Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο Θάνος Ανεστόπουλος εμφανίζεται τις Παρασκευές στη μουσική σκηνή Αυλαία, παρουσιάζοντας τον επερχόμενο δίσκο του, παλαιότερα τραγούδια, αλλά και μια έκθεση ζωγραφικής τέχνης. Με αφορμή τα παραπάνω κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιντερνετική συζήτηση.
Μετά από τόσες δισκογραφικές κυκλοφορίες με τα Διάφανα Κρίνα, ήρθε η στιγμή για την πρώτη προσωπική σας δισκογραφική δουλειά. Τι συναισθήματα σας προκαλεί αυτό; Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές κατά τη δημιουργική διαδικασία;
Οι ηχογραφήσεις συνεχίζονται με παρεμβολές από ποσότητες καφείνης και νικοτίνης,και πολλές ακροάσεις. Συντροφιά με δυο παράνομα καθάρματα που τους ξέβρασε η άγρια θάλασσα του rock n roll και τους σημάδεψε τσουρουφλίζοντάς τους η έρημος του Blues. Μιλάω για τους αξιότιμους, κατά τα άλλα, κύριους Μανώλη Αγγελάκη και Στάθη Ιωάννου αχώριστο δίδυμο-από τους εξωγήινους Illegal Operation οι οποίοι ανέλαβαν την παραγωγή και όχι μόνο. Τον Άκη Σπυριδάκη (Κρητικός που θα θελε να είχε γεννηθεί στην Αγγλία) ο οποίος είναι υπεύθυνος να μεταφέρει το κλίμα και την αισθητική των τραγουδιών μέσω του art work του στον δίσκο-βινύλλιο ως γραφίστας (άνεργος φυσικά) - και μέσα σε αυτό το βινύλλιο θα χώσουμε κι ένα cd για να το ακούμε στο αμάξι. Τον Περικλή (η σιωπηλή ψυχή αυτής της δημιουργικής παρέας) ο υπεύθυνος της Πατρινής μικρής ανεξάρτητης δισκογραφικής Inner Ear με ένα από τα καλύτερα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ποιοτικά lebel αυτή την στιγμή στα μουσικά πράγματα. Βασικός στόχος σε αυτήν την ομαδική δημιουργική προσπάθειά μας είναι η καταγραφή της ψυχής και των συναισθημάτων που δημιουργεί η ακρόαση και η απόδοση μιας φωνής και μιας κιθάρας με απλούς και αφαιρετικούς ήχους να συνθέτουν το όλον. Συμμετέχουν φίλοι μου μουσικοί και όχι μόνο, με βασικό πυρήνα τους: Νίκο Γιούσεφ - Μουσικό Πριόνι/Μπάσο, Τηλέμαχο Μούσσα - ηλ.κιθάρα/θέρεμιν, Σοφία Ευκλείδου - βιολοντσέλο κ.α. Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν και στην ομορφιά της απλότητας που όμως είναι τόσο δύσκολο να κατακτηθεί και να περιγραφεί στην εποχή μας .Στους τοίχους και στα ράφια του χώρου που ηχογραφούμε μας συντροφεύουν τα δισκάκια του Johnny Cash, του άντρα με τα μαύρα και το πνευμα των ηχογραφήσεων του Ρούμπιν .Για να σας μπάσω λίγο στο κλίμα! Σκοπός όλης αυτής της συμμορίας που έχει δημιουργηθεί είναι όποτε γουστάρουμε και νιώθουμε έτοιμοι να ηχογραφούμε μουσική και τραγούδια και κάθε φορά κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει μέσα μου και στο γύρω μου.
Στις εμφανίσεις αυτές στην Αυλαία, τις τέσσερις Παρασκευές, σας συνοδεύουν τέσσερα διαφορετικά συγκροτήματα (Άγριες Φράουλες, Rumors, Egg Hell και Moussas farm). Επιλέξατε ο ίδιος αυτά τα συγκροτήματα και, αν ναι, για ποιους λόγους;
Oι Moussas Farm που θα ανοίξουν την τελευταία Παρασκευή στην Αυλαία είναι το μουσικό project του Τηλέμαχου Μούσα με τους ίδιους μουσικούς που παίζουν μαζί μου αλλά υπηρετώντας τις μουσικές συνθέσεις αυτήν την φορά του Τηλέμαχου .Στην ουσία δηλαδή είμαστε μια μπάντα που συγχρόνως γίνεται ανα πάσα στιγμή δύο μπάντες με διαφορετικές μουσικές αναζητήσεις αλλά από τους ίδιους μουσικούς. Ζήτησα και μου πρότεινε κιόλας παράλληλα ο Νίκος Γιούσεφ κάποια σχήματα από νέους ανθρώπους από τον ανεξάρτητο μουσικό χώρο με σύγχρονες και φρέσκες προτάσεις για να ανοίγουν τις υπόλοιπες Παρασκευές, δίνοντας βήμα σε μουσικούς να παίξουν και να συστήσουν την δικιά τους μουσική. Κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν σταμάτησε ποτέ να γίνεται.
Στις εμφανίσεις αυτές θα παρουσιάσετε και μερικά δικά σας έργα μια άλλης τέχνης, της ζωγραφικής. Ζωγραφίζατε πάντοτε; Τι είναι αυτό που σας έκανε να πραγματοποιήσετε αυτή την παράλληλη καλλιτεχνική έκθεση;
Ας πούμε πως μου δίνεται η δυνατότητα να εκφράζομαι με διαφορετικό τρόπο. Όπως έλεγε κι ο ζωγράφος Έντβαρντ Μουνκ: «είναι αδύνατο να εξηγήσει κανείς έναν πίνακα. Ζωγραφίστηκε επειδή ακριβώς δεν μπορούσε να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο». Η μουσική καθόριζε και συνεχίζει να καθορίζει το αισθητικό κομμάτι στη ζωή μου και όπως έλεγε κι ο Φρόιντ: «οι τέχνες είναι ένας τρόπος έκφρασης των βαθύτερων επιθυμιών του ανθρώπου». Η ζωγραφική πάλι με βοηθάει, όταν μου φαίνεται αδύνατο με στίχους και νότες, να περιγράψω πράγματα καταστάσεις και δαίμονες που βιώνω μέσα από τα κουτάκια μου. Τέχνη των τεχνών θεωρώ την μουσική και η ζωγραφική είναι η μικρή λεπτεπίλεπτη πριγκίπισσα, η αδερφούλα της. Νομίζω πως χρειάζεται με το έμφυτο ταλέντο να υπάρχει και ακατάπαυστη θέληση για γνώση. Ένα χάρισμα που μπορεί να διαθέτουμε είναι σαν το λουλούδι. Και οι γνώσεις είναι το νερό του. Αν σταματήσει να ποτίζεται, μαραίνεται. Και στη ζωγραφική, όπως σ όλες τις μορφές τέχνης, πυρήνας είναι ο κόσμος των συναισθημάτων. Συνήθως οι άνθρωποι τοποθετούμε οτιδήποτε μελαγχολικό στην σκοτεινή μας πλευρά, αν και έχω την αίσθηση πως και το σκοτάδι και το φως συνυπάρχουν και τα δύο μέσα μας και δεν είναι πάντα επιλογή μας ποιο απ τα δύο μας κυριεύει. Η δικιά μου μελαγχολία είναι σαν το μούχρωμα που βάφεται ο ορίζοντας, την ώρα εκείνη τη μεταίχμια που το βράδυ σπρώχνει απαλά και γλυκά τη μέρα να φύγει, ν αποσυρθεί. Τις περισσότερες φορές αφήνω τον εαυτό μου να βιώνει. Άλλοτε μια βαθιά κι άλλοτε μια γλυκιά μελαγχολία, που πολλές φορές εξωτερικεύεται ζωγραφίζοντας. Απ την στιγμή που το αποδέχομαι κι αφήνομαι να το βιώνω σαν συναίσθημα μιας κανονικότητας, σχεδόν πάντα το επόμενο βίωμα είναι η έξοδος στο φως, όπου τότε προτιμώ πιότερο να το ζω παρά να το περιγράφω και να το εξηγώ.
Στην περίοδο αυτή που διανύουμε, συχνά, ακούγονται διαμαρτυρίες για την απουσία των πνευματικών ανθρώπων. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Μέχρι που «οφείλουν» οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου να είναι παρόντες και με ποιους τρόπους;
Χρειάζεται να είναι παρόντες πρωτίστως οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου στα δύσκολά του, να είναι έξω στο τώρα ,να προσπαθούν να δείξουν τρόπους στους νεότερους να μάθουν να αντιδρούν, να μάθουν να ξεχύνουν τις κραυγές τους ευστοχα, να είναι εκει στους δρόμους και στους χωρους εργασιας των νεων, να αφυπνιζουν με το πνεύμα τους κι όχι να συνεχίζουν να αποζητούν να μας γοητεύουν, τονώνοντας ισως έναν ναρκισισμο μέσω του πνευματικού τους έργου κι όχι να κρύβονται και να λουφάζουν πίσω από το έργο τους αφήνοντας αΐδρωτα να δουλευει αυτό και να μιλάει μονο αυτό εξ ονόματος τους. Εχω την αίσθηση πως ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου αυτής της χώρας είναι άλαλο και την έχει κάνει τουμπεκί γιατί έχει κι αυτό λερωμένη την φωλιά του, αφού για πολλά χρόνια συμπορεύτηκε και αφέθηκε σε πεολιχίστικες σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία καθαρά για οικονομικά οφέλη και για μισαλλόδοξους λόγους, γινόμενοι τελικά οι πνευματικές πόρνες της εξουσίας.Ένα άλλο διαφορετικό κομμάτι του πνευματικού κόσμου προτίμησε αηδιασμένο την σιωπή και το υπόγειο φτιάχνωντας γύρω του ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα,και πληγωμένοι σήκωσαν ένα μοναχικό τοίχος γύρω τους.
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεστε αποκλειστικά από τη μουσική; Η δημιουργία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Αν πιστέψει κανείς, σε αυτή την χωρα πως μπορεί να ζει και να βιοπορίζεται μόνο από τη μουσική του και κυρίως, αν η μουσική που φτιάχνει και παίζει είναι ροκ, τζαζ, μπλουζ(καθαρά λαϊκές μουσικές δηλαδή) και καταφέρει παράλληλα να μην την κάνει την μουσική του πουτάνα, τότε θα του έβγαζα το καπέλο .
Εκτός από το υλικό του καινούργιου δίσκου, τι θα παρουσιάσετε στην Αυλαία;
Ω! Κάθε φορά θα προσπαθήσουμε να είναι διαφορετικά τα πράγματα και οι διαθέσεις πάνω στην σκηνη για τέσσερις παραστασεις με επίκεντρο πάντα το καινούργιο υλικό που ανυπομονώ να παίξω μπροστά σε φίλους και συνήθεις υπόπτους γνωστούς που θα έρθουν. Μεγάλο κομμάτι θα το αφιερώσουμε στη χαρά του live και στην αληθινή έννοια και ουσία του να παίζεις ζωντανά - στον αυτοσχεδιασμό, στο τζαμάρισμα που λέμε.
Ακούτε περισσότερο ελληνική ή ξένη μουσική; Πείτε μου ένα τραγούδι με το οποίο έχετε «κολλήσει» αυτό τον καιρό.
Ακούω πλέον προσεχτικά και συνεχεία το τραγούδι της Ιπποκράτους, πάνω από τα Εξάρχεια, κάτω από το σπίτι μου το τραγούδι της πόλης μου, που στην αρχή ήταν σχεδόν βουβό και τώρα σκάνε σιγά σιγά ήχοι σαν μικρές δειλές κραυγούλες - μου φαίνεται πως όταν θα φτάσει στο ρεφρέν θα γίνει φλογερό πανκ που θα ματώσει τα ώτα μας. Κι αυτό δεν θα είναι ούτε ελληνικό μα ούτε ξένο τραγούδι αλλά πολυεθνικό.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος από την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου και για τέσσερις Παρασκευές στη μουσική σκηνή Αυλαία.
31 Οκτωβρίου 2011Νικητές των διπλών προσκλήσεων είναι οι Σπύρος Παπαγιάννης και Κατερίνα Παταβούκα. Τα ονόματά σας θα βρίσκονται στη είσοδο του μαγαζιού!Ο Θάνος Ανεστόπουλος εμφανίζεται τις Παρασκευές στη μουσική σκηνή Αυλαία, παρουσιάζοντας τον επερχόμενο δίσκο του, παλαιότερα τραγούδια, αλλά και μια έκθεση ζωγραφικής τέχνης. Με αφορμή τα παραπάνω κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιντερνετική συζήτηση.
Μετά από τόσες δισκογραφικές κυκλοφορίες με τα Διάφανα Κρίνα, ήρθε η στιγμή για την πρώτη προσωπική σας δισκογραφική δουλειά. Τι συναισθήματα σας προκαλεί αυτό; Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές κατά τη δημιουργική διαδικασία;
Οι ηχογραφήσεις συνεχίζονται με παρεμβολές από ποσότητες καφείνης και νικοτίνης,και πολλές ακροάσεις. Συντροφιά με δυο παράνομα καθάρματα που τους ξέβρασε η άγρια θάλασσα του rock n roll και τους σημάδεψε τσουρουφλίζοντάς τους η έρημος του Blues. Μιλάω για τους αξιότιμους, κατά τα άλλα, κύριους Μανώλη Αγγελάκη και Στάθη Ιωάννου αχώριστο δίδυμο-από τους εξωγήινους Illegal Operation οι οποίοι ανέλαβαν την παραγωγή και όχι μόνο. Τον Άκη Σπυριδάκη (Κρητικός που θα θελε να είχε γεννηθεί στην Αγγλία) ο οποίος είναι υπεύθυνος να μεταφέρει το κλίμα και την αισθητική των τραγουδιών μέσω του art work του στον δίσκο-βινύλλιο ως γραφίστας (άνεργος φυσικά) - και μέσα σε αυτό το βινύλλιο θα χώσουμε κι ένα cd για να το ακούμε στο αμάξι. Τον Περικλή (η σιωπηλή ψυχή αυτής της δημιουργικής παρέας) ο υπεύθυνος της Πατρινής μικρής ανεξάρτητης δισκογραφικής Inner Ear με ένα από τα καλύτερα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ποιοτικά lebel αυτή την στιγμή στα μουσικά πράγματα. Βασικός στόχος σε αυτήν την ομαδική δημιουργική προσπάθειά μας είναι η καταγραφή της ψυχής και των συναισθημάτων που δημιουργεί η ακρόαση και η απόδοση μιας φωνής και μιας κιθάρας με απλούς και αφαιρετικούς ήχους να συνθέτουν το όλον. Συμμετέχουν φίλοι μου μουσικοί και όχι μόνο, με βασικό πυρήνα τους: Νίκο Γιούσεφ - Μουσικό Πριόνι/Μπάσο, Τηλέμαχο Μούσσα - ηλ.κιθάρα/θέρεμιν, Σοφία Ευκλείδου - βιολοντσέλο κ.α. Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν και στην ομορφιά της απλότητας που όμως είναι τόσο δύσκολο να κατακτηθεί και να περιγραφεί στην εποχή μας .Στους τοίχους και στα ράφια του χώρου που ηχογραφούμε μας συντροφεύουν τα δισκάκια του Johnny Cash, του άντρα με τα μαύρα και το πνευμα των ηχογραφήσεων του Ρούμπιν .Για να σας μπάσω λίγο στο κλίμα! Σκοπός όλης αυτής της συμμορίας που έχει δημιουργηθεί είναι όποτε γουστάρουμε και νιώθουμε έτοιμοι να ηχογραφούμε μουσική και τραγούδια και κάθε φορά κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει μέσα μου και στο γύρω μου.
Στις εμφανίσεις αυτές στην Αυλαία, τις τέσσερις Παρασκευές, σας συνοδεύουν τέσσερα διαφορετικά συγκροτήματα (Άγριες Φράουλες, Rumors, Egg Hell και Moussas farm). Επιλέξατε ο ίδιος αυτά τα συγκροτήματα και, αν ναι, για ποιους λόγους;Oι Moussas Farm που θα ανοίξουν την τελευταία Παρασκευή στην Αυλαία είναι το μουσικό project του Τηλέμαχου Μούσα με τους ίδιους μουσικούς που παίζουν μαζί μου αλλά υπηρετώντας τις μουσικές συνθέσεις αυτήν την φορά του Τηλέμαχου .Στην ουσία δηλαδή είμαστε μια μπάντα που συγχρόνως γίνεται ανα πάσα στιγμή δύο μπάντες με διαφορετικές μουσικές αναζητήσεις αλλά από τους ίδιους μουσικούς. Ζήτησα και μου πρότεινε κιόλας παράλληλα ο Νίκος Γιούσεφ κάποια σχήματα από νέους ανθρώπους από τον ανεξάρτητο μουσικό χώρο με σύγχρονες και φρέσκες προτάσεις για να ανοίγουν τις υπόλοιπες Παρασκευές, δίνοντας βήμα σε μουσικούς να παίξουν και να συστήσουν την δικιά τους μουσική. Κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν σταμάτησε ποτέ να γίνεται.
Στις εμφανίσεις αυτές θα παρουσιάσετε και μερικά δικά σας έργα μια άλλης τέχνης, της ζωγραφικής. Ζωγραφίζατε πάντοτε; Τι είναι αυτό που σας έκανε να πραγματοποιήσετε αυτή την παράλληλη καλλιτεχνική έκθεση;
Ας πούμε πως μου δίνεται η δυνατότητα να εκφράζομαι με διαφορετικό τρόπο. Όπως έλεγε κι ο ζωγράφος Έντβαρντ Μουνκ: «είναι αδύνατο να εξηγήσει κανείς έναν πίνακα. Ζωγραφίστηκε επειδή ακριβώς δεν μπορούσε να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο». Η μουσική καθόριζε και συνεχίζει να καθορίζει το αισθητικό κομμάτι στη ζωή μου και όπως έλεγε κι ο Φρόιντ: «οι τέχνες είναι ένας τρόπος έκφρασης των βαθύτερων επιθυμιών του ανθρώπου». Η ζωγραφική πάλι με βοηθάει, όταν μου φαίνεται αδύνατο με στίχους και νότες, να περιγράψω πράγματα καταστάσεις και δαίμονες που βιώνω μέσα από τα κουτάκια μου. Τέχνη των τεχνών θεωρώ την μουσική και η ζωγραφική είναι η μικρή λεπτεπίλεπτη πριγκίπισσα, η αδερφούλα της. Νομίζω πως χρειάζεται με το έμφυτο ταλέντο να υπάρχει και ακατάπαυστη θέληση για γνώση. Ένα χάρισμα που μπορεί να διαθέτουμε είναι σαν το λουλούδι. Και οι γνώσεις είναι το νερό του. Αν σταματήσει να ποτίζεται, μαραίνεται. Και στη ζωγραφική, όπως σ όλες τις μορφές τέχνης, πυρήνας είναι ο κόσμος των συναισθημάτων. Συνήθως οι άνθρωποι τοποθετούμε οτιδήποτε μελαγχολικό στην σκοτεινή μας πλευρά, αν και έχω την αίσθηση πως και το σκοτάδι και το φως συνυπάρχουν και τα δύο μέσα μας και δεν είναι πάντα επιλογή μας ποιο απ τα δύο μας κυριεύει. Η δικιά μου μελαγχολία είναι σαν το μούχρωμα που βάφεται ο ορίζοντας, την ώρα εκείνη τη μεταίχμια που το βράδυ σπρώχνει απαλά και γλυκά τη μέρα να φύγει, ν αποσυρθεί. Τις περισσότερες φορές αφήνω τον εαυτό μου να βιώνει. Άλλοτε μια βαθιά κι άλλοτε μια γλυκιά μελαγχολία, που πολλές φορές εξωτερικεύεται ζωγραφίζοντας. Απ την στιγμή που το αποδέχομαι κι αφήνομαι να το βιώνω σαν συναίσθημα μιας κανονικότητας, σχεδόν πάντα το επόμενο βίωμα είναι η έξοδος στο φως, όπου τότε προτιμώ πιότερο να το ζω παρά να το περιγράφω και να το εξηγώ.
Στην περίοδο αυτή που διανύουμε, συχνά, ακούγονται διαμαρτυρίες για την απουσία των πνευματικών ανθρώπων. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Μέχρι που «οφείλουν» οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου να είναι παρόντες και με ποιους τρόπους;Χρειάζεται να είναι παρόντες πρωτίστως οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου στα δύσκολά του, να είναι έξω στο τώρα ,να προσπαθούν να δείξουν τρόπους στους νεότερους να μάθουν να αντιδρούν, να μάθουν να ξεχύνουν τις κραυγές τους ευστοχα, να είναι εκει στους δρόμους και στους χωρους εργασιας των νεων, να αφυπνιζουν με το πνεύμα τους κι όχι να συνεχίζουν να αποζητούν να μας γοητεύουν, τονώνοντας ισως έναν ναρκισισμο μέσω του πνευματικού τους έργου κι όχι να κρύβονται και να λουφάζουν πίσω από το έργο τους αφήνοντας αΐδρωτα να δουλευει αυτό και να μιλάει μονο αυτό εξ ονόματος τους. Εχω την αίσθηση πως ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου αυτής της χώρας είναι άλαλο και την έχει κάνει τουμπεκί γιατί έχει κι αυτό λερωμένη την φωλιά του, αφού για πολλά χρόνια συμπορεύτηκε και αφέθηκε σε πεολιχίστικες σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία καθαρά για οικονομικά οφέλη και για μισαλλόδοξους λόγους, γινόμενοι τελικά οι πνευματικές πόρνες της εξουσίας.Ένα άλλο διαφορετικό κομμάτι του πνευματικού κόσμου προτίμησε αηδιασμένο την σιωπή και το υπόγειο φτιάχνωντας γύρω του ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα,και πληγωμένοι σήκωσαν ένα μοναχικό τοίχος γύρω τους.
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεστε αποκλειστικά από τη μουσική; Η δημιουργία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Αν πιστέψει κανείς, σε αυτή την χωρα πως μπορεί να ζει και να βιοπορίζεται μόνο από τη μουσική του και κυρίως, αν η μουσική που φτιάχνει και παίζει είναι ροκ, τζαζ, μπλουζ(καθαρά λαϊκές μουσικές δηλαδή) και καταφέρει παράλληλα να μην την κάνει την μουσική του πουτάνα, τότε θα του έβγαζα το καπέλο .
Εκτός από το υλικό του καινούργιου δίσκου, τι θα παρουσιάσετε στην Αυλαία;Ω! Κάθε φορά θα προσπαθήσουμε να είναι διαφορετικά τα πράγματα και οι διαθέσεις πάνω στην σκηνη για τέσσερις παραστασεις με επίκεντρο πάντα το καινούργιο υλικό που ανυπομονώ να παίξω μπροστά σε φίλους και συνήθεις υπόπτους γνωστούς που θα έρθουν. Μεγάλο κομμάτι θα το αφιερώσουμε στη χαρά του live και στην αληθινή έννοια και ουσία του να παίζεις ζωντανά - στον αυτοσχεδιασμό, στο τζαμάρισμα που λέμε.
Ακούτε περισσότερο ελληνική ή ξένη μουσική; Πείτε μου ένα τραγούδι με το οποίο έχετε «κολλήσει» αυτό τον καιρό.
Ακούω πλέον προσεχτικά και συνεχεία το τραγούδι της Ιπποκράτους, πάνω από τα Εξάρχεια, κάτω από το σπίτι μου το τραγούδι της πόλης μου, που στην αρχή ήταν σχεδόν βουβό και τώρα σκάνε σιγά σιγά ήχοι σαν μικρές δειλές κραυγούλες - μου φαίνεται πως όταν θα φτάσει στο ρεφρέν θα γίνει φλογερό πανκ που θα ματώσει τα ώτα μας. Κι αυτό δεν θα είναι ούτε ελληνικό μα ούτε ξένο τραγούδι αλλά πολυεθνικό.
