Η Αθήνα είναι μια κακοποιημένη πόλη. Όλοι γνωρίζουμε το πώς και το γιατί. Όπως όλοι επίσης έχουμε διαπιστώσει ότι με το παραμικρό καλό που της κάνουμε, η Αθήνα ομορφαίνει αμέσως και μας ανταποδίδει το δώρο με αντίδωρο στο πολλαπλό.
12 Μαρτίου 2009
Η Αθήνα είναι μια κακοποιημένη πόλη.
Όλοι γνωρίζουμε το πώς και το γιατί.
Όπως όλοι επίσης έχουμε διαπιστώσει ότι με το παραμικρό καλό που της κάνουμε, η Αθήνα ομορφαίνει αμέσως και μας ανταποδίδει το δώρο με αντίδωρο στο πολλαπλό.
Η Ιστορία στάθηκε με την Αθήνα σκληρή – της διέκοψε τη συνέχεια που χάρισε φερ’ειπείν στη Ρώμη, όμως, στα νεώτερα χρόνια το Άστυ ξανάγινε Μητρόπολη, έστω με τον στρεβλό τρόπο που οι (συχνά) ανώμαλες εξελίξεις επέβαλαν στη χώρα, έχοντας γίνει σήμερα ένα υδροκέφαλο τέρας που απασχολεί και δυναστεύει τον μισό περίπου πληθυσμό της επικράτειας.
Έως εδώ
οι δύο τελευταίοι παράγοντες που απέμειναν πανέτοιμοι να χειροτερέψουν τα πράγματα στην Πόλη και να αφανίσουν κάθε δυνατότητα ανάκαμψης προς το ανθρωπινότερο, είναι και οι πιο ισχυροί! Η τρομερή τρέλα του χρήματος και η βαθειά εξάρτηση της πολιτικής εξουσίας απ’αυτήν.
Η απληστία των αργυρώνυτων ραγιάδων που ‘χουν γίνει οι αχόρταγοι γενίτσαροι του νεοελληνικού δοβλετιού είναι στις ημέρας μας η τελειωτική απειλή που υφίσταται η Αθήνα, ο τελευταίος ολετήρας που απειλεί να την ισοπεδώσει, να την κακοποιήσει οριστικώς.
Έξω απ’το αρχαίο Δίπυλο, στα ανοιχτά του Παρθενώνα, ένα βήμα από την υποβαθμισμένη Ομόνοια είναι και υπάρχουν τα τρία τελευταία δακτυλίδια της Πόλης, ο Ελαιώνας, η Ακαδημία Πλάτωνος και ο Βοτανικός.
Αυτά τα τρία οικόπεδα είναι πλέον η μοναδική προίκα της Αθήνας και η μοναδική της ευκαιρία να ανακάμψει και μάλιστα να αντιστρέψει τη φθίνουσα πορεία της, με ένα δείγμα γραφής που θα εμπνεύσει όλο το λεκανοπέδιο και θα επιβάλλει νέους αμάχητους κανόνες (εν όψει μάλιστα επερχόμενης «ανάπτυξης» της Μεσογαίας) σε όλους τους Δήμους, τις συνοικείες και τις γειτονιές.
Ο Ελαιώνας, η Ακαδημία Πλάτωνος (όπου και το πρώτο «πανεπιστήμιο» στην Ευρώπη) κι ο Βοτανικός πρέπει να αναπλαστούν χάριν του ανθρώπου, του ανθρώπου – πολίτη, χάριν της φύσης και της σχέσης της με την πόλη, χάριν των γραμμάτων και των τεχνών, χάριν των παιδιών.
Τα τρία αυτά οικόπεδα είναι η τελευταία ευκαιρία να αποκτήσουν πάλι καλύβην στην πόλη οι λαλαίουσες πηγές – να αποκτήσουν πάλι οι Αθηναίοι περιπάτους με τα πόδια γυμνά πάνω στη γης με πορτοκαλιές κι ελιές πάνω στα κεφάλια τους – ένα νυφοπάζαρο, μια μεγάλη αλάνα, ένα γυμνάσιο από χώμα, γράμματα και τέχνες.
Ο Ελαιώνας, ο Βοτανικός, η Ακαδημία Πλάτωνος έχουν μπει στο μάτι κι έχουν ανοίξει την όρεξη όλων αυτών που έως τώρα με τη μία ή την άλλη δικαιολογία, με τη μία ή την άλλη ιστορική ευκαιρία έχουν κάνει τη ζωή μας στην πόλη μπουρδέλο.
Ως εδώ.
Είναι πλέον θέμα αυτοσεβασμού των πολιτών.
Ό,τι κακό έχει γίνει, έγινε. Ό,τι θα μπορέσουν να αποκαταστήσουν οι Έλληνες σε δυο-τρεις γενιές (αν η χώρα δεν έχει επιστρέψει ως τότε στα σύνορα της Λαμίας) ας το αποκαταστήσουν.
Σήμερα όμως, εδώ και τώρα, δεν απομένει παρά οι αρχιτέκτονες, οι μηχανικοί, οι διανοούμενοι, οι ιστορικοί, οι χωροτάκτες, οι δικηγόροι, όλοι οι πολίτες, τα κόμματα της Αριστεράς (διότι απ’ τα κόμματα του δικομματισμού καλό δεν είδαμε), κάθε ενδιαφερόμενος, δικαστές, μαθητές, καλό δεν είδαμε), κάθε ενδιαφερόμενος, δικαστές, μαθητές, φοιτητές, νοικοκυρές, οι πάντες πρέπει εν πρώτοις να εμποδίσουν οποιονδήποτε χρυσοκάνθαρο πάει να μπετονιάσει το τελευταίο χώμα της πόλης και κατά δεύτερον να επιβάλλουμε, τώρα, μια ανάπλαση ωφέλιμη, χρήσιμη κι ευχάριστη στους πολίτες.
Ούτε ο κ.Πρωθυπουργός (ο οποίος άλλωστε αθέτησε πριν αλέκτορα φωνήσαι τις υποσχέσεις του για το Ελληνικό), ούτε ο κυρΣουφλιάς εγνωσμένης πολιτικής, ούτε ο Δήμαρχος Αθηναίων, κ. Κακλαμάνης πρέπει να αφεθούν και αυτήν τη φορά να κάνουν του κεφαλιού των αρπακτικών, των εργολάβων αλλά και τωνν απλών ηλίθιων που τους λες γη και σου απαντούν με αξίες real estate – έχουν μάθει βλέπετε και τα δέοντα αγγλικά οι γραικύλοι.
Αθηναίες και Αθηναίοι, ξυπνείστε! (Συμπαθάτε με που η στήλη σας απευθύνεται έτσι, σε δεύτερο πρόσωπο κι εγερτικά, δεν το συνηθίζει, αλλά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι). Η εξουσία μας έχει για πολλά κι επί πολύ καιρό της πλάκας κι όσο δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας, θα συνεχίσει να μας ληστεύει, να ακρωτηριάζει το σώμα της πόλης, να σκυλεύει ότι μας απόμεινε. Εμείς δεν θέλουμε μόνον να σώσουμε τα τελευταία μας «μάρμαρα», αλλά σώζοντας τα να αντιστρέψουμε τη φορά προς προς την ασκήμια σε ροπή προς την ομορφιά. Επιτέλους το καλό μπορεί να φέρει καλό και πάντως αυτή η πορεία απ’το κακό στο χειρότερο μπορεί να σταματήσει στο Δίπυλο, εκεί που ο Κεραμεικός συναντούσε την Ιερά Οδό, στα μποστάνια, υπάρχει και σήμερα χώμα για περιβόλια, ελαιώνες κι ανθρώπους στην Πόλη...
