Ακολουθήστε μας στο Google news
Η δύναμη των συνειρμών δεν ξεθωριάζει με το πέρασμα των χρόνων. Ούτε υπάρχει λόγος να ξεθωριάσει.
Το Ευρωμπάσκετ του 2007 χάνεται μέσα σε κραυγές για την αδικία του ημιτελικού Ισπανίας-Ελλάδας, αλλά προσφέρει και παρηγοριά στην οικονομική συσκευασία των 4 λεπτών: Broken Promise, ντουέτο του Μπράιαν Μόλκο (των Placebo) με τον Μάικλ Στάιπ (των REM). Aπό τα ξεχασμένα μικρά αριστουργήματα των τελευταίων ετών.
Το άκουγα καθ'οδόν για το γήπεδο της Γρανάδα, όπου η Εθνική μας είχε ραντεβού με την ομάδα-νέμεση της προηγούμενης δεκαετίας.
Τους Σέρβους.
Μας κέρδιζαν και μας ξανακέρδιζαν και μας ξανακέρδιζαν. "Πού θα πάει, θα έρθει η σειρά μας να σας τρομοκρατήσουμε", λέγαμε με τους συναδέλφους κάθε φορά που η Εθνική έχανε έναν καυτό ημιτελικό ή προημιτελικό από τους "Γιούγκους". Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Στη Γρανάδα, πήραν το μικρόφωνο ο Μάικλ και ο Μπράιαν, απειλητικοί μέσα σε μία καταιγίδα από ντεσιμπέλ:
Ill wait my turn
To tear inside you
Watch you burn
And Ill wait my turn
To terrorize you
Watch you burn
And Ill wait my turn
Ill wait my turn
And this is a promise
Η νίκη επί των Σέρβων έστειλε την Εθνική μας στο δεύτερο γύρο και τους θρυλικούς "πλάβι" στο Βελιγράδι, ντροπιασμένους. Δεν αποσύρθηκαν ήσυχα από το σκηνικό. Φωνάζουν ακόμα για τη... διαιτησία, ανερυθρίαστα, ναι, αυτοί που είχαν πάντοτε θεούς και δαίμονες στο πλευρό τους. Ντρέπομαι να γράψω εδώ τι ακριβώς δήλωσε για τους διαιτητές ο Ντάρκο Μίλιτσιτς. Θα το βρείτε εύκολα στο Youtube. Κρατήστε τα μικρά παιδιά μακριά από τον υπολογιστή.
Φέτος, στη Λιθουανία, το Broken Promise ξαναβγήκε από το χρονοντούλαπο. Ο αγώνας με τους Σέρβους ήταν ο κρισιμότερος της διοργάνωσης για την Εθνική μας. Τα παλικαράκια μας μπήκαν στο γήπεδο με μάτι που γυάλιζε, προηγήθηκαν με 34-8, κατατρόπωσαν τους Σέρβους και πήραν το εισιτήριο για το τουρνουά που οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Οι -ιτς θα τους δουν από την τηλεόραση. Πέρασαν πια 13 χρόνια από την τελευταία νίκη των "Γιούγκων" επί της Εθνικής μας σε επίσημη διοργάνωση. Φεύγοντας από την αρένα του Κάουνας, τραγουδούσα:
Ill wait my turn
To tear inside you
Watch you burn
And Ill wait my turn
To terrorize you
Watch you burn
And Ill wait my turn
Ill wait my turn
And this is a promise
Εξι μέρες αργότερα, ανακοινώθηκε η διάλυση των REM. Αλλά εμείς της φυλής του μπάσκετ θα έχουμε πάντοτε τον Μάικλ Στάιπ και την υπόσχεσή του.
.
Φλούδες Πορτοκάλι
27 Σεπτεμβρίου 2011Εγραφα, σε προηγούμενο ...τεύχος, πριν με χαρακτηρίσετε γραφικό, για τα τραγούδια που έγιναν αχώριστα σάουντρακ των ταξιδιών μου στο εξωτερικό για τις διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων. Το Wake Me Up Before September Ends θα μου θυμίζει πάντοτε Βελιγράδι 2005, το Infra-Red των Placebo με την αποστροφή "Someone call an ambulance, there's gonna be an accident" φέρνει στο μυαλό Ιαπωνία 2006, το Dirty Diana του Michael Jackson ακουγόταν παντού στο Προολυμπιακό του 1988, το Carolina Drama των Raconteurs με ταξιδεύει στο Πεκίνο του 2008.Η δύναμη των συνειρμών δεν ξεθωριάζει με το πέρασμα των χρόνων. Ούτε υπάρχει λόγος να ξεθωριάσει.
Το Ευρωμπάσκετ του 2007 χάνεται μέσα σε κραυγές για την αδικία του ημιτελικού Ισπανίας-Ελλάδας, αλλά προσφέρει και παρηγοριά στην οικονομική συσκευασία των 4 λεπτών: Broken Promise, ντουέτο του Μπράιαν Μόλκο (των Placebo) με τον Μάικλ Στάιπ (των REM). Aπό τα ξεχασμένα μικρά αριστουργήματα των τελευταίων ετών.Το άκουγα καθ'οδόν για το γήπεδο της Γρανάδα, όπου η Εθνική μας είχε ραντεβού με την ομάδα-νέμεση της προηγούμενης δεκαετίας.
Τους Σέρβους.
Μας κέρδιζαν και μας ξανακέρδιζαν και μας ξανακέρδιζαν. "Πού θα πάει, θα έρθει η σειρά μας να σας τρομοκρατήσουμε", λέγαμε με τους συναδέλφους κάθε φορά που η Εθνική έχανε έναν καυτό ημιτελικό ή προημιτελικό από τους "Γιούγκους". Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Στη Γρανάδα, πήραν το μικρόφωνο ο Μάικλ και ο Μπράιαν, απειλητικοί μέσα σε μία καταιγίδα από ντεσιμπέλ:
Ill wait my turn
To tear inside you
Watch you burn
And Ill wait my turn
To terrorize you
Watch you burn
And Ill wait my turn
Ill wait my turn
And this is a promise
Η νίκη επί των Σέρβων έστειλε την Εθνική μας στο δεύτερο γύρο και τους θρυλικούς "πλάβι" στο Βελιγράδι, ντροπιασμένους. Δεν αποσύρθηκαν ήσυχα από το σκηνικό. Φωνάζουν ακόμα για τη... διαιτησία, ανερυθρίαστα, ναι, αυτοί που είχαν πάντοτε θεούς και δαίμονες στο πλευρό τους. Ντρέπομαι να γράψω εδώ τι ακριβώς δήλωσε για τους διαιτητές ο Ντάρκο Μίλιτσιτς. Θα το βρείτε εύκολα στο Youtube. Κρατήστε τα μικρά παιδιά μακριά από τον υπολογιστή.Φέτος, στη Λιθουανία, το Broken Promise ξαναβγήκε από το χρονοντούλαπο. Ο αγώνας με τους Σέρβους ήταν ο κρισιμότερος της διοργάνωσης για την Εθνική μας. Τα παλικαράκια μας μπήκαν στο γήπεδο με μάτι που γυάλιζε, προηγήθηκαν με 34-8, κατατρόπωσαν τους Σέρβους και πήραν το εισιτήριο για το τουρνουά που οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Οι -ιτς θα τους δουν από την τηλεόραση. Πέρασαν πια 13 χρόνια από την τελευταία νίκη των "Γιούγκων" επί της Εθνικής μας σε επίσημη διοργάνωση. Φεύγοντας από την αρένα του Κάουνας, τραγουδούσα:
Ill wait my turn
To tear inside you
Watch you burn
And Ill wait my turn
To terrorize you
Watch you burn
And Ill wait my turn
Ill wait my turn
And this is a promise
Εξι μέρες αργότερα, ανακοινώθηκε η διάλυση των REM. Αλλά εμείς της φυλής του μπάσκετ θα έχουμε πάντοτε τον Μάικλ Στάιπ και την υπόσχεσή του.
.
