάλα γράμματα ως motto δήθεν λόγια μου που δεν υπάρχουν καν μέσα στο κείμενο της δημοσιευμένης συνέντευξης! Όπως μου είπε έγκυρος δημοσιογράφος στον οποίο περιέγραψα το γεγονός, «να προσέχεις πού μιλάς, μην μπλέκεις με τα πίτουρα» (μεταξύ μας κάτι άλλο μου είπε, αλλά ας γράψω «πίτουρα» ως πιο κόσμιο). Έμπλεξα, το πλήρωσα και τέρμα. Αυτό όμως το πάθημά μου ως συνεντευξιαζομένου ήταν πολύ χρήσιμο για μένα ως συνεντευκτή. Με έκανε να κατανοήσω την «άλλη πλευρά». Συχνά πυκνά, όταν παίρνω συνεντεύξεις, έρχονται και μου λένε μετά την κουβέντα μας: «θέλω να δω το κείμενο πριν δημοσιευτεί». Μέχρι τώρα το έπαιρνα πάντα στραβά και μέσα μου _ομολογώ εγωιστικά_ σκεφτόμουν «ποιος είσαι εσύ που δεν μου έχεις εμπιστοσύνη ΕΜΕΝΑ, που έχω πάρει συνέντευξη από τον τάδε, τον άλλο, τον παράλλο» και αράδιαζα βροντερά ονόματα στο μυαλό μου. Η αλήθεια είναι πως έπειτα από αυτό που μου συνέβη, τους δικαιολογώ απόλυτα. Αν έχουν έστω και μία φορά πάθει αυτό που έπαθα, έχουν χίλια δίκια να φοβούνται και να θέλουν να δουν κάθε κείμενο πριν να δημοσιευτεί.
Κρατάω το πάθημα για μάθημα λοιπόν, αλλά και τη φράση «μην μπλέκεις με τα πίτουρα» για μελλοντική χρήση, και πάω για βουτιές στο κύμα και στην άσφαλτο.
* Στον συντάκτη της συνέντευξης - πάθημα που είχα στέλνω αληθινούς χαιρετισμούς και συμπάθεια. Ξέρω ότι δεν φταίει εκείνος για το... τέρας που προέκυψε. Η δουλειά μου με βοήθησε να καταλαβαίνω (για να παραφράσω έναν στίχο της Λίνας).
