Ακολουθήστε μας στο Google news
Απόψε το βράδυ (28/5), μεσούσης της μαγνητικής καταιγίδας, στο πατάρι του Ιανού, η Βασιλική Καρακώστα και οι «Δαίμονες των εγχόρδων», παρουσιάζουν τον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο «Τα επικίνδυνα». Η Βασιλική Καρακώστα είναι μια τραγουδίστρια ταλαντούχα και ιδιαιτερόφωνη με επιλογές διαφορετικές από τις αναμενόμενες. Η αποψινή παρουσίαση των «επικινδύνων» στάθηκε αφορμή για μια άκρως ενδιαφέρουσα διαδικτυακή συζήτηση μαζί της. Την ευχαριστώ θερμά.
Τι θα ακούσουμε την Τρίτη στον Ιανό; Εκτός από τα τραγούδια του καινούργιου δίσκου, θα παίξεις και παλαιότερα;
Την Τρίτη στον Ιανό θα συναντηθούμε για να γιορτάσουμε την έως τώρα εξαιρετική πορεία και ανταπόκριση που έχει από το κοινό ο καινούργιος δίσκος «Τα Επικίνδυνα» .Θα τραγουδήσω ζωντανά όλα τα τραγούδια με τους συνδημιουργούς και συμπαίκτες «Δαίμονες των Εγχόρδων» για να τα παρουσιάσουμε ακόμα μια φορά στο κέντρο της Αθήνας. Σίγουρα δε θα λείψουν οι εκπλήξεις.
Πως προέκυψε ο τίτλος «τα επικίνδυνα»;
Ο τίτλος αυτός προέκυψε από το ποίημα του Κ.Π Καβάφη που υπάρχει μελοποιημένο μες τον δίσκο. «Στις κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου σαν πριν ασκητικό» λέει ο Καβάφης και μας βυθίζει στην εσωτερική διαμάχη, στην έντονη ψυχοσύνθεση, όταν βαδίζεις στα επικίνδυνα μονοπάτια της απόλαυσης. Η πάλη αυτή είναι κάτι το διαχρονικό και συνεπώς οικείο και επίκαιρο στις μέρες μας. Ίσως, γι αυτό κι εγώ το διάλεξα ενστικτωδώςγια να το ξορκίσω.
Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια, βλέπεις να είναι, η διάδοχη κατάσταση και τι είναι αυτό που σε κάνει να επιμένεις να κυκλοφορείς έναν καινούργιο δίσκο;
Δεν πρόλαβα την δισκογραφία στην ένδοξη εποχή της, παρά μόνο προς το τέλος της με τον πρώτο δίσκο που έκανα με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Έβλεπα πως δεν ήξεραν να διαχειριστούν επιχειρηματικά τουλάχιστον τη μουσική, με συχνό το φαινόμενο του copy paste από ήδη γνωστές μελωδίες και κυριαρχούσε ο φόβος προς το πρωτόγνωρο. Από εδώ και πέρα δεν ξέρω που θα πάει η δισκογραφία και τι δρόμους και τρόπους θα βρουν για την επικοινωνία της μουσικής πέρα από τα live. Ό,τι και να γίνει πάντως εγώ θα κοιτώ να φτιάχνω αληθινά, όμορφα έργα και θα συγκινούμαι πάντα όταν το κοινό θα τα πιάνει στα χέρια του, όπως συμβαίνει τώρα με «Τα Επικίνδυνα». Όταν κάποιος φεύγει ευχαριστημένος από τις ζωντανές μου εμφανίσεις έχει την ευκαιρία να αγοράσει τον δίσκο στην έξοδο.
Εδώ και αρκετά χρόνια τραγουδάς επαγγελματικά. Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με πριν; Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείς το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;
Δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές σε σχέση με πριν, μόνο ίσως το ό,τι ζω στο περιβάλλον της Αθήνας, έχω πειθαρχήσει περισσότερο και έχω γίνει πιο δουλευταρού. Κατά τα άλλα παραμένει ακριβώς ίδια η φλόγα, αυτή η παιδική που με παρακινεί να τραγουδάω.
Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο(υς) λόγο(υς), εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Οι γυναίκες δημιουργοί είναι λιγότερες από τους άνδρες. Αυτό δεν φαίνεται να ισχύει και για τις τραγουδίστριες που είναι όσες και οι τραγουδιστές. Έχεις κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός;
Υποθετικά, σκέφτομαι πως ίσως, ο τρόπος έκφρασης μέσω της τέχνης είναι ο μόνος τρόπος για τους άνδρες να γεννήσουν, ενώ η φύση της γυναίκας είναι να γεννά την ίδια τη ζωή!
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, που κρατάει πολλά χρόνια, για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από τη μουσική; Η καλλιτεχνία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Ναι, πιστεύω πως μπορεί και παραμένει ανεπηρέαστη. Από μικρό παιδί ζω από τη μουσική και το τραγούδι. Κι αυτό μπορεί να είναι μόνο καλό, γιατί μόνο έτσι μπορεί να έχει πραγματική διάσταση αυτό που κάνεις. Όταν δένει με τη ζωή. Σίγουρα είναι πολλές οι δυσκολίες αλλά ποιος είπε ότι είναι μόνο λαμπερή αυτή η δουλειά; Είμαι ολιγαρκής άνθρωπος. Με την ίδια ευκολία που μπορώ να απολαύσω μπορώ και να στερηθώ. Ο βιοπορισμός στην τέχνη σε αναγκάζει να γειωθείς, να αναγνωρίσεις και ν' αγαπήσεις τον εαυτού σου με τα όλα του.
Έχεις κάνει μουσικές σπουδές ή μαθήματα φωνητικής; Τραγουδάς χρησιμοποιώντας το διάφραγμα;
Μικρή, μου είχαν δώσει υποτροφία στο Δημοτικό Ωδείο Ν. Ιωνίας Βόλου. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής, θεωρητικά, πιάνο ή βυζαντινή μουσική. Η καλύτερή μου σπουδή όμως, ήταν να ακούω τον παππού μου να τραγουδά και να με συμβουλεύει να χρωματίζω τις φράσεις! Ακόμα και τώρα, με έναν άλλο τρόπο όχι ωδειακό, συνεχίζω τις σπουδές μου στην τέχνη της μουσικής. Παίζω καθημερινά κιθάρα, cajon νταούλι και ασκώ τη φωνή μου έτσι ώστε να τραγουδάω με όλο μου το σώμα.
Θυμάσαι πότε άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία;
Δεν θυμάμαι ποια στιγμή άκουσα την «Αστροπαλιά» στο ραδιόφωνο.
Ακούς ραδιόφωνο σήμερα;
Ακούω όταν έχω ελεύθερο χρόνο απο τις πρόβες.
Σε μια συνέντευξη που έκανα πρόσφατα με την Έλλη Πασπαλά, μου είπε ότι κατά την άποψή της υπάρχει μεγάλο έλλειμμα καλού ελληνικού στίχου στην εποχή μας. Ποια είναι η δική σου άποψη; Μήπως αυτός είναι και ο λόγος για την συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή αγγλόφωνου τραγουδιού;
Δεν πιστεύω πως υπάρχει έλλειμμα καλού ελληνικού στίχου. Υπάρχουν πολλά καλά τραγούδια που δεν ακούγονται όμως διότι το ραδιόφωνο, πια, επιβιώνει από τα ήδη γνωστά, κυρίως εύπεπτα τραγούδια, καλοπιάνοντας το κοινό και όχι προτείνοντάς του κάτι το καινούργιο. Απ' όσο ξέρω στη ραπ σκηνή βγαίνουν ωραία δυνατά λόγια και καλά στιχάκια. Ο λόγος που τα αγγλικά έχουν μπει έντονα στη ζωή μας είναι, πρώτον επειδή οι γονείς μας έστελναν σαν τρελοί στα φροντιστήρια από τη δεκαετία του '90 κυρίως και αργότερα και, δεύτερον η δική μας γλώσσα θέλει κόπο να αποκτηθεί διότι είναι πανέμορφη. Ο τρόπος που μιλάμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε η αγγλική γλώσσα είναι «φτωχή» μπροστά στα ελληνικά μας.
Μπορεί η τέχνη και ειδικότερα το τραγούδι να «ζεστάνει» τις καρδιές των ανθρώπων σε αυτούς τους καιρούς που διανύουμε; Ποιος ο ρόλος της τέχνης σε καιρούς κρίσης;
Ναι, μπορεί. Η μουσική μπορεί να κάνει θαύματα. Να ενώσει χρόνους, τόπους κι ανθρώπους, σαν γέφυρα να ζεστάνει, να αφυπνίσει, να διασκεδάσει, να συγκινήσει και να λυτρώσει. Μπορεί όμως και να σε χαζέψει, να σε κοιμίσει και να καλοπιάσει το κοινό σαν ποντίκι στη φάκα. Η μουσική είναι το απόσταγμα της ζωής κι όπως θέλει ο καθείς την χρησιμοποιεί.
Τον τελευταίο καιρό εντοπίζεται μια στροφή του κόσμου στις πιο μικρές μουσικές και στα πιο ποιοτικά προγράμματα. Το εντοπίζεις κι εσύ; Έχεις κάποια εξήγηση για αυτό;
Νομίζω τώρα που λείπουν τα «πολλά» η επιλογή θα γίνεται με κριτήριο την πραγματική και σε πρώτο επίπεδο ανάγκη μας, πράγμα που θα αναδυθεί από μέσα μας σιγά σιγά. Τώρα, σχετικά με την ποιότητα, επιτρέψτε μου να είμαι λίγο διστακτική. Τι είναι ποιότητα και πως το βλέπει κανείς και τι μας επιβάλλουν ως σωστό και ποιοτικό. Ας πούμε αυτή η λεγόμενη έντεχνη σκηνή είναι ποιοτική, ενώ η λαϊκή είναι η μη ποιοτική; Εγώ μάλλον μια εμμηνόπαυση διακρίνω ως προς τη λέξη ποιότητα και πολύ δήθεν μαζί. Για αυτό ας αφήσουμε την ποιότητα να ξεκουραστεί και ας αναζητήσουμε και στραφούμε σε ορίτζιναλ καταστάσεις και γιορτές χωρίς τίτλους και ταμπέλες πολλές.
Με ποιο τραγούδι ελληνικό ή (και) ξένο έχεις «κολλήσει» αυτό τον καιρό;
Με το My Culture από το δίσκο 1 giant Leap.
Ποιο «σχήμα» επισκέφτηκες σαν ακροατής τελευταία;
Eχω καιρό να βγω έξω για να δω μουσικές παραστάσεις. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω αυτό τον καιρό. Μπόρεσα όμως πρόσφατα να δω μια θεατρική παράσταση «ο μικρός εγώ» σε σκηνοθεσία Βασίλη Ανδρέου με τους καταπληκτικούς ηθοποιούς Φώτη Λαζάρου και Γιώργο Μακρή και άλλους υπέροχους. Ένα αριστούργημα!
Ποια συναυλία δεν θα ξεχάσεις ποτέ και για ποιο λόγο;
Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα πανηγύρι της Φιλιώς Πυργάκη και του Πετρολούκα Χαλκιά. Ήταν ένα μοναδικό ψυχεδελικό λαϊκοδημοτικό πάρτυ.
Σε ποια συναυλία θα θελες να πας και δεν έχει τύχει;
Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία της εποχής, να ακούσω την Μαρία Κάλλας ζωντανά .
Μαζί με τους "Δαίμονες των Εγχόρδων" απόψε στον Ιανό.
28 Μαΐου 2013Απόψε το βράδυ (28/5), μεσούσης της μαγνητικής καταιγίδας, στο πατάρι του Ιανού, η Βασιλική Καρακώστα και οι «Δαίμονες των εγχόρδων», παρουσιάζουν τον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο «Τα επικίνδυνα». Η Βασιλική Καρακώστα είναι μια τραγουδίστρια ταλαντούχα και ιδιαιτερόφωνη με επιλογές διαφορετικές από τις αναμενόμενες. Η αποψινή παρουσίαση των «επικινδύνων» στάθηκε αφορμή για μια άκρως ενδιαφέρουσα διαδικτυακή συζήτηση μαζί της. Την ευχαριστώ θερμά.
Τι θα ακούσουμε την Τρίτη στον Ιανό; Εκτός από τα τραγούδια του καινούργιου δίσκου, θα παίξεις και παλαιότερα;
Την Τρίτη στον Ιανό θα συναντηθούμε για να γιορτάσουμε την έως τώρα εξαιρετική πορεία και ανταπόκριση που έχει από το κοινό ο καινούργιος δίσκος «Τα Επικίνδυνα» .Θα τραγουδήσω ζωντανά όλα τα τραγούδια με τους συνδημιουργούς και συμπαίκτες «Δαίμονες των Εγχόρδων» για να τα παρουσιάσουμε ακόμα μια φορά στο κέντρο της Αθήνας. Σίγουρα δε θα λείψουν οι εκπλήξεις.
Πως προέκυψε ο τίτλος «τα επικίνδυνα»;
Ο τίτλος αυτός προέκυψε από το ποίημα του Κ.Π Καβάφη που υπάρχει μελοποιημένο μες τον δίσκο. «Στις κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου σαν πριν ασκητικό» λέει ο Καβάφης και μας βυθίζει στην εσωτερική διαμάχη, στην έντονη ψυχοσύνθεση, όταν βαδίζεις στα επικίνδυνα μονοπάτια της απόλαυσης. Η πάλη αυτή είναι κάτι το διαχρονικό και συνεπώς οικείο και επίκαιρο στις μέρες μας. Ίσως, γι αυτό κι εγώ το διάλεξα ενστικτωδώςγια να το ξορκίσω.
Η δισκογραφία, όπως την είχαμε γνωρίσει στα προηγούμενα χρόνια, μάλλον καταρρέει. Ποια, βλέπεις να είναι, η διάδοχη κατάσταση και τι είναι αυτό που σε κάνει να επιμένεις να κυκλοφορείς έναν καινούργιο δίσκο;
Δεν πρόλαβα την δισκογραφία στην ένδοξη εποχή της, παρά μόνο προς το τέλος της με τον πρώτο δίσκο που έκανα με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Έβλεπα πως δεν ήξεραν να διαχειριστούν επιχειρηματικά τουλάχιστον τη μουσική, με συχνό το φαινόμενο του copy paste από ήδη γνωστές μελωδίες και κυριαρχούσε ο φόβος προς το πρωτόγνωρο. Από εδώ και πέρα δεν ξέρω που θα πάει η δισκογραφία και τι δρόμους και τρόπους θα βρουν για την επικοινωνία της μουσικής πέρα από τα live. Ό,τι και να γίνει πάντως εγώ θα κοιτώ να φτιάχνω αληθινά, όμορφα έργα και θα συγκινούμαι πάντα όταν το κοινό θα τα πιάνει στα χέρια του, όπως συμβαίνει τώρα με «Τα Επικίνδυνα». Όταν κάποιος φεύγει ευχαριστημένος από τις ζωντανές μου εμφανίσεις έχει την ευκαιρία να αγοράσει τον δίσκο στην έξοδο.
Εδώ και αρκετά χρόνια τραγουδάς επαγγελματικά. Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με πριν; Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείς το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;
Δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές σε σχέση με πριν, μόνο ίσως το ό,τι ζω στο περιβάλλον της Αθήνας, έχω πειθαρχήσει περισσότερο και έχω γίνει πιο δουλευταρού. Κατά τα άλλα παραμένει ακριβώς ίδια η φλόγα, αυτή η παιδική που με παρακινεί να τραγουδάω.
Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο(υς) λόγο(υς), εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Οι γυναίκες δημιουργοί είναι λιγότερες από τους άνδρες. Αυτό δεν φαίνεται να ισχύει και για τις τραγουδίστριες που είναι όσες και οι τραγουδιστές. Έχεις κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός;
Υποθετικά, σκέφτομαι πως ίσως, ο τρόπος έκφρασης μέσω της τέχνης είναι ο μόνος τρόπος για τους άνδρες να γεννήσουν, ενώ η φύση της γυναίκας είναι να γεννά την ίδια τη ζωή!
Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, που κρατάει πολλά χρόνια, για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από τη μουσική; Η καλλιτεχνία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;
Ναι, πιστεύω πως μπορεί και παραμένει ανεπηρέαστη. Από μικρό παιδί ζω από τη μουσική και το τραγούδι. Κι αυτό μπορεί να είναι μόνο καλό, γιατί μόνο έτσι μπορεί να έχει πραγματική διάσταση αυτό που κάνεις. Όταν δένει με τη ζωή. Σίγουρα είναι πολλές οι δυσκολίες αλλά ποιος είπε ότι είναι μόνο λαμπερή αυτή η δουλειά; Είμαι ολιγαρκής άνθρωπος. Με την ίδια ευκολία που μπορώ να απολαύσω μπορώ και να στερηθώ. Ο βιοπορισμός στην τέχνη σε αναγκάζει να γειωθείς, να αναγνωρίσεις και ν' αγαπήσεις τον εαυτού σου με τα όλα του.
Έχεις κάνει μουσικές σπουδές ή μαθήματα φωνητικής; Τραγουδάς χρησιμοποιώντας το διάφραγμα;
Μικρή, μου είχαν δώσει υποτροφία στο Δημοτικό Ωδείο Ν. Ιωνίας Βόλου. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής, θεωρητικά, πιάνο ή βυζαντινή μουσική. Η καλύτερή μου σπουδή όμως, ήταν να ακούω τον παππού μου να τραγουδά και να με συμβουλεύει να χρωματίζω τις φράσεις! Ακόμα και τώρα, με έναν άλλο τρόπο όχι ωδειακό, συνεχίζω τις σπουδές μου στην τέχνη της μουσικής. Παίζω καθημερινά κιθάρα, cajon νταούλι και ασκώ τη φωνή μου έτσι ώστε να τραγουδάω με όλο μου το σώμα.
Θυμάσαι πότε άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία;
Δεν θυμάμαι ποια στιγμή άκουσα την «Αστροπαλιά» στο ραδιόφωνο.
Ακούς ραδιόφωνο σήμερα;
Ακούω όταν έχω ελεύθερο χρόνο απο τις πρόβες.
Σε μια συνέντευξη που έκανα πρόσφατα με την Έλλη Πασπαλά, μου είπε ότι κατά την άποψή της υπάρχει μεγάλο έλλειμμα καλού ελληνικού στίχου στην εποχή μας. Ποια είναι η δική σου άποψη; Μήπως αυτός είναι και ο λόγος για την συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή αγγλόφωνου τραγουδιού;
Δεν πιστεύω πως υπάρχει έλλειμμα καλού ελληνικού στίχου. Υπάρχουν πολλά καλά τραγούδια που δεν ακούγονται όμως διότι το ραδιόφωνο, πια, επιβιώνει από τα ήδη γνωστά, κυρίως εύπεπτα τραγούδια, καλοπιάνοντας το κοινό και όχι προτείνοντάς του κάτι το καινούργιο. Απ' όσο ξέρω στη ραπ σκηνή βγαίνουν ωραία δυνατά λόγια και καλά στιχάκια. Ο λόγος που τα αγγλικά έχουν μπει έντονα στη ζωή μας είναι, πρώτον επειδή οι γονείς μας έστελναν σαν τρελοί στα φροντιστήρια από τη δεκαετία του '90 κυρίως και αργότερα και, δεύτερον η δική μας γλώσσα θέλει κόπο να αποκτηθεί διότι είναι πανέμορφη. Ο τρόπος που μιλάμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε η αγγλική γλώσσα είναι «φτωχή» μπροστά στα ελληνικά μας.
Μπορεί η τέχνη και ειδικότερα το τραγούδι να «ζεστάνει» τις καρδιές των ανθρώπων σε αυτούς τους καιρούς που διανύουμε; Ποιος ο ρόλος της τέχνης σε καιρούς κρίσης;
Ναι, μπορεί. Η μουσική μπορεί να κάνει θαύματα. Να ενώσει χρόνους, τόπους κι ανθρώπους, σαν γέφυρα να ζεστάνει, να αφυπνίσει, να διασκεδάσει, να συγκινήσει και να λυτρώσει. Μπορεί όμως και να σε χαζέψει, να σε κοιμίσει και να καλοπιάσει το κοινό σαν ποντίκι στη φάκα. Η μουσική είναι το απόσταγμα της ζωής κι όπως θέλει ο καθείς την χρησιμοποιεί.
Τον τελευταίο καιρό εντοπίζεται μια στροφή του κόσμου στις πιο μικρές μουσικές και στα πιο ποιοτικά προγράμματα. Το εντοπίζεις κι εσύ; Έχεις κάποια εξήγηση για αυτό;
Νομίζω τώρα που λείπουν τα «πολλά» η επιλογή θα γίνεται με κριτήριο την πραγματική και σε πρώτο επίπεδο ανάγκη μας, πράγμα που θα αναδυθεί από μέσα μας σιγά σιγά. Τώρα, σχετικά με την ποιότητα, επιτρέψτε μου να είμαι λίγο διστακτική. Τι είναι ποιότητα και πως το βλέπει κανείς και τι μας επιβάλλουν ως σωστό και ποιοτικό. Ας πούμε αυτή η λεγόμενη έντεχνη σκηνή είναι ποιοτική, ενώ η λαϊκή είναι η μη ποιοτική; Εγώ μάλλον μια εμμηνόπαυση διακρίνω ως προς τη λέξη ποιότητα και πολύ δήθεν μαζί. Για αυτό ας αφήσουμε την ποιότητα να ξεκουραστεί και ας αναζητήσουμε και στραφούμε σε ορίτζιναλ καταστάσεις και γιορτές χωρίς τίτλους και ταμπέλες πολλές.
Με ποιο τραγούδι ελληνικό ή (και) ξένο έχεις «κολλήσει» αυτό τον καιρό;
Με το My Culture από το δίσκο 1 giant Leap.
Ποιο «σχήμα» επισκέφτηκες σαν ακροατής τελευταία;
Eχω καιρό να βγω έξω για να δω μουσικές παραστάσεις. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω αυτό τον καιρό. Μπόρεσα όμως πρόσφατα να δω μια θεατρική παράσταση «ο μικρός εγώ» σε σκηνοθεσία Βασίλη Ανδρέου με τους καταπληκτικούς ηθοποιούς Φώτη Λαζάρου και Γιώργο Μακρή και άλλους υπέροχους. Ένα αριστούργημα!
Ποια συναυλία δεν θα ξεχάσεις ποτέ και για ποιο λόγο;
Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα πανηγύρι της Φιλιώς Πυργάκη και του Πετρολούκα Χαλκιά. Ήταν ένα μοναδικό ψυχεδελικό λαϊκοδημοτικό πάρτυ.
Σε ποια συναυλία θα θελες να πας και δεν έχει τύχει;
Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία της εποχής, να ακούσω την Μαρία Κάλλας ζωντανά .
