Ακολουθήστε μας στο Google news

Rainbows, moons and bicycles

Την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου, στο κηποθέατρο Παπάγου, εμφανίζεται η Έλλη Πασπαλά, με τη συνοδεία του εξαίρετου μουσικού Τάκη Φαραζή στο πιάνο. Η παράσταση που θα παρουσιάσουν έχει τον τίτλο RmB (Rainbows, moons and bicycles) - το e-tetRadio σας προσφέρει προσκλήσεις (εδώ). Στα μέσα του καλοκαιριού, σε μια συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει η Έλλη Πασπαλά, είχαμε μιλήσει για τις εμφανίσεις αυτές με τον Τάκη Φαραζή, καθώς και για πολλά άλλα θέματα. Αξίζει, με αφορμή τη συναυλία της Παρασκευής, να θυμηθούμε μερικά αποσπάσματα από εκείνη τη συνέντευξη.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια από το φθινόπωρο κι έπειτα;

Αυτό που κυρίως κάνω φέτος κι από το φθινόπωρο είναι με τον Τάκη Φαραζή, τον πιανίστα, που κάνουμε ένα πρόγραμμα με τραγούδια αποκλειστικά αγγλόφωνα. Κυρίως αμερικάνικα, αλλά όχι μόνο. Είναι πάρα πολύ ωραίο πρόγραμμα. Θα μπορούσαν κάποια από αυτά τα τραγούδια να χαρακτηριστούν jazz standards, αν και εγώ δεν είμαι jazz τραγουδίστρια. Εγώ δεν είμαι jazz τραγουδίστρια, αλλά ο Τάκης είναι jazz πιανίστας. Είναι όμως κάποια πολύ γνωστά τραγούδια, τύπου standards, που έχουμε επιλέξει, αλλά είναι και κάποια πιο πρόσφατα που έχουμε επιλέξει, όπως για παράδειγμα κάποια τραγούδια του Tom Waits, του Rufus Wainghrigt, του Paul Simon κ.α.

Αυτό το πρόγραμμα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Και είναι ένα πάρα πολύ ωραίο πρόγραμμα με τραγούδια που αγαπώ πάρα πάρα πολύ, αλλά δεν έχω τραγουδήσει ποτέ και λέγεται «Rainbows, moons and bicycles». (γέλια) Δηλαδή, «Ουράνια τόξα, φεγγάρια και ποδήλατα». Θα παίξουμε με τον Τάκη (Φαραζή) στον Άρδα, στη Νέα Μάκρη και στην Αίγινα, στο φεστιβάλ της Ντόρας Μπακοπούλου με την οποία επίσης συνεργάζομαι με ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στο Χατζιδάκι. Με τον Τάκη Φαραζή σχεδιάζουμε επίσης να παίξουμε από το φθινόπωρο σε κλειστούς χώρους. Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο πρόγραμμα, πολύ ιδιαίτερο που το αγαπώ πάρα πολύ. Ήθελα πολλά χρόνια να κάνω κάτι τέτοιο και βρήκα τώρα την ευκαιρία. Και είναι πάρα πολύ ωραίο που το κάναμε με τον Τάκη, που είναι ένας σπουδαίος πιανίστας με μία πολύ σπουδαία «φωνή» πιστεύω.

Να ρωτήσω κάτι σχετικό με αυτό. Τον τρόπο που επικοινωνούνται αυτές οι εμφανίσεις. Χρησιμοποιείτε για την προώθηση της δουλειάς και των εμφανίσεών σας sites κοινωνικής δικτύωσης (facebook, myspace, twitter κλπ);

Λοιπόν, κάποιοι άγνωστοι σε μένα έχουν κάνει σελίδες unofficial δεν είμαι εγώ και στο myspace και στο facebook. Έχω μία μεγάλη επιφύλαξη για το facebook, γιατί, ναι μεν είναι ένα πολύ ωραίο εργαλείο, αναμφίβολα, έχω όμως μεγάλες επιφυλάξεις για το πόσο εισβάλλει στον προσωπικό χώρο του καθενός. Είμαι χρήστης του ίντερνετ, αλλά νιώθω ότι μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο. Καμιά φορά περνάνε μέρες για να «μπω» και να ανοίξω τα emails μου, γιατί ξέρω ότι όταν θα «μπω» θα περάσουν ώρες για να «βγω» και αυτό μου χαλάει τη διάθεση λίγο. Ωστόσο, εννοείται ότι είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο και κάποια στιγμή φαντάζομαι ότι θα προσπεράσω αυτές τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις μου. Είναι ένα φοβερό εργαλείο, απλώς δε μου αρέσει όταν διεισδύει στον προσωπικό μου χώρο και χρόνο. Γιατί κάποιοι άνθρωποι οικειοποιούνται τους άλλους. Εμένα μου κάνει τρομερή εντύπωση αυτό. Αλλά βγαίνουν και κάποια πολύ καλά πράγματα, ακόμα και από άποψη κριτικής. Είναι πάρα πολύ χρήσιμο και κακά τα ψέμματα φέρνει και τον κόσμο κοντά.

Έχοντας ζήσει και την παλαιότερη εποχή της δισκογραφίας, πως βλέπετε να διαμορφώνεται το τοπίο στην εγχώρια μουσική παραγωγή; Θα αλλάξει ο τρόπος δημιουργίας και διάδοσης της μουσικής;

Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα συζήτησης, το οποίο κυριαρχεί σε όλες τις συζητήσεις μεταξύ συνεργατών και φίλων. Κανένας δεν έχει απάντηση. Η απάντηση δίδεται αυτόματα από τους νέους ανθρώπους που χειρίζονται τα καινούργια μέσα και δεν εξαρτώνται από τις δισκογραφικές εταιρείες. Βρίσκουν τους τρόπους, έχουν την παραγωγή τους και την προσφέρουν δωρεάν βεβαίως μέσω του ίντερνετ. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Από τη μια, ο κόσμος ενδιαφέρεται για τη μουσική και για αυτό κάνει το downloading, αλλά επίσης βλέπω ότι ο κόσμος δεν ακούει μουσική όπως άκουγε παλαιότερα. Δηλαδή, εγώ δεν ακούω μουσική όπως άκουγα. Εγώ καθόμουνα και άκουγα μουσική. Δεν έκανα κάτι άλλο ταυτόχρονα. Η μουσική έχει καταλήξει ή καταντήσει στο να είναι μια υπόκρουση. Συνοδεύει μια άλλη δραστηριότητα. Αυτό εμένα με πληγώνει.

Σας καταλαβαίνω πολύ καλά.

Δεν λέω ότι είναι αυτό αποκλειστικά και μόνο, αλλά κυρίως συμβαίνει αυτό και με προβληματίζει πάρα πολύ. Δεν θα ήθελα να γίνεται αυτό, αλλά βλέπω ότι συμβαίνει ολοένα και περισσότερο. Και βλέπω και ότι ο κόσμος, το κοινό, δεν είναι πρόθυμο να πληρώσει τον άνθρωπο που έχει δημιουργήσει ένα τραγούδι, το οποίο ενδεχομένως έχει αγαπήσει ο ακροατής. Δεν είναι πρόθυμος όμως να το πληρώσει και αυτό είναι λάθος. Και για αυτό ο μουσικός έχει περιοριστεί. Περιμένει και ελπίζει να έχει εμφανίσεις. Αυτό δημιουργεί άλλα προβλήματα και άλλα θέματα γιατί δεν είναι και η αγορά τόσο μεγάλη. Δεν μπορούν όσοι δημιουργούν να βγαίνουν και να παίζουν ζωντανά.

Αυτό είναι όντως ένα μεγάλο θέμα γιατί κάποιοι δεν έχουν, ούτως ή άλλως, τη δυνατότητα να παίξουν ζωντανά. Οι στιχουργοί, παραδείγματος χάριν, δεν είναι απαραιτήτως μουσικοί ή τραγουδιστές.

Βεβαίως. Είναι και αυτό. Έπίσης οι ξένοι καλλιτέχνες μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα να παίξουν πολύ εύκολα. Για έναν Έλληνα όμως το να βγει να παίξει στο εξωτερικό είναι πολύ πιο δύσκολο. Υπάρχουν προβλήματα και θέματα τα οποία προκαλούν στον Έλληνα μουσικό και στον Έλληνα τραγουδοποιό και στον Έλληνα τραγουδιστή τη συρρίκνωση της δραστηριότητάς του. Αυτό είναι μεγάλο θέμα. Αυτό επίσης που συμβαίνει με τις δισκογραφικές εταιρείες, αν και παγκόσμιο φαινόμενο, ήτανε μοιραίο ότι θα συνέβαινε και κυρίως στην Ελλάδα, ότι δηλαδή η δισκογραφία θα έσβυνε σιγά σιγά. Είναι ένα πολύπλοκο θέμα και πρέπει και ο κόσμος να συνειδητοποιήσει ότι αυτή η μουσική ή αυτό το τραγούδι, που το ακούει και το αγαπάει τόσο πολύ, απαιτεί κάποιο κόπο από μερικούς ανθρώπους και απαιτεί και κάποια έξοδα από μερικούς ανθρώπους. Πρέπει να πληρωθεί το στούντιο, να πληρωθούν οι μουσικοί. Ο στιχουργός και ο συνθέτης έχουν κοπιάσει πάρα πολύ με τους μουσικούς.

Έλεγε μια ωραία κουβέντα ο Μανώλης Ρασούλης σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία.

Έλεγε πολλές ωραίες κουβέντες ο Μανώλης.

Έλεγε ότι: κι εγώ ήμουν υπέρ της ελεύθερης διακίνησης της τέχνης και των αγαθών, αλλά μετά πήγα στο μανάβη και μου ζήταγε λεφτά για τις ντομάτες. Εξάλλου και ο νόμος λέει ότι η πνευματική ιδιοκτησία είναι σαν κάθε άλλη ιδιοκτησία.

Θέλει τεράστια προσοχή. Ο κόσμος δεν έχει εκπαιδευτεί για να σέβεται αυτή τη δημιουργία. Δεν το κάνουν όλοι αυτό, δεν είναι αγενείς όλοι, αλλά είναι αρκετοί. Και αυτό θέλει μεγάλη προσοχή.