Ακολουθήστε μας στο Google news
Δύο ήταν τότε τα βασικά τους μέλη: ο Butler και ο Brett Anderson, ο χαρισματικός τραγουδιστής τους. Αυτός ο οποίος ερμήνευσε τραγούδια που σημάδεψαν μια γενιά: She's In Fashion, Beautiful Ones, Saturday Night, Animal Nitrate, So Young, Stay Together, We Are The Pigs, Lazy κ.ά. Από την πρώτη στιγμή οι Suede δημιούργησαν αίσθηση. «Εκαναν οι φαν μας λες και τους είχαν ρίξει κάτι στο ποτό», θυμάται ο Anderson για την περίοδο που ξεκινούσαν, 1992 προς '93. «Ηταν σαν να αποκτήσαμε από το πουθενά μια ολόκληρη βάση οπαδών που είχαν όλοι μαζί συμφωνήσει πως είμαστε η μπάντα που περίμεναν».
Ο πρώτος, ομώνυμος, δίσκος τους (με τα δύο αγόρια, στο εξώφυλλο, να φιλιούνται στο στόμα) βγήκε το 1993. Το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις ντεμπούτο στο Ηνωμένο Βασίλειο, από την εποχή τού «Welcome to the Pleasuredome»(84) των Frankie Goes to Hollywood. Το 1996 κυκλοφόρησαν -με τον Richard Oakes στη θέση του Bernard Butler πια- το «Coming Up», έναν δίσκο που πήρε, απορίας άξιον το γιατί, διθυραμβικές κριτικές. Συνολικά το γκρουπ έβγαλε πέντε άλμπουμ.
Η επανασύνδεσή τους, πέρυσι, για ένα live στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού Teenage Cancer Trust, δεν αποδείχτηκε τελικά one off υπόθεση. Συνέχισαν δίνοντας συναυλίες, ενώ ο Brett Anderson αποκάλυψε στο λονδρέζικο Xfm ότι θα βγάλουν καινούργιο υλικό. «Οι Suede ήταν το καλύτερο και συγχρόνως το χειρότερο πράγμα στη ζωή μου», δήλωσε ο Richard Oakes. «Επανασυνδεθήκαμε, για να έρθουμε αντιμέτωποι με τους δαίμονές μας».
Στα μείον της υπόθεσης Suede (και της συναυλίας τους εδώ) το γεγονός ότι είναι εντελώς ανενεργοί τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι θα υποστήριζαν πως αποτελούν πια ένα παρωχημένο συγκρότημα. Από το 2003 μέχρι και πέρυσι ήταν εξαφανισμένοι.
Χώρια το γεγονός, δεύτερο αρνητικό αυτό, το ότι παίζουν στην Ιερά Οδό. Στον... τιμημένο δρόμο με τα μπουζούκια. Και το Entertainment Stage, όπως λέγεται, ένα τέτοιο μαγαζί είναι, που αλλάζει πρόσκαιρα χαρακτήρα. Ελπίζουμε μόνο να έδιωξαν τα τραπέζια από τη μέση, να μην υπάρχουν πανεράκια με λουλούδια, να μη μας περιμένει κανένας μετρ στην είσοδο ρωτώντας μας αν έχουμε κάνει κράτηση.
Από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία
10 Σεπτεμβρίου 2011Οι Suede επανασυνδέθηκαν, και αυτό αποτελεί μέγα γεγονός για τους φίλους της βρετανικής κιθαριστικής ποπ. Και θα τους δούμε live στην Αθήνα, την Κυριακή, στο Entertainment Stage. Εστω και χωρίς τον Bernard Butler, τον πρώτο πρώτο κιθαρίστα τους.Δύο ήταν τότε τα βασικά τους μέλη: ο Butler και ο Brett Anderson, ο χαρισματικός τραγουδιστής τους. Αυτός ο οποίος ερμήνευσε τραγούδια που σημάδεψαν μια γενιά: She's In Fashion, Beautiful Ones, Saturday Night, Animal Nitrate, So Young, Stay Together, We Are The Pigs, Lazy κ.ά. Από την πρώτη στιγμή οι Suede δημιούργησαν αίσθηση. «Εκαναν οι φαν μας λες και τους είχαν ρίξει κάτι στο ποτό», θυμάται ο Anderson για την περίοδο που ξεκινούσαν, 1992 προς '93. «Ηταν σαν να αποκτήσαμε από το πουθενά μια ολόκληρη βάση οπαδών που είχαν όλοι μαζί συμφωνήσει πως είμαστε η μπάντα που περίμεναν».
Ο πρώτος, ομώνυμος, δίσκος τους (με τα δύο αγόρια, στο εξώφυλλο, να φιλιούνται στο στόμα) βγήκε το 1993. Το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις ντεμπούτο στο Ηνωμένο Βασίλειο, από την εποχή τού «Welcome to the Pleasuredome»(84) των Frankie Goes to Hollywood. Το 1996 κυκλοφόρησαν -με τον Richard Oakes στη θέση του Bernard Butler πια- το «Coming Up», έναν δίσκο που πήρε, απορίας άξιον το γιατί, διθυραμβικές κριτικές. Συνολικά το γκρουπ έβγαλε πέντε άλμπουμ. Η επανασύνδεσή τους, πέρυσι, για ένα live στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού Teenage Cancer Trust, δεν αποδείχτηκε τελικά one off υπόθεση. Συνέχισαν δίνοντας συναυλίες, ενώ ο Brett Anderson αποκάλυψε στο λονδρέζικο Xfm ότι θα βγάλουν καινούργιο υλικό. «Οι Suede ήταν το καλύτερο και συγχρόνως το χειρότερο πράγμα στη ζωή μου», δήλωσε ο Richard Oakes. «Επανασυνδεθήκαμε, για να έρθουμε αντιμέτωποι με τους δαίμονές μας».
Στα μείον της υπόθεσης Suede (και της συναυλίας τους εδώ) το γεγονός ότι είναι εντελώς ανενεργοί τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι θα υποστήριζαν πως αποτελούν πια ένα παρωχημένο συγκρότημα. Από το 2003 μέχρι και πέρυσι ήταν εξαφανισμένοι.
Χώρια το γεγονός, δεύτερο αρνητικό αυτό, το ότι παίζουν στην Ιερά Οδό. Στον... τιμημένο δρόμο με τα μπουζούκια. Και το Entertainment Stage, όπως λέγεται, ένα τέτοιο μαγαζί είναι, που αλλάζει πρόσκαιρα χαρακτήρα. Ελπίζουμε μόνο να έδιωξαν τα τραπέζια από τη μέση, να μην υπάρχουν πανεράκια με λουλούδια, να μη μας περιμένει κανένας μετρ στην είσοδο ρωτώντας μας αν έχουμε κάνει κράτηση.
Aπό τη χθεσινή Ελευθεροτυπία
