Ακολουθήστε μας στο Google news
Για τον εαυτό του
"Είμαι ένα υπέροχο χάος, μια σκέτη καταστροφή!"
Για την ζωή
"Η ζωή είναι μια μεγάλη γιορτή από την πρώτη μέρα που γεννιέσαι, παρ' όλο που δεν υπάρχει τίποτα για να γιορτάσεις."
Για την Ελλάδα και τους Έλληνες
Η Ελλάδα είναι πλέον σαν το σπίτι μου και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που την επισκέπτομαι! Έχουμε πολλά κοινά με τους Έλληνες. Το σημαντικότερο είναι ότι μας ενώνει η Μεσογειακή κουλτούρα, κοινές συνήθειες στον τρόπο ζωής μας και μας αγγίζουν παρόμοια ακούσματα.
Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ στους Έλληνες, είναι ότι οι άνθρωποι σε κοιτάνε στα μάτια, έχουν το κεφάλι ψηλά, είναι έξω καρδιά, τους αρέσει να γλεντάνε και να διακεδάζουνε, είναι bon viver, τρώνε καλά, πίνουνε καλά! Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι οι Έλληνες κρατάνε τις ρίζες τους και τη μεσογειακή κουλτούρα και δεν έχουνε τόσο εξευρωπαϊστεί» .
Για τη μουσική του
Η μουσική μου είναι μουσική του πάθους, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!
Η μουσική για μένα δεν είναι απλά ένα hobby Είναι τρόπος ζωής. Και αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να επιβιώνω μέσα απ αυτό. Δεν κάνω κάτι επίτηδες. Είμαι αυτός που είμαι!
Για τις επιρροές του
Αντλώ στοιχεία από διάφορα είδη μουσικής, που προσπαθώ να ενσωματώνω στη μουσική μου και τα οποία ανανεώνω συνέχεια. Ξεκίνησα παίζοντας Μεξικάνικη μουσική, punk, rock κ.λ.π. Με έχει επηρεάσει βαθιά το ιταλικό τραγούδι του 60 και του 70. Με εμπνέουν όλες αυτές οι μουσικές, που έχουν γεννηθεί από την ανάγκη του ανθρώπου για να εκφραστεί και όχι για να εξυπηρετούν άλλους σκοπούς.
H punk μουσική με εκφράζει, γιατί είναι μια άγρια μουσική, με μεγάλη δόση ειρωνείας, που τολμάει να θίξει κονωνικοπολιτικά και άλλα ζητήματα χωρίς να μασάει τα λόγια της. Διαπνέεται από ένα ελεύθερο και επαναστατικό πνεύμα.Η Μεξικάνικη μουσική, έχει μια ποικιλομορφία. Έχει βάθος και ένα πνεύμα γιορτινό. Είναι συνάμα θλιμμένη και χαρούμενη. Θαυμάζω πολλούς Μεξικάνους καλλιτέχνες, όπως ο Jose Alfredo Jimenez, που κάποια από τα τραγούδια του είναι πραγματική ποίηση. Πάντα μπορεί να βρεθεί τρόπος να συνδεθούν δύο είδη μουσικής όταν υπάρχει μία κοινή βάση. Η punk εμπεριέχει μεγάλη δόση ειρωνείας, ταυτόχρονα είναι allegro όπως και η Μεξικάνικη και έχει μια σκοτεινή και άγρια πλευρά, η οποία μπορεί να σε οδηγήσει σε μεθυστικό παραλήρημα»
Για το ρεμπέτικο...
«Καταρχάς το ρεμπέτικο μου αρέσει σαν άκουσμα και με συγκινεί ιδιαίτερα. Είναι μουσική που βγαίνει απ την καρδιά, είναι συναισθηματικά φορτισμένη και παράλληλα μιλάει για καταστάσεις δύσκολες και σκληρές, χωρίς να αποπνέει μιζέρια, κακομοιριά ή απαισιοδοξία. Τα ρεμπέτικα τραγούδια, έχουν μια περηφάνια, όπως ακριβώς και το φλαμένκο. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη μουσική μου και πιστεύω πως είναι και αυτός ένας λόγος που η μουσική μου έχει απήχηση στο ελληνικό κοινό.
Για τους στίχους του και την χρήση της ισπανικής και ιταλικής γλώσσας
Ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο αντιλαβάνεται και εκφράζει τις απόψεις του με τον δικό του τρόπο, προβληματίζεται, ευαισθητοποιείται και λειτουργεί αναλόγως! Αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει μέσα από την δική του αντίληψη.
Τα ισπανικά είναι η γλώσσα μου, αλλά τα ιταλικά είναι η γλώσσα πολλών τραγουδιών που αγάπησα και τραγούδησα. Κάποιες φορές με βοηθάει η μία γλώσσα να εκφράσω καλύτερα αυτά που έχω να πω και κάποιες φορές η άλλη.
«Στο νέο μου cd έχω τραγουδήσει στα αγγλικά ένα τραγούδι, συνοδεύοντας τον Eugene από τους Gogol Bordello. Δεν απορρίπτω τα αγγλικά, όπως δεν απορρίπτω τα γιαπωνέζικα! Απλώς δεν είναι μια από τις προτεραιότητές μου. Προτιμώ να τραγουδώ στα ισπανικά και τα ιταλικά.»
Σε όποια γλώσσα κι αν τραγουδάς, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα καταλαβαίνουνε την κάθε σου λέξη. Από τη στιγμή όμως που περνάει το κοινό καλά, σημαίνει ότι έχουν πιάσει το feeling, έχουν μπει στο πνεύμα της μουσικής μου, είτε καταλαβαίνουν τους στίχους, είτε όχι. Αυτό είναι το σημαντικότερο!
Για τον Manu Chao και τους Gogol Bordello
Για μένα ο Manu Chao είναι ένας κορυφαίος καλλιτέχνης και μας συνδέει μια βαθιά φιλία. Η μουσική του έχει ένα πολύ προσωπικό στυλ, το οποίο διαφέρει αρκετά από το δικό μου. Εντούτοις, αυτό που κάνουμε το κάνουμε και οι δύο με την ψυχή μας, ούτως ώστε να είμαστε όσο το δυνατό πιο αυθεντικοί, ειλικρινείς και συνεπείς απέναντι στον εαυτό μας και κατ επέκταση στο κοινό μας.
Ο λόγος που επέλεξα να συνεργαστώ με αυτούς τους καλλιτέχνες, είναι ότι εκτός από τη φιλία που μας συνδέει, υπηρετούν πιστά αυτό που κάνουν με ειλικρίνεια, συνέπεια και αυθεντικότητα. Ο καλλιτέχνης οφείλει πάνω απ όλα να υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που κάνει. Να αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει, τόσο ως δημιουργός, όσο και ως performer.
Για τους καλλιτέχνες...
«Αυτό που οφείλει πάνω απ όλα ένας καλλιτέχνης είναι να υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που κάνει, δηλ. την τέχνη του. Από κει και πέρα, ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, προβληματίζεται, ευαισθητοποιείται και λειτουργεί αναλόγως. Έτσι κι ο καλλιτέχνης αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει μέσα από την δική του αντίληψη.»
Για την υποχρεωτική στράτευση στην Ελλάδα...
«Εγώ έζησα ένα χρόνο στη φυλακή γι αυτό το λόγο. Η μιλιταριστική πολιτική πρέπει να εξαφανιστεί, γιατί μπορεί να οδηγήσει στο χάος και την τραγωδία. Η πατριωτική συνείδηση μπορεί να εμφυσηθεί και με διαφορετικούς τρόπους. Η στρατιωτική θητεία, είναι χάσιμο χρόνου. Είναι απαράδεκτο τον 21ο αιώνα να φυλακίζεται κάποιος άνθρωπος, που δεν θέλει να καταταγεί στον στρατό.»
Για την παραμονή του στη φυλακή...
«Γνώρισα από κοντά ανθρώπους του υποκόσμου, έμαθα πολλά πράγματα, είδα πέρα από το προφανές, αυτό που δεν φαίνεται και που η κοινωνία δεν σε διδάσκει. Διάβασα αρκετά και καλλιεργήθηκε μέσα μου σε μεγάλο βαθμό μια επαναστατική συνείδηση. Ασφαλώς όλη αυτή η εμπειρία έχει επηρεάσει τη ζωή μου, αλλά και την τέχνη μου.»
Για τα πράγματα που τον ξενερώνουν...
«Η αδιαφορία, η εξουσία και ο πόλεμος, ο καταναλωτισμός, η παραπληροφόρηση, η φτώχεια ως αποτέλεσμα της κοινωνικής αδιαφορίας.»
Για το παρατσούκλι «Ragazzo di strata»...
«Kατά κάποιον τρόπο έχω μεγαλώσει στον δρόμο. Έχω γεννηθεί σε μια λαΪκή γειτονιά, από μια φτωχή οικογένεια, άρα ταυτίζομαι με έναν Ragazzo di strata.»
Για το «cosa nostra» στυλ με το οποίο μας συστήθηκε...
«Ο λόγος που έχω αυτό το στυλ, είναι γιατί με κάνει και νιώθω άνετα και από αισθητική άποψη ταιριάζει με τη μουσική μου.»
INFO
Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9-11
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011, Ώρα: 21.00
10, 15, 25, 35 ευρώ
Είμαι ένα υπέροχο χάος, μια σκέτη καταστροφή!
07 Νοεμβρίου 2011Aπόψε ο γνωστός βάσκος τροβαδούρος Tonino Carotone θα δώσει μία συναυλία στο θέατρο Ακροπόλ. Τακτικός επισκέπτης μας, ξέρει πάντοτε να κάνει απολαυστικά live. Πριν κατευθυνθείτε προς το Ακροπόλ διαβάστε μερικά από όσα κατά καιρούς έχει πει ο ίδιος ο Tonino.Για τον εαυτό του
"Είμαι ένα υπέροχο χάος, μια σκέτη καταστροφή!"
Για την ζωή
"Η ζωή είναι μια μεγάλη γιορτή από την πρώτη μέρα που γεννιέσαι, παρ' όλο που δεν υπάρχει τίποτα για να γιορτάσεις."
Για την Ελλάδα και τους Έλληνες
Η Ελλάδα είναι πλέον σαν το σπίτι μου και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που την επισκέπτομαι! Έχουμε πολλά κοινά με τους Έλληνες. Το σημαντικότερο είναι ότι μας ενώνει η Μεσογειακή κουλτούρα, κοινές συνήθειες στον τρόπο ζωής μας και μας αγγίζουν παρόμοια ακούσματα.
Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ στους Έλληνες, είναι ότι οι άνθρωποι σε κοιτάνε στα μάτια, έχουν το κεφάλι ψηλά, είναι έξω καρδιά, τους αρέσει να γλεντάνε και να διακεδάζουνε, είναι bon viver, τρώνε καλά, πίνουνε καλά! Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι οι Έλληνες κρατάνε τις ρίζες τους και τη μεσογειακή κουλτούρα και δεν έχουνε τόσο εξευρωπαϊστεί» .
Για τη μουσική του
Η μουσική μου είναι μουσική του πάθους, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!
Η μουσική για μένα δεν είναι απλά ένα hobby Είναι τρόπος ζωής. Και αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να επιβιώνω μέσα απ αυτό. Δεν κάνω κάτι επίτηδες. Είμαι αυτός που είμαι!
Για τις επιρροές τουΑντλώ στοιχεία από διάφορα είδη μουσικής, που προσπαθώ να ενσωματώνω στη μουσική μου και τα οποία ανανεώνω συνέχεια. Ξεκίνησα παίζοντας Μεξικάνικη μουσική, punk, rock κ.λ.π. Με έχει επηρεάσει βαθιά το ιταλικό τραγούδι του 60 και του 70. Με εμπνέουν όλες αυτές οι μουσικές, που έχουν γεννηθεί από την ανάγκη του ανθρώπου για να εκφραστεί και όχι για να εξυπηρετούν άλλους σκοπούς.
H punk μουσική με εκφράζει, γιατί είναι μια άγρια μουσική, με μεγάλη δόση ειρωνείας, που τολμάει να θίξει κονωνικοπολιτικά και άλλα ζητήματα χωρίς να μασάει τα λόγια της. Διαπνέεται από ένα ελεύθερο και επαναστατικό πνεύμα.Η Μεξικάνικη μουσική, έχει μια ποικιλομορφία. Έχει βάθος και ένα πνεύμα γιορτινό. Είναι συνάμα θλιμμένη και χαρούμενη. Θαυμάζω πολλούς Μεξικάνους καλλιτέχνες, όπως ο Jose Alfredo Jimenez, που κάποια από τα τραγούδια του είναι πραγματική ποίηση. Πάντα μπορεί να βρεθεί τρόπος να συνδεθούν δύο είδη μουσικής όταν υπάρχει μία κοινή βάση. Η punk εμπεριέχει μεγάλη δόση ειρωνείας, ταυτόχρονα είναι allegro όπως και η Μεξικάνικη και έχει μια σκοτεινή και άγρια πλευρά, η οποία μπορεί να σε οδηγήσει σε μεθυστικό παραλήρημα»
Για το ρεμπέτικο...
«Καταρχάς το ρεμπέτικο μου αρέσει σαν άκουσμα και με συγκινεί ιδιαίτερα. Είναι μουσική που βγαίνει απ την καρδιά, είναι συναισθηματικά φορτισμένη και παράλληλα μιλάει για καταστάσεις δύσκολες και σκληρές, χωρίς να αποπνέει μιζέρια, κακομοιριά ή απαισιοδοξία. Τα ρεμπέτικα τραγούδια, έχουν μια περηφάνια, όπως ακριβώς και το φλαμένκο. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη μουσική μου και πιστεύω πως είναι και αυτός ένας λόγος που η μουσική μου έχει απήχηση στο ελληνικό κοινό.
Για τους στίχους του και την χρήση της ισπανικής και ιταλικής γλώσσας
Ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο αντιλαβάνεται και εκφράζει τις απόψεις του με τον δικό του τρόπο, προβληματίζεται, ευαισθητοποιείται και λειτουργεί αναλόγως! Αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει μέσα από την δική του αντίληψη.
Τα ισπανικά είναι η γλώσσα μου, αλλά τα ιταλικά είναι η γλώσσα πολλών τραγουδιών που αγάπησα και τραγούδησα. Κάποιες φορές με βοηθάει η μία γλώσσα να εκφράσω καλύτερα αυτά που έχω να πω και κάποιες φορές η άλλη.
«Στο νέο μου cd έχω τραγουδήσει στα αγγλικά ένα τραγούδι, συνοδεύοντας τον Eugene από τους Gogol Bordello. Δεν απορρίπτω τα αγγλικά, όπως δεν απορρίπτω τα γιαπωνέζικα! Απλώς δεν είναι μια από τις προτεραιότητές μου. Προτιμώ να τραγουδώ στα ισπανικά και τα ιταλικά.»
Σε όποια γλώσσα κι αν τραγουδάς, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα καταλαβαίνουνε την κάθε σου λέξη. Από τη στιγμή όμως που περνάει το κοινό καλά, σημαίνει ότι έχουν πιάσει το feeling, έχουν μπει στο πνεύμα της μουσικής μου, είτε καταλαβαίνουν τους στίχους, είτε όχι. Αυτό είναι το σημαντικότερο!
Για τον Manu Chao και τους Gogol BordelloΓια μένα ο Manu Chao είναι ένας κορυφαίος καλλιτέχνης και μας συνδέει μια βαθιά φιλία. Η μουσική του έχει ένα πολύ προσωπικό στυλ, το οποίο διαφέρει αρκετά από το δικό μου. Εντούτοις, αυτό που κάνουμε το κάνουμε και οι δύο με την ψυχή μας, ούτως ώστε να είμαστε όσο το δυνατό πιο αυθεντικοί, ειλικρινείς και συνεπείς απέναντι στον εαυτό μας και κατ επέκταση στο κοινό μας.
Ο λόγος που επέλεξα να συνεργαστώ με αυτούς τους καλλιτέχνες, είναι ότι εκτός από τη φιλία που μας συνδέει, υπηρετούν πιστά αυτό που κάνουν με ειλικρίνεια, συνέπεια και αυθεντικότητα. Ο καλλιτέχνης οφείλει πάνω απ όλα να υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που κάνει. Να αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει, τόσο ως δημιουργός, όσο και ως performer.
Για τους καλλιτέχνες...
«Αυτό που οφείλει πάνω απ όλα ένας καλλιτέχνης είναι να υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που κάνει, δηλ. την τέχνη του. Από κει και πέρα, ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, προβληματίζεται, ευαισθητοποιείται και λειτουργεί αναλόγως. Έτσι κι ο καλλιτέχνης αντικατοπτρίζει αυτό που αισθάνεται και αυτό που βλέπει μέσα από την δική του αντίληψη.»
Για την υποχρεωτική στράτευση στην Ελλάδα...
«Εγώ έζησα ένα χρόνο στη φυλακή γι αυτό το λόγο. Η μιλιταριστική πολιτική πρέπει να εξαφανιστεί, γιατί μπορεί να οδηγήσει στο χάος και την τραγωδία. Η πατριωτική συνείδηση μπορεί να εμφυσηθεί και με διαφορετικούς τρόπους. Η στρατιωτική θητεία, είναι χάσιμο χρόνου. Είναι απαράδεκτο τον 21ο αιώνα να φυλακίζεται κάποιος άνθρωπος, που δεν θέλει να καταταγεί στον στρατό.»
Για την παραμονή του στη φυλακή...«Γνώρισα από κοντά ανθρώπους του υποκόσμου, έμαθα πολλά πράγματα, είδα πέρα από το προφανές, αυτό που δεν φαίνεται και που η κοινωνία δεν σε διδάσκει. Διάβασα αρκετά και καλλιεργήθηκε μέσα μου σε μεγάλο βαθμό μια επαναστατική συνείδηση. Ασφαλώς όλη αυτή η εμπειρία έχει επηρεάσει τη ζωή μου, αλλά και την τέχνη μου.»
Για τα πράγματα που τον ξενερώνουν...
«Η αδιαφορία, η εξουσία και ο πόλεμος, ο καταναλωτισμός, η παραπληροφόρηση, η φτώχεια ως αποτέλεσμα της κοινωνικής αδιαφορίας.»
Για το παρατσούκλι «Ragazzo di strata»...
«Kατά κάποιον τρόπο έχω μεγαλώσει στον δρόμο. Έχω γεννηθεί σε μια λαΪκή γειτονιά, από μια φτωχή οικογένεια, άρα ταυτίζομαι με έναν Ragazzo di strata.»
Για το «cosa nostra» στυλ με το οποίο μας συστήθηκε...
«Ο λόγος που έχω αυτό το στυλ, είναι γιατί με κάνει και νιώθω άνετα και από αισθητική άποψη ταιριάζει με τη μουσική μου.»
INFO
Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9-11
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011, Ώρα: 21.00
10, 15, 25, 35 ευρώ
