Ακολουθήστε μας στο Google news
Θάνου Παπαχρήστου
Το μεγαλύτερο ποσοστό, ας μη γελιόμαστε, μπαίνοντας σπίτι ανοίγει το κουμπί της τηλεόρασης και, ή την αφήνει να παίζει για... συντροφιά, ή στρογγυλοκάθεται στον καναπέ και στοιχηματίζει πόσο γρήγορα θα τελειώσουν τις μπαταρίες του τηλεκοντρόλ από το συνεχές ζάπινγκ. Από την άλλη, μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, το ραδιόφωνο ανοίγει με το που θα γυρίσει το κλειδί στη μίζα. Αντιστοίχως λοιπόν, άλλοι αφοσιώνονται στο να κερδίσουν γρηγορότερα δυο μέτρα δρόμου, και αλοίμονο σε αυτόν που θα μπει μπροστά του, οπότε το ραδιόφωνο παίζει σαν σάουντρακ σε ταινία ανελέητου κυνηγητού, και άλλοι πότε από τα κουμπιά της κονσόλας, πότε από τα κουμπιά πάνω στο τιμόνι αλλάζουν σταθμούς -θα ήταν αστείο να πούμε σαν τα πουκάμισα. Ούτε κουμπί δεν προλαβαίνεις να ξεκουμπώσεις! Υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι τραγικά καμμένοι, εξού και κανείς δεν τους παίρνει σοβαρά στα υπόψιν, που ανοίγουν το ραδιόφωνο στο σπίτι ή στη δουλειά, βάζουν τον "αγαπημένο" τους σταθμό, και τον ακούν όλη μέρα.
Το ραδιόφωνο λοιπόν, είχε και θα έχει πάντα κοινό. Εκτός αν κάποια μέρα ξυπνήσουμε όλοι σοφότεροι, οπότε μαζί με τις τηλεοράσεις, θα πετάξουμε από το παράθυρο και τις κονσόλες των αυτοκινήτων (είναι ενσωματωμένα πια τα ρημάδια τα ραδιόφωνα με ολόκληρο το ταμπλό!). Και ενώ όλοι έχουμε αποδεκτή "κρύβομαι κάτω από τον πάτο του βαρελιού" αισθητική της τηλεόρασης, έχω δυσκολευτεί πολύ να βρω συνειδητοποιημένο ακροατή ραδιοφώνου... Συζητήσεις επί συζητήσεων, και όταν τους ενημερώνω οτι ακούνε 300 κομμάτια όλα κι όλα, με τα 5 χοτ (hot - του καιρού επιτυχίες) να επαναλαμβάνονται 6 φορές μες στη μέρα το καθένα, με κοιτάνε λες και πάτησα πρώτος στην Νεμεσιάδα (έτσι θα ονόμαζα τη δική μου Αμερική ως άλλος Κολόμβος).
Ξυπνήστε αδέρφια! Ακούτε playlist! Δεν είναι ντροπή... Όχι όσο να παίρνεις ναρκωτικά. Δεν παίρνεις; Αλήθεια; Και πως την αντέχεις την επανάληψη; - "Δεν το έχω προσέξει. Τώρα που το λες...". - "300 τραγούδια μόνο; Η αλήθεια είναι οτι παίζουν όλο τα ίδια και τα ίδια". Ας μην καταγράψω άλλες τις αντιδράσεις. Θα κοπούν στο re-writing. Η πραγματικότητα μας έχει χτυπήσει από καιρό την πόρτα. Άλλος είχε πάει για ψώνια, άλλος είχε δυνατά την τηλεόραση, άλλος δεν ανοίγει ποτέ σε ξένους. Το ραδιόφωνο έχει γίνει τηλεόραση. Για καμμένους! Και οι φωτεινές εξαιρέσεις, ελέω της κρίσης, κατεβάζουν γενικούς με ταχύτατους ρυθμούς, αφήνοντας το σκοτάδι αχανές να απλώνετε μπροστά μας. Είπαμε. Πολλοί είναι αυτοί που δεν ανησυχούν. Μετά από λίγο το μαθαίνεις το σκοτάδι. Το συνηθίζεις. Και μετά το φως γίνεται πολύ ενοχλητικό.
Οι άνθρωποι του ραδιοφώνου και της μουσικής, εκδιώχθηκαν από τις μπάντες των FM. Άλλοι βρήκαν κάτι άλλο και άφησαν τη δισκοθήκη τους να τους θυμίζει παλιές εποχές. Άλλοι υπέκυψαν στο playlist και τον χορηγό. Υπάρχουν και κάποιοι γραφικοί που ανοίγουν ιντερνετικά ραδιόφωνα. Άντε να τους πετύχεις.... Κοίτα να δεις όμως που μου θυμίζουν τους παλιούς ραδιοπειρατές. Και αυτοί από την τρέλα τους, ξεκινούσαν να παίζουν μουσικές από το σπίτι τους, και τους άκουγαν λίγοι, αλλά πολλοί από αυτούς έκατσαν τελικά μπροστά από μικρόφωνα μεγάλων σταθμών και έγραψαν την ιστορία του μέχρι πρότινος καλού ραδιοφώνου. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε λοιπόν την συνέχεια του καλού ραδιοφώνου. Στους Πειρατές των ραδιο-κυμάτων του web. Σερφάρετε ελεύθερα, μακρυά από τους μεγαλο-καρχαρίες των FM.
Το μεγαλύτερο ποσοστό, ας μη γελιόμαστε, μπαίνοντας σπίτι ανοίγουν το κουμπί της τηλεόρασης...
27 Σεπτεμβρίου 2011ΤουΘάνου Παπαχρήστου
Το μεγαλύτερο ποσοστό, ας μη γελιόμαστε, μπαίνοντας σπίτι ανοίγει το κουμπί της τηλεόρασης και, ή την αφήνει να παίζει για... συντροφιά, ή στρογγυλοκάθεται στον καναπέ και στοιχηματίζει πόσο γρήγορα θα τελειώσουν τις μπαταρίες του τηλεκοντρόλ από το συνεχές ζάπινγκ. Από την άλλη, μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, το ραδιόφωνο ανοίγει με το που θα γυρίσει το κλειδί στη μίζα. Αντιστοίχως λοιπόν, άλλοι αφοσιώνονται στο να κερδίσουν γρηγορότερα δυο μέτρα δρόμου, και αλοίμονο σε αυτόν που θα μπει μπροστά του, οπότε το ραδιόφωνο παίζει σαν σάουντρακ σε ταινία ανελέητου κυνηγητού, και άλλοι πότε από τα κουμπιά της κονσόλας, πότε από τα κουμπιά πάνω στο τιμόνι αλλάζουν σταθμούς -θα ήταν αστείο να πούμε σαν τα πουκάμισα. Ούτε κουμπί δεν προλαβαίνεις να ξεκουμπώσεις! Υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι τραγικά καμμένοι, εξού και κανείς δεν τους παίρνει σοβαρά στα υπόψιν, που ανοίγουν το ραδιόφωνο στο σπίτι ή στη δουλειά, βάζουν τον "αγαπημένο" τους σταθμό, και τον ακούν όλη μέρα.
Το ραδιόφωνο λοιπόν, είχε και θα έχει πάντα κοινό. Εκτός αν κάποια μέρα ξυπνήσουμε όλοι σοφότεροι, οπότε μαζί με τις τηλεοράσεις, θα πετάξουμε από το παράθυρο και τις κονσόλες των αυτοκινήτων (είναι ενσωματωμένα πια τα ρημάδια τα ραδιόφωνα με ολόκληρο το ταμπλό!). Και ενώ όλοι έχουμε αποδεκτή "κρύβομαι κάτω από τον πάτο του βαρελιού" αισθητική της τηλεόρασης, έχω δυσκολευτεί πολύ να βρω συνειδητοποιημένο ακροατή ραδιοφώνου... Συζητήσεις επί συζητήσεων, και όταν τους ενημερώνω οτι ακούνε 300 κομμάτια όλα κι όλα, με τα 5 χοτ (hot - του καιρού επιτυχίες) να επαναλαμβάνονται 6 φορές μες στη μέρα το καθένα, με κοιτάνε λες και πάτησα πρώτος στην Νεμεσιάδα (έτσι θα ονόμαζα τη δική μου Αμερική ως άλλος Κολόμβος). Ξυπνήστε αδέρφια! Ακούτε playlist! Δεν είναι ντροπή... Όχι όσο να παίρνεις ναρκωτικά. Δεν παίρνεις; Αλήθεια; Και πως την αντέχεις την επανάληψη; - "Δεν το έχω προσέξει. Τώρα που το λες...". - "300 τραγούδια μόνο; Η αλήθεια είναι οτι παίζουν όλο τα ίδια και τα ίδια". Ας μην καταγράψω άλλες τις αντιδράσεις. Θα κοπούν στο re-writing. Η πραγματικότητα μας έχει χτυπήσει από καιρό την πόρτα. Άλλος είχε πάει για ψώνια, άλλος είχε δυνατά την τηλεόραση, άλλος δεν ανοίγει ποτέ σε ξένους. Το ραδιόφωνο έχει γίνει τηλεόραση. Για καμμένους! Και οι φωτεινές εξαιρέσεις, ελέω της κρίσης, κατεβάζουν γενικούς με ταχύτατους ρυθμούς, αφήνοντας το σκοτάδι αχανές να απλώνετε μπροστά μας. Είπαμε. Πολλοί είναι αυτοί που δεν ανησυχούν. Μετά από λίγο το μαθαίνεις το σκοτάδι. Το συνηθίζεις. Και μετά το φως γίνεται πολύ ενοχλητικό. Οι άνθρωποι του ραδιοφώνου και της μουσικής, εκδιώχθηκαν από τις μπάντες των FM. Άλλοι βρήκαν κάτι άλλο και άφησαν τη δισκοθήκη τους να τους θυμίζει παλιές εποχές. Άλλοι υπέκυψαν στο playlist και τον χορηγό. Υπάρχουν και κάποιοι γραφικοί που ανοίγουν ιντερνετικά ραδιόφωνα. Άντε να τους πετύχεις.... Κοίτα να δεις όμως που μου θυμίζουν τους παλιούς ραδιοπειρατές. Και αυτοί από την τρέλα τους, ξεκινούσαν να παίζουν μουσικές από το σπίτι τους, και τους άκουγαν λίγοι, αλλά πολλοί από αυτούς έκατσαν τελικά μπροστά από μικρόφωνα μεγάλων σταθμών και έγραψαν την ιστορία του μέχρι πρότινος καλού ραδιοφώνου. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε λοιπόν την συνέχεια του καλού ραδιοφώνου. Στους Πειρατές των ραδιο-κυμάτων του web. Σερφάρετε ελεύθερα, μακρυά από τους μεγαλο-καρχαρίες των FM. Αφορμή για το παραπάνω κείμενο στάθηκε η δημιουργία του ιντερνετικού Troll radio από παλιούς γνωστούς. Μπορείτε να ξεκινήσετε από εκεί το ψάξιμο...
