Ακολουθήστε μας στο Google news

Από τον Εν Λευκώ 87,7 στο e-tetRadio

25 Σεπτεμβρίου 2011Ο Χρήστος Χατζής του Εν Λευκώ 87,7 είναι από τις περιπτώσεις των ραδιοφωνικών παραγωγών που γνωρίζουν πολύ καλά τι θα κάνουν σε μια εκπομπή, σε ένα από τα πιο σοφιστικέ ραδιόφωνα των ερτζιανών, παρουσιάζοντας πάντοτε καλές μουσικές. Γνωρίζει το ίδιο το μέσο, ξέρει να ξεχωρίζει τα τραγούδια που ταιριάζουν και πρέπει να ακουστούν στην ώρα του, γνωρίζει τι πρέπει να πει στον αέρα.
Τώρα, είναι ώρα να τον γνωρίσουμε κι εμείς, λίγο παραπάνω, μέσω των στακάτων απαντήσεων που μας έδωσε, στην απολαυστική - κατά την άποψή μου - συνέντευξη που ακολουθεί.

Αν θα μπορούσες, τι θα άλλαζες στην μπάντα των FM;
Όλα και τίποτα. Έχει γίνει τόσο μεγάλη ζημιά στην αισθητική και το γούστο των ακροατών της δημόσιας και ιδιωτικής ραδιοφωνίας, από καταβολής της, με το διαπλεκόμενο να ορίζει σχεδόν τα πάντα, που, ό,τι και ν αλλάξεις, θα χρειαστούν γενιές 14 για να συνέλθουμε. Ο μόνος τρόπος είναι η... επιστημονική φαντασία, δηλαδή να γυρίσει πίσω ο χρόνος και να μπουν οι σωστές βάσεις, με αυστηρούς νόμους. Σ ένα διαλυμένο κράτος, το ραδιόφωνο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο απ αυτό που έχουμε. Ας ελπίσουμε σε μια νέα εποχή, με τίμιο και, τουλάχιστον, καλόγουστο ραδιόφωνο.

Έζησες την "Άνοιξη της ελληνικής ραδιοφωνίας", από την αρχή της. Πιστεύεις ότι το ραδιόφωνο έχει αλλάξει εποχή;
Εποχή έχει αλλάξει σίγουρα, θέλει δεν θέλει, το αν ήταν καλύτερα τότε ή τώρα, είναι μεγάλο ερωτηματικό, προσωπικά το βρίσκω πιο βαρετό τώρα. Μου λείπουν οι φρέσκιες ιδέες, οι εκπλήξεις και ο καλός ανταγωνισμός. Τα πρώτα 4-5 χρόνια ήταν ιδανικά, μετά ήρθαν οι σταθμοί με φτηνό ελληνικό ρεπερτόριο, οι υπολογιστές με επαναλαμβανόμενα playlist, οι πληρωμένες μεταδόσεις, οι παραγωγοί καρικατούρες και η ισοπέδωση της ψυχής του ραδιόφωνου.

Τι είναι αυτό που λείπει από τους παρουσιαστές σήμερα, σε σχέση με τις πρώτες ημέρες του ιδιωτικού ραδιοφώνου που ξεκινήσαμε εκπομπές;
Καμία σχέση! Τότε, τα απαραίτητα προσόντα ήταν τα δυο βασικά: γνώση της μουσικής και καλό μικρόφωνο. Το διαπλεκόμενο περιοριζόταν στη χρήση-πρόσληψη στελεχών δισκογραφικών εταιρειών που κυριαρχούσαν κι ήταν, βέβαια, πολύ καλά ενημερωμένοι στη μουσική. Έτσι με πήραν και μένα οι πρώτοι μου εργοδότες, για τις πρώτες μεταδόσεις, τους διαγωνισμούς με πλούσια δώρα κι άλλα καλούδια. Σήμερα μετράει το να είσαι ήδη γνωστός από ένα πάνελ μεσημεριανής τηλεοπτικής εκπομπής, κοσμικογράφος της κατινιάς, μοντέλο... Οι περισσότεροι παραγωγοί των
μουσικών σταθμών κάνουν ραδιόφωνο για την ξεφτιλισμένη, πλέον, γκλαμουριά, χωρίς αγάπη για το μέσο και τη μουσική, προβάλλουν τον εαυτό τους σαν να είναι το κέντρο του κόσμου, μιλάνε σε πρώτο πρόσωπο, τα ξέρουν όλα, κυνηγιούνται ολημερίς με τις δημόσιες σχέσεις, σέρνονται στους διαδρόμους γλείφοντας όποιον βρουν μπροστά τους και τους ακροατές τους, τους έχουν... Μην πω! Στο ραδιόφωνο πρέπει να πετάς τον εαυτούλη σου από το παράθυρο πριν αρχίσεις εκπομπή και να γίνεσαι ένα με τους ακροατές. Δεν ξέρω πολλούς να το κάνουν αυτό. Τότε υπήρχε μια τρέλα κι αθωότητα, σήμερα υπάρχει πονηριά, απουσία φαντασίας και τεράστια κακογουστιά.

Πώς πιστεύεις ότι θα είναι το μέλλον του ελληνικού ραδιοφώνου;
Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες...(γέλια)
Αδύνατη η πρόβλεψη. Περιμέναμε μια αλλαγή με την κρίση που μας βάρεσε, ότι και καλά οι ακροατές θα ψαχνόντουσαν περισσότερο και θα χαμε μια απομάκρυνση  από τα τυποποιημένα ραδιόφωνα. Μπα... Ούτε στο ελάχιστο δεν συνέβη αυτό, το φτηνό ρεπερτόριο ζει και βασιλεύει. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι πολλοί σταθμοί δεν θα καταφέρουν ν αντέξουν την κρίση, θα πουληθούν στους χειρότερους Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες, μεγαλομπακάληδες, Μέρντοκ, Μπερλουσκόνι και λοιποί εφιάλτες. Αν συνεχίσουμε έτσι, σ αυτό το στεγνό τοπίο, από την πολλή μουσική «κονσέρβα» θα πάθουμε ομαδικό ραδιοφωνικό σκορβούτο. Οι νέες τεχνολογίες ίσως δώσουν λύσεις, ιδέες και δυνατότητες, αλλάζοντας εντελώς τα δεδομένα. Αλλά, πάλι, αν δεν αλλάξει μυαλά ο άνθρωπος, η τεχνολογία, από μόνη της, δεν σώζει.