Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο καφετζής είναι ενθουσιασμένος. Εμείς καθόμαστε στην αυλίτσα για να μας λούσει ο ήλιος και τον ακούμε που μιλάει με τη γυναίκα του. «Αύριο τελειώνουν τα βάσανα, Τασία». Εκείνη γελάει φανερά ικανοποιημένη. Νιώθεις ότι λείπουν και ένα δύο δόντια από το χαμόγελο, αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο ευτυχισμένο. «Από αύριο να βγάλεις τα κουτάλια. Θα φάμε πάλι φαΐ», προσθέτει εκείνος. Με άλλα λόγια, αύριο φεύγει ο «κακός» Κώστας και έρχεται ο «καλός» Γιώργος που θα δώσει και πάλι ψωμί στο λαό. Το είπε ο αρχηγός. «Λεφτά υπάρχουν».
Έχω περάσει αρκετές φορές από τότε έξω από το καφενείο του. Έχω σκεφτεί τον εαυτό μου να μπαίνει μέσα και να λέει: «Τι έγινε μάστορα; Τα βγάλατε τα κουτάλια; Φάγατε φαΐ;». Πώς να παίξεις όμως με τον πόνο του άλλου. Στο κάτω κάτω, ο πόνος εκείνου που πίστεψε είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνου που δεν πιάστηκε κορόιδο.
Δύο χρόνια πίσω
04 Οκτωβρίου 2011Δύο χρόνια πίσω. Οκτώβριος του 2009. Πρώτο Σάββατο του μήνα. Πίνουμε έναν τελευταίο καφέ (βυσσινάδα εγώ για την ακρίβεια) στις Λεύκες της Πάρου. Το απόγευμα θα πάρουμε το πλοίο να γυρίσουμε στην Αθήνα γιατί αύριο ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε, αν και ξέρουμε τι θα γίνει. Κανείς δεν περιμένει κάποια έκπληξη. Είναι η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Ένας καταρρακωμένος Καραμανλής έκανε χθες την τελευταία του δραματική εμφάνιση στο Πεδίο του Άρεως. Μόνο το βλέμμα του να έβλεπες από τη μικρή οθόνη, τα καταλάβαινες όλα.Ο καφετζής είναι ενθουσιασμένος. Εμείς καθόμαστε στην αυλίτσα για να μας λούσει ο ήλιος και τον ακούμε που μιλάει με τη γυναίκα του. «Αύριο τελειώνουν τα βάσανα, Τασία». Εκείνη γελάει φανερά ικανοποιημένη. Νιώθεις ότι λείπουν και ένα δύο δόντια από το χαμόγελο, αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο ευτυχισμένο. «Από αύριο να βγάλεις τα κουτάλια. Θα φάμε πάλι φαΐ», προσθέτει εκείνος. Με άλλα λόγια, αύριο φεύγει ο «κακός» Κώστας και έρχεται ο «καλός» Γιώργος που θα δώσει και πάλι ψωμί στο λαό. Το είπε ο αρχηγός. «Λεφτά υπάρχουν».
Έχω περάσει αρκετές φορές από τότε έξω από το καφενείο του. Έχω σκεφτεί τον εαυτό μου να μπαίνει μέσα και να λέει: «Τι έγινε μάστορα; Τα βγάλατε τα κουτάλια; Φάγατε φαΐ;». Πώς να παίξεις όμως με τον πόνο του άλλου. Στο κάτω κάτω, ο πόνος εκείνου που πίστεψε είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνου που δεν πιάστηκε κορόιδο.
