Ακολουθήστε μας στο Google news

Στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου, μια ξεχωριστή φωνή, εμφανίζεται αυτές τις μέρες στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, παρουσιάζοντας μια ξεχωριστή παράσταση, διαφορετική από ό,τι έχει κάνει έως τώρα. Πιο συγκεκριμένα, η παράσταση είναι ένα πολιτικό καμπαρέ που ταξιδεύει το θεατή ακροατή από το Βερολίνο και το Παρίσι μέχρι την Αθήνα. Τα κείμενα ανήκουν στους Δημήτρη Αποστόλου, Κώστα Μάγνη και Θέμη Μουμουλίδη. Ο τελευταίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Οι χορογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Παπάζογλου, ενώ στην παράσταση συμμετέχει και ο ηθοποιός Άγγελος Μπούρας. Απομένουν πέντε ακόμα παραστάσεις το Σάββατο 10/12 στις 22.00, την Κυριακή 11/12 στις 20.00, τη Δευτέρα 12/12 στις 21.00, την Κυριακή 18/12 στις 20.00 και την Δευτέρα 19/12 στις 21.00. Στα πλαίσια των εμφανίσεων αυτών είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τη Ρίτα Αντωνοπούλου, η οποία κέντρισε την περιέργειά μου σχετικά με τις παραστάσεις αυτές. Ελπίζω και τη δική σας.

Θα έλεγα ότι είναι κάτι εντελώς καινούργιο για μένα. Πρόκειται για μια μουσική παράσταση σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, κείμενα του ίδιου, του Δημήτρη Αποστόλου και του Κώστα Μάγνη, Χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου, κοστούμια εκ των οποίων ένα υπογράφει ο σχεδιαστής Μίλτος... και επί σκηνής μαζί μου ο εξαιρετικός ηθοποιός Άγγελος Μπούρας! Και μόνο από τους συντελεστές νομίζω καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό. Η παράσταση είναι ένα μουσικό ταξίδι από το Βερολίνο στο Παρίσι και μετά στην Αθήνα με τραγούδια γνωστά και ξενόγλωσσα αλλά και ελληνικά. Είναι ένα πολιτικό καμπαρέ που μιλάει απευθείας στην καρδιά του θεατή αλλά και στο νου του. Ο υπότιτλος «Να θυμάσαι τι ξεχνάς» έχει μεγάλη σημασία σε αυτήν την παράσταση. Οφείλω να δηλώσω με το χέρι στην καρδιά περήφανη για αυτή τη δουλειά.

Το μόνο που νοσταλγώ ήταν η άνεση που είχα να τραγουδάω όποτε θέλω χωρίς να σκέφτομαι αν θα κουράσω τη φωνή μου. Κατά τα άλλα ζω το όνειρό μου και άρα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Δεν έχω λόγο να νοσταλγώ κάτι από το παρελθόν. Ακόμη και το άγχος και το τρακ που ακολουθεί αυτήν την επαγγελματική πορεία δεν το αλλάζω. Είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού και μπορεί να είναι και πολύ δημιουργικό.

Σαφώς για μένα ξεχωριστή θέση έχει η συνεργασία μου με το Θάνο Μικρούτσικο γιατί είναι ο άνθρωπος που με πίστεψε και με βοήθησε όσο κανείς άλλος και επίσης με έμαθε και πάρα πολλά πράγματα. Ακόμη και σε αυτό που κάνω τώρα στο Γυάλινο, παρόλο που δεν υπάρχει η υπογραφή του Θάνου Μικρούτσικου, για μένα, η παρουσία του είναι εμφανής. Σίγουρα όμως πρέπει να αναφέρω και το Σταμάτη Κραουνάκη ο οποίος είναι επίσης δάσκαλος. Εκεί είχα την πρώτη εμπειρία μουσικής παράστασης με τη Σπείρα και τότε ήταν που κατάλαβα πως αυτός είναι ο δρόμος μου. Του το χρωστάω.

Χα καλό κι αυτό! Πρώτη φορά μου κάνουν αυτή την ερώτηση! Λοιπόν ναι, εννοείται ότι έχω κάνει μαθήματα φωνητικής επί αρκετά έτη και φυσικά χρησιμοποιώ το διάφραγμα. Αλλιώς δε γίνεται!! Όσον αφορά στις νότες μου είμαι μάλλον ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο. Οι χαμηλές μου είναι αντρικές. Έχω δύο γεμάτες οκτάβες λοιπόν από λα χαμηλό έως το σι ύφεση κι από εκεί και πάνω χρησιμοποιώ αυτό που λέμε ψεύτικη φωνή σε όποιο σημείο χρειάζεται ή ταιριάζει.

Έχεις κάποιες γνώσεις μουσικής; Έκανες ποτέ κάποιο μουσικό όργανο; Πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδιστή να είναι και ο ίδιος μουσικός;

Αυτό είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία γιατί ήθελα από μικρή σαν τρελή να μάθω πιάνο αλλά οι γονείς μου δεν με πολυπίστευαν. Νόμιζαν πως θα το ξεκινήσω και θα το παρατήσω όπως είχα κάνει και με το μπαλέτο και την κολύμβηση κλπ αλλά ήταν το μόνο που ήθελα στ' αλήθεια. Έτσι δεν έμαθα ποτέ. Γύρω στα 17 ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα μόνη μου κι απλά το έφτασα τότε σε ένα επίπεδο να μπορώ να με συνοδεύω. Πριν δύο χρόνια ξεκίνησα πιάνο αλλά μετά από λίγους μήνες έμεινα έγκυος και η εγκυμοσύνη δε μου επέτρεπε να συνεχίσω τίποτα δυστυχώς. Ίσως το επιχειρήσω πάλι γιατί είναι σπουδαίο για τον τραγουδιστή να μιλάει την ίδια γλώσσα με τους συνεργάτες του μουσικούς!

Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Υπάρχουν συνεργασίες που θα ήθελες να κάνεις, αλλά δεν προέκυψαν ως τώρα; Αν ναι, ποιες και γιατί;

Νομίζω ότι σε αυτή τη φάση που με πετυχαίνει η ερώτηση μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω βρει αυτό που θέλω να κάνω και αυτό που παρουσιάζουμε στο Γυάλινο είναι το πρώτο μου μεγάλο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οφείλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Θέμη Μουμουλίδη που με εμπιστεύτηκε με κάτι τόσο υπέροχο και σημαντικό.

Θυμάσαι πότε άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία; Ακούς ραδιόφωνο σήμερα;

Φυσικά και το θυμάμαι... Ήταν το «Καραντί» και έτρωγα με τον τότε φίλο μου και νυν άντρα μου σε ένα εστιατόριο όταν με πήρε ο μπαμπάς μου τηλέφωνο και μου είπε ότι με ακούει στο ραδιόφωνο. Πετάχτηκα όρθια κι έτρεξα στο αυτοκίνητο για να το προλάβω... μου φαινόταν απίστευτο. Τον πρώτο καιρό θυμάμαι ήθελα κάθε φορά που άκουγα τραγούδι μου στο ραδιόφωνο να στέλνω ευχαριστήριο μήνυμα στον παραγωγό που το έπαιζε γιατί το 2007, που κυκλοφόρησε η πρώτη δουλειά, ακόμη οι παραγωγοί είχαν λόγο στο τι έπαιζαν και δεν τους είχε επιβληθεί το playlist.

Αν έπρεπε να διαλέξεις μια άλλη μορφή τέχνης, εκτός της μουσικής και του τραγουδιού, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Θα ήταν η υποκριτική ή η ζωγραφική. Είναι δυο τεράστια κεφάλαια στη ζωή μου που έχουν μείνει ανεκπλήρωτα γιατί επέλεξα το δρόμο του τραγουδιού. Μπορώ όμως να με φανταστώ να εκφράζομαι εξίσου και μέσα από αυτές τις μορφές τέχνης.

Πως βλέπεις να διαμορφώνεται το τοπίο στην εγχώρια μουσική παραγωγή; Θα αλλάξει ο τρόπος δημιουργίας και διάδοσης της μουσικής τώρα που η παραδοσιακή δισκογραφία έχει καταρρεύσει;

Προφανώς...ο τρόπος θα αλλάξει σύντομα απλά δυστυχώς εμείς τώρα ζούμε την πτώχευση της δισκογραφίας με την έννοια που την έζησαν οι παλαιότεροι και βρισκόμαστε στο μεταίχμιο χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρη λύση. Το διαδίκτυο προφανώς και θα παίξει καθοριστικό ρόλο.

Χρησιμοποιώ το facebook προς το παρόν και ομολογώ ότι σαν εργαλείο δουλειάς είναι πολύ σπουδαίο. Εμένα με βοηθάει πάρα πολύ όχι απλά στο να κοινοποιώ τις εμφανίσεις μου αλλά στο να έρχομαι σε άμεση επαφή με όσους θέλουν να έρθουν σε επαφή μαζί μου και να με ρωτήσουν το οτιδήποτε που έχει σχέση με τη δουλειά μου...θέλω να πω δεν απαντώ σε ερωτήσεις του τύπου: Γεια σου, τι κάνεις; Όμως το να μάθει κάποιος φίλος πότε θα εμφανιστώ στην πόλη του είναι πολύ σημαντικό. Όπως είναι πολύ σημαντικό το ότι μπορεί να ανέβει ένα βίντεο δικό σου στο youtube και ξαφνικά να σε βλέπει κάποιος στην άλλη άκρη του κόσμου να τραγουδάς...δεν είναι και λίγο αυτό!