Ακολουθήστε μας στο Google news
Η Σία, με τα υπέροχα μάτια και το ακόμα πιο υπέροχο βλέμμα, απαντάει στις ερωτήσεις μου, δίχως να το σκεφτεί.
Το ραδιοφωνικό στούντιο λειτουργεί για σένα ως θάλαμος αποσυμπίεσης από την τηλεόραση;
Δε λες τίποτα! Η τηλεόραση είναι ένα μέσο αμείλικτο και η παρουσίαση ενός δελτίου απαιτεί ατελείωτες ώρες προετοιμασίας, συνεργασία και συνεννόηση με δεκάδες ανθρώπους, φοβερή ένταση που συχνά γίνεται πανικός και, βέβαια, μεγάλη πειθαρχία στον αέρα. Επομένως, πράγματι, το ραδιόφωνο είναι για μένα κάτι σα θάλαμος αποσυμπίεσης. Είναι όμως και θάλαμος εκτόνωσης. Η παρουσίαση ενός δελτίου επιτρέπει σε περιορισμένο βαθμό την εκφορά άποψης από τον οικοδεσπότη. Πρέπει να πω στον κόσμο τι έγινε και όχι τι πιστεύω εγώ. Αυτή τη δουλειά εξάλλου αναλαμβάνουν οι σχολιαστές και αναλυτές και δική μου δουλειά είναι να θέτω τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς. Στο ραδιόφωνο, λοιπόν, έχω την ευκαιρία να μοιραστώ τη δική μου οπτική των πραγμάτων, να κάνω τις δικές μου προσεγγίσεις και εκτιμήσεις.
Ποιο είδος ραδιοφωνικών εκπομπών σου αρέσει να ακούς;
Ανάλογα την ώρα. Στη διάρκεια της μέρας ακούω αποκλειστικά και μόνο ενημερωτικές εκπομπές. Λόγω επαγγέλματος, θέλω να ακούω τι γίνεται, τι λέγεται, πώς λέγεται, με άλλα λόγια να είμαι διαρκώς on line. Για την ακρίβεια, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα ακούσω οτιδήποτε άλλο. Όσες φορές με θυμάμαι να το έχω κάνει, απλώς κάτι κακό έχει συμβεί κι έχω ανάγκη να «χαθώ». Το βράδυ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Παρότι η ενημέρωση αυτήν την ώρα στα ραδιόφωνα έχει βάλει τις πιζάμες της, δεν αντέχω ούτε δευτερόλεπτο να ακούσω εκπομπή λόγου. Το χέρι πάει αμέσως σε μουσικά ραδιόφωνα, αναζητώντας τη μελωδία αυτή που εκείνη την ώρα θεωρώ «κατάλληλη» για την ψυχοσύνθεσή μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις σε μια ραδιοφωνική εκπομπή;
Οι πρώτες ωδίνες της είδησης! Η στιγμή εκείνη, δηλαδή, που νιώθεις ότι με την κατάλληλη ερώτηση ο συνομιλητής σου είναι έτοιμος να σου χαρίσει στον αέρα το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κανείς σε ένα δημοσιογράφο. Να δώσει, δηλαδή, είδηση. Όσο «δυσκολότερος» είναι δε ο συνεντευξιαζόμενος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση. Αυτή είναι, άλλωστε, η φύση και ο χαρακτήρας της δικής μου εκπομπής, που ασχολείται κατά βάση με την πολιτική και την οικονομία.
Αν σε έβαζαν με το ζόρι να επιλέξεις μεταξύ ραδιοφώνου και τηλεόρασης, ποια θα ήταν η απάντησή σου και γιατί;
Ελπίζω να μη μου τεθεί ποτέ αυτό το δίλημμα! Από τα 20 μου δεν έχω σταματήσει να κάνω ραδιόφωνο, αν εξαιρέσεις τον ένα χρόνο που έλειψα στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό μου. Δεν μπορώ λοιπόν να με φανταστώ «χωρίς». Από την άλλη, ο τηλεοπτικός αέρας είναι πια για μένα τρόπος ζωής. Ένας χώρος σχεδόν φυσικός, στον οποίο νιώθω και κινούμαι άνετα. Δε σου κρύβω, πάντως, ότι τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω της τρομακτικής έντασης των εξελίξεων και ως εκ τούτου των αυξημένων απαιτήσεων στην τηλεόραση, υπήρξαν στιγμές που φλέρταρα έντονα με την ιδέα να αφήσω την εκπομπή. Ήταν στιγμές που «λύγιζα» από την κούραση και η απόσταση μεταξύ της πρωινής εκπομπής στο ραδιόφωνο και το σήμα του δελτίου στις 9 το βράδυ φάνταζε ατελείωτη. Το έλεγα και μετά το ξε-έλεγα. Μία από αυτές, πάντως, ήταν τότε που απουσίασα για μία εβδομάδα από τα ερτζιανά, συζητώντας για μία πιθανή μετακίνησή μου λίγο αργότερα στο πρόγραμμα, και πολλοί έσπευσαν να πλάσουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Τελικά, πριν περίπου ένα μήνα άλλαξα ώρα και οι «κακές» ιδέες εξαϋλώθηκαν! Είναι δύσκολο, πάντως, να σου απαντήσω. Η τηλεόραση μπορεί να είναι ένα μέσο σκληρό, αλλά είναι συνάμα συναρπαστικό, λαμπερό, και με μεγάλες δόσεις αδρεναλίνης. Το ραδιόφωνο είναι ψυχανάλυση, είναι «εσύ», είναι παρέα, είναι κατάθεση ψυχής. Είναι εκτόνωση και ταυτόχρονα χαλάρωση, ακόμη κι αν πρόκειται για εκπομπές αμιγώς ενημερωτικές, όπως η δική μου. Και, επιπλέον, μπορεί να σε αγαπά για πάντα. Ακόμη και όταν θα έχεις πολλές ρυτίδες!
Από τον «Σκάι 100,3»
19 Φεβρουαρίου 2012Η Σία Κοσιώνη, σύμφωνα με το βιογραφικό της, αποφοίτησε από το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Στη Θεσσαλονίκη, ως φοιτήτρια, έκανε τα πρώτα βήματα στο χώρο, σε ραδιόφωνο, τηλεόραση και έντυπο Τύπο. Επόμενη στάση στο London School of Economics. Μεταπτυχιακό με θέμα New Media, Information and Society. Μετά τον επαναπατρισμό, προσφέρει τις υπηρεσίες της ως Σύνδεσμος Επικοινωνίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Τις επόμενες δύο σεζόν βρίσκεται στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, συνεργάτης της Άννας Παναγιωταρέα στην εκπομπή «Ουδείς Αναμάρτητος». Την ίδια ώρα έχει υπό την ευθύνη της τα πολιτικά δελτία ειδήσεων στο SuperSport FM, τα Σαββατοκύριακα. Από τον Μάρτιο του 2006 βρίσκεται στον ΣΚΑΪ, αρχικά κάνοντας ρεπορτάζ στην τηλεόραση και εκπομπές στο ραδιόφωνο και από τον Σεπτέμβριο του 2007 παρουσιάζοντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Καθημερινά, δίνει ραντεβού στις 12 το μεσημέρι με τους ακροατές στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ.Η Σία, με τα υπέροχα μάτια και το ακόμα πιο υπέροχο βλέμμα, απαντάει στις ερωτήσεις μου, δίχως να το σκεφτεί.
Το ραδιοφωνικό στούντιο λειτουργεί για σένα ως θάλαμος αποσυμπίεσης από την τηλεόραση;Δε λες τίποτα! Η τηλεόραση είναι ένα μέσο αμείλικτο και η παρουσίαση ενός δελτίου απαιτεί ατελείωτες ώρες προετοιμασίας, συνεργασία και συνεννόηση με δεκάδες ανθρώπους, φοβερή ένταση που συχνά γίνεται πανικός και, βέβαια, μεγάλη πειθαρχία στον αέρα. Επομένως, πράγματι, το ραδιόφωνο είναι για μένα κάτι σα θάλαμος αποσυμπίεσης. Είναι όμως και θάλαμος εκτόνωσης. Η παρουσίαση ενός δελτίου επιτρέπει σε περιορισμένο βαθμό την εκφορά άποψης από τον οικοδεσπότη. Πρέπει να πω στον κόσμο τι έγινε και όχι τι πιστεύω εγώ. Αυτή τη δουλειά εξάλλου αναλαμβάνουν οι σχολιαστές και αναλυτές και δική μου δουλειά είναι να θέτω τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς. Στο ραδιόφωνο, λοιπόν, έχω την ευκαιρία να μοιραστώ τη δική μου οπτική των πραγμάτων, να κάνω τις δικές μου προσεγγίσεις και εκτιμήσεις.
Ποιο είδος ραδιοφωνικών εκπομπών σου αρέσει να ακούς;
Ανάλογα την ώρα. Στη διάρκεια της μέρας ακούω αποκλειστικά και μόνο ενημερωτικές εκπομπές. Λόγω επαγγέλματος, θέλω να ακούω τι γίνεται, τι λέγεται, πώς λέγεται, με άλλα λόγια να είμαι διαρκώς on line. Για την ακρίβεια, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα ακούσω οτιδήποτε άλλο. Όσες φορές με θυμάμαι να το έχω κάνει, απλώς κάτι κακό έχει συμβεί κι έχω ανάγκη να «χαθώ». Το βράδυ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Παρότι η ενημέρωση αυτήν την ώρα στα ραδιόφωνα έχει βάλει τις πιζάμες της, δεν αντέχω ούτε δευτερόλεπτο να ακούσω εκπομπή λόγου. Το χέρι πάει αμέσως σε μουσικά ραδιόφωνα, αναζητώντας τη μελωδία αυτή που εκείνη την ώρα θεωρώ «κατάλληλη» για την ψυχοσύνθεσή μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις σε μια ραδιοφωνική εκπομπή;
Οι πρώτες ωδίνες της είδησης! Η στιγμή εκείνη, δηλαδή, που νιώθεις ότι με την κατάλληλη ερώτηση ο συνομιλητής σου είναι έτοιμος να σου χαρίσει στον αέρα το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κανείς σε ένα δημοσιογράφο. Να δώσει, δηλαδή, είδηση. Όσο «δυσκολότερος» είναι δε ο συνεντευξιαζόμενος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση. Αυτή είναι, άλλωστε, η φύση και ο χαρακτήρας της δικής μου εκπομπής, που ασχολείται κατά βάση με την πολιτική και την οικονομία.
Αν σε έβαζαν με το ζόρι να επιλέξεις μεταξύ ραδιοφώνου και τηλεόρασης, ποια θα ήταν η απάντησή σου και γιατί;Ελπίζω να μη μου τεθεί ποτέ αυτό το δίλημμα! Από τα 20 μου δεν έχω σταματήσει να κάνω ραδιόφωνο, αν εξαιρέσεις τον ένα χρόνο που έλειψα στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό μου. Δεν μπορώ λοιπόν να με φανταστώ «χωρίς». Από την άλλη, ο τηλεοπτικός αέρας είναι πια για μένα τρόπος ζωής. Ένας χώρος σχεδόν φυσικός, στον οποίο νιώθω και κινούμαι άνετα. Δε σου κρύβω, πάντως, ότι τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω της τρομακτικής έντασης των εξελίξεων και ως εκ τούτου των αυξημένων απαιτήσεων στην τηλεόραση, υπήρξαν στιγμές που φλέρταρα έντονα με την ιδέα να αφήσω την εκπομπή. Ήταν στιγμές που «λύγιζα» από την κούραση και η απόσταση μεταξύ της πρωινής εκπομπής στο ραδιόφωνο και το σήμα του δελτίου στις 9 το βράδυ φάνταζε ατελείωτη. Το έλεγα και μετά το ξε-έλεγα. Μία από αυτές, πάντως, ήταν τότε που απουσίασα για μία εβδομάδα από τα ερτζιανά, συζητώντας για μία πιθανή μετακίνησή μου λίγο αργότερα στο πρόγραμμα, και πολλοί έσπευσαν να πλάσουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Τελικά, πριν περίπου ένα μήνα άλλαξα ώρα και οι «κακές» ιδέες εξαϋλώθηκαν! Είναι δύσκολο, πάντως, να σου απαντήσω. Η τηλεόραση μπορεί να είναι ένα μέσο σκληρό, αλλά είναι συνάμα συναρπαστικό, λαμπερό, και με μεγάλες δόσεις αδρεναλίνης. Το ραδιόφωνο είναι ψυχανάλυση, είναι «εσύ», είναι παρέα, είναι κατάθεση ψυχής. Είναι εκτόνωση και ταυτόχρονα χαλάρωση, ακόμη κι αν πρόκειται για εκπομπές αμιγώς ενημερωτικές, όπως η δική μου. Και, επιπλέον, μπορεί να σε αγαπά για πάντα. Ακόμη και όταν θα έχεις πολλές ρυτίδες!
