Ακολουθήστε μας στο Google news
Λοιπόν, τέρμα σχεδόν οι απευθείας πτήσεις για Βερολίνο. Απίστευτο; Απίστευτο (και όμως αληθινό). Μόνο η Easyjet κράτησε δύο πτήσεις, μία για το πήγαινε και μία για το έλα. Χώρια το βάρβαρο της ώρας της επιστροφής, πρέπει από το Βερολίνο να γυρίσουμε, κυριακάτικα, στις 7 το πρωί. Να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο στις 5 αξημέρωτα. Κατευθείαν δηλαδή από όπου βγούμε για βράδυ! Φρίκη, εφιάλτης. Τέλος πάντων, η συναυλία είναι το Σάββατο βράδυ. Αύριο, μεθαύριο, θα
αποφασίσω. Μπρος στα κάλλη (τη μουσική) τί είναι ο πόνος (το ταξίδι);
Οι Black Keys λοιπόν, ο ντράμερ τους Patrick Carney για την ακρίβεια, πιστεύει πως το ροκ αποτελεί, όπως είναι τώρα, μία πεθαμένη υπόθεση. Ποιον βαρύνει η ευθύνη για αυτό; Συγκροτήματα όπως οι Nickelback που σαρώνουν σε εμπορικό επίπεδο. Αυτά είναι που κατέστρεψαν τον κόσμο. «Το ροκ πεθαίνει από τη στιγμή που ο κόσμος νιώθει ok με το γεγονός ότι γκρουπ όπως οι Nickelback είναι Νο 1 παγκοσμίως» λέει. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως έχουν δίκιο για να μιλήσω ειλικρινά. Άλλο οι Black Keys και άλλο οι Nickelback. Άλλο και το κοινό στο οποίο απευθύνονται άλλωστε. Μην τα μπερδεύουμε.
Μου θυμίζουν -στο λιγότερο, όμως- όλους αυτούς τους εγχώριους επαΐοντες. Η ενασχόλησή τους με τη μουσική αποτελεί στην ουσία ασέλγεια επί πτώματος...
Πως να φτάσουμε μέχρι εκεί;
05 Ιανουαρίου 2012Να σας πω τον πόνο μου πρώτα (με τους Black Keys) και μετά την είδηση (για τους Black Keys): Το ξέρετε πως πλέον το ταξίδι στο εξωτερικό αποτελεί ολόκληρη περιπέτεια; Είμαστε που είμαστε σε φάση οικονομικού στραγγαλισμού ως χώρα, έρχονται και οι αεροπορικές εταιρίες να επιτείνουν κι άλλο την απομόνωσή μας. Ήθελα να πάω -θέλω να πάω ακόμα- στο Βερολίνο να δω live τους Black Keys που παίζουν εκεί στις 28 Ιανουαρίου. Να ακούσουμε και ζωντανά το «El Camino», ένα πράγματι εξαιρετικό άλμπουμ.Λοιπόν, τέρμα σχεδόν οι απευθείας πτήσεις για Βερολίνο. Απίστευτο; Απίστευτο (και όμως αληθινό). Μόνο η Easyjet κράτησε δύο πτήσεις, μία για το πήγαινε και μία για το έλα. Χώρια το βάρβαρο της ώρας της επιστροφής, πρέπει από το Βερολίνο να γυρίσουμε, κυριακάτικα, στις 7 το πρωί. Να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο στις 5 αξημέρωτα. Κατευθείαν δηλαδή από όπου βγούμε για βράδυ! Φρίκη, εφιάλτης. Τέλος πάντων, η συναυλία είναι το Σάββατο βράδυ. Αύριο, μεθαύριο, θα
αποφασίσω. Μπρος στα κάλλη (τη μουσική) τί είναι ο πόνος (το ταξίδι); Οι Black Keys λοιπόν, ο ντράμερ τους Patrick Carney για την ακρίβεια, πιστεύει πως το ροκ αποτελεί, όπως είναι τώρα, μία πεθαμένη υπόθεση. Ποιον βαρύνει η ευθύνη για αυτό; Συγκροτήματα όπως οι Nickelback που σαρώνουν σε εμπορικό επίπεδο. Αυτά είναι που κατέστρεψαν τον κόσμο. «Το ροκ πεθαίνει από τη στιγμή που ο κόσμος νιώθει ok με το γεγονός ότι γκρουπ όπως οι Nickelback είναι Νο 1 παγκοσμίως» λέει. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως έχουν δίκιο για να μιλήσω ειλικρινά. Άλλο οι Black Keys και άλλο οι Nickelback. Άλλο και το κοινό στο οποίο απευθύνονται άλλωστε. Μην τα μπερδεύουμε. Μου θυμίζουν -στο λιγότερο, όμως- όλους αυτούς τους εγχώριους επαΐοντες. Η ενασχόλησή τους με τη μουσική αποτελεί στην ουσία ασέλγεια επί πτώματος...
