Ακολουθήστε μας στο Google news
Τα ίδια είχαν λάβει χώρα και προ ετών με τη συναυλία των Vandals στο «Αν club». To live εκείνο δεν έγινε ποτέ τελικά μια και διάφοροι αναρχικοί και αντεξουσιαστές συγκεντρώθηκαν έξω από το κλαμπ και δεν επέτρεψαν -δημοκρατικά, δημοκρατικότατα- τη διεξαγωγή του. Οι Vandals είχαν ταξιδέψει και στο Ιράκ για τους αμερικάνους στρατιώτες εκείνη την εποχή και αυτό ενόχλησε σφόδρα τους εγχώριους υπερασπιστές του αναρχικού ιδεώδους. Είχα γράψει κι ένα κείμενο τότε στην «Ελευθεροτυπία» και μου την... «έπεσαν» ουκ ολίγοι. Πραγματικοί αντεξουσιαστές αλλά και πολλοί γιαλαντζί - από αυτούς τους τελευταίους ειδικά έχουμε πάρα πολλούς στην εφημερίδα.
Δεν με ενδιέφεραν οι Vandals, όπως δεν με ενδιαφέρουν τώρα και οι Death In June. Αν είναι «διασκεδαστές» των αμερικανών στρατιωτών ή φασίστες αντίστοιχα, είναι δικό τους πρόβλημα. Προσωπικά, τους απεχθάνομαι, τους σιχαίνομαι μπορώ να πω για τις ιδέες τους και το είναι τους, δεν θέλω να τους βλέπω και να τους ακούω. Και δεν επιθυμώ να έχω καμία σχέση μαζί τους. Άλλο αυτό όμως και άλλο να εμποδίζω τη διεξαγωγή μίας συναυλίας τους. Η μουσική είναι πάντα μουσική και από τη στιγμή που δεν κάνουν κάτι παράνομο (να ξυλοκοπούν μετανάστες λόγου χάριν) δεν έχουμε δικαίωμα να τους κάνουμε το παραμικρό. Όποιες και αν είναι οι ιδέες τους.
Για τις ιδέες του δεν πρέπει να διώκεται κανένας. Είτε είναι ο μεγαλύτερος φασίστας, είτε ο μεγαλύτερος στοχαστής. Ποιος είναι εκείνος που θα ποινικοποιήσει τις ιδέες; Τι διαφορά έχουν αυτοί οι αναρχικοί που εμπόδισαν τη συναυλία των Vandals από τους φανατικούς χριστιανούς που μαζεύτηκαν έξω από το Μπάντμιντον και διαμαρτύρονταν για το «Jesus Christ Superstar»; Τι διαφορά έχει το κάψιμο των βιβλίων του Μίμη Ανδρουλάκη από τους παπάδες και τους θρησκόληπτους της Θεσσαλονίκης, από το κάψιμο του βιβλιοπωλείου του Άδωνη Γεωργιάδη. Καμία. Φασιστική πράξη είναι η μία, φασιστική και η άλλη.
Διαβάστε εδώ το αντίστοιχο άρθρο του Άρη Καραμπεάζη.
Είτε είναι ροκ, είτε χριστιανικού χαρακτήρα
09 Δεκεμβρίου 2011Την Κυριακή παίζουν στο Passport οι Death In June, ένα ροκ συγκρότημα που πιθανόν να διακατέχεται από πολιτικές πεποιθήσεις, ολίγον τι φασιστικές. Δεν το παραδέχονται οι ίδιοι, απευθείας, αλλά όλο γύρω από το ναζισμό και τα σύμβολά του κινούνται. Αύριο λοιπόν παίζουν στο Passport του Πειραιά και, ήδη, ακούγονται κάποιες -εναντίον τους- φωνές από την πλευρά του αναρχικού χώρου.Τα ίδια είχαν λάβει χώρα και προ ετών με τη συναυλία των Vandals στο «Αν club». To live εκείνο δεν έγινε ποτέ τελικά μια και διάφοροι αναρχικοί και αντεξουσιαστές συγκεντρώθηκαν έξω από το κλαμπ και δεν επέτρεψαν -δημοκρατικά, δημοκρατικότατα- τη διεξαγωγή του. Οι Vandals είχαν ταξιδέψει και στο Ιράκ για τους αμερικάνους στρατιώτες εκείνη την εποχή και αυτό ενόχλησε σφόδρα τους εγχώριους υπερασπιστές του αναρχικού ιδεώδους. Είχα γράψει κι ένα κείμενο τότε στην «Ελευθεροτυπία» και μου την... «έπεσαν» ουκ ολίγοι. Πραγματικοί αντεξουσιαστές αλλά και πολλοί γιαλαντζί - από αυτούς τους τελευταίους ειδικά έχουμε πάρα πολλούς στην εφημερίδα.Δεν με ενδιέφεραν οι Vandals, όπως δεν με ενδιαφέρουν τώρα και οι Death In June. Αν είναι «διασκεδαστές» των αμερικανών στρατιωτών ή φασίστες αντίστοιχα, είναι δικό τους πρόβλημα. Προσωπικά, τους απεχθάνομαι, τους σιχαίνομαι μπορώ να πω για τις ιδέες τους και το είναι τους, δεν θέλω να τους βλέπω και να τους ακούω. Και δεν επιθυμώ να έχω καμία σχέση μαζί τους. Άλλο αυτό όμως και άλλο να εμποδίζω τη διεξαγωγή μίας συναυλίας τους. Η μουσική είναι πάντα μουσική και από τη στιγμή που δεν κάνουν κάτι παράνομο (να ξυλοκοπούν μετανάστες λόγου χάριν) δεν έχουμε δικαίωμα να τους κάνουμε το παραμικρό. Όποιες και αν είναι οι ιδέες τους. Για τις ιδέες του δεν πρέπει να διώκεται κανένας. Είτε είναι ο μεγαλύτερος φασίστας, είτε ο μεγαλύτερος στοχαστής. Ποιος είναι εκείνος που θα ποινικοποιήσει τις ιδέες; Τι διαφορά έχουν αυτοί οι αναρχικοί που εμπόδισαν τη συναυλία των Vandals από τους φανατικούς χριστιανούς που μαζεύτηκαν έξω από το Μπάντμιντον και διαμαρτύρονταν για το «Jesus Christ Superstar»; Τι διαφορά έχει το κάψιμο των βιβλίων του Μίμη Ανδρουλάκη από τους παπάδες και τους θρησκόληπτους της Θεσσαλονίκης, από το κάψιμο του βιβλιοπωλείου του Άδωνη Γεωργιάδη. Καμία. Φασιστική πράξη είναι η μία, φασιστική και η άλλη.Διαβάστε εδώ το αντίστοιχο άρθρο του Άρη Καραμπεάζη.
