Ακολουθήστε μας στο Google news
Από την εκπρόσωπο της ΕΡΑ...
17 Ιανουαρίου 2012
Ημέρες απεργίας η Τρίτη και η Τετάρτη, οπότε και το e-tetRadio δεν θα έχει ανανεώσεις.
Το twitter μας βέβαια θα λειτουργεί κανονικά, θα μας βρείτε εκεί σε πλήρη δράση.
Απεργία θα έχουν επίσης και όλα τα ραδιόφωνα - εδώ. Για την ΕΡΤ φυσικά δεν τίθεται ζήτημα, στην Αγία Παρασκευή έχουν ξεχάσει από πότε άρχισαν οι απεργίες. Με αφορμή ένα κείμενο που κυκλοφόρησε η εκπρόσωπος της ΕΡΑ, Βασιλεία Ζερβού (ακολουθεί, παρακάτω) αλλά και ένα ακόμα (στο τέλος) που υπογράφουν δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, θυμηθείτε εδώ και τη (παρεμφερή) δική μας άποψη για το ζήτημα.
Ραντεβού ξανά on line την Πέμπτη το πρωί. Εκτός και αν δεήσει ο Θεός και πέσει η κυβέρνηση. Αμήν και πότε!
Μέχρι τότε διαβάστε τις γράφει για τους άνεργους δημοσιογράφους ο Νίκος Μωραϊτης (εδώ), τι τράβηξε στην Ακτή Πειραιώς με τον Γιάννη Ζουγανέλη ο Νίκος Παπαδογιάννης (εδώ), τα τελευταία ραδιοφωνικά νέα από τον Σπύρο Σεραφείμ (εδώ), τη συνέντευξη του Λεωνίδα Αντωνόπουλου, υπεύθυνου για τη μουσική επιμέλεια του Αθήνα 9,84 (εδώ), τα reviews από τις συναυλίες των Locomondo και του Ray Gelato.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
μετά από εβδομάδες απεργιακών, και όχι μόνον, κινητοποιήσεων, νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να κάνουμε μία στάση και να κοιτάξουμε πίσω προχωρώντας στον απολογισμό μας. Επί μήνες δώσαμε μία «αρραγή» και υποδειγματική μάχη που λίγοι περίμεναν από εμάς, από τους «δημοσιογράφους της κρατικής ραδιοτηλεόρασης». Οι δημοσιογράφοι της δημόσιας- όπως λέμε εμείς- ραδιοτηλεόρασης, έδειξαν ότι ξέρουν να μάχονται για την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας και της αξιοπρέπειάς τους. Έδωσαν μαθήματα δημοσιογραφίας, ήθους και αγωνιστικότητας. Και να που αναγκάσαμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει. Να άρει το «δημοσιοϋπαλληλικό καθεστώς» στο οποίο επιχείρησε να εντάξει τους δημοσιογράφους των δημοσίων μέσων. Σήμερα, ήρθε η στιγμή να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και να πιέσουμε για την διατήρηση, στην πράξη, της συλλογικής μας σύμβασης αλλά και των θέσεων εργασίας των συμβασιούχων συναδέλφων μας.
Μόνον που αυτά δεν γίνονται με κλειστή την ΕΡΤ. Με την κοινωνία απέναντί μας. Με την εξυπηρέτηση της λογικής ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ, απ' όπου αυτή και αν προέρχεται. Σε μία περίοδο, όπου το τοπίο στα ΜΜΕ θυμίζει ζούγκλα, αποτελεί έγκλημα «καθοσιώσεως» να μην διαπραγματεύεσαι για την όσο μεγαλύτερη διατήρηση των κεκτημένων σου, νίπτοντας απλώς τας χείρας σου μέσα από άσφαιρες επαναστατικές κραυγές. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ δώσαμε την μάχη για μία ελεύθερη και ισχυρή ΔΗΜΟΣΙΑ Ραδιοτηλεόραση.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ας δώσουμε αυτή την μάχη με ανοιχτή την ΕΡΤ, έχοντας συμμάχους μας την κοινωνία, την ενότητα μας και την αγωνιστικότητά μας, λαμβάνοντας υπ όψιν μας και τις απόψεις των συναδέλφων μας στα περιφερειακά μέσα που αδυνατούν για αντικειμενικούς λόγους να παραστούν στις συνελεύσεις μας.
Και υπάρχει και ένα άλλο κείμενο που κυκλοφορεί στην ΕΡΤ και το (συν)υπογράφουν εργαζόμενοι που είναι εναντίον των διαρκών και άγονων κινητοποιήσεων. Συλλέγονται συνεχώς υπογραφές (μπορείτε να τις δείτε στις Tυπολογίες) από συνάδελφους της Δημόσιας Ραδιοφωνίας (και τηλεόρασης) που δεν θέλουν τα δημόσια ΜΜΕ να είναι κλειστά.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Μετά από βδομάδες κινητοποιήσεων, οι οποίες, ανεξαρτήτως των διαφορετικών απόψεων για την τακτική- οδήγησαν στην ικανοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αιτημάτων μας, περάσαμε, πλέον σε κινητοποιήσεις έτσι, χωρίς πρόγραμμα.
Κι αυτές οι κινητοποιήσεις συνδικαλιστικής γυμναστικής πραγματοποιούνται σε μια περίοδο πελώριας κρίσης και δοκιμασίας της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εποχή μεγάλης όξυνσης της κρίσης και στο χώρο των media. Σ αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, κάποιοι/ες έχουν επιλέξει να διατηρούν, για μεγάλο διάστημα, κλειστή την ΕΡΤ, παρότι προτάθηκαν εναλλακτικές μορφές διεκδίκησης των αιτημάτων.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι είμαστε ένα περιούσιο τμήμα εργαζομένων κι ότι αδιαφορούμε για την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα, αυτοχειριαζόμαστε, καθώς από τη μια αποξενώνουμε ακροατές και τηλεθεατές, δηλαδή, δωρίζουμε τους φυσικούς μας συμμάχους στους ανταγωνιστές κι από την άλλη χάνουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε σαν όαση μέσα σε ένα άνυδρο και σε κρίση ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Ακόμα χειρότερα ο φετιχισμός των κινητοποιήσεων συνοδεύεται από την πλήρη διακωμώδηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Γιατί τι άλλο είναι ν αποφασίζουν οι ψήφοι 50, περίπου, ανθρώπων για τους πάνω από 600 δημοσιογράφους της ΕΡΤ στην Αθήνα και τους πάνω από 700, αν συνυπολογισθούν οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών; Και, μάλιστα, ν αποφασίζουν μέσα από διαδικασίες που δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ ούτε είναι θεσμισμένες. Διαδικασίες, δηλαδή, συχνών, πολύωρων και βασανιστικών συνελεύσεων στις οποίες, ακόμα κι όσοι/ες κατόρθωναν να παρευρεθούν, συχνά δεν άντεχαν να παραμένουν ως το τέλος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο λέμε φτάνει πια. Το ποτήρι ξεχείλισε. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ιδιοκτήτες της ΕΡΤ είναι οι φορολογούμενοι πολίτες. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη μια ΕΡΤ κρατικό κομματικό μαγαζί των εκάστοτε κυβερνώντων αλλά ούτε και μια ΕΡΤ ιδιωτική επιχείρηση των εργαζομένων σε αυτήν.
Ο τόπος χρειάζεται μια σύγχρονη, δυναμική και υγιή δημόσια ραδιοτηλεόραση. Πάνω και πριν απ όλα, όμως, αυτές τις κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε όλοι/ες, χρειάζεται μια ανοιχτή και λειτουργούσα δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Από την εκπρόσωπο της ΕΡΑ...
17 Ιανουαρίου 2012Ημέρες απεργίας η Τρίτη και η Τετάρτη, οπότε και το e-tetRadio δεν θα έχει ανανεώσεις.
Το twitter μας βέβαια θα λειτουργεί κανονικά, θα μας βρείτε εκεί σε πλήρη δράση.
Απεργία θα έχουν επίσης και όλα τα ραδιόφωνα - εδώ. Για την ΕΡΤ φυσικά δεν τίθεται ζήτημα, στην Αγία Παρασκευή έχουν ξεχάσει από πότε άρχισαν οι απεργίες. Με αφορμή ένα κείμενο που κυκλοφόρησε η εκπρόσωπος της ΕΡΑ, Βασιλεία Ζερβού (ακολουθεί, παρακάτω) αλλά και ένα ακόμα (στο τέλος) που υπογράφουν δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, θυμηθείτε εδώ και τη (παρεμφερή) δική μας άποψη για το ζήτημα.
Ραντεβού ξανά on line την Πέμπτη το πρωί. Εκτός και αν δεήσει ο Θεός και πέσει η κυβέρνηση. Αμήν και πότε!
Μέχρι τότε διαβάστε τις γράφει για τους άνεργους δημοσιογράφους ο Νίκος Μωραϊτης (εδώ), τι τράβηξε στην Ακτή Πειραιώς με τον Γιάννη Ζουγανέλη ο Νίκος Παπαδογιάννης (εδώ), τα τελευταία ραδιοφωνικά νέα από τον Σπύρο Σεραφείμ (εδώ), τη συνέντευξη του Λεωνίδα Αντωνόπουλου, υπεύθυνου για τη μουσική επιμέλεια του Αθήνα 9,84 (εδώ), τα reviews από τις συναυλίες των Locomondo και του Ray Gelato.
Αγαπητοί συνάδελφοι,μετά από εβδομάδες απεργιακών, και όχι μόνον, κινητοποιήσεων, νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να κάνουμε μία στάση και να κοιτάξουμε πίσω προχωρώντας στον απολογισμό μας. Επί μήνες δώσαμε μία «αρραγή» και υποδειγματική μάχη που λίγοι περίμεναν από εμάς, από τους «δημοσιογράφους της κρατικής ραδιοτηλεόρασης». Οι δημοσιογράφοι της δημόσιας- όπως λέμε εμείς- ραδιοτηλεόρασης, έδειξαν ότι ξέρουν να μάχονται για την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας και της αξιοπρέπειάς τους. Έδωσαν μαθήματα δημοσιογραφίας, ήθους και αγωνιστικότητας. Και να που αναγκάσαμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει. Να άρει το «δημοσιοϋπαλληλικό καθεστώς» στο οποίο επιχείρησε να εντάξει τους δημοσιογράφους των δημοσίων μέσων. Σήμερα, ήρθε η στιγμή να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και να πιέσουμε για την διατήρηση, στην πράξη, της συλλογικής μας σύμβασης αλλά και των θέσεων εργασίας των συμβασιούχων συναδέλφων μας.
Μόνον που αυτά δεν γίνονται με κλειστή την ΕΡΤ. Με την κοινωνία απέναντί μας. Με την εξυπηρέτηση της λογικής ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ, απ' όπου αυτή και αν προέρχεται. Σε μία περίοδο, όπου το τοπίο στα ΜΜΕ θυμίζει ζούγκλα, αποτελεί έγκλημα «καθοσιώσεως» να μην διαπραγματεύεσαι για την όσο μεγαλύτερη διατήρηση των κεκτημένων σου, νίπτοντας απλώς τας χείρας σου μέσα από άσφαιρες επαναστατικές κραυγές. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ δώσαμε την μάχη για μία ελεύθερη και ισχυρή ΔΗΜΟΣΙΑ Ραδιοτηλεόραση.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ας δώσουμε αυτή την μάχη με ανοιχτή την ΕΡΤ, έχοντας συμμάχους μας την κοινωνία, την ενότητα μας και την αγωνιστικότητά μας, λαμβάνοντας υπ όψιν μας και τις απόψεις των συναδέλφων μας στα περιφερειακά μέσα που αδυνατούν για αντικειμενικούς λόγους να παραστούν στις συνελεύσεις μας.
Και υπάρχει και ένα άλλο κείμενο που κυκλοφορεί στην ΕΡΤ και το (συν)υπογράφουν εργαζόμενοι που είναι εναντίον των διαρκών και άγονων κινητοποιήσεων. Συλλέγονται συνεχώς υπογραφές (μπορείτε να τις δείτε στις Tυπολογίες) από συνάδελφους της Δημόσιας Ραδιοφωνίας (και τηλεόρασης) που δεν θέλουν τα δημόσια ΜΜΕ να είναι κλειστά.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Μετά από βδομάδες κινητοποιήσεων, οι οποίες, ανεξαρτήτως των διαφορετικών απόψεων για την τακτική- οδήγησαν στην ικανοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αιτημάτων μας, περάσαμε, πλέον σε κινητοποιήσεις έτσι, χωρίς πρόγραμμα.Κι αυτές οι κινητοποιήσεις συνδικαλιστικής γυμναστικής πραγματοποιούνται σε μια περίοδο πελώριας κρίσης και δοκιμασίας της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εποχή μεγάλης όξυνσης της κρίσης και στο χώρο των media. Σ αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, κάποιοι/ες έχουν επιλέξει να διατηρούν, για μεγάλο διάστημα, κλειστή την ΕΡΤ, παρότι προτάθηκαν εναλλακτικές μορφές διεκδίκησης των αιτημάτων.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι είμαστε ένα περιούσιο τμήμα εργαζομένων κι ότι αδιαφορούμε για την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα, αυτοχειριαζόμαστε, καθώς από τη μια αποξενώνουμε ακροατές και τηλεθεατές, δηλαδή, δωρίζουμε τους φυσικούς μας συμμάχους στους ανταγωνιστές κι από την άλλη χάνουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε σαν όαση μέσα σε ένα άνυδρο και σε κρίση ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Ακόμα χειρότερα ο φετιχισμός των κινητοποιήσεων συνοδεύεται από την πλήρη διακωμώδηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Γιατί τι άλλο είναι ν αποφασίζουν οι ψήφοι 50, περίπου, ανθρώπων για τους πάνω από 600 δημοσιογράφους της ΕΡΤ στην Αθήνα και τους πάνω από 700, αν συνυπολογισθούν οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών; Και, μάλιστα, ν αποφασίζουν μέσα από διαδικασίες που δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ ούτε είναι θεσμισμένες. Διαδικασίες, δηλαδή, συχνών, πολύωρων και βασανιστικών συνελεύσεων στις οποίες, ακόμα κι όσοι/ες κατόρθωναν να παρευρεθούν, συχνά δεν άντεχαν να παραμένουν ως το τέλος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο λέμε φτάνει πια. Το ποτήρι ξεχείλισε. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ιδιοκτήτες της ΕΡΤ είναι οι φορολογούμενοι πολίτες. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη μια ΕΡΤ κρατικό κομματικό μαγαζί των εκάστοτε κυβερνώντων αλλά ούτε και μια ΕΡΤ ιδιωτική επιχείρηση των εργαζομένων σε αυτήν.
Ο τόπος χρειάζεται μια σύγχρονη, δυναμική και υγιή δημόσια ραδιοτηλεόραση. Πάνω και πριν απ όλα, όμως, αυτές τις κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε όλοι/ες, χρειάζεται μια ανοιχτή και λειτουργούσα δημόσια ραδιοτηλεόραση.
