Ακολουθήστε μας στο Google news
Το e-tetRadio σας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσετε -δωρεάν πάντα- την παράσταση όπους οι Χαΐνηδες συναντούν τους Mode Plagal και μαζί με την ομάδα χορού και ακροβασίας "κι όΜως κινείται" στο Fuzz.
Τις τρεις διπλές προσκλήσεις κέρδισαν οι:
Σταματία Βασιλείου
Κολέτσος Ρένος
Ρούσος Γιάννης
Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε σε αυτό το live στις 16/12 στο Fuzz;
Είμαστε, στην ουσία, τρεις συλλογικότητες, οι Χαΐνηδες, οι Mode Plagal και η ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμως κινείται». Τρεις αδιάφθορες μακροχρόνιες συλλογικότητες, που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά τώρα νομίζω ότι είναι η καλύτερη στιγμή αυτή της συνύπαρξης, γιατί σε εποχές κρίσης οι άνθρωποι συνασπίζονται. Αυτό, όμως, δεν γίνεται ως δια μαγείας. Με τα παιδιά έχουμε συνεργαστεί και στην παράσταση «Η κάθοδος των σαλτιμπάγκων». Με όλα αυτά τα παιδιά. Αλλά και δισκογραφικά με τους Mode Plagal στον διπλό δίσκο από αυτή την παράσταση, τους Σαλτιμπάγκους και στον δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, τα «Αγροτοκτηνοτροφικά και μικροπολιτικά». Η παράσταση, που θα παρουσιάσουμε στις 16 του μηνός στο Fuzz, είναι ένα σταυροδρόμι ηχοχρωμάτων, μουσικών, πολιτισμικών ρευμάτων και ρυθμών. Αιωρείται από τον κρητικό ήχο και φτάνει μέχρι τις ροκ εξάρσεις. Από το βαλκανικό πανηγύρι μέχρι τις jazz παραπομπές. Από το χορό μέχρι τα ακροβατικά εδάφους και εναέρια. Επίσης διανθίζεται όλο το πρόγραμμα με στιγμές ποίησης, από το Λόρκα έως το Σούφι. Η παράσταση που λέγεται «Θεοί και δαίμονες» ασχολείται πραγματικά με τον κατοπτρισμό Θεών και δαιμόνων πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων για τη ροή του χρόνου. Αν η ζωή μας είναι μια σύνθεση αντιλήψεων του χρόνου, για παράδειγμα του κυκλικού ή του γραμμικού χρόνου, τότε αυτό αφορά στη ζωή μας. Αφορά στην ιστορική καταβολή μας μέχρι το μακρινό μας μέλλον. Οπότε λοιπόν η έρευνα αυτών των παιδιών επικεντρώθηκε σε αυτό το θέμα και αυτό το σπόρο της παράστασης παρουσιάζουμε και για αυτό προκαλούμε και προσκαλούμε τον κόσμο. Γιατί είναι μία και μοναδική η παράσταση.
Τραγούδια πως γράφεις;
Δεν ξέρω.
Εννοώ γράφεις πρώτα το στίχο, πρώτα τη μουσική, ή κάπως αλλιώς;
Και τα δυο μαζί έρχονται. Ελάχιστες παρεμβάσεις κάνω μετά. Τα λόγια έχουνε μετρική από μόνα τους.
Μου έρχεται τώρα στο μυαλό ένα τραγούδι που έχεις γράψει μόνο το στίχο.
Ναι. Μπορεί να γίνει και αυτό. Σπάνια. Συνήθως όμως έρχονται ταυτόχρονα και η μουσική και τα λόγια. Σε ένα 95% των περιπτώσεων. Σε εκείνα που έχω γράψει μόνο στίχο είναι γιατί δε μου ήρθε η μελωδία. Ούτε μου ήρθε, ούτε την προσπάθησα, ούτε έγραψα.
Γιατί ακούγοντας την «Τίγρη» όλο αυτό τον καιρό, δε μπορούσα να διανοηθώ πως μπορεί να έγραψες αυτό το τραγούδι;
Ούτε εγώ ξέρω.
Είναι από τα τραγούδια που δεν «χωράνε» μέσα μου. Νιώθω ότι με ξεπερνούν σαν ακροατή. Με τη συζήτησή μας όμως σήμερα, μπορώ να νιώσω το πως και γιατί έγραψες αυτό το τραγούδι.
Το καταλαβαίνω. Είναι μια συναίσθηση. Το είπε και ο Ψαραντώνης σε πρώτη εκτέλεση. Ωραία.
Πλέον έχει «ανοίξει» πολύ αυτό το τραγούδι.
Ναι. Κάθε τραγούδι έχει τη διαδρομή του.
Έχει δικαίωμα να το πει ο οποιοσδήποτε; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση νομίζω.
Κοίταξε να δεις, εάν έχω αντίρρηση για κάποιον θα του το πω κατά πρόσωπο. Να καταφύγω στην αστική δικαιοσύνη εναντίον κάποιου που θα το πει δε μπορώ. Δεν έχω καταφύγει ποτέ σε μια δικαιοσύνη που δεν την πιστεύω. Γιατί πιστεύω πως ότι έχω να πω με κάποιον θα του το πω πρόσωπο με πρόσωπο και δεν θα βάλω τρίτους. Ούτε δικαστές, ούτε αστυνόμους, ούτε ληστές, ούτε τίποτα. Ό,τι έχω να πω θα του το πω. Δεν μπορώ να καταφύγω στην αστική δικαιοσύνη. Οπότε, λοιπόν, οποιοσδήποτε μπορεί να πει οτιδήποτε. Πως θα του το απαγορεύσεις;
Υπάρχει αυτό το λεγόμενο ηθικό δικαίωμα του δημιουργού.
Το μόνο που μπορώ να κάνω, αν κρίνω ότι κάποιος έχει πονηρό σκοπό, είναι να τον κοιτάξω στα μάτια και να τον ρωτήσω γιατί θέλεις να το κάνεις. Αν το θέλεις πραγματικά και το θέλεις μέσα από την καρδιά σου, ας το κάνεις, όποιος κι αν είσαι κι από όπου κι αν είσαι. Αν το θέλει η καρδούλα σου πραγματικά
Αυτή τη φιλομάθεια που προφανώς έχεις, με ποιο τρόπο την ικανοποιείς;
Την ικανοποιώ. Μαθαίνω κάθε μέρα. Μαθαίνω και έχω δασκάλους. Σεμινάρια στη μουσική, μαθήματα με δασκάλους σε άλλο αντικείμενο. Βιβλία. Παρατηρώ τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Διάβασμα και παίξιμο κάθε μέρα. Δεν σκοτώνω τη ζωή μου σε ανούσιες συναναστροφές, ούτε φυσικά στο κυνήγι του χρήματος και της δόξας, ούτε φυσικά στο ρουχισμό μου. Ένα ζευγάρι στιβάνια (σ.σ. οι κρητικές μπότες) έχω, δεν έχω δεύτερο, οπότε ούτε καν σκέφτομαι τι θα βάλω. Βάζω αυτά τα στιβάνια και πάω. Αυτοκίνητο δεν έχω. Απλή λιτή ζωή. Το μόνο πράγμα που μπορώ να προσφέρω σε μια παρέα ανθρώπων, στην παρέα μας δηλαδή, είναι ένα μεζέ από τη χαρά της ανακάλυψης του γύρω μου κόσμου. Που αυτός ο μεζές, ναι μεν θα είναι ο ατομικός μου μεζές, που στον προσφέρω εγώ με τη δική μου ατομική πορεία, αλλά θα μπορείς μέσα από το μεζέ αυτό να φτάσεις από το μικρόκοσμο στο μεγάκοσμο. Αυτό νομίζω ότι κάνει μια αφήγηση συγκινητική και έναν άνθρωπο ενδιαφέροντα. Αυτός ο ενδιαφέρων άνθρωπος θα μας πει τη δική του ιστορία και θα μοιάζει με τη δική μας και θα γίνουμε του όλου.
Πέραν της φιλομάθειας, έχεις ακολουθήσει κάποιον ακαδημαϊκό δρόμο;
Βέβαια. Είμαι θεωρητικός φυσικός υψηλών ενεργειών. Αλλά δεν ξέρω τι είμαι. Αυτός είναι ο τίτλος των σπουδών που έκανα. Δεν ξέρω τι είμαι. Αυτό που θέλω είναι να παίζω μουσική, να διαβάζω και να συνδημιουργώ με ανθρώπους. Αυτό θέλω. Τα υπόλοιπα δεν με πολυαφορούν. Όχι πως δεν φαντάζομαι υγιείς κοινωνίες ανθρώπων. Η δράση μου είναι ισχυρά πολιτική. Και μέσα στο τραγούδι και έξω από αυτό. Εννοείται αυτό το πράγμα και είναι η υπόστασή μου. Αλλά πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος καθαγιάζεται από τη συνδημιουργία του. Από εκεί καθαγιάζεται. Ακόμα και το πιο ριζοσπαστικό πράγμα να προτείνει, θα το λειάνει, θα το τορνέψει η αγάπη για το έργο του.
Υπάρχει κατά τη γνώμη σου πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα;
Κοίταξε, κάθε τραγούδι είναι πολιτικό. Δηλαδή, κι ένας μουσικολόγος του μέλλοντος, αν δει ακόμα και αυτά που τώρα αποκαλούμε σκυλάδικα, θα δει όλη τη γκλαμουριά και την παρακμή μέσα σε αυτό. Μέσα από τις σχέσεις αντιπαράθεσης. Το θεματολόγιο είναι «μου κανες σου κανα», δηλαδή μια αντιπαράθεση, μια ενδογενής σύγκρουση. Ακόμα και σε αυτά, δηλαδή, θα δει κανείς πολιτικό στίγμα και κατάσταση. Ξέρεις, πολυτέλεια, γκλαμουριά, ψεύτικες σχέσεις, τρομερό πάθος και μετά ξεφουσκώνει, την επόμενη μέρα πάει στο γραφείο του. Κατάλαβες. Όλοι πεθαίνουν αποβραδίς στο μαγαζί, αλλά το πρωί είναι μια χαρά. Συνειδητοποιημένο πολιτικό τραγούδι φυσικά και έχω κάνει. Ο «καφενές» είναι πολιτικό τραγούδι. Το «Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω» είναι καθαρά πολιτικό τραγούδι. Ο «ποντικός» καθαρά πολιτικό τραγούδι. Και πόσα άλλα τραγούδια. Αλλά τα ονομάζω πολιτικά καταχρηστικώς γιατί δεν θεωρώ ότι το πολιτικό είναι το στρατευμένο. Ή τουλάχιστον αυτή την εποχή δε μας βγαίνει έτσι. Εγώ δεν διαχωρίζω τον εαυτό μου σε πολιτικό, σε οικολόγο, σε ριζοσπάστη, σε ερωτικό Δημήτρη, σε κοινωνικό Δημήτρη, σε μοναχικό Δημήτρη, σε πολιτικό Δημήτρη. Είναι ένα και το αυτό. Η πολιτική υπάρχει μέσα στον έρωτα. Η μεγαλύτερη πολιτική πράξη είναι ο έρωτας. Είναι πράξη ανατροπής. Και όχι ο έρωτας όπως τον εννοούν τα σήριαλ των τηλεοράσεων. Πρέπει να επανορίσουμε τις έννοιες.
Οι Χαΐνηδες μαζί με τους Mode Plagal και την ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμως κινείται» θα παρουσιάσουν την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στο Fuzz την παράσταση με τίτλο «Θεοί και Δαίμονες». Μια παράσταση που εξάπτει την περιέργεια με την πολυσυλλεκτικότητα και την καλώς εννοούμενη πολυπλοκότητά της. Θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα να την παρακολουθήσετε. Εγώ πάντως, δεν την χάνω επουδενί. Και θέλω να ευχαριστήσω το Δημήτρη Αποστολάκη και δημοσίως για την συνέντευξη που μου παραχώρησε. Εις το επανιδείν Δημήτρη.
Θεοί και Δαίμονες στο Fuzz.
14 Δεκεμβρίου 2011Πριν από τη συνάντηση μας, που σαν αποτέλεσμα είχε την συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν ήξερα προσωπικά τον Δημήτρη Αποστολάκη από τους Χαΐνηδες. Δεν είχε τύχει να ξαναμιλήσουμε. Ήξερα μόνο μερικά σκόρπια πράγματα από έναν φίλο μου, το Χρόνη, που τον είχε συναναστραφεί αρκετά και μάλιστα σε επίπεδο δημιουργικής συνεργασίας και οίστρου. Ο Χρόνης, λοιπόν, μιλούσε πάντοτε με τα καλύτερα λόγια για τον Αποστολάκη. Αυτό συνετέλεσε στη δημιουργία προσδοκιών από μέρους μου. Οι καλές συστάσεις φορτίζουν μια ενδεχόμενη συνάντηση πριν την πραγματοποίησή της και καμιά φορά αποτελούν εμπόδιο στη δημιουργία καλού κλίματος μεταξύ των συνομιλητών. Κάθε ανησυχία μου εξαφανίστηκε από την πρώτη στιγμή της επαφής μου με τον Δημήτρη Αποστολάκη. Ευθύς και απλός άνθρωπος. Ταυτόχρονα συγκροτημένος και κατασταλαγμένος. Με εντυπωσίασε ο λόγος του και η εγκαρδιότητά του. Θα μπορούσα να μιλάω καθημερινά μαζί του. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους, που, αν και δεν τους ξέρεις και δεν τους συναναστρέφεσαι συχνά, νιώθεις ότι είναι «σύμμαχοί» σου. Φίλοι σου.Το e-tetRadio σας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσετε -δωρεάν πάντα- την παράσταση όπους οι Χαΐνηδες συναντούν τους Mode Plagal και μαζί με την ομάδα χορού και ακροβασίας "κι όΜως κινείται" στο Fuzz.Τις τρεις διπλές προσκλήσεις κέρδισαν οι:
Σταματία Βασιλείου
Κολέτσος Ρένος
Ρούσος Γιάννης
Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε σε αυτό το live στις 16/12 στο Fuzz;
Είμαστε, στην ουσία, τρεις συλλογικότητες, οι Χαΐνηδες, οι Mode Plagal και η ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμως κινείται». Τρεις αδιάφθορες μακροχρόνιες συλλογικότητες, που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά τώρα νομίζω ότι είναι η καλύτερη στιγμή αυτή της συνύπαρξης, γιατί σε εποχές κρίσης οι άνθρωποι συνασπίζονται. Αυτό, όμως, δεν γίνεται ως δια μαγείας. Με τα παιδιά έχουμε συνεργαστεί και στην παράσταση «Η κάθοδος των σαλτιμπάγκων». Με όλα αυτά τα παιδιά. Αλλά και δισκογραφικά με τους Mode Plagal στον διπλό δίσκο από αυτή την παράσταση, τους Σαλτιμπάγκους και στον δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, τα «Αγροτοκτηνοτροφικά και μικροπολιτικά». Η παράσταση, που θα παρουσιάσουμε στις 16 του μηνός στο Fuzz, είναι ένα σταυροδρόμι ηχοχρωμάτων, μουσικών, πολιτισμικών ρευμάτων και ρυθμών. Αιωρείται από τον κρητικό ήχο και φτάνει μέχρι τις ροκ εξάρσεις. Από το βαλκανικό πανηγύρι μέχρι τις jazz παραπομπές. Από το χορό μέχρι τα ακροβατικά εδάφους και εναέρια. Επίσης διανθίζεται όλο το πρόγραμμα με στιγμές ποίησης, από το Λόρκα έως το Σούφι. Η παράσταση που λέγεται «Θεοί και δαίμονες» ασχολείται πραγματικά με τον κατοπτρισμό Θεών και δαιμόνων πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων για τη ροή του χρόνου. Αν η ζωή μας είναι μια σύνθεση αντιλήψεων του χρόνου, για παράδειγμα του κυκλικού ή του γραμμικού χρόνου, τότε αυτό αφορά στη ζωή μας. Αφορά στην ιστορική καταβολή μας μέχρι το μακρινό μας μέλλον. Οπότε λοιπόν η έρευνα αυτών των παιδιών επικεντρώθηκε σε αυτό το θέμα και αυτό το σπόρο της παράστασης παρουσιάζουμε και για αυτό προκαλούμε και προσκαλούμε τον κόσμο. Γιατί είναι μία και μοναδική η παράσταση.
Τραγούδια πως γράφεις;
Δεν ξέρω.
Εννοώ γράφεις πρώτα το στίχο, πρώτα τη μουσική, ή κάπως αλλιώς;
Και τα δυο μαζί έρχονται. Ελάχιστες παρεμβάσεις κάνω μετά. Τα λόγια έχουνε μετρική από μόνα τους.
Μου έρχεται τώρα στο μυαλό ένα τραγούδι που έχεις γράψει μόνο το στίχο.Ναι. Μπορεί να γίνει και αυτό. Σπάνια. Συνήθως όμως έρχονται ταυτόχρονα και η μουσική και τα λόγια. Σε ένα 95% των περιπτώσεων. Σε εκείνα που έχω γράψει μόνο στίχο είναι γιατί δε μου ήρθε η μελωδία. Ούτε μου ήρθε, ούτε την προσπάθησα, ούτε έγραψα.
Γιατί ακούγοντας την «Τίγρη» όλο αυτό τον καιρό, δε μπορούσα να διανοηθώ πως μπορεί να έγραψες αυτό το τραγούδι;
Ούτε εγώ ξέρω.
Είναι από τα τραγούδια που δεν «χωράνε» μέσα μου. Νιώθω ότι με ξεπερνούν σαν ακροατή. Με τη συζήτησή μας όμως σήμερα, μπορώ να νιώσω το πως και γιατί έγραψες αυτό το τραγούδι.
Το καταλαβαίνω. Είναι μια συναίσθηση. Το είπε και ο Ψαραντώνης σε πρώτη εκτέλεση. Ωραία.
Πλέον έχει «ανοίξει» πολύ αυτό το τραγούδι.
Ναι. Κάθε τραγούδι έχει τη διαδρομή του.
Έχει δικαίωμα να το πει ο οποιοσδήποτε; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση νομίζω.
Κοίταξε να δεις, εάν έχω αντίρρηση για κάποιον θα του το πω κατά πρόσωπο. Να καταφύγω στην αστική δικαιοσύνη εναντίον κάποιου που θα το πει δε μπορώ. Δεν έχω καταφύγει ποτέ σε μια δικαιοσύνη που δεν την πιστεύω. Γιατί πιστεύω πως ότι έχω να πω με κάποιον θα του το πω πρόσωπο με πρόσωπο και δεν θα βάλω τρίτους. Ούτε δικαστές, ούτε αστυνόμους, ούτε ληστές, ούτε τίποτα. Ό,τι έχω να πω θα του το πω. Δεν μπορώ να καταφύγω στην αστική δικαιοσύνη. Οπότε, λοιπόν, οποιοσδήποτε μπορεί να πει οτιδήποτε. Πως θα του το απαγορεύσεις;
Υπάρχει αυτό το λεγόμενο ηθικό δικαίωμα του δημιουργού.
Το μόνο που μπορώ να κάνω, αν κρίνω ότι κάποιος έχει πονηρό σκοπό, είναι να τον κοιτάξω στα μάτια και να τον ρωτήσω γιατί θέλεις να το κάνεις. Αν το θέλεις πραγματικά και το θέλεις μέσα από την καρδιά σου, ας το κάνεις, όποιος κι αν είσαι κι από όπου κι αν είσαι. Αν το θέλει η καρδούλα σου πραγματικά
Αυτή τη φιλομάθεια που προφανώς έχεις, με ποιο τρόπο την ικανοποιείς;
Την ικανοποιώ. Μαθαίνω κάθε μέρα. Μαθαίνω και έχω δασκάλους. Σεμινάρια στη μουσική, μαθήματα με δασκάλους σε άλλο αντικείμενο. Βιβλία. Παρατηρώ τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Διάβασμα και παίξιμο κάθε μέρα. Δεν σκοτώνω τη ζωή μου σε ανούσιες συναναστροφές, ούτε φυσικά στο κυνήγι του χρήματος και της δόξας, ούτε φυσικά στο ρουχισμό μου. Ένα ζευγάρι στιβάνια (σ.σ. οι κρητικές μπότες) έχω, δεν έχω δεύτερο, οπότε ούτε καν σκέφτομαι τι θα βάλω. Βάζω αυτά τα στιβάνια και πάω. Αυτοκίνητο δεν έχω. Απλή λιτή ζωή. Το μόνο πράγμα που μπορώ να προσφέρω σε μια παρέα ανθρώπων, στην παρέα μας δηλαδή, είναι ένα μεζέ από τη χαρά της ανακάλυψης του γύρω μου κόσμου. Που αυτός ο μεζές, ναι μεν θα είναι ο ατομικός μου μεζές, που στον προσφέρω εγώ με τη δική μου ατομική πορεία, αλλά θα μπορείς μέσα από το μεζέ αυτό να φτάσεις από το μικρόκοσμο στο μεγάκοσμο. Αυτό νομίζω ότι κάνει μια αφήγηση συγκινητική και έναν άνθρωπο ενδιαφέροντα. Αυτός ο ενδιαφέρων άνθρωπος θα μας πει τη δική του ιστορία και θα μοιάζει με τη δική μας και θα γίνουμε του όλου.
Πέραν της φιλομάθειας, έχεις ακολουθήσει κάποιον ακαδημαϊκό δρόμο;
Βέβαια. Είμαι θεωρητικός φυσικός υψηλών ενεργειών. Αλλά δεν ξέρω τι είμαι. Αυτός είναι ο τίτλος των σπουδών που έκανα. Δεν ξέρω τι είμαι. Αυτό που θέλω είναι να παίζω μουσική, να διαβάζω και να συνδημιουργώ με ανθρώπους. Αυτό θέλω. Τα υπόλοιπα δεν με πολυαφορούν. Όχι πως δεν φαντάζομαι υγιείς κοινωνίες ανθρώπων. Η δράση μου είναι ισχυρά πολιτική. Και μέσα στο τραγούδι και έξω από αυτό. Εννοείται αυτό το πράγμα και είναι η υπόστασή μου. Αλλά πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος καθαγιάζεται από τη συνδημιουργία του. Από εκεί καθαγιάζεται. Ακόμα και το πιο ριζοσπαστικό πράγμα να προτείνει, θα το λειάνει, θα το τορνέψει η αγάπη για το έργο του.
Υπάρχει κατά τη γνώμη σου πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα;
Κοίταξε, κάθε τραγούδι είναι πολιτικό. Δηλαδή, κι ένας μουσικολόγος του μέλλοντος, αν δει ακόμα και αυτά που τώρα αποκαλούμε σκυλάδικα, θα δει όλη τη γκλαμουριά και την παρακμή μέσα σε αυτό. Μέσα από τις σχέσεις αντιπαράθεσης. Το θεματολόγιο είναι «μου κανες σου κανα», δηλαδή μια αντιπαράθεση, μια ενδογενής σύγκρουση. Ακόμα και σε αυτά, δηλαδή, θα δει κανείς πολιτικό στίγμα και κατάσταση. Ξέρεις, πολυτέλεια, γκλαμουριά, ψεύτικες σχέσεις, τρομερό πάθος και μετά ξεφουσκώνει, την επόμενη μέρα πάει στο γραφείο του. Κατάλαβες. Όλοι πεθαίνουν αποβραδίς στο μαγαζί, αλλά το πρωί είναι μια χαρά. Συνειδητοποιημένο πολιτικό τραγούδι φυσικά και έχω κάνει. Ο «καφενές» είναι πολιτικό τραγούδι. Το «Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω» είναι καθαρά πολιτικό τραγούδι. Ο «ποντικός» καθαρά πολιτικό τραγούδι. Και πόσα άλλα τραγούδια. Αλλά τα ονομάζω πολιτικά καταχρηστικώς γιατί δεν θεωρώ ότι το πολιτικό είναι το στρατευμένο. Ή τουλάχιστον αυτή την εποχή δε μας βγαίνει έτσι. Εγώ δεν διαχωρίζω τον εαυτό μου σε πολιτικό, σε οικολόγο, σε ριζοσπάστη, σε ερωτικό Δημήτρη, σε κοινωνικό Δημήτρη, σε μοναχικό Δημήτρη, σε πολιτικό Δημήτρη. Είναι ένα και το αυτό. Η πολιτική υπάρχει μέσα στον έρωτα. Η μεγαλύτερη πολιτική πράξη είναι ο έρωτας. Είναι πράξη ανατροπής. Και όχι ο έρωτας όπως τον εννοούν τα σήριαλ των τηλεοράσεων. Πρέπει να επανορίσουμε τις έννοιες.
Οι Χαΐνηδες μαζί με τους Mode Plagal και την ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμως κινείται» θα παρουσιάσουν την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στο Fuzz την παράσταση με τίτλο «Θεοί και Δαίμονες». Μια παράσταση που εξάπτει την περιέργεια με την πολυσυλλεκτικότητα και την καλώς εννοούμενη πολυπλοκότητά της. Θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα να την παρακολουθήσετε. Εγώ πάντως, δεν την χάνω επουδενί. Και θέλω να ευχαριστήσω το Δημήτρη Αποστολάκη και δημοσίως για την συνέντευξη που μου παραχώρησε. Εις το επανιδείν Δημήτρη.
