Ακολουθήστε μας στο Google news
Τι θα ακούσουμε στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στον Ιανό; Πόσο διαφορετική ή ίδια θα είναι από τις συναυλίες που μας έχετε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια; Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι θα παρουσιάσετε για πρώτη φορά τον τελευταίο σας δίσκο με ένα «μετά ακουστικό σχήμα». Τι σημαίνει αυτός ο όρος;
Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει αυτός ο ορος αν και τον επινόησα εγώ,υποθέτω, από αμηχανία και από άγχος να περιγράψω κάτι που δεν ταιριάζει σε κάποιο γνωστό μοντέλο. Φαντάζομαι ότι αφορά σε ένα σχήμα που ενδιαφέρεται να εξερευνήσει τον χώρο περά από τα στενά τυπικά όριά του. Η διαφορετικότητα δεν είναι ακριβώς το ζητουμενο. Το ζητούμενο είναι περισσότερο κάθε φορά να δούμε τον εαυτό μας με άλλη ματιά και αυτήν τη νέα ματιά να την μεταδώσουμε στον κόσμο μας για να μας την επιστρέψει βέβαια με την σειρά του. Με λίγα λόγια προσπαθούμε να ξεστραβωθούμε με την βοήθεια του κοινού.
Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια βλέπετε να είναι η διάδοχη κατάσταση;
Συμβαίνει μια συνολική απορύθμιση στο χώρο (αλλά και όχι μόνο στον δικό μας χώρο), πράγμα που, από τη μια πλευρά απελευθερώνει νέες δυνάμεις, από την άλλη όμως δοκιμάζει τις αντοχές μας. Έτσι συμβαίνει πάντα στις εποχές των μεγάλων αλλαγών. Πολλά όμορφα πράγματα χάνονται, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό μπορουμε μονάχα να προσπαθήσουμε για τα επόμενα.
Τα sites κοινωνικής δικτύωσης (facebook, myspace, twitter) έχουν φέρει επανάσταση και στον χώρο της διάδοσης της μουσικής. Τα χρησιμοποιείτε; Πόσο σας έχουν βοηθήσει; Έχετε λογαριασμό σε κάποιο από αυτά; Τον διαχειρίζεστε ο ίδιος;
Είμαι πανταχού παρών, αν και όχι πάντα αυτοπροσώπως. Το διαδίκτυο έχει συντελέσει στην κατάργηση της απόστασης μεταξύ του πομπού και του δέκτη. Έχει καταστήσει άμεσα προσβάσιμη την πληροφορία, αλλά δεν ξέρω αν προάγει την πραγματική σχέση μεταξύ του καλλιτέχνη και του κοινού. Όταν μας στερούν την διαδρομή, μου φαίνεται πως, μας στερούν και τον προορισμό. Ως γνωστόν όλα είναι δρομος. Κατά τα άλλα, ωραίες οι επαναστάσεις που επαγγέλλονται την ισότητα όταν δεν τις ακολουθουν ολοκληρωτικές εκτροπές.
Θυμόσαστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία;
Ήταν πολλά χρόνια πριν. Τόσα που δεν θέλω να θυμάμαι και δεν μου άρεσα καθόλου. Ένιωσα ότι ήμουν κάποιος άλλος, κάπου μακριά κι από τότε με αντιπάθησα κάπως.
Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;
Σήμερα δεν ακούω και τόσο ραδιόφωνο, γιατί και το ραδιόφωνο έχει μάλλον σταματήσει να ακούει τι συμβαίνει τριγύρω κι έχει καθηλωθεί σε μια εποχή που μόλις πέρασε ανεπίστρεπτα, την εποχή πριν από την κρίση. Εμένα δε μου πάει πολύ αυτό, προτιμώ να νοσταλγώ το πιο μακρινό παρελθόν.
Ποιο τραγούδι ελληνικό ή (και) ξένο σας έχει «κολλήσει» αυτό τον καιρό; Θα το παίξετε στις εμφανίσεις σας στον Ιανό;
Θα ήθελα να παίξω το «Πάλιωσε το σακάκι μου», αλλά μην το πάρετε σαν παράπονο.
Θα έλεγε κανείς ότι έχετε φτιάξει, μαζί με το Στάθη Δρογώση και τους Δραμαμίνη, μια δημιουργική συλλογικότητα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Συμφωνώ και πιστεύω πως την καλλιτεχνική μου υπόσταση την χρωστώ στους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώθηκα και ανταλλάξαμε πνευματικά υγρά. Επίσης η φυσική εγγύτητα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Όλα τα παραπάνω γίνονται και εκ του μακρόθεν κι ας αρμενίζει ο καθένας στα δικά του πέλαγα.
Πως λειτουργεί αυτή η παρέα; Είστε και φίλοι, εκτός από συνεργάτες;
Η παρέα λειτουργεί όπως του φωτίσει του καθενός, μιας και η δημιουργική συλλογικότητα οφείλει να προάγει την δημιουργική ατομικότητα και αντιστρόφως. Δεν ξέρουμε πώς να είμαστε μόνο συνεργάτες, οπότε μοιραία είμαστε φίλοι!
Στην περίοδο αυτή που διανύουμε, συχνά, ακούγονται διαμαρτυρίες για την απουσία των πνευματικών ανθρώπων. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Μέχρι που «οφείλουν» οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου να είναι παρόντες και με ποιους τρόπους;
Ε κάθε είδους διαμαρτυρίες ακούγονται , δεν θα έλειπαν κι αυτές Δεν λέω πως δεν έχει καμιά βάση αλλά περισσότερο βλέπω εδώ την ανημποριά του μέσου ανθρώπου που νιώθει ότι δεν υποστηρίζονται επάξια τα δίκαια του από τους πνευματικούς του ταγούς. Στο συλλογικό ασυνείδητο, ο πνευματικός άνθρωπος (απρεπής χαρακτηρισμός ) κάθεται στον θρόνο του σοφού πατέρα που προστατεύει και νουθετεί. Έχουμε λοιπόν μια τυπική σχέση του παιδιού που κατηγορεί τον πατέρα ότι δεν του στάθηκε ως όφειλε. Έχει υποκαταστήσει κάπως το ερώτημα «μα που είναι το κράτος». Κατά τα αλλά, νομίζω ότι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, οι άνθρωποι αυτοί δρουν και είναι δίπλα μας, αλλά δεν έχουν καθόλου προκαθορισμένα καθήκοντα. Μην περιμένετε να σας βρουν, πρέπει εσείς να τους αναζητήσετε πολλές φορές κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεστε αποκλειστικά από τη μουσική; Η δημιουργία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Η δημιουργία επηρεάζεται από τα πάντα και από τίποτα και ο βιοπορισμός είναι εν δυνάμει δημιουργία . Εγώ πάλι εξακολουθώ να βιοπορίζομαι από την μουσική, αν και περιορίζομαι διαρκώς περισσότερο .Έχω συζητήσει κι εγώ αρκετά με τον εαυτό μου και με άλλους εαυτούς το παραπάνω θέμα και δεν έχω καταλήξει κάπου. Νομίζω πάντως πως τα κίνητρα δεν δεσμεύουν το αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει να κατακτήσει τις κορυφές της τέχνης του και τελικά να κυλήσει στο ασήμαντο και κάποιος που πάει για το μεροκάματο να ανακαλύψει μια χρυσή φλέβα. Αυτό συμβαίνει περισσότερο με το τραγούδι, που σαν τέχνη ζει από το ξάφνιασμα και την έμπνευση της στιγμής, και λιγότερο, ας πούμε, με τον κινηματογράφο, οπού τα ζητούμενα είναι γενικώς πιο οργανωμένα. Καλό είναι να πηγαίνουμε ξέροντας πως το τι θα συναντήσουμε δεν περνά από το χέρι μας εντελώς και πως ο δρόμος και εμείς αλλάζουμε διαρκώς. Ανεξάρτητα από τις ανάγκες της στενής πραγματικότητας, όμως, και τις όποιες πιέσεις του βιοπορισμού η της ματαιοδοξίας μας, πρέπει να μην ξεχνάμε τον υψηλότερο προορισμό μας και να προσπαθούμε να τον αγγίξουμε κάθε φορά, όσο κι αν αυτός μας ξεπερνά.
Ιανός
Σταδίου 24
Πληροφορίες - κρατήσεις: 210 3217406
Ο Μανώλης Φάμμελος στον Ιανό το Σάββατο 11 και 18 Φεβρουαρίου.
30 Ιανουαρίου 2012Το Σάββατο 11 και 18 Φεβρουαρίου, ο Μανώλης Φάμελλος ανεβαίνει στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Ιανός για δύο εμφανίσεις. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι Δραμαμίνη. Με αφορμή τις εμφανίσεις αυτές, μίλησα με το Μανώλη Φάμελλο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αυτές τις μέρες άκουσα στο ραδιόφωνο και το καινούργιο του τραγούδι, που έχει τον τίτλο: «Το παλιό ξενοδοχείο του θανάτου». Ο τίτλος, όταν τον διάβασα στο δελτίο τύπου, καθόλου δε μου άρεσε. Τον βρήκα αδικαιολόγητα απαισιόδοξο και «μαύρο». Μέχρι που άκουσα το τραγούδι, και άλλαξα γνώμη τελείως. Ένα αφηγηματικό τραγούδι χαμηλών τόνων, με απλά αλλά ιδιαίτερα ενορχηστρωτικά ευρήματα και την, σχεδόν, ψιθυριστή φωνή του Μανώλη Φάμελλου να μαγνητίζει. Ελπίζω να μπορέσω να παραβρεθώ σε μια από τις δυο εμφανίσεις του στον Ιανό για να ακούσω και ζωντανά τα τραγούδια του καινούργιου του δίσκου με τίτλο «Τι υπάρχει πιο πέρα». Ίσως βρεθούμε εκεί. Τι λέτε;Τι θα ακούσουμε στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στον Ιανό; Πόσο διαφορετική ή ίδια θα είναι από τις συναυλίες που μας έχετε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια; Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι θα παρουσιάσετε για πρώτη φορά τον τελευταίο σας δίσκο με ένα «μετά ακουστικό σχήμα». Τι σημαίνει αυτός ο όρος;
Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει αυτός ο ορος αν και τον επινόησα εγώ,υποθέτω, από αμηχανία και από άγχος να περιγράψω κάτι που δεν ταιριάζει σε κάποιο γνωστό μοντέλο. Φαντάζομαι ότι αφορά σε ένα σχήμα που ενδιαφέρεται να εξερευνήσει τον χώρο περά από τα στενά τυπικά όριά του. Η διαφορετικότητα δεν είναι ακριβώς το ζητουμενο. Το ζητούμενο είναι περισσότερο κάθε φορά να δούμε τον εαυτό μας με άλλη ματιά και αυτήν τη νέα ματιά να την μεταδώσουμε στον κόσμο μας για να μας την επιστρέψει βέβαια με την σειρά του. Με λίγα λόγια προσπαθούμε να ξεστραβωθούμε με την βοήθεια του κοινού.
Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια βλέπετε να είναι η διάδοχη κατάσταση;
Συμβαίνει μια συνολική απορύθμιση στο χώρο (αλλά και όχι μόνο στον δικό μας χώρο), πράγμα που, από τη μια πλευρά απελευθερώνει νέες δυνάμεις, από την άλλη όμως δοκιμάζει τις αντοχές μας. Έτσι συμβαίνει πάντα στις εποχές των μεγάλων αλλαγών. Πολλά όμορφα πράγματα χάνονται, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό μπορουμε μονάχα να προσπαθήσουμε για τα επόμενα.
Τα sites κοινωνικής δικτύωσης (facebook, myspace, twitter) έχουν φέρει επανάσταση και στον χώρο της διάδοσης της μουσικής. Τα χρησιμοποιείτε; Πόσο σας έχουν βοηθήσει; Έχετε λογαριασμό σε κάποιο από αυτά; Τον διαχειρίζεστε ο ίδιος;Είμαι πανταχού παρών, αν και όχι πάντα αυτοπροσώπως. Το διαδίκτυο έχει συντελέσει στην κατάργηση της απόστασης μεταξύ του πομπού και του δέκτη. Έχει καταστήσει άμεσα προσβάσιμη την πληροφορία, αλλά δεν ξέρω αν προάγει την πραγματική σχέση μεταξύ του καλλιτέχνη και του κοινού. Όταν μας στερούν την διαδρομή, μου φαίνεται πως, μας στερούν και τον προορισμό. Ως γνωστόν όλα είναι δρομος. Κατά τα άλλα, ωραίες οι επαναστάσεις που επαγγέλλονται την ισότητα όταν δεν τις ακολουθουν ολοκληρωτικές εκτροπές.
Θυμόσαστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία;
Ήταν πολλά χρόνια πριν. Τόσα που δεν θέλω να θυμάμαι και δεν μου άρεσα καθόλου. Ένιωσα ότι ήμουν κάποιος άλλος, κάπου μακριά κι από τότε με αντιπάθησα κάπως.
Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;
Σήμερα δεν ακούω και τόσο ραδιόφωνο, γιατί και το ραδιόφωνο έχει μάλλον σταματήσει να ακούει τι συμβαίνει τριγύρω κι έχει καθηλωθεί σε μια εποχή που μόλις πέρασε ανεπίστρεπτα, την εποχή πριν από την κρίση. Εμένα δε μου πάει πολύ αυτό, προτιμώ να νοσταλγώ το πιο μακρινό παρελθόν.
Ποιο τραγούδι ελληνικό ή (και) ξένο σας έχει «κολλήσει» αυτό τον καιρό; Θα το παίξετε στις εμφανίσεις σας στον Ιανό;Θα ήθελα να παίξω το «Πάλιωσε το σακάκι μου», αλλά μην το πάρετε σαν παράπονο.
Θα έλεγε κανείς ότι έχετε φτιάξει, μαζί με το Στάθη Δρογώση και τους Δραμαμίνη, μια δημιουργική συλλογικότητα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Συμφωνώ και πιστεύω πως την καλλιτεχνική μου υπόσταση την χρωστώ στους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώθηκα και ανταλλάξαμε πνευματικά υγρά. Επίσης η φυσική εγγύτητα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Όλα τα παραπάνω γίνονται και εκ του μακρόθεν κι ας αρμενίζει ο καθένας στα δικά του πέλαγα.
Πως λειτουργεί αυτή η παρέα; Είστε και φίλοι, εκτός από συνεργάτες;
Η παρέα λειτουργεί όπως του φωτίσει του καθενός, μιας και η δημιουργική συλλογικότητα οφείλει να προάγει την δημιουργική ατομικότητα και αντιστρόφως. Δεν ξέρουμε πώς να είμαστε μόνο συνεργάτες, οπότε μοιραία είμαστε φίλοι!
Στην περίοδο αυτή που διανύουμε, συχνά, ακούγονται διαμαρτυρίες για την απουσία των πνευματικών ανθρώπων. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Μέχρι που «οφείλουν» οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου να είναι παρόντες και με ποιους τρόπους;Ε κάθε είδους διαμαρτυρίες ακούγονται , δεν θα έλειπαν κι αυτές Δεν λέω πως δεν έχει καμιά βάση αλλά περισσότερο βλέπω εδώ την ανημποριά του μέσου ανθρώπου που νιώθει ότι δεν υποστηρίζονται επάξια τα δίκαια του από τους πνευματικούς του ταγούς. Στο συλλογικό ασυνείδητο, ο πνευματικός άνθρωπος (απρεπής χαρακτηρισμός ) κάθεται στον θρόνο του σοφού πατέρα που προστατεύει και νουθετεί. Έχουμε λοιπόν μια τυπική σχέση του παιδιού που κατηγορεί τον πατέρα ότι δεν του στάθηκε ως όφειλε. Έχει υποκαταστήσει κάπως το ερώτημα «μα που είναι το κράτος». Κατά τα αλλά, νομίζω ότι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, οι άνθρωποι αυτοί δρουν και είναι δίπλα μας, αλλά δεν έχουν καθόλου προκαθορισμένα καθήκοντα. Μην περιμένετε να σας βρουν, πρέπει εσείς να τους αναζητήσετε πολλές φορές κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεστε αποκλειστικά από τη μουσική; Η δημιουργία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Η δημιουργία επηρεάζεται από τα πάντα και από τίποτα και ο βιοπορισμός είναι εν δυνάμει δημιουργία . Εγώ πάλι εξακολουθώ να βιοπορίζομαι από την μουσική, αν και περιορίζομαι διαρκώς περισσότερο .Έχω συζητήσει κι εγώ αρκετά με τον εαυτό μου και με άλλους εαυτούς το παραπάνω θέμα και δεν έχω καταλήξει κάπου. Νομίζω πάντως πως τα κίνητρα δεν δεσμεύουν το αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει να κατακτήσει τις κορυφές της τέχνης του και τελικά να κυλήσει στο ασήμαντο και κάποιος που πάει για το μεροκάματο να ανακαλύψει μια χρυσή φλέβα. Αυτό συμβαίνει περισσότερο με το τραγούδι, που σαν τέχνη ζει από το ξάφνιασμα και την έμπνευση της στιγμής, και λιγότερο, ας πούμε, με τον κινηματογράφο, οπού τα ζητούμενα είναι γενικώς πιο οργανωμένα. Καλό είναι να πηγαίνουμε ξέροντας πως το τι θα συναντήσουμε δεν περνά από το χέρι μας εντελώς και πως ο δρόμος και εμείς αλλάζουμε διαρκώς. Ανεξάρτητα από τις ανάγκες της στενής πραγματικότητας, όμως, και τις όποιες πιέσεις του βιοπορισμού η της ματαιοδοξίας μας, πρέπει να μην ξεχνάμε τον υψηλότερο προορισμό μας και να προσπαθούμε να τον αγγίξουμε κάθε φορά, όσο κι αν αυτός μας ξεπερνά.
Ιανός
Σταδίου 24
Πληροφορίες - κρατήσεις: 210 3217406
