Ακολουθήστε μας στο Google news

20 Δεκεμβρίου 2011
Αν αγαπούσες τη Σωτηρία Μπέλλου, μη χάσεις τη Ντίνα Κώνστα να την υποδύεται.

Αν έχεις απλά ακουστά την Σωτηρία Μπέλλου, μη χάσεις τη Ντίνα Κώνστα να γίνεται η Σωτηρία Μπέλλου.

Είμαι φορτισμένος, αλλά πλέον, μόνο φορτισμένος έχει πλάκα να γράφει κανείς.

Γύρισα σπίτι και μουρμουρίζω ακόμα το «θα με δικάσει ο κούκος και τα αηδόνι» του Λάγιου.

Και το «Πάγωνε τους δρόμους ο αέρας», απ τα Λαϊκά προάστια των Ανδριόπουλου- Μπουρμπούλη.

Σκέφτομαι, να πω στη μάνα μου να πάει να το δει, μετά ξανασκέφτομαι, άστο μωρέ, είναι και μεγάλη γυναίκα, μια ζωή στην Αριστερά και στα ρεμπέτικα, θα κλαίει απ την αρχή μέχρι το τέλος, είμαστε και κλαψοδευτέρες στο σόι

Η Σοφία Αδαμίδου είναι φίλη μου. Γι αυτό και θέλω να είμαι αμείλικτος. Τη ζηλεύω που γνώρισε τη Μπέλλου, έστω και στο κρεβάτι του πόνου, που έγιναν φίλες και της εκμυστηρεύτηκε κάποιες ιστορίες της.

Και καμαρώνω που έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο έγινε για δεύτερη φορά μια σημαντική παράσταση.

Να πάτε στο θέατρο Κάππα, στην οδό Κυψέλης. Να το δείτε.

 Είναι η εκδίκηση του καλού, εντός μας και εκτός μας.

Η Ντίνα Κώνστα σε στέλνει αδιάβαστο, ειδικά όταν φοράει την τραγιάσκα και το κόκκινο κασκόλ παθαίνεις χωροχρονικό σοκ, δεν το πιστεύεις ότι η Μπέλλου ζει.

Άσε που στην πρεμιέρα έκανε αναφορά στο Μητσιά, ο Μητσιάς έτυχε να είναι παρών και ξεγελάστηκε κι ο ίδιος και της απαντούσε απ την πλατεία σα να ήταν η ίδια η Σωτηρία!!

Κρίμα που για τις σκηνικές ανάγκες καπνίζει μόνο ένα τσιγάρο στο φινάλε

Δίπλα της, σε ρόλο θεωρητικά δεύτερο, αλλά υπερπολύτιμο, η Έφη Κόντα, νοσοκόμα, φίλη και εξομολογητής, άψογη στις πάσες σε κενή εστία, όχι ότι δεν θα το έβαζε το γκολ η Κώνστα, αλλά η παρτενέρ της το κάνει να φαίνεται παιχνιδάκι.

Εύγε και στη σκηνοθεσία της Αθανασίας Καραγιαννοπουλου, με ένα λιτό σκηνικό, ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι, μια καρέκλα και εξαίρετους φωτισμούς, διένυσε μια απόσταση 75 χρόνων σε σκάρτες δύο ώρες.

Θα πείτε, δεν είσαι αντικειμενικός, την Μπέλλου την αγαπάς έτσι κι αλλιώς.

Ίσα- ίσα, επειδή τη αγαπάω σα μακρινή μου θεία, αν διαπίστωνα ότι μια παράσταση δεν την τιμά όσο της αξίζει, μάλλον θα την ξεφώνιζα. Ή στην καλύτερη περίπτωση, θα σώπαινα.

Και στο κάτω- κάτω, ποιος νοιάζεται αν είμαι αντικειμενικός;

Είδα μια παράσταση, συγκινήθηκα, σας το λέω.

Τα άλλα, να τα κρίνετε μόνοι σας.